Ανήκει στις σπουδαίες ηθοποιούς της γενιάς της με σημαντική και εκλεκτή διαδρομή στο θεατρικό σανίδι αλλά και στην τηλεόραση, βρισκόμενη κάθε φορά σε παραγωγές που την γεμίζουν ευχαρίστηση και ζωή.
Η υπέροχη Ελένη Φίλιππα με αφορμή την επιτυχημένη πορεία της παράστασης “Λύτρωσις” στο Θέατρο Αλκμήνη, σε μια συνέντευξη εφ΄όλης της ύλης στο Koitamagazine.gr και στον δημοσιογράφο Πάνο Σταματόπουλο!
Την φετινή θεατρική σεζόν σας συναντάμε στο έργο “Ψυχών Λύτρωσις” στο Θέατρο Αλκμήνη. Τι είναι αυτό που κρατάτε ως απόηχο από αυτή την δουλειά μέχρι και σήμερα αλλά και από τα σχόλια που έχετε ακούσει;
Ξεκινώντας από τα σχόλια υπάρχουν τα σχόλια από ανθρώπους που είναι φίλοι σου οι οποίοι πολλές φορές θα πουν καλά σχόλια αλλά και τα σχόλια εκείνων που δεν σε γνωρίζουν προσωπικά και επιλέγουν μετά την παράσταση να σου επικοινωνήσουν κάποια πράγματα και το τι τους άρεσε σε αυτή την δουλειά. Από κει και πέρα δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους.
Αγαπώ πολύ τον ρόλο μου στο έργο. Με τον τρόπο που είναι δομημένο το έργο στην διάρκεια του, είναι ένας ρόλος που φεύγει σαν νεράκι και από αυτά τα έργα που φεύγουν αβίαστα χωρίς να ταλαιπωρούν τους θεατές αλλά και τους συντελεστές του. Λόγω του ότι μιλάμε για ένα πολύ ρεαλιστικό έργο και του ότι προσωπικά μετά από διαφορετικούς ρόλους που έχω κάνει τα τελευταία χρόνια, παίζω ένα έργο που χαρακτηρίζεται ως ” καθαρός ρεαλισμός” , είναι κάτι που μου κάνει πολύ καλό ως ηθοποιός.
Φωτογραφικό Υλικό από την παράσταση Ψυχών Λύτρωσις
Σήμερα εν έτη 2023 τι είναι αυτό που σας παρακινεί ώστε να δεχτείτε ή όχι μαι επαγγελματική πρόταση; Θα δώσετε μεγάλη βαρύτητα στο συναίσθημα ή στην λογική;
Το πρώτο πράγμα που θα κοιτάξω είναι την πηγή της πρότασης, ποιος άνθρωπος με καλεί για κάτι και μετά ασφαλώς το έργο με τον ρόλο να είναι το τελευταίο κομμάτι που θα κοιτάξω. Νιώθω τυχερή διότι από τα πρώτα μου βήματα στο χώρο πέραν των πρώτων χρόνων που βρισκόμουν στο Εθνικό Θέατρο όπου έπαιζα μικρούς ρόλους, έπαιζα σημαντικούς ρόλους. Αυτό είναι μεγάλη ευλογία. Μέχρι στιγμής δεν έχει τύχει να μου προτείνουν κάτι πολύ μικρό ώστε ν’ αναγκαστώ να το σκεφτώ αλλά από κι και πέρα όμως δεν έχω καθόλου το σύνδρομο του πρωταγωνιστή και αυτό είναι κάτι που δεν είχα ποτέ. Το πρώτο πράγμα που θα κοιτάξω προσεκτικά σε μια δουλειά είναι το ποιος θα είναι αυτός που θα μου προτείνει κάτι και το δεύτερο αν το ίδιο το έργο με εμπνέει ή όχι.
Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε μια σημαντική άνθηση της μυθοπλασίας στους τηλεοπτικούς μας δέκτες αλλά και μια ισχυρή χρηματοδότηση σε αρκετές παραγωγές στα περισσότερα κανάλια της χώρας. Μπαίνετε στην διαδικασία να παρακολουθήσετε το πρόγραμμα της τηλεόρασης αλλά και των σειρών που παίζουν αυτή την περίοδο ώστε να έχετε μια ολοκληρωμένη άποψη για το τι συμβαίνει;
Παρόλο που τις περισσότερες φορές λόγω χρόνου και άλλων υποχρεώσεων δεν το καταφέρνω τόσο πολύ, μ΄ενδιαφέρει να μάθω ποιες οι νέες δουλειές που παίζουν αλλά και τους συναδέλφους μου. Πλέον μιλάμε για μια πληθώρα επιλογών σε τηλεόραση αλλά και σε θέατρο που είναι αδύνατον να καταφέρει κάποιος να δει όλες αυτές τις δουλειές. Πιστεύω ότι αυτό το μεγάλο μέγεθος γυρνάει πολλές φορές μπούμερανγκ σε όλο το σύστημα καθώς με αυτό τον τρόπο αδικούνται αναγκαστικά κάποιες δουλειές οι οποίες δεν λαμβάνουν την προσοχή που τους αρμόζει. Από την στιγμή που σήμερα πέρα από την τηλεόραση μετράμε αμέτρητες ιντερνετικές πλατφόρμες με μια πληθώρα επιλογών , ο θεατής δεν θα κάτσει να αναζητήσει σε βάθος όλες τις σειρές που παίζονται την δεδομένη στιγμή. Θα πρέπει να είσαι κριτικός ώστε να μπεις στην διαδικασία να μελετήσεις το σύνολο των δουλειών ώστε να το παρουσιάσεις στην δουλειά σου αλλιώς δεν γίνεται να καταφέρεις να δεις όλο το κομμάτι που παρουσιάζεται σε μια σεζόν.
Όλο αυτό το διάστημα είδαμε πολλές θεατρικές παραγωγές αλλά και σειρές οι οποίες καταπιάστηκαν με τις δραματικές ιστορίες και λιγότερο με την κωμωδία, ένα είδος το οποίο βλέπουμε ελάχιστα σε θέατρο και τηλεόραση. Πώς κρίνετε αυτή την κατεύθυνση;
Νομίζω ότι αυτό είναι καθαρά θέμα σεναριογράφων και το τι επιλέγουν να δημιουργήσουν την δεδομένη στιγμή. Από την μια μπορεί αυτοί οι οποίοι επιλέγουν τα σενάρια να μην επιλέγουν κάποια κείμενα λόγω προσωπικού τους γούστου ή από την άλλη αυτά τα οποία τους έχουν υποβληθεί, να μην είναι τόσο αξιόλογα, δεν ξέρω ειλικρινά τι μπορεί να έχει συμβεί. Είναι πιο “εύκολο” ας πούμε να γράψεις μαι δραματική ιστορία από το να γράψεις μια κωμωδία, την κωμωδία της ατάκας που λέμε. Πρέπει να έχεις μεγάλο ταλέντο σε αυτό για να το καταφέρεις. Δεν θέλω να ευλογώ τα γένια μου αλλά βλέπεις πολλές φορές σειρές 23 ετών όπως είναι το “Κωνσταντίνου κι Ελένης” αλλά και άλλες κλασσικές σειρές όπως οι “2 Ξένοι” και “Οι Απαράδεκτοι” να μετρούν υψηλά νούμερα τηλεθέασης μέχρι και σήμερα και να κερδίζουν το ενδιαφέρον του κόσμου σε σχέση με τωρινά προγράμματα. Δεν είναι τυχαίο αυτό το γεγονός. Θεωρώ ότι στην τηλεόραση το πρώτο πράγμα που παίζει ρόλο είναι το σενάριο. Αν αυτό είναι αξιόλογο, τότε όλα ακολουθούν μετά από αυτό, ειδικά στο είδος της κωμωδίας.
Είχατε την ευτυχία να βρίσκεστε στο καστ του ” Κωνσταντίνου κι Ελένης” μιας σειράς που εδώ και πολλά χρόνια παραμένει αγαπημένη επιλογή των τηλεθεατών και η οποία συνεχίζει να εκτοξεύεται καθημερινά στο κοντέρ της τηλεθέασης , με έναν ρόλο που μέχρι και σήμερα λατρεύει θερμά ο κόσμος. Πώς νιώθετε όταν κόσμος που σας συναντάει, σας μιλάει για αυτή την εποχή;
Λαμβάνω μέχρι και σήμερα σχόλια για την σειρά και αυτό με χαροποιεί πολύ. Στην αρχή εντυπωσιαζόμουν φοβερά όταν μου μιλούσαν παιδάκια 13 ετών και τα οποία μου μιλούσαν για την επιτυχία αυτής της δουλειάς. Είναι πάρα πολύ κολακευτικό και για μένα αλλά και για την Άννα Χατζησοφιά και τον Χάρη Ρώμα, τους δημιουργούς αυτής της δουλειάς.
Αυτή η σύνδεση σας με την σειρά και τον ίδιο τον ρόλο σας δημιούργησε ποτέ εμπόδιο σε άλλες δουλειές ή έτυχε ποτέ να σας ενόχλησε όπως έχουμε ακούσει από πολλούς ηθοποιούς που μπορεί να αντιμετώπισαν θέμα με την ταμπέλα ενός επιτυχημένου ρόλου;
Προσωπικά δεν μ΄ενόχλησε ποτέ αυτή η σύνδεση του κόσμου με τον ρόλο και την σειρά. Αυτό το οποίο με στεναχωρεί αλλά από την άλλη το καταλαβαίνω διότι δεν έχω αυταπάτες, είναι ότι ο περισσότερος κόσμος νομίζει ότι επειδή δεν σε βλέπει στο γυαλί, έχεις αφήσει το επάγγελμα και έχεις χαθεί από το προσκήνιο, αγνοώντας τα υπόλοιπα σου βήματα στο θέατρο. Αυτό είναι κάτι που έχω εντοπίσει αρκετά στην συναναστροφή μου με τον κόσμο στην επαρχεία ο οποίος δεν βλέπει συχνά θέατρο και η μόνη του δίοδος είναι η τηλεόραση. Το ίδιο συμβαίνει και στον συνάδελφο μου, τον Περικλή Λιανό με τον οποίο παίζουμε μαζί στο θέατρο και λόγω της φιλίας που μας δένει είναι κάτι το οποίο έχουμε συζητήσει. Ήρθε κόσμος να μας δουν στη παράσταση “Καπετάν Μιχάλης” και αυτό που μας είπαν είναι ότι ” δεν περιμέναμε ποτέ να ήσασταν τόσο καλοί ηθοποιοί διότι είχαμε μείνει στην αίσθηση του τηλεοπτικού ρόλου και αυτό μας έκανε τρομερή εντύπωση.
Ο Χάρης Ρώμας και η Άννα Χατζησοφιά πέραν από δύο άξιοι συνεργάτες , αποτελούν και δύο πολύ καλοί φίλοι για εσάς ο οποίοι παίζουν σημαντικό ρόλο στην ζωή σας. Τι είναι αυτό που ξεχωρίζετε και στους δυο;
Kαταρχήν με την Άννα πέραν της συνεργασίας μας, έχουμε γίνει και κουμπάρες. Όταν μου έγινε η πρόταση για το “Κωνσταντίνου κι Ελένης”, την ήξερα διότι ανήκουμε όλοι στην ίδια γενιά αλλά δεν κάναμε συστηματική παρέα. Μέσα από την σειρά δέσαμε και έκτοτε είναι μία από τις πιο στενές μου φίλες. Με τον Χάρη γνωριστήκαμε όταν ήμασταν 18 χρονών πριν μπούμε στην Δραματική Σχολή, στο θεατρικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών που είχαμε πάει και οι δύο ως φοιτητές στα πρώτα μας βήματα. Εκεί πρωτογνωριστήκαμε, μετά χαθήκαμε για κάποιο διάστημα και μετά βρεθήκαμε ξανά όταν ήμασταν ηθοποιοί πια. Τον Χάρη τον βλέπω κρατάμε μια επικοινωνία και έχουμε από αυτές τις σχέσεις που έχεις με έναν άνθρωπο που τον ξέρεις πάρα πολλά χρόνια με τον οποίο δεν είχες έρθει ποτέ σε προστριβή και με τον οποίο είχες πάντα μια πολύ καλή σχέση. Αυτό που εκτιμώ πολύ και στους δυο είναι ότι έχουν μείνει αναλλοίωτοι ως χαρακτήρες, όπως ακριβώς τους γνώρισα τότε και δεν έχουν αλλάξει το παραμικρό. Ο τρόπος που συμπεριφέρονται είναι όπως ήταν πριν γίνουν γνωστοί και αυτό για μένα είναι πάρα πολύ σημαντικό.
Κλείνοντας τους διακόπτες της δουλειάς, των προβών αλλά και των γυρισμάτων, μπορείτε να πείτε ότι έχετε αποκτήσει φίλους μέσα από το χώρο με τους οποίους μπορεί να χάνεστε λόγω των διαφορετικών διαδρομών αλλά με τους οποίους σας δένει μια ιδιαίτερη σχέση μέχρι και σήμερα; Είναι εύκολο αυτό να συμβεί;
Yπάρχουν κάποιες φιλίες που είναι από τον χώρο οι οποίες παραμένουν μέχρι και σήμερα στην ζωή μου αλλά και άνθρωποι από το επάγγελμα με τους οποίους λέω εγώ ότι έχω μαζί τους πνευματική συγγένεια δηλαδή το να μην κάνεις παρέα για κάποιον λόγο μαζί τους μετά την ολοκλήρωση ενός έργου αλλά έχεις μαζί τους πολλά κοινά στοιχεία και κυρίως τον τρόπο σκέψης αλλά και αντιμετώπισης της δουλειάς και όχι τόσο του χαρακτήρα. Με αυτούς λοιπόν τους ανθρώπους μας συνδέει ένα αόρατο νήμα και υπάρχουν αρκετοί που όταν βρισκόμαστε, μπορεί να έχουμε να μιλήσουμε κάποια χρόνια και είναι σαν να να μην έχει αλλάξει απολύτως τίποτα. Μπορείς να κάνεις φιλίες μέσα από το επάγγελμα.
Σήμερα ένα σημαντικό μέρος της δουλειάς αλλά και της προώθησής της είναι τα social media τα οποία χρησιμοποιεί πολύς κόσμος ώστε να επικοινωνήσει στο κόσμο την δική του δουλειά. Εσείς μπαίνετε στην διαδικασία μέσω αυτών να διαβάσετε σχόλια ή να πάρετε θέση για θέματα τα οποία σας αφορούν;
Eγώ έκανα πρώτη φορά λογαριασμό στο Facebook τον Ιούλιο του 2023 και αυτό ήταν κάτι που έκανα κατόπιν ασφυκτικών πιέσεων κάποιων ανθρώπων οι οποίοι με παρακίνησαν να ανοίξω κι εγώ τον δικό μου λογαριασμό. Αρνιόμουν πεισματικά και ήταν κάτι το οποίο δεν μου άρεσε καθόλου. Εξακολουθεί να μην μου αρέσει καταβάθως καθώς το θεωρώ πολλές φορές χάσιμο χρόνου. Είμαι νέα σε αυτό το κομμάτι και φυσικά δεν ξέρω και πολλά πράγματα γι’αυτό. Θα έλεγα ότι δεν μου αρέσει τόσο πολύ αλλά από την άλλη είναι και απαραίτητο για την δουλειά μας. Βέβαια αυτή η χρήση του μέσου μου άνοιξε και κάποια πολύ ωραία μονοπάτια καθώς βρήκα ξανά φίλους από το Πανεπιστήμιο και κάποιους ανθρώπους που είχα χάσει και έτσι ήρθαμε ξανά κοντά.
Δεν μου αρέσει να κάνω πολλά μέσα σε αυτό το μέσο. Βλέπω πολλούς συναδέλφους μου που συνέχεια αναρτούν διάφορα πράγματα για την δουλειά αλλά δεν ξέρω και πόσο ωφέλιμο είναι αυτό.
Το τελευταίο διάστημα έγινε γνωστό ότι σε ακροάσεις του χώρου, κύριο task για τους υποψήφιους αποτέλεσε ο αριθμός των followers που μετρούν στα social media. Πώς κρίνετε όλη αυτή την κατάσταση αλλά και το γεγονός ότι μπορεί να επιλεχθούν άτομα για μία δουλειά λόγω της δημοφιλίας που έλαβαν από κάποιο άλλο πρόγραμμα;
Μιλάμε για ένα γελοίο πράγμα το οποίο δείχνει την άγνοια των παραγωγών αλλά και αυτών που ασχολούνται με τις παραγωγές καθώς δεν έχουν καταλάβει τι είναι το θέατρο και τι η τηλεόραση. Την έχουν πατήσει πολλές φορές και τους το έχει αποδείξει η ζωή ότι το να έχεις αμέτρητους followers ή το να σου κάνουν like στις αναρτήσεις σου αυτό δεν σημαίνει κιόλας ότι ο κόσμος θα σηκωθεί από το σπίτι του για να έρθει να σε δει. Είναι πολύ εύκολο το like ή ένα σχόλιο που θα σου κάνει κάποιος αλλά το να σηκωθεί και να πληρώσει για να σε δει, είναι μια άλλη ιστορία και δεν έχει καμία σχέση με όλο αυτό που γίνεται σήμερα στα social media. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι όταν ένας άνθρωπος αποφασίσει να πληρώσει για να δει ένα θέαμα, θα το κάνει διότι εκτιμάει το σύνολο των συντελεστών ή το έργο ή την παραγωγή που το οργανώνει και όχι για να δει αποκλειστικά μια παρουσία. Όλο αυτό δεν έχει καμία σχέση αν τον καθένα τον ακολουθούν 2.000 άτομα διότι διαφημίζει ένα προϊόν ή λόγω του ότι έχει μια δυναμική στα διαφημιστικά κοινά. Καλά κάνουν κάποιοι άνθρωποι και προωθούν με αυτό το τρόπο την δουλειά τους αλλά αυτό είναι μια άλλη δουλειά.
Σήμερα στην ζωή σας χωράει ένα νέο καλλιτεχνικό όνειρο; Ίσως μια συνεργασία που θα θέλατε να πραγματοποιήσετε στο μέλλον ή ένας ρόλος που θα θέλατε να υποδυθείτε;
Έχω πολλά ακόμα που θα ήθελα να κάνω. Θα ήθελα να δουλέψω με κάποιους σκηνοθέτες αλλά και να παίξω και άλλα πράγματα. Έχω παίξει σε αρκετές δουλειές αλλά δεν είμαι χορτασμένη. Μακάρι να έχω υγεία και να είμαι τυχερή διότι η τύχη παίζει σημαντικό ρόλο στο επάγγελμα μας. Θέλω να είμαι τυχερή και να μπορέσω να τα υλοποιήσω αλλά και να μου έρθουν στον δρόμο μου με τον κατάλληλο τρόπο.
Τι είναι αυτό που μέχρι και σήμερα σας κρατάει γοητευμένη στην δουλειά του ηθοποιού;
Είναι η ίδια η διαδικασία. Αυτό το ζωντανό στοιχείο που έχει το θέατρο και η αλληλεπίδραση με τον θεατή είναι ένα μαγικό πράγμα το οποίο δεν συναντάς πουθενά αλλού. Το να εισπράττεις κάθε βράδυ αυτό το χειροκρότημα, είναι ένα πράγμα που σου δίνει πάρα πολύ μεγάλη χαρά και πληρότητα. Το δεύτερο είναι η ίδια η διαδικασία της δουλειάς. Το ότι ξεκινάς, παίρνεις ένα κείμενο στα χέρια σου και όλο αυτό το πράγμα προσπαθείς να το κατανοήσεις και να το ζωντανέψεις έχοντας και μια πλήρη στην ουσία ελευθερία καθώς οργιάζει η φαντασία σου. Στην αρχή πρέπει ν’ αφήσεις όλη την φαντασία και την ψυχή σου ελεύθερη, να πάει παντού, να σκεφτεί οτιδήποτε και μετά ότι έχεις σκεφτεί ν’ αρχίσεις σιγά-σιγά να βάζεις στην θέση του και στα κουτάκια του. Αφού αφήσεις όλο αυτό το πράγμα και αρχίζεις και ψάχνεις με την φαντασία σου, τότε θα δημιουργήσεις ένα ζωντανό όν διότι μόνο όταν φτιάχνεις ζωντανά όντα, ο θεατής θα μπορέσει να δει το έργο. Όταν φτιάξεις κάτι άψυχο και ο θεατής θα μείνει αμέτοχος. Όσο πιο ζωντανό και κοντά στην πραγματικότητα είναι αυτό που έχεις φτιάξει, τόσο πιο πολύ απήχηση θα έχει. Αυτό το πράγμα το οποίο κάνεις κάθε φορά, σου δίνει μεγάλη ζωή, ζωντάνια και δεν σε αφήνει ούτε να γεράσεις ούτε να κατακάτσεις. Κάθε βράδυ κινητοποιεί την φαντασία σου και σε κάνει να νιώθεις γεμάτος ζωή. Αυτό το πράγμα όποιος δεν το έχει ζήσει, δεν ξέρω αν μπορεί να το καταλάβει αλλά είναι μαγικό.
Έχετει πει στον εαυτό σας ότι λόγω του ότι οι προτάσεις που σας έρχονται δεν σας ικανοποιούν σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο να κάνετε μαι παύση από το επάγγελμα; Είναι εύκολο να μείνετε εκτός από επιλογή για κάποιο χρονικό διάστημα;
Για μένα είναι πολύ εύκολο και το έχω κάνει στο παρελθόν. Για μένα το θέατρο είναι ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου και το αγαπώ πολύ αλλά από την άλλη δεν είναι όλη μου η ζωή. Έχω και άλλα πράγματα πολλά που με ενδιαφέρουν, δεν εξαρτιέμαι από αυτό και άρα δεν τρελαίνομαι σε μεγάλο βαθμό. Μπορεί να νιώθω ένα τσίμπημα αν περάσει ένα διάστημα και δεν λάβω κάποια πρόταση που με αφορά αλλά αυτό είναι μια ήττα στο εγωισμό σου. Από την άλλη μεριά δεν θα το πάρω τοις μετρητοίς.
Τελευταία σας τηλεοπτική εμφάνιση ήταν στην σειρά της Ερτ “Αγάπη Παράνομ用. Θα θέλατε στο μέλλον να επιστρέψετε ξανά σε μια νέα σειρά;
Η σειρά “Αγάπη Παράνομη” παρότι ήταν ένα σύντομο πέρασμα, την χάρηκα πολύ και νιώθω περήφανη που ήμουν μέρος αυτού του εξαιρετικού αποτελέσματος καθώς είναι από αυτά τα πράγματα που θα λέω με μεγάλη χαρά ότι έπαιξα κι εγώ εκεί. Θα μου άρεσε να μου τύχει κάτι αντίστοιχο στο μέλλον.
Όταν τελειώνει η δουλειά, πώς είστε στην καθημερινή σας ζωή; Tι σας αρέσει να κάνετε στον ελεύθερο σας χρόνο; Υπάρχουν στιγμές που οι κεραίες είναι συνδεδεμένες με το επάγγελμα ή προτιμάτε να κάνετε πράγματα που δεν έχουν σχέση με το επάγγελμα;
Tις ημέρες των παραστάσεων στο θέατρο μετά το μεσημέρι συγκεντρώνομαι στην δουλειά και δεν κάνω άλλα πράγματα. Τις ημέρες που δεν παίζω στο θέατρο, χαίρομαι που θα πάω στο σινεμά, να δω μια παράσταση ή μια έκθεση ενός μουσείου. Κάνω διάφορα πράγματα τα οποία με ευχαριστούν εξίσου με το να παίζω. Είχα πάντα δικά μου ενδιαφέροντα και δεν τα απέκτησα επειδή έγινα ηθοποιός οπότε εξακολουθώ να τα έχω όπως είναι και το διάβασμα το οποίο αγαπώ πολύ αλλά και η επικοινωνία με τους δικούς μου ανθρώπους και φίλους.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ: GRID FOX
Πληροφορίες Παράστασης Ψυχών Λύτρωσις
Στο θέατρο ΑΛΚΜΗΝΗ παρουσιάζεται η θεατρική παράσταση «Ψυχών Λύτρωσις» από την Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 2023 και κάθε Πέμπτη και Παρασκευή στις 21:00.
Το έργο είναι εμπνευσμένο από τη συλλογή διηγημάτων της Γαλάτειας Καζαντζάκη «Ο κόσμος που πεθαίνει κι ο κόσμος που έρχεται».
Η θεατρική παράσταση «Ψυχών Λύτρωσις», μέσα από μια ιστορία αγάπης, πραγματεύεται τη φωτεινή και τη σκοτεινή πλευρά των ανθρώπινων σχέσεων μέσα από διαχρονικά κοινωνικά ζητήματα, όπως η κοινωνική ανισότητα, η διαφορετικότητα, η προκατάληψη, η κακοποίηση, τα πάσης φύσης κοινωνικά στερεότυπα.
Προβλήματα που ταλάνιζαν την κοινωνία της Ελλάδας και όχι μόνο στη δεκαετία του 1960 και τα οποία εξακολουθούν να είναι τόσο επίκαιρα.
Λίγα λόγια για το έργο
Βρισκόμαστε στην Αθήνα του 1963. Δύο οικογένειες, δύο διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, δύο διαφορετικοί κόσμοι ενώνονται με τον αρραβώνα των παιδιών τους. Η Κλειώ, φοιτήτρια και κοινωνικά ευαισθητοποιημένη και ο Αλέκος, σκληρά εργαζόμενος και «νταής», έχουν ερωτευθεί κι ονειρεύονται την κοινή τους ζωή. Μαζί με το ζευγάρι, βλέπουμε και τη ζωή των μελών των οικογενειών τους. Παρακολουθούμε καθημερινά στιγμιότυπα των ηρώων, που διαδραματίζονται άλλοτε με χιούμορ και κωμική διάθεση, άλλοτε με διαφωνίες, συγκρούσεις, θυμό. Ο φουριόζος έρωτας, η φιλοδοξία, η κοινωνική αλληλεγγύη εναλλάσσονται με τις αντιθέσεις, την απογοήτευση, κάποτε και τον αλληλοσπαραγμό. Καθένας ψάχνει τη λύτρωσή του. Κάποιοι θυσιάζονται, άλλοι εξελίσσονται. Θα τα καταφέρουν οι ήρωές μας; Και με ποιο τίμημα;
Σκηνοθετικό σημείωμα
Το έργο διαδραματίζεται στις αρχές των 60s στην Αθήνα. Ο έρωτας δύο νέων από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις παλεύει να σταθεί όρθιος απέναντι σε προκαταλήψεις, στερεότυπα και οπισθοδρομικές ιδέες. Ο στόχος μου σκηνοθετικά είναι να αναδείξω όσο μπορώ τους χαρακτήρες του έργου, τις αδυναμίες τους, τα προτερήματα τους. Είναι άνθρωποι και πάσχουν. Πότε υπερισχύει το πάθος, άλλοτε ο φόβος, ο θυμός, η απελπισία, η αγάπη. Στο έργο θίγονται σημαντικά ζητήματα της τότε αλλά και της σημερινής κοινωνίας όπως η ομοφυλοφιλία, η κακοποίηση. Κι εδώ έρχεται το διαχρονικό κομμάτι του έργου. Αν καταφέρεις να διεισδύσεις στις ψυχές αυτών των ηρώων, δε θα δεις και τρομακτικές διαφορές σε σχέση με το σήμερα. Πάντα παλεύουμε με τα δαιμόνια μας. Γιατί όπως λέει σοφά και ο λαός, έξω απ’ τον χορό πολλά τραγούδια λέγονται. Στο έργο δεν υπάρχουν πρωταγωνιστές και μη. Όλοι διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη. Τέλος, όπως προσπαθώ σε κάθε σκηνοθετική δουλειά μου, θέλω ο θεατής να φεύγει με ερωτήματα και όχι με έτοιμες απαντήσεις. Να συνεχίζει μ’ έναν τρόπο ο ίδιος την ιστορία.
Διανομή:
Περικλής Λιανός (Παναγής), Ελένη Φίλιππα (Έλλη), Φαίδρα Παπανικολάου (Μέλπω), Δήμητρα Μπάσιου (Κλειώ), Αντώνης Σανιάνος (Αλέκος), Κωνσταντίνα Αργυροπούλου (Αργυρούλα), Χρήστος Ζαχάρωφ (Παύλος).
Σκηνοθεσία: Νίκος Κρίκας
Κείμενο: Δήμητρα Μπάσιου, Νίκος Κρίκας, Καίτη Αναστασίου
Μουσική: Θανάσης Οικονομίδης
Σκηνικά: Λίλιαν Χατζηγεωργίου
Κοστούμια – αξεσουάρ: Το σπίτι του ηθοποιού
Επιλογή κοστουμιών: Φαίδρα Παπανικολάου
Φωτισμός: Νίκος Κρίκας
Φωτογραφίες: Κατερίνα Αρβανίτη
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριάννα Καρακώστα
Παραγωγή: ΜΗΡΚΑ Production (ΑΜΚΕ)
Διάφορα άρθρα:
- Σανατόριο της Πάρνηθας, ο «παράδεισος» των εγχώριων κυνηγών φαντασμάτων
- Το «νοσοκομείο φάντασμα» στα Μελίσσια
- Το στοιχειωμένο σπίτι της Γλυφάδας
- Η άγνωστη ιστορία πίσω από το «σατανικό» σπίτι της Γλυφάδας
- Ο Αποκεφαλιστής της Βούλας, ο μύθος του μακελάρη που αποκεφάλιζε ζευγάρια
- Το στοιχειωμένο κόκκινο σχολείο της Καλλιθέας (λένε πως ακούγονται παιδικά κλάματα)
- Κολωνός: Το σπίτι που δεν μένει κανείς για χρόνια, είναι στοιχειωμένο, λεν οι γείτονες…
- Το στοιχειωμένο Κάστρο της Δουκίσσης Πλακεντίας: Αν περάσεις βράδυ, θα δεις αναμμένα φώτα και φιγούρες να πηγαινοέρχονται
Διαβάστε ακόμα:
- Νίκος Κούρκουλος: Είχε άλλους δυο αδερφούς που σκoτώθηκαν σε δυστύχημα
- Ιλάειρα Ζήση: «Μοιάζω στην Αλίκη Βουγιουκλάκη, θέλω να την αναστήσω»
- Νίκος Καλογερόπουλος: Έχεις δει κανέναν πατέρα να καμαρώνει που ο γιος του είναι αδερφή;
- Σόφη Ζαννίνου: «Ο Άγιος Εφραίμ είναι πολύ φίλος μου. Του λέω τα προβλήματά μου κι εκείνος με βοηθάει»
- Κατερίνα Στανίση: Δείτε πόσο χρονών είναι η ”Μαντόνα” της Ελλάδος
- Ναταλία Γερμανού: Ποζάρει χωρίς ίχνος μακιγιάζ και είναι αγνώριστη!
- Έλλη Κοκκίνου: Λένε ότι μοιάζω με την Τζένιφερ Λόπεζ μόνο που εκείνη είναι μεγαλύτερη
- Ελένη Φιλίνη: H ομορφιά μου δεν με βοήθησε, έπρεπε 100 φορές να αποδείξω πώς έχω ταλέντο!
- Ισμήνη Καλέση: «Οι γυναίκες σήμερα μου φαίνονται άσχημες, ίδιες και ηλίθιες! Δεν έχω κάνει τίποτα πάνω μου!»
- Κώστας Μπίγαλης: Δείτε πόσο χρονών είναι σήμερα ο Έλληνας ”Μικ Τζάγγερ”
