Δημήτρης Τσίκλης: “Ποτέ δεν ήθελα να υποκύπτω σε προτάσεις απλά για να υπάρχω στα πράγματα”
Aνήκει στις ελπιδοφόρες και χαρισματικές παρουσίες της νέας γενιάς των ηθοποιών όπου με σταθερά βήματα χωρίς συμμετοχές που σκάνε ως πυροτέχνημα, έχουν καταφέρει να βρίσκονται σε εκλεκτές παραγωγές σε θέατρο και τηλεόραση, πραγματοποιώντας ξεχωριστές συνεργασίες που αποτελούν κόσμημα στο βιογραφικό τους.
Ο Δημήτρης Τσίκλης λίγο πριν το μεγάλο φινάλε των παραστάσεων του έργου “Ξαφνικά Πέρσι το Καλοκαίρι” στο Θέατρο Ακάδημος, σε μια συνέντευξη εφ’όλης της ύλης στο Koitamagazine.gr και στον δημοσιογράφο Πάνο Σταματόπουλο!
Ο ταλαντούχος ηθοποιός μιλάει αποκλειστικά στο Koitamagazine.gr για την ευτυχής συγκυρία του φετινού θεατρικού χειμώνα, την ξεχωριστή του συνάντηση με την σπουδαία Φιλαρέτη Κομνηνού, το τι του άφησε η τηλεοπτική του εμπειρία μέσα από τις Άγριες Μέλισσες αλλά και για τις επαγγελματικές προτάσεις στο χώρο και το ενδεχόμενο να βρεθεί εκτός πεδίου αν κάτι δεν τον ικανοποιεί σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. Τέλος ο ίδιος αναφέρεται στην λογική κάποιων στο χώρο να επιλέγουν άτομα για δουλειές με κύριο δεδομένο την υπεροχή τους στα social media αλλά και στο νέο του βήμα με την κυκλοφορία της σειράς των t – shirts κάτι που αποτελεί και για τον ίδιο ένα νέο μέσο έκφρασης και το οποίο περνάει σημαντικά μηνύματα για όλους.
Ας τον γνωρίσουμε καλύτερα!
Την φετινή σεζόν το θεατρόφιλο κοινό σε συναντάει στο αριστούργημα του διεθνούς ρεπερτορίου, «ΞΑΦΝΙΚΑ ΠΕΡΣΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ» του Τένεσι Ουίλιαμς σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ στο Νέο Ακάδημος. Μίλησε μας λίγο για το φετινό θεατρικό βήμα και το τι σε έκανε ν’ αποδεχθείς αυτή την πρόταση;
Δεύτερη συνάντηση μου φέτος με τον Τενεσί Ουίλιαμς, μετά από το “Τριαντάφυλλο στο Στήθος” που παίχτηκε την σεζόν 19-20 και διακόπηκε λόγω καραντίνας. Αυτήν την φορά με ένα πιο σκοτεινό, πιο βαθιά προσωπικό και ίσως το πιο ψυχαναλυτικό έργο του. Σαν μια καταβύθιση στην πιο σκοτεινή άβυσσο της προσωπικότητας του. Ένα έργο που ενώ με γοητεύει την ίδια στιγμή με τρομάζει, γιατί ενώ είναι ποιητικό στην βάση του ταυτόχρονα γίνεται καθρέφτης της πραγματικής κοινωνίας. Κι εκεί συναντά την προσωπική μου εμπλοκή με τον Τζον Κούκροβιτς, τον ήρωα που υποδύομαι: στην αναζήτηση της αλήθειας και στην αξία των ιδανικών σε μια κοινωνία που η εξουσία του χρήματος καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία. Αυτός ήταν ένας βασικός λόγος που ήθελα να το κάνω. Σίγουρα και η ομάδα.
Έπειτα από την περσινή σου συνεργασία με την Κατερίνα Διδασκάλου στο Χελιδόνι, φέτος επανέρχεσαι θεατρικά με μια εξίσου δυνατή συνεργασία με μια σπουδαία γυναίκα της υποκριτικής , την μεγάλη Φιλαρέτη Κομνηνού. Πώς είναι να βρίσκεσαι εντός αλλά και εκτός σκηνής με αυτή την σπουδαία προσωπικότητα;
Νιώθω πολύ τυχερός γιατί τα τελευταία χρόνια βρέθηκα δίπλα σε σπουδαίες γυναίκες. Από την Δήμητρα Χατούπη και την Ρούλα Πατεράκη, στην Λυδιά Κονιόρδου και την Σμαράγδα Σμυρναίου, την Πέγκυ Σταθακοπούλου, την Σαβίνα Γιαννάτου και την Μίνα Αδαμάκη, στην Κατερίνα Διδασκάλου και φέτος στην Φιλαρέτη Κομνηνού. Θεωρώ η συνάντηση μου μαζί τους ήταν καθοριστική. Ίσως για να καταλάβω τις διαφορετικές εκφάνσεις που μπορεί να πάρει η γυναικεία ύπαρξη αλλά για να κατανοήσω τον πύρινα της, που δεν είναι άλλος από την ομορφιά και την γενναιοδωρία. Δεν θα ξεχάσω το πώς με αγκάλιασαν όλες τους. Με ευγένεια και καλοσύνη. Ποτέ σε αυτήν την δουλειά δεν είδα ή έλαβα παρεμβατική συμπεριφορά από γυναίκα. Κι είναι κρίμα γιατί ακούς ιστορίες που τρελαίνεσαι. Όμως το φως πάντα νικά το σκοτάδι.
Έπειτα από την περσινή συνεργασία λοιπόν με την Κατερίνα , που ήταν η δεύτερη μας συνάντηση καλλιτεχνικά, και πλέον μπορώ να αποκαλώ φίλη και οικογένεια, ήρθε στην ζωή μου ακόμα μια υπέροχη γυναίκα που απολαμβάνω να περνάω χρόνο μαζί της και επί αλλά και εκτός σκηνής.
Τι είναι αυτό που αποκομίζεις από την ίδια σε επαγγελματικό αλλά και προσωπικό επίπεδο;
Νομίζω η βαθιά αντίληψη ότι στην ζωή και στην τέχνη τα πράγματα πρέπει να είναι όμορφα και πάνω από όλα υγιή. Φτάνει πια με το σκοτάδι. Και φτάνει και με τις δήθεν μόδες και παροδικές τάσεις. Η ουσία βρίσκεται εκεί που ξεκινά η αλήθεια μας και αυτό είναι το σημαντικότερο και ίσως το μόνο που θα μείνει ανεξίτηλο στον χρόνο. Έχουμε κοινή ματιά στα πράγματα. Μας αρέσει να κάνουμε τέχνη αλλά ακόμα πιο πολύ να ταξιδεύουμε και να εξερευνούμε.
Τηλεοπτικά με την συμμετοχή σου στο φαινόμενο των Άγριων Μελισσών, έλαβες τεράστια υποστήριξη από τον κόσμο και πρόσθεσες στο βιογραφικό σου μια μεγάλη τηλεοπτική επιτυχία. Τι είναι αυτό που κρατάς από αυτό το μεγάλο ταξίδι στο γυαλί και από την επαφή σου με την τηλεόραση ;
Οι Άγριες Μέλισσες ήρθαν στην ζωή μου πολύ ορμητικές για να μου υπενθυμίσουν πόσο ζωτικής σημασίας είναι η ομάδα. Αυτή η μαγική ένωση με τους άλλους που όλα ρέουν σαν βουβό ποτάμι. Και εκεί οφείλεται και η αγάπη του κόσμου. Και αυτό είναι που κρατάω. Γιατί μόνο η αγάπη μένει!
Ανήκεις στα νέα άτομα του χώρου όπου στην πορεία τους μέχρι και σήμερα έχουν καταφέρει να ζήσουν ξεχωριστές συνεργασίες σε αξιόλογες παραγωγές οι οποίες έχουν γράψει σημαντικά στο βιογραφικό σου. Νιώθεις περήφανος για τα όσα έχεις καταφέρει μέχρι στιγμής στο καλλιτεχνικό πεδίο;
Η αλήθεια είναι ότι η ζωή έφερε πολύ όμορφα πράγματα στον δρόμο μου από πολύ νεαρή ηλικία, με συνεργασίες εντός και εκτός συνόρων αλλά αυτό που έχει πιστεύω γράψει στο βιογραφικό μου αλλά κυρίως μέσα μου είναι οι συναντήσεις. Οι άνθρωποι, η αλήθεια που μοιραστήκαμε, τα γέλια ή τα κλάματα που ρίξαμε, οι στιγμές που αφήσαμε τους εαυτούς μας να φανούν ευάλωτοι και εκτεθειμένοι, τα ποτά που ήπιαμε τα βράδια μετά από ατελείωτα γυρίσματα και sold out παραστάσεις, τα ποτά που ήπιαμε μετά από άδειες παραστάσεις και πίναμε πιο πολλά από ότι βγάζαμε αλλά ήμασταν χαρούμενοι που μπορούσαμε να δημιουργήσουμε. Κι αν για ένα πράγμα νιώθω περήφανος είναι που διατηρώ αναλλοίωτο τον πυρήνα μου αλλά και την ατέρμονη μου θέληση για ζωή και δημιουργία. Ακόμα κι όταν οι συνθήκες δεν είναι οι επιθυμητές.
Υπάρχουν στιγμές και λάθος επιλογές που ίσως δεν θα επαναλάμβανες αν σου δινόταν η ευκαιρία στο μέλλον ;
Δεν νομίζω ότι υπάρχουν ποτέ λάθος επιλογές γιατί απλούστατα ήταν όλες δικές μου και για κάποιο λόγο στην εκάστοτε στιγμή τις έκανα. Δεν μετανιώνω, γιατί συντελούν σε αυτό που είμαι σήμερα και με έκαναν να συνειδητοποιήσω που θέλω να πάω ή που δεν θέλω καθόλου.
Στην περίπτωση που οι προτάσεις που σου γίνονται δεν σε ικανοποιούν σε προσωπικό καλλιτεχνικό επίπεδο, είναι εύκολο να πεις όχι σήμερα και ν’ απέχεις από επιλογή για ένα διάστημα από τον χώρο ή το να μην δείχνεις παρουσία δίνει την εντύπωση στους ανθρώπους του χώρου ότι κάποιος είναι ανενεργός από το επάγγελμα;
Τα προηγούμενα χρόνια ήταν κάτι που με απασχολούσε πολύ. Ίσως η ανασφάλεια σε συνδιασμό με την κοινωνική πίεση που ασκείται για να είσαι πάντα πετυχημένος και στην επιφάνεια με έφεραν σε μεγάλες διαμάχες μέσα μου. Ποτέ δεν ήθελα όμως να υποκύπτω σε προτάσεις απλά για να υπάρχω στα πράγματα. Όταν είσαι μικρός και έχεις όνειρα και αυτό αποτελεί την πηγή βιοπορισμού σου είναι δύσκολο. Και παρότι είμαι ακόμη μικρός και έχω όνειρα και αυτή είναι η πηγή βιοπορισμού μου έχω μάθει να φιλτράρω τα πράγματα διαφορετικά. Κι όταν θέλω ένα διάλειμμα να παίρνω την τσάντα μου και να ταξιδεύω και αν δεν μ’ αρέσει καμία πρόταση να πάρω τον χρόνο μου και να κάνω κάτι άλλο. Είναι προτιμότερο να απέχεις και να ανακαλύψεις κάτι άλλο. Τουλάχιστον εμένα, αυτό με τροφοδοτεί με ακόμα περισσότερη ορμή και όρεξη για δημιουργία.
Τους τελευταίους μήνες βλέπουμε τριγύρω τα μπλουζάκια που έχεις κυκλοφορήσει. Μίλησε μας για αυτήν την πρωτοβουλία.
Ποτέ δεν είχα φανταστεί στο παρελθόν ότι θα δημιουργούσα κάτι τέτοιο. Μέσα από την πορεία μου όμως, και κυρίως μέσα από τις “Άγριες Μέλισσες”, ένιωσα την ανάγκη να ανοίξω δρόμους. Δρόμους που θα έχουν μόνο μία κατεύθυνση. Την αγάπη. Έτσι λοιπόν, ένα αστείο μεταξύ φίλων γίνεται πράξη, με την ελπίδα να μην είναι ακόμη μια σειρά με μπλούζες αλλά ένα μέσο έκφρασης. Κι ίσως έτσι ξεκινήσουμε μαζί αυτό που ονειρευόμουν από μικρός. Μια επανάσταση. Για έναν κόσμο με μεγαλύτερη αποδοχή και λιγότερη βία. Γιατί για εμένα δεν υπάρχει μεγαλύτερη επανάσταση από την αγάπη.
Ανέκαθεν πίστευα στην επίδραση που μπορεί να έχει η μόδα στις ζωές μας. Όχι η παροδική μόδα και οι τάσεις. Ούτε τα λανθασμένα πρότυπα που σου πλασάρει μια δήθεν καλοφτιαγμένη κοινωνία. Η μόδα η διαχρονική που υπερνικά το προσωρινό. Που σε εκφράζει και σε κάνει να νιώθεις ο εαυτός σου. Που είναι σαν προέκταση αυτού που είσαι. Μακριά από στερεότυπα, προτιμήσεις ή οποία τάση θέλει να κατατάξει το ανθρώπινο σώμα σε κατηγορίες, εμείς δημιουργήσαμε μια σειρά ενιαία προς όλους και όλα. Με τη μόνη ποικιλομορφία στα νούμερα και τα χρώματα. Και αν καταφέρουμε να συγκινήσουμε έστω και έναν, για μένα είναι μεγάλο κέρδος. Συγκινώ, από την αρχαία ελληνική, συγκινῶ < σύν + / κινῶ, που αρχικά σήμαινε (ήδη στον Αριστοτέλη) αυτό που δείχνει η ετυμολογία: κινώ κάτι μαζί με κάτι άλλο. Άρα μιλάμε για το συναίσθημα ως κίνηση όλης της ύπαρξης.
Μπορείτε να τα παραγγείλετε online ( https://parostshirtshop.com/product-category/the-t-shirt-shop-x-dimitris-tsiklis/) ή στο φυσικό κατάστημα Δουρίδος 23 στο Παγκράτι.
Το τελευταίο διάστημα έγινε γνωστό ότι σε ακροάσεις του χώρου, κύριο task για τους υποψήφιους αποτέλεσε ο αριθμός των followers που μετρούν στα social media. Πώς κρίνεις όλη αυτή την κατάσταση αλλά και το γεγονός ότι μπορεί να επιλεχθούν άτομα για μία δουλειά λόγω της δημοφιλίας που έλαβαν από κάποιο άλλο πρόγραμμα;
Το ότι ένα άτομο απέκτησε δημοφιλία επειδή ξεχώρισε πάνω στην δουλειά του και γι’αυτό υπάρχει και η αντίστοιχη ζήτηση μετέπειτα δεν είναι κάτι μεμπτό. Τουναντίον είναι εν μέρη ο στόχος της δουλειάς μας. Να την κάνουμε όσο καλύτερα μπορούμε και να ανοίξουμε ακόμα μεγαλύτερες επιλογές.
Το ότι κάποιος όμως ζητάει τον αριθμό των followers μου φαίνεται τουλάχιστον γελοίο και εγώ δεν θα ήθελα προσωπικά να δουλέψω με ένα τέτοιο άτομο. Ο αριθμός των followers στα social media δεν μπορεί επουδενί ν’ αποτελέσει κριτήριο επιλογής ενός ηθοποιού για την εργασία του και καμία σχέση δεν έχει με την καλλιτεχνική διαδικασία.
Σε μια εποχή που όλα είναι αναλώσιμα και εφήμερα εμείς οφείλουμε να αντισταθούμε δημιουργώντας.
Σήμερα στην ζωή σου χωράει ένα νέο καλλιτεχνικό όνειρο; Ονειρεύεσαι μέσα ρόλους , projects και συνεργασίες με ανθρώπους που θα ήθελες να βρεθείς στο μέλλον και θαυμάζεις ή προτιμάς να ζεις το τώρα αφήνοντας όποιο μακροπρόθεσμο σχέδιο η σκέψη στην άκρη;
Σήμερα ονειρεύομαι να φτιάξω μια ωραία μακαρονάδα! Και πως να ονειρευτείς σε έναν τόπο που κλείνουν οι κινηματογράφοι και οι χώροι πολιτισμού για να γίνουν αλυσίδες σούπερ μάρκετ και ξενοδοχεία; Οι χώροι πολιτισμού είναι η ιστορία μιας πόλης, η δική μας ιστορία. Και δεν μου φαίνεται τίποτα πιο τρομακτικό και επικίνδυνο από έναν λαό που σβήνει την ιστορία του στον βωμό του χρήματος.
Προφανώς και έχω άπειρες σκέψεις και σχέδια στο μυαλό μου για πράγματα που θέλω να κάνω ή το που θα ήθελα να βρεθώ μακροπρόθεσμα ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης αλλά αυτό που έμαθα και κατά την περίοδο του covid και της καραντίνας είναι ότι η ανθρώπινη ζωή έχει τον κύριο λόγο και πολλές φορές δεν μπορείς να ορίσεις τα πράγματα. Έτσι μαθαίνω να αφήνω τις αντιστάσεις, να απολαμβάνω την ζωή , να αφουγκράζομαι το τώρα και σιγά σιγά να μεθοδεύω το που θέλω να βρεθώ αλλά με έναν ήρεμο και υγιή τρόπο. Το πλαίσιο που έχουμε χτίσει για την κοινωνία που ζούμε και οι ρυθμοί της μου φαίνονται εντελώς αφύσικοι.
Θεατρικά σε συναντάμε στο πολύ επιτυχημένο “Ξαφνικά Πέρσι το καλοκαίρι” το οποίο ολοκληρώνει αυτές τις μέρες την πορεία του στην Αθήνα και στο Θέατρο Νέος Ακάδημος. Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Σιγά σιγά το “Ξαφνικά Πέρσι Το Καλοκαίρι” φτάνει στο τέλος του αλλά είμαστε χαρούμενοι που θα κλείσουμε στην Θεσσαλονίκη.
Στο τέλος φτάνει σιγά σιγά και η “Παραλία” στην οποία συμμετέχω φέτος. Άλλο ένα όμορφο ταξίδι με ωραίους συντελεστές μα κυρίως την παρτενέρ μου, την υπέροχη Ευσταθία Τσαπαρέλη που με έκανε να θέλω να ξυπνάω κάθε πρωί για να πάω να την συναντήσω και να διηγηθούμε την ιστορία ενός μεγάλου έρωτα που ξεφύτρωσε από το πουθενά και δεν κοιτά κοινωνικούς περιορισμούς και ηλικίες, του Μάρκου και της Κερασίας. Οι μεγάλοι έρωτες όμως πρέπει να συναντηθούν και την κατάλληλη στιγμή όπου οι φάσεις και οι ανάγκες τους συμπίπτουν, ειδάλλως καταλήγουν να πληγώσουν πολύ ο ένας τον άλλον.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ: ΜΑΡΚΟΣ ΤΣΙΚΛΗΣ
Ξαφνικά Πέρσι το Καλοκαίρι – Τελευταίες παραστάσεις
– Παρασκευή 26/ 4 19:00, Σάββατο 27/4 21:00, Κυριακή 28/4
Πληροφορίες έργου:
«Ξαφνικά Πέρσι το Καλοκαίρι», του Τένεσι Ουίλιαμς
σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ και μουσική Σταύρου Γασπαράτου
Η Happy Productions παρουσιάζει στο Νέο Ακάδημο, σε μια μεγάλη παραγωγή, το αριστούργημα του διεθνούς ρεπερτορίου, «ΞΑΦΝΙΚΑ ΠΕΡΣΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ» του Τένεσι Ουίλιαμς.
Το αινιγματικό και αυτοψυχαναλυτικό αυτό έργο του μεγάλου Αμερικάνου συγγραφέα γράφτηκε το 1958 και πρωτοπαρουσιάστηκε την ίδια χρονιά στο Μπρόντγουεϊ με τεράστια επιτυχία. Έναν χρόνο αργότερα, έγινε κινηματογραφική ταινία, με πρωταγωνιστές την Κάθριν Χέπμπορν, την Ελίζαμπεθ Τέιλορ και τον Μοντγκόμερι Κλιφτ. Η Τέιλορ βραβεύτηκε με Χρυσή Σφαίρα για την ερμηνεία της και ήταν υποψήφια για Όσκαρ Α’ Γυναικείου ρόλου, όπως και η Κάθριν Χέπμπορν.
Το έργο εξετάζει θέματα όπως η οικογένεια, η σεξουαλικότητα, η τρέλα. Μέσα από έντονους διαλόγους και συγκλονιστικές σκηνές αναδεικνύει τις πολύπλοκες σχέσεις ανάμεσα στους χαρακτήρες και το πώς οι μνήμες και οι αλήθειες μπορούν να επηρεάσουν τη ζωή τους.
Υπόθεση
Η πλούσια και αυταρχική κυρία Βέναμπλ (Φιλαρέτη Κομνηνού) λάτρευε παθολογικά τον ποιητή γιο της Σεμπάστιαν και κάθε καλοκαίρι οι δυο τους ταξίδευαν μαζί. Το περσινό όμως καλοκαίρι, για πρώτη φορά δεν τον συνόδεψε εκείνη στις διακοπές του, αλλά η νεαρή ξαδέρφη του Κάθριν (Αναστασία Παντούση) που επωμίστηκε τον ρόλο που κατείχε εκείνη μονοπωλιακά ως τότε.
Εκείνο το μοιραίο καλοκαίρι όμως ο Σεμπάστιαν πέθανε κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Όταν η σοκαρισμένη Κάθριν αφηγείται την πραγματικότητα γύρω από τον θάνατό του, η κυρία Βέναμπλ αρνείται να την πιστέψει και προσπαθεί να πείσει/δωροδοκήσει τον διακεκριμένο νευροχειρουργό Τζον Κούκροβιτς (Δημήτρης Τσίκλης) να την χαρακτηρίσει φρενοβλαβή και να της κάνει λοβοτομή.
Ο γιατρός δείχνοντας ψυχραιμία, σύνεση και ανωτερότητα, χωρίς να επηρεάζεται από το χρηματικό δέλεαρ και τους εκβιασμούς της κυρίας Βέναμπλ, προσπαθεί να κατανοήσει τη θέση της Κάθριν. Η κοπέλα θα ακουμπήσει πάνω του και θα τον εμπιστευτεί, ενώ εκείνος θα βυθιστεί αργά μέσα στον σκιερό και μυστηριώδη κόσμο που περιβάλλει την οικογένεια Βέναμπλ.
Τι συνέβη στην πραγματικότητα το περασμένο καλοκαίρι; Ποιό μυστικό κρυβόταν πίσω από τον θάνατό του που έπρεπε να παραμείνει κρυφό;
Διανομή:
Kυρία Βέναμπλ: Φιλαρέτη Κομνηνού
Κάθριν: Aναστασία Παντούση
Ψυχίατρος: Δημήτρης Τσίκλης
Κυρία Χόλι: Λίλλυ Μελεμέ
Τζορτζ: Πάρης Λεόντιος
Συντελεστές:
Συγγραφέας: Τένεσι Ουίλιαμς
Σκηνοθεσία: Λίλλυ Μελεμέ
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Μουσική Σύνθεση: Σταύρος Γασπαράτος
Σκηνικά: Μικαέλα Λιακατά
Κοστούμια: Ειρήνη Γεωργακίλα
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Βοηθός Σκηνοθέτη: Λίνα Οικονόμου
Βοηθός Σκηνογράφου: Ξένια Κουβέλα
Βοηθός Ενδυματολόγου: Ίριδα Μυρσίνη Σιδέρη
Φωτογραφία / Trailer: Πάτροκλος Σκαφίδας
Γραφιστική Επιμέλεια: Μαύρα Γίδια
Επιμέλεια Μαλλιά / Μακιγιάζ: Le Boudoir
Διεύθυνση Παραγωγής: Ιωάννης Παντελίδης
Προβολή/Επικοινωνία: Νταίζη Λεμπέση
