Αιλιάνα Μαρκάκη: “Θέλει πολύ μεράκι αυτός ο χώρος”
Ανήκει στην φρέσκια φουρνιά των ηθοποιών όπου διαθέτουν σεμνότητα, κρατούν καλά στα πόδια τους και ήδη ξεχωρίζουν υποκριτικά από τα πρώτα τους κιόλας βήματα.
Η Αιλιάνα Μαρκάκη με αφορμή την φετινή της θεατρική παρουσία στο έργο “Πλάσματα του Θεού: Υπόθεση Παπέν” στο Θέατρο Altera Pars, σε μια συνέντευξη εφ’όλης της ύλης στο Koitamagazine.gr και στον δημοσιογράφο Πάνο Σταματόπουλο!
Η ταλαντούχα ηθοποιός αναφέρεται στην ευτυχής συγκυρία του φετινού χειμώνα με το έργο “Πλάσματα του Θεού: Υπόθεση Παπέν ” και στην συνεργασία της με την σπουδαία Μίνα Χειμώνα, στα χρόνια της φοίτησης της στην Δραματική Σχολή και στην είσοδο της στο χώρο αλλά και στο πώς διαχειρίζεται μια συνεργασία στο επάγγελμα που μπορεί να την προβληματίσει. Τέλος η ίδια μιλάει για τις αλλαγές που ήρθαν στο χώρο μετά το άνοιγμα που πραγματοποίησε το κίνημα #metoo στο χώρο, για τους μικρούς στόχους τους οποίους θέτει αλλά και για το νέο της θεατρικό βήμα στο Θέατρο Άνεσις.
Ας γνωρίσουμε καλύτερα την Αιλιάνα Μαρκάκη!
Αυτή την περίοδο σε συναντάμε στο έργο ” Πλάσματα του Θεού: Υπόθεση Παπέν” στο Θέατρο Altera Pars. Τι είναι αυτό που σε κέντρισε στην φετινή θεατρική συνθήκη;
Η αλήθεια είναι πως δεν γνώριζα την ιστορία ούτε και το ότι ο Ζενέ εμπνεύστηκε από αυτήν για να γράψει τις «Δούλες». Το γεγονός μάλιστα πως ήταν πραγματική, μού κέντρισε πολύ το ενδιαφέρον. Μπήκαμε σε μία διαδικασία έρευνας με την ομάδα διαβάζοντας και βλέποντας ντοκιμαντέρ, η οποία ήταν πραγματικά μία περίοδος ανακάλυψης. Μου φάνηκε πολύ επίκαιρη. Δύο πλάσματα που προχώρησαν σε ένα αρκετά βίαιο έγκλημα. Γιατί; Κάθε μέρα ακούμε κάτι αντίστοιχο. Είχαν κάποιο συγκεκριμένο κίνητρο αυτές οι αδελφές να το κάνουν αυτό και να δολοφονήσουν τις κυρίες τους; Η ιστορία όπως και η παράσταση μας θίγει ζητήματα τόσο κοινωνικής ανισότητας όσο και ψυχικής ασθένειας. Κάτι έχουν βιώσει για να φτάσουν εκεί που έφτασαν. Ήταν η κακοποίηση που έζησαν ως παιδιά; Η δικαιολογημένη αδυναμία τους να αποτινάξουν από πάνω τους αυτό το στίγμα του τοξικού οικογενειακού τους περιβάλλοντος ή η απουσία κρατικής πρόνοιας;
Στη παράσταση υπάρχουν δύο «ζευγάρια» γυναικών, οι υπηρέτριες και οι κυρίες. Καθεμία είναι καταπιεσμένη για τους δικούς της λόγους και αντιδρά αναλόγως. Δύο από τα ερωτήματα που θίγει όμως η παράσταση είναι το ποιος πραγματικά ευθύνεται για το έγκλημα αυτό καθώς και το τι οδηγεί ένα πλάσμα στην εξαχρείωση. Όσο για το ότι ονομάσαμε τη παράσταση «Πλάσματα του Θεού», έχει και αυτό την ερμηνεία του. Πιστεύω αξίζει να δείτε την παράσταση.
Φέτος συνεργάζεσαι επί σκηνής με την Μίνα Χειμώνα, μια σπουδαία κυρία της υποκριτικής με μια ξεχωριστή διαδρομή στο χώρο. Τι είναι αυτό που ξεχωρίζεις στην ίδια εντός αλλά και εκτός σκηνής;
Η Μίνα είναι πράγματι ένα πολύ ταλαντούχο πλάσμα. Αυτό που ξεχωρίζω όμως και θα δανειστώ την λέξη με «γοητεύει» στην ίδια αλλά και σε όλη την ομάδα είναι ότι από τη πρώτη στιγμή με έκαναν να αισθανθώ ότι είμαστε όλοι μαζί σε αυτό που ετοιμάζεται. Να πω σε αυτό το σημείο πως εγώ ήμουν «το καινούργιο μέλος» του Altera Pars και πως ο Πέτρος Νάκος που είναι και ο σκηνοθέτης της παράστασής μας, η Μίνα Χειμώνα, η Αγγελική Κοντού και η Άντα Κουγιά είχαν ήδη την ομάδα τους. Δε θα μπορούσα να αναφέρω κάτι πιο σημαντικό από αυτό. Να έρχεσαι σε μία ομάδα και από τη πρώτη στιγμή να υπάρχει αυτό το «μαζί», το «εμείς». Θα πω πως σπανίζει όχι μόνο στους επαγγελματικούς χώρους αλλά και οπουδήποτε. Όταν όμως το συναντάς πέρα από το είναι συγκινητικό, δεν έχεις παρά να ανταποδώσεις με τους δικούς σου τρόπους.
Είσαι απόφοιτος της σχολής του Θεάτρου Τέχνης. Τι έχει αλλάξει στην Αιλιάνα από τα πρώτα χρόνια της σχολής μέχρι και σήμερα;
Αποφοίτησα από το Θέατρο Τέχνης το 2022 ενώ παράλληλα σπούδαζα και στο τμήμα Αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ. Έχει πλάκα που κάποιες φορές παρατηρώ τα χρόνια αυτά και με συγκινεί η διαδρομή! Η σχολή αυτή και συγκεκριμένα οι καθηγητές της μού έδωσε πολλά, πολλά «εργαλεία». Στο θέατρο εάν δεν επικοινωνείς με τον συμπαίκτη σου, έχει χαθεί το «παιχνίδι», το ενδιαφέρον και αυτό που διακυβεύεται στην εκάστοτε σκηνή. Η Simone Weil είπε πως η προσοχή είναι η πιο σπάνια και αγνή μορφή γενναιοδωρίας. Επομένως ναι, όσο ήμουν στη σχολή κατανόησα πόσο συνδέεται το ένα με το άλλο και μπορώ να πω πως έφυγα αρκετά «πλούσια».
Πέρα όμως από αυτά, κάτι που παρατηρώ είναι ότι ξέρω ποια κοιτάω στο καθρέφτη μου το πρωί. Δεν είναι πως πριν δεν ήξερα, αλλά η σχολή μας έμαθε να «σμιλεύουμε» τους εαυτούς μας.. πέρα από το να τους αγκαλιάζουμε. Δεν είπα τυχαία αυτό που διατύπωσε η Simone Weil. Θέλει πολύ μεράκι αυτός ο χώρος, όπως και πολλά πολλά άλλα. Πρώτα όμως χρειάζεται να υπάρχει πολύ μεράκι και στη ζωή. Ρομαντική; Ναι! Μόνο έτσι όμως θα μπορέσω, εγώ προσωπικά, να «σμιλέψω» τον εαυτό μου. Θα το κλείσω, λέγοντας κάτι που μου είχε πει ο δάσκαλός μου, ο Κίμων Φιορέτος. «Ερωτεύσου το πινέλο σου». Επειδή όμως ο έρωτας είναι δύσκολο challenge, θέλει τεράστια πειθαρχία αυτή η διαδρομή.
Πώς είναι σήμερα για έναν νέο ηθοποιό το να διαχειριστεί το βιοποριστικό κομμάτι και να βρίσκεται αρκετά συχνά σε αξιόλογες δουλειές του χώρου; Είναι εύκολο σήμερα να μην κάνεις εκπτώσεις στην δουλειά σου;
Η αλήθεια είναι πως όσο είσαι στη σχολή είσαι αρκετά «προστατευμένος». Ακούς τι συμβαίνει αλλά το πραγματικό βίωμα αυτής της κατάστασης έρχεται όταν αποφοιτήσεις. Με όσα συμβαίνουν σήμερα νομίζω πως πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να βιοποριστούν, όχι μόνο οι ηθοποιοί. Δυστυχώς ελάχιστες ακροάσεις γίνονται γνωστές ή είναι γνωστές μόνο για να πούμε ότι έγινε ακρόαση. Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι νέοι καλλιτέχνες όπως και ομάδες, οι οποίοι θέλουν στήριξη. Οι εκπτώσεις όμως που γίνονται στον χώρο αυτό είναι αρκετές. Είναι λογικό γιατί ως νέος καλλιτέχνης σκέφτεσαι πως αν δεν τις δεχτείς, θα μείνεις εκτός. Το κράτος όμως χρειάζεται να λάβει άλλα μέτρα, να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο νόμιμο και δίκαιο και να αποδεχτούμε ότι ΔΕΝ είναι εθελοντική εργασία. Όλοι. Εντός του πλαισίου αυτού, να κινηθούν και οι παραγωγές, οι οποίες, ναι, μπορούν να δώσουν ευκαιρία στους νέους. Είμαι σίγουρη ότι θα υπάρξει μία αναγέννηση.. εάν συμβεί αυτό. Τολμηρός όρος αλλά το πιστεύω.
Η μυθοπλασία στο γυαλί βιώνει μια σημαντική άνοδο με τις σειρές των τελευταίων τριών χρόνων να κέρδισαν το στοίχημα της τηλεθέασης και να έφεραν έναν διαφορετικό αέρα στον τηλεοπτικό μηχανισμό ενώ φέτος παρατηρούμε ένα μεγάλο αριθμό σειρών στο πεδίο. Βλέπεις καθόλου τηλεόραση και αν ναι έχεις ξεχωρίσει κάποια νέα δουλειά;
Η αλήθεια είναι πως είναι πολύ ευχάριστο που υπάρχουν ξανά καινούργιες και κυρίως αξιόλογες σειρές. Είχαμε ζήσει και την περίοδο των πολλών, πολλών επαναλήψεων. Λόγω όμως περιορισμένου χρόνου δεν βλέπω πολύ αλλά παρακολουθώ όσα μπορώ από ηθοποιούς και σκηνοθέτες που εκτιμώ πολύ και με εμπνέουν καλλιτεχνικά.
Ερχόμενοι στα δεδομένα που επικρατούν στο χώρο, η ανασφάλεια συνεχίζει να υφίσταται στο επάγγελμα ενώ τα κακώς κείμενα όπως οι ματαιώσεις παραγωγών αλλά και τα χρωστούμενα των δεδουλευμένων στους ηθοποιούς δυστυχώς ταλανίζουν ακόμα την δουλειά. Πώς διαχειρίζεσαι αυτές τις συμπεριφορές αλλά και τον ανταγωνισμό που πολλές φορές υπάρχει στο επάγγελμα;
Υπάρχει ανταγωνισμός και υπάρχουν και οι συμπεριφορές που αναφέρεις. Όπως είπα και πριν, οι συνθήκες σε κάθε δουλειά είναι πρωτόγνωρες.. ειδικά άμα είσαι νέος καλλιτέχνης. Θέλει χρόνο όλη αυτή η διαχείριση, ο οποίος έρχεται μόνο με τις εμπειρίες που θα αποκτήσεις στον χώρο. Με τον εαυτό μου όμως που τα λέμε που και που, επιλέγω να μην βλέπω ανταγωνιστικά όλο αυτό το «παιχνίδι» – αν θες. Προτιμώ την λέξη συναγωνίζομαι άλλους καλλιτέχνες. Ειρηνικά και φιλικά, ξέρεις.. γιατί βλέπω διάφορες συμπεριφορές. Χαίρομαι ωστόσο γιατί έχω συνεργαστεί και θα συνεργαστώ και φέτος, με ανθρώπους που πραγματικά εκτιμούν και σέβονται τους ανθρώπους που έχουν επιλέξει. Είναι μικρή η ζωή μας για να καθόμαστε να αγανακτούμε με τα «όχι» που λάβαμε. Υπάρχουν τα γνωστά «μέσα» και όχι αξιοκρατικές ακροάσεις; Η απάντηση είναι ναι. Δεν μπορώ να κάνω κάτι. Θα προσπαθήσω και ό,τι θέλει ας γενεί!
Πώς διαχειρίζεσαι μια δύσκολη ή προβληματική συνεργασία που μπορεί να προκύψει;
Δεν ταιριάζουμε όλοι με όλους και δεν χρειάζεται να γίνουμε που λέμε φίλοι. Εάν προκύψει είναι πραγματικά υπέροχο και μου έχει τύχει να αποκτήσω φίλους μετά από κάποια συνεργασία, είναι κάτι ευτυχές! Παρ’ όλα αυτά, προσπαθώ με τους συναδέλφους και τους σκηνοθέτες που βρίσκομαι κοντά, όταν κάτι παρατηρώ ότι με έχει προβληματίσει, με έναν τρόπο να το μοιράζομαι και να το επικοινωνώ. Μέχρι στιγμής μού έχει βγει σε καλό. Πάντα όμως η βάση μου είναι ο σεβασμός και η ευγένεια. Γενικά.
Τα τελευταία δύο χρόνια το κίνημα #metoo έφερε στο φως της δημοσιότητας σημαντικές καταγγελίες συναδέλφων σου για περιστατικά βίας και κακοποιητικής συμπεριφοράς τα οποία θορύβησαν ολόκληρο τον χώρο και κάποιες περιπτώσεις βρέθηκαν απέναντι των δικαστικών εδράνων. 2 χρόνια μετά πώς νιώθεις για την έκβαση των γεγονότων και για το άνοιγμα που έφερε αυτό στο χώρο;
Σήμερα θεωρείς ότι ο χώρος πατάει πλέον πάνω σε νέες βάσεις με τέτοιες συμπεριφορές να μην βρίσκουν πάτημα να αναπτυχθούν;
Κάποια σεντούκια ανοίγουν. Αργούν αλλά ανοίγουν. Παρατηρώ αλλαγές που έπρεπε να είχαν γίνει από καιρό. Χαίρομαι που πολλοί ενημερωθήκαμε. Μία φίλη – κάποτε – όταν είχαμε κάνει μία τέτοια συζήτηση μου είπε το εξής: «Πρόσεχε αλλά μη φοβάσαι». Το κρατάω αλλά έχουμε πολύ δρόμο ακόμα για να υπάρχει ένα πλαίσιο ασφαλές. Ο καθένας ας ξεκινήσει από τον εαυτό του και δεν αναφέρομαι μόνο στα εντός του χώρου. Γίνονται τόσα αποτρόπαια πράγματα εκεί έξω. Γιατί; Δεν είναι ο χώρος. Οι άνθρωποι είναι. Το restart έρχεται από εμάς.
Το τελευταίο διάστημα έγινε γνωστό ότι σε ακροάσεις του χώρου, κύριο task για τους υποψήφιους αποτέλεσε ο αριθμός των followers που μετρούν στα social media. Πώς κρίνεις όλη αυτή την κατάσταση αλλά και το γεγονός ότι μπορεί να επιλεχθούν άτομα για μία δουλειά λόγω της δημοφιλίας που έλαβαν από κάποιο άλλο πρόγραμμα;
Είναι μία αναμενόμενη καινούργια πραγματικότητα.. Μμμ..Τι να πω σε αυτό; Να το αρνηθούμε; Αφού υπάρχει, οπότε απλά ας το ομολογήσουμε. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να επιλέγει τους ανθρώπους με τους οποίους θέλει να συνεργαστεί. Το μόνο που θα πω είναι ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εκεί έξω που είναι σκέτη έμπνευση. Το φως των followers δεν το έχουν και πολλές φορές δεν τους ξέρει κανείς όμως είναι μαγικοί
Σήμερα στην ζωή σου χωράει ένα νέο καλλιτεχνικό όνειρο; Ονειρεύεσαι μέσα ρόλους , projects και συνεργασίες με ανθρώπους που θα ήθελες να βρεθείς στο μέλλον ή προτιμάς να ζεις το τώρα αφήνοντας όποιο μακροπρόθεσμο σχέδιο η σκέψη στην άκρη;
Η αλήθεια είναι πως βάζω μικρούς στόχους. Πάντα σκέφτομαι και τον μεγαλύτερο αλλά το τώρα είναι το πιο ζωντανό πράγμα που έχω. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που θα ήθελα να συνεργαστώ πραγματικά πολύ μαζί τους. Τα σχέδια επομένως είναι καλό να γίνονται. Κάπου σε οδηγούν και σε ενεργοποιούν. Οπότε ναι, πολλές ιδέες υπάρχουν στο κεφαλάκι μου. Εύχομαι να πραγματοποιηθούν.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Θα ήθελες στο μέλλον να δοκιμαστείς σε μια σειρά στο γυαλί; Υπάρχεις στα πλάνα σου η τηλεόραση;
Αρχικά, η Υπόθεση Παπέν, πήρε παράταση έως 10 Μαρτίου, κάτι το οποίο μας χαροποιεί πολύ! Ο Φεβρουάριος έχει ξεκινήσει και θα βρίσκομαι στο θέατρο Άνεσις στη «Συμμορία του Μεσονυχτίου» σε σκηνοθεσία του καθηγητή μου από το Θέατρο Τέχνης Δημήτρη Δεγαΐτη και θεατρικής διασκευής της Άνδρης Θεοδότου. Είναι μεγάλη μου τιμή. Όσο για τα άλλα που ετοιμάζονται δεν έχω παρά να πω – ανυπομονώ –.
Άλλη γοητεία έχει το θέατρο άλλη η τηλεόραση και άλλη ο κινηματογράφος. Μέχρι στιγμής έχω εργαστεί μόνο στο θέατρο. Την λατρεία στον κινηματογράφο την έχω, το ομολογώ! Υπάρχουν κατά πολύ στα πλάνα μου και τα δύο και μακάρι να μου δοθεί η ευκαιρία. Πιστεύω έχω να δώσω και να μάθω πολλά.
Χάρηκα πολύ που τα είπαμε από κοντά και δεν έχω παρά να σε ευχαριστήσω που ήρθες στη παράσταση μας και κυρίως να σε ευχαριστήσω για την ωραία συζήτησή μας!
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Πλάσματα του Θεού:
υπόθεση Παπέν
Κάθε Σάββατο στις 21.00 και Κάθε Κυριακή στις 20.30
Δεύτερη Παράταση έως 10/03/24
«Πλάσματα του Θεού: υπόθεση Παπέν»: Η πρωτότυπη σκηνική σύνθεση του καλλιτεχνικού οργανισμού Altera Pars βασισμένη στην αληθινή ιστορία των αδελφών Παπέν, των δύο αδερφών που διέπραξαν ένα από τα πιο στυγερά και αινιγματικά εγκλήματα του 20ού αιώνα, παίρνει και δεύτερη παράταση λόγω επιτυχίας έως 10 Μαρτίου 2024.
Μια καθηλωτική παράσταση, για τον αποκλεισμό, την αδικία, την εκδίκηση και την αγάπη, που παντρεύει το φιλμ νουάρ με τα σύγχρονα crime series και εμπλουτίζεται με κωμικά-σατυρικά στοιχεία. Tη σκηνοθεσία της παράστασης υπογράφει ο καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου Altera Pars, Πέτρος Νάκος και παίζουν οι Μίνα Χειμώνα, Αγγελική Κοντού, Άντα Κουγιά, Αιλιάνα Μαρκάκη.
H ιστορία:
Οι αδελφές Παπέν το Φλεβάρη του 1933 γίνονται πρωτοσέλιδο στις γαλλικές εφημερίδες, αφού ομολογούν ότι σκότωσαν την κυρία τους και την κόρη της, έπειτα από επτά χρόνια που βρίσκονταν στην υπηρεσία τους, κατακρεουργώντας τα πτώματά τους. Η δίκη που ακολουθεί συγκεντρώνει και πάλι τα φώτα της δημοσιότητας, ενώ η γαλλική κοινωνία διχάζεται ανάμεσα σε εκείνους που ζητούν την παραδειγματική τιμωρία των Παπέν κι εκείνους που προσπαθούν να τις δικαιολογήσουν. Στο μεταξύ η αποκάλυψη πως η Λέα και η Κριστίν Παπέν είχαν αιμομικτική σχέση συσκοτίζει ακόμη περισσότερο την υπόθεση, και προκαλεί πρωτόγνωρο σοκ στην κοινωνία της εποχής.
Ψυχιατρική και εγκληματολογία προσπαθούν μέχρι σήμερα να δώσουν πειστικές ερμηνείες στο έγκλημά και να φωτίσουν τα κίνητρα τους. Ήταν έγκλημα ταξικής εκδίκησης; Ήταν ένα ξέσπασμα ψυχωσικού επεισοδίου; Υπήρχαν σεξουαλικές προεκτάσεις σε αυτό; Διάσημοι φιλόσοφοι, συγγραφείς, επιστήμονες και καλλιτέχνες, όπως ο Σάρτρ, η Σιμόν ντε Μπουβουάρ, ο Λακάν κ.α., ασχολήθηκαν με την υπόθεση, προσπαθώντας να τις γνωρίσουν, να τις κατανοήσουν, να τις δικαιολογήσουν. O Ζαν Ζενέ μάλιστα θα γράψει το δημοφιλέστερο θεατρικό του έργο του, τις «Δούλες» εμπνευσμένος από την ιστορία τους. Ωστόσο παρά τον αποτροπιασμό που προκαλούν οι πράξεις τους, ακόμη και το δικαστικό σύστημα στάθηκε με μια παράδοξη επιείκεια, με μια λανθάνουσα συμπάθεια απέναντί τους. Ίσως γιατί,πίσω απ’ την παράδοξη αυτή συμπάθεια, κρύβεται η συλλογική ενοχή μιας κοινωνίας, για το τέρας που εξέθρεψε και στο τέλος της επιτέθηκε με ανεξέλεγκτη μανία.
100 χρόνια πέρασαν από το φριχτό έγκλημα των αδελφών Παπέν κι όμως τα ερωτήματα που εγείρονται από την τραγική τους ιστορία μοιάζουν τόσο κοντινά κι επίκαιρα.
Πώς διαμορφώνεται ένας άνθρωπος μέσα σ’ ένα σύστημα όπου η αδικία και η κακοποίηση είναι κανονικότητα; Όπου η διαφορετικότητα στιγματίζεται και περιθωριοποιείται, ενώ οι άνθρωποι διαχωρίζονται αυστηρά σε αυτούς που μπορούν τα πάντα και σ’ εκείνους που η σκέτη επιβίωση είναι η μοναδική τους προοπτική – κι αυτή ακόμα πολύ αβέβαιη; Πώς διαπλάθεται ένας άνθρωπος στερημένος από κάθε φροντίδα, από κάθε καλοσύνη, από κάθε ευκαιρία να βελτιώσει έστω κατ’ ελάχιστο τη ζωή του; Αυτός ο άνθρωπος σίγουρα εξαχρειώνεται και γίνεται ικανός για τα φρικτότερα εγκλήματα και τη μεγαλύτερη κακότητα. Πόσο φταίει ο άνθρωπος αυτός για τις πράξεις του, εναπόκειται στην κρίση του καθενός μας να το αξιολογήσει…
Έγραψαν για εμάς:
Είδαμε “Τα Πλάσματα του Θεού” στο Altera Pars με κομμένη την ανάσα, Γεωργία Δρακάκη, olafaq.gr
«Μια καλή παράσταση απαιτεί καλό ρυθμό και η συγκεκριμένη τον διαθέτει. Μια καλή παράσταση οφείλει να αποτελεί πρόταση και να έχει άποψη και η συγκεκριμένη αποτελεί. Ο τρόπος που, ως μαέστρος, ο σκηνοθέτης ενορχήστρωσε τις ηθοποιούς, τις χόρεψε πάνω στην σκηνή, τις δούλεψε στο βαθύτερο βάθος των χαρακτήρων τους δεν θα αρκούσε αν οι ίδιες οι ηθοποιοί δεν διέθεταν δεινή υποκριτική φαρέτρα να υποστηρίξουν τα μέρη τους έκαστη, αλλά και το όλον όλες μαζί. Να υπερασπιστούν μια ιστορία που, χρόνια μετά, μυρίζει αίμα και τρόμο, ενώ συνιστά και ένα ποιητικό-πολιτικό σχόλιο για το τι σημαίνει τελικά δύναμη, τι σημαίνει να είσαι δούλα, πού βρίσκονται τα όρια ανάμεσα στην καλοσύνη και την κακία» Διαβάστε Περισσότερα Εδώ
Είδαμε την παράσταση Πλάσματα του Θεού Υπόθεση Παπέν στο θέατρο Altera Pars / Λένα Σάββα, θέατρο.gr
«Εντυπωσιακή η σκηνοθετική γραμμή του Πέτρου Νάκου, εντυπωσιακή η τρυφερή κι ευαίσθητη προσέγγισή του σε αυτή την ζόρικη ιστορία. Η τρυφερότητα του αγκαλιάζει όχι μόνο τις αδελφές Παπέν αλλά και τις Λανσελέν. Ανθρώπινα πλάσματα όλες, θύματα της εποχής τους και της τάξης τους. Ο Νάκος δημιουργεί γύρω τους μια ατμόσφαιρα αγκαλιάς η οποία συνεχίζεται ακόμα και τη στιγμή του φόνου. Η σκηνοθεσία του προσεγμένη στις λεπτομέρειες, κάνει την παράσταση ατμοσφαιρική με μια έντονη εσάνς ποιητικότητας. Εν κατακλείδι, όλοι οι συντελεστές, φτιάχνουν μια παράσταση-κέντημα, μια παράσταση συναρπαστική και θα το ξαναπώ, από τις πιο αξιόλογες της φετινής σεζόν». Διαβάστε Περισσότερα Εδώ
Θεώμενοι: Πλάσματα του Θεού: υπόθεση Παπέν @ Θέατρο Altera Pars/ Μαίρη Ζαρακοβίτη, keysmash.gr
«Ο Πέτρος Νάκος, που σκηνοθέτησε την παράσταση, εκμεταλλεύτηκε όλο τον χώρο της σκηνής και με τους φωτισμούς πέτυχε μια κινηματογραφική θριλερική αίσθηση. Έστησε μια παράσταση πολυεπίπεδη, γεμάτη, όπου ο θεατής ταλαντευόταν συνεχώς ψυχολογικά, πότε από τη μια πλευρά και πότε από την άλλη. Όταν έφτασε η στιγμή της δολοφονίας, μείναμε όλοι με κομμένη την ανάσα, παρακολουθώντας μια απόλυτα επιτυχημένη σκηνή, που δεν χρειάζεται περαιτέρω περιγραφή, για να μην αποκαλυφθεί η ατμόσφαιρα της παράστασης. Όσοι την παρακολουθήσετε θα με θυμηθείτε». Διαβάστε περισσότερα εδώ
Είδαμε την παράσταση Πλάσματα του Θεού Υπόθεση Παπέν στο θέατρο Altera Pars | Κάτια Σωτηρίου, mytheatro.grΔιαβάστε περισσότερα εδώ
«Με το πολιτικό κλίμα σήμερα, μια ιστορία για δύο αντίπαλες τάξεις, των οποίων ο ανταγωνισμός τροφοδοτείται από την αδυναμία τους να καταλάβουν η μία την άλλη, αντηχεί έντονα διαχρονική. Στο σύνολο της είναι μια πολύ καλά δουλεμένη παράσταση, με εξαιρετική δραματουργία, μια πολύ ενδιαφέρουσα και ψυχογραφικά ισορροπημένη μεταφορά των ιστορικών γεγονότων που συγκλόνισαν τη Γαλλία του 20ου αιώνα στο θέατρο. Να τη δείτε, είναι μια παράσταση που ξεχωρίζει στη θεατρική Αθήνα σήμερα».
Παραστάσεις: Κάθε Σάββατο στις 21.00 και κάθε Κυριακή στις 20.30 έως 10/3/24
Ταυτότητα παράστασης:
Δραματουργία-σύνθεση κειμένων: Altera Pars
Σκηνοθεσία- Φωτισμοί: Πέτρος Νάκος
Σκηνικά-Κοστούμια: Altera Pars
Σύνθεση μουσικής: Νίκος Κριτσέλης
Μουσική επιμέλεια: Aγγελική Κοντού – Πέτρος Νάκος
Επιμέλεια κίνησης: Eλβίρα Μπαρτζώκα
Eπεξεργασία ήχων: Διονύσης Μανιώτης
Στίχοι τραγουδιού: Γεωργία Δρακάκη
Φωτογραφίες:Eλπίδα Μουμουλίδου
Παραγωγή:Altera Pars
Παίζουν: Mίνα Χειμώνα, Αγγελική Κοντού, Άντα Κουγιά, Αιλιάνα Μαρκάκη
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
– Παραστάσεις: Kάθε Σάββατο στις 21.00, Κάθε Κυριακή στις 20.30, θέατρο Altera Pars (Μεγ.Αλεξάνδρου 123, στάση μετρό: Κεραμεικός)
– Εισιτήρια: 16€(Κανονικό), 12€ (Φοιτητικό/Ανέργων/ΑΜΕΑ),10€ (Oμαδικό:για γκρουπ άνω των 10 ατόμων), 8€(Aτέλειες)
– Κρατήσεις εισιτηρίων more.com και τηλεφωνικά στο 210 3410011
https://www.more.com/theater/plasmata-tou-theou-ypothesi-papen/
– Ισχύει προσφορά μέσω της COSMOTE DEALS FOR YOU. Μπείτε στην εφαρμογή!
– Διάρκεια Παράστασης: 90 λεπτά ( γίνεται διάλειμμα)
