Η Σοφία Παπάζογλου μένει σπίτι και μιλάει στο Koitamagazine.gr και στον Πάνο Σταματόπουλο. Η αγαπημένη ερμηνεύτρια μιλάει για το πώς βιώνει την κατάσταση γύρω της κάτω από την απειλή του κορωνοϊού αλλά και για την νέα της καθημερινότητα στο σπίτι, στέλνοντας το δικό της μήνυμα αισιοδοξίας στο κόσμο.
Την στιγμή που μιλάμε βρισκόμαστε ως χώρα αλλά και ως πολίτες σε μια δύσκολη αλλά και πρωτόγνωρη κατάσταση για όλους μας εν μέσω πανδημίας . Πώς βιώνεις αυτή την κατάσταση; Πόσο αισιόδοξη νιώθεις ως προς την εξέλιξη των γεγονότων στην χώρα αλλά και παγκόσμια;
Βιώνουμε μια εξαιρετικά δύσκολη στιγμή όχι μόνο πανελληνίως αλλά και παγκοσμίως. Σα να βρισκόμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση χωρίς όπλα και χωρίς να μπορούμε να αμυνθούμε ούτε να επιτεθούμε. Είμαστε ακίνητοι και παρακολουθούμε έναν φονικό ιό να σκοτώνει τους ανθρώπους με χαρακτηρηστική ευκολία. Είμαστε στη δίνη μιας πανδημίας που προσωπικά τη βιώνω έχοντας απορία, αμφιβολία, σκεπτικισμό. Τι την έχει προκαλέσει; Γιατί μας συμβαίνει; Γιατί αυτήν τη χρονική στιγμή; Τι εξυπηρετεί; Πώς μας έπιασε τόσο απροετοίμαστους; Πώς ισοπεδώθηκαν όλα εν μία νυκτί; Τι ρόλο παίζουν τα ΜΜΕ; Ποια πληροφορία είναι αξιόπιστη; Έχω πολλές απορίες για τον κορωνοιό βεβαίως…όμως δεν έχω φόβο.
Είμαι φύσει αισιόδοξη και το πιστεύω πως θα περάσει κι αυτό το «τσουνάμι». Δεν ξέρω όμως τι συντρίμμια θα αφήσει στο πέρασμά του και πώς θα διαχειριστούν την «Μετακορωνοιό κατάσταση» οι πολίτες και τα κράτη.
Μένουμε σπίτι και είναι η στιγμή που πρέπει άπαντες να δείξουμε ωριμότητα και υπευθυνότητα για να προστατεύσουμε τόσο τα παιδιά και τους ηλικιωμένους, όσο τους ίδιους τους εαυτούς μας. Πώς περνάς τον ελεύθερο σου χρόνο τις ημέρες αυτές; Ποιο είναι το μήνυμα που θα ήθελες να περάσεις στο κόσμο ώστε η παραμονή τους στο σπίτι να ειναι ευχάριστη και δημιουργική;
Σαφώς μένουμε σπίτι εφόσον η κατάσταση είναι τόσο κρίσιμη. Οφείλουμε να υπακούσουμε αυτήν τη φορά, αν και δε συμφωνώ απολύτως με όλα τα μέτρα. Μένω όμως σπίτι και περιμένω την εξέλιξη των γεγονότων. Περνάω τον ελεύθερο χρόνο βάζοντας σε τάξη το σπίτι μου, τις σκέψεις μου, τα συναισθήματά μου, τα όνειρά μου. Παρόλο που είμαι τύπος του «έξω» δηλαδή δεν κλείνομαι εύκολα στο σπίτι, υποχρεωτικά αναθεωρώ. Ίσως μάλιστα σε κάποιους τομείς της ζωής μου αλλάξω ρότα. Ασχολούμαι με την κόρη μου φτιάχνουμε μπισκότα, μαγειρεύουμε, διαβάζουμε. Αυτήν τη στιγμή ονειρεύομαι την ώρα που θα βρεθώ σε μια ωραία παραλία και θα βουτήξω στη θάλασσα για να έρθει η κάθαρση, η λύτρωση.
Ο καθένας μας ας κάνει τον απολογισμό του αυτό το διάστημα και ας ξεκαθαρίσει ό,τι τον βαραίνει στη ζωή του για να την κάνει καλύτερη και όπως ο ίδιος επιθυμεί. Είναι ώρα να σκεφτούμε τον διπλανό μας με αγάπη χωρίς εγωισμό και αλαζονεία. Αυτά τα δύο είναι τα μεγάλα πλήγματα της ανθρωπότητας και όχι ο κορωνοιός. Ας αγαπήσουμε αληθινά, ας ερωτευθούμε, ας προσέξουμε το περιβάλλον, ας τιμήσουμε τη ζωή που μας έχει δοθεί. Λιγότερα υλικά αγαθά. Περισσότερη αγάπη, κατανόηση, χαμόγελο, εμπιστοσύνη και αυθεντικότητα. Ας επικεντρωθούμε στα ουσιαστικά κι όχι στα επιφανειακά.
Υπάρχει κάποια νέα συνήθεια που απέκτησες κατά την διάρκεια της παραμονής σου στο σπίτι;
Κοιμάμαι περισσότερο ελλείψει δραστηριοτήτων και εργασίας. Κάνω γυμναστική στο σπίτι. Αφιερώνω χρόνο στην ξεκούρασή μου αν σκεφτώ μάλιστα ότι όλο το καλοκαίρι με την παράσταση της «Λωξάντρας» συν συναυλίες και το χειμώνα με τις εμφανίσεις μου με τον Γιάννη Πάριο στο Baraonda δεν πήρα ανάσα. Κάτι πιο ιδιαίτερο δεν έχω ακόμη επινοήσει για να αντέξω την κλεισούρα….αλλά έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε, όπως βλέπω!
Θεωρείς ότι αυτός ο εγκλεισμός είναι μια ευκαιρία να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα και να βγούμε πιο δυνατοί και με καινούργια θέλω και πρέπει την επόμενη μέρα;
Σίγουρα είναι καιρός για ξεκαθαρίσματα εσωτερικά και εξωτερικά. Για όσους μπορούν να τα κάνουν συνειδητά και με γνώση, γιατί δε μπορούν όλοι. Δε χρειάζονται τα πρέπει. Δε χρειάζονται πολλά λεφτά για να είμαστε ευτυχείς. Χρειάζονται τα δυνατά και τολμηρά θέλω που μας απελευθερώνουν.
Φοβάμαι όμως ότι μόλις βγούμε απ’ όλο αυτό το παράξενο κλίμα του κορωνοιού θα είμαστε πιο φοβισμένοι και καχύποπτοι. Αυτό θα είναι δυστυχία και μεγάλη κατάπτωση για το ανθρώπινο είδος. Μακάρι να βγω λάθος και να μη χάσουμε κι άλλο την αξιοπρέπειά μας..
Ως μαμά αγχώθηκες διπλά για την εξάπλωση αυτής της κατάστασης στη χώρα; Η ψυχραιμία και η λογική ήταν σύμμαχοι σου σε αυτή την συνθήκη που ζούμε;
Μόνο η ψυχραιμία και η λογική πρέπει να είναι οι σύμμαχοί μας αυτές τις στιγμές. Δεν αγχώθηκα σαν μαμά γιατί θεωρώ ότι μεγαλώνω το παιδί μου με υπευθυνότητα και σοβαρότητα και δίνω στην κόρη μου να καταλάβει τι συμβαίνει χωρίς να σπέρνω μέσα της τον φόβο. Ο καθένας μας μπορεί να χτυπηθεί απ’τον κορωνοιό. Άλλοι θα επιβιώσουμε, άλλοι όχι είναι η πικρή αλήθεια. Αγχώνομαι περισσότερο για τον περιορισμό της ελευθερίας των παιδιών μας από δω και μπρος. Θα ζήσουν σε καθεστώς πλήρους ανελευθερίας, πλήρους ελέγχου της ζωής τους, μια ζωή κατευθυνόμενη από τα ΜΜΕ και το διαδίκτυο στην καλύτερη περίπτωση. Η επιστημονική φαντασία θα γίνει η πραγματικότητά τους. Και αυτό είναι πολύ στενάχωρο και ασφυκτικό….
Είσαι από τους επαγγελματίες στο χώρο που αγαπούν πολύ αυτό που κάνουν και που δουλεύουν συνεχώς νέες ιδέες που αφορούν την μουσική. Πόσο εύκολο είναι για σένα να δουλεύεις από το σπίτι αυτή την περίοδο και να δίνεις την φυσική σου παρουσία στον επαγγελματικό σου χώρο;
Αυτήν τη στιγμή είμαι εντελώς ακινητοποιημένη. Δε μπορώ να μοιραστώ το τραγούδι μου, την τέχνη μου σε μαγαζιά, σε συναυλίες εδώ ή στο εξωτερικό όπως είχα προγραμματίσει, δε μπορώ να συνεχίσω τις ηχογραφήσεις τραγουδιών που είχα ξεκινήσει με τον Χρήστο Νικολόπουλο και τον Βασίλη Κετεντζόγλου. Είμαι θεατής σε μια σκηνή όπου βάλλεται και στραγγαλίζεται η δημιουργία και ο,τιδήποτε δημιουργικό και ζωντανό μέχρι τελικής πτώσεως και επιπτώσεως. Επίσης πλήττομαι ιδιαιτέρως και οικονομικά, ως ελεύθερη επαγγελματίας.
Μέσω διαδικτύου επικοινωνώ με τους συναδέλφους και με φίλους και ανθρώπους που αγαπάμε την τέχνη μας. Περιμένω να περάσει η μπόρα, να ζήσουμε, να έχουμε υγεία και να συναντηθούμε όλοι μαζί να τραγουδήσουμε δυνατά ελεύθεροι ενωμένοι χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος τα τραγούδια τα δικά μας τα ελληνικά μας.
Τι θα ήθελες να ευχηθείς για το μέλλον;
Τα είπα και παραπάνω. Λιγότερο εγωισμό περισσότερη κατανόηση, λιγότερη αλαζονεία περισσότερη ταπεινότητα, λιγότερη μικροψυχία και μικρότητα περισσότερη μεγαλοψυχία και άνοιγμα ψυχής. Εύχομαι να βγούμε απ’τον σαχλό μικρόκοσμό μας και να κατανοήσουμε ότι τα προβλήματα που θεωρούμε προβλήματα…ε, όχι ρε φίλε δεν είναι προβλήματα! Ας απολαύσουμε τις ομορφιές της ζωής και την αγάπη με τους συνανθρώπους μας! Έλεος πια και καλή μας λευτεριά!
