Ο θρύλος Ρένα Ντορ
21 Χρόνια πέρασαν από τότε που η Ρένα Ντορ (πραγματικό όνομα: Ειρήνη Γιαννάτου) πέρασε στο πάνθεον των αθανάτων. Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1917 και έφυγε στις 5 Μαρτίου 2000, στην Αθήνα. Υπηρέτησε το μουσικό θέατρο και γρήγορα έγινε ευρέως γνωστή.
Οι γονείς της, οι οποίοι έφυγαν νωρίς από τη ζωή -όταν η Ειρήνη ήταν τεσσάρων ετών- έκαναν δέκα παιδιά, εκ των οποίων επέζησαν τα τέσσερα.
Βιογραφικό
Πρωτόπαιξε πρώτη φορά 13 ετών. Διαθέτοντας ωραία φωνή και κλίση στον χορό, έγινε μικρή μπαλαρίνα αρχικά σαν χορεύτρια στον θίασο της Ζωζώ Νταλμάς σε περιοδεία που έκανε στην Αίγυπτο. Πρώτο θεατρικό έργο πού έπαιξε ήταν “Ο Υφυπουργός” το 1935. Τότε θα αποκτήσει και το καλλιτεχνικό της ψευδώνυμο. Της το έδωσε ο δημοσιογράφος Αχιλλέας Μαμάκης.
Πρώτα την ονόμασε «Ρένα Μπέλλα», αλλά δεν της άρεσε. Τελικά λέγεται πως με αφορμή κάποιο γνωστό άρωμα (reve d’ or), γεννήθηκε και καθιερώθηκε το Ντορ. Τη δεκαετία 1930 θα διακριθεί σε ρόλους χαριτωμένους σε μουσικές κωμωδίες, υποδυόμενη την υπηρετριούλα, το ρόλο χαζού κοριτσιού που ενθουσίαζε το κοινό με τον αυθορμητισμό και τις γκριμάτσες του.
Όπως εξομολογήθηκε η ίδια το 1943, καταμεσής της Κατοχής, γνώρισε τον μεγάλο της έρωτα που ήταν ο Γιώργος Οικονομίδης. Την επόμενη χρονιά τον συνέλαβαν οι Γερμανοί και η Ρένα έμεινε τέσσερις μήνες κρατούμενη στο Χαϊδάρι. (πληρ.Αθηναϊκα).
Διάσημη θεατρίνα
Έπαιξε στους γνωστότερους θιάσους της εποχής και το 1952 συγκρότησε δικό της θίασο μαζί με τη Μαρίκα Κρεββατά και τον Μίμη Κοκκίνη, και το 1954 με τις Μαρίκα Κρεββατά και Ρένα Βλαχοπούλου.
Από το 1950 σύντροφος της ζωής της υπήρξε ο επίσης ηθοποιός, Αλέκος Λειβαδίτης (αδελφός το λογοτέχνη και ποιητή Τάσου Λειβαδίτη και θείος του ηθοποιού Θάνου Λειβαδίτη) επί επτά ολόκληρα χρόνια. Με τον Αλέκο Λειβαδίτη θα διατηρήσουν στενή φιλία έως τον θάνατό του, το 1980.
Κινηματογράφος
Στον κινηματογράφο συμμετείχε σε πολύ λίγες ταινίες: Αρραβώνες μετ’ εμποδίων(1938), Ο τζίτζικας κι ο μέρμηγκας (1957), Τρελοί πολυτελείας(1962) και Η Ελληνίδα και ο έρωτας (1963).
Η τελευταία παράσταση
Τα τελευταία χρόνια της ζωής της ζούσε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ενώ πάντα όλοι οι καλλιτέχνες τη θυμούνταν. Προς τα τέλη της δεκαετίας 1970, αντιμετωπίζοντας πρόβλημα με τον θυρεοειδή της, επιλέγει να ζήσει ήρεμα και ευτυχισμένα, στο ρετιρέ της οδού Πατησίων 157 έχοντας κοντά της αγαπημένους ανθρώπους.
Τελευταία παράστασή της η επιθεώρηση «Τι Κωστάκης, τι Ανδρίκος, τα πληρώνει ο λαουτζίκος» στο θέατρο «Μινώα» (1978).
Το τελός
Τρία χρόνια πριν ”φύγει” το έτος 1997 της απονεμήθηκε το βραβείο “Παναθήναια” του “Θεατρικού Μουσείου” για τη συνολική της προσφορά στο χώρο της επιθεώρησης.
Το εγκεφαλικό που υπέστη το 1999 όμως, ήταν πολύ βαρύ κι έτσι έμεινε σε νοσοκομείο για το υπόλοιπο της ζωής της.
Άφησε την τελευταία της πνοή στην Αθήνα σε ηλικία 83 ετών μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο και κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.
Δείτε ακόμη: Ρένα Παγκράτη: ‘Εδωσε τέλος στη ζωή της πριν κλείσει τα 50 της χρόνια
