Ευγενία Παναγοπούλου: “Η δουλειά μου και η φύση της με έχει μάθει να κοιτάω πάντα το παρακάτω”
Είναι από τα άτομα του χώρου τα οποία όλα αυτά τα χρόνια της πορείας τους δεν έχουν αλλάξει στιγμή. Παρότι έχουν ζήσει μεγάλες επιτυχίες και δημοφιλία από το κοινό, συνεχίζουν με μεράκι, αγάπη και ελπίδα την δουλειά τους χωρίς να προδώσουν τα θέλω τους. Η αγαπημένη ηθοποιός Ευγενία Παναγοπούλου με αφορμή το φινάλε της παράστασης “Ρίτα ” στο Θέατρο 104, σε μια συνέντευξη εφ’όλης της ύλης στο Koitamagazine.gr και στον δημοσιογράφο Πάνο Σταματόπουλο!
Η Ρίτα μετά από αρκετούς μήνες επιτυχημένης πορείας της στο Θέατρο 104, ολοκληρώνει τον θεατρικό της κύκλο. Τι είναι αυτό που κρατάς μέσα σου και συντροφεύει τη καρδιά αλλά και τις σκέψεις σου από αυτή την δουλειά;
Αυτή η δουλειά ηταν η πιο ξεχωριστή και σημαντική για εμένα ως τώρα! Έβαλα πολλα στοιχήματα και τα ρίσκα που πήρα μου βγήκαν σε πολύ καλό. Πρώτη φορά βγήκα μπροστά, χωρίς να είμαι μέλος ενός μεγάλου θιάσου. Όλα ήταν χειροποίητα και όλα ξεκίνησαν από εμάς. Έγινα καλύτερη ηθοποιός, μαλάκωσα κι άλλο ως άνθρωπος, κέρδισα έναν σπουδαίο συνεργάτη αλλά και αδερφό, τον Απόστολο Ψαρρό, αποκτήσαμε ακόμα ένα σπίτι το Θέατρο 104. Δημιουργήσαμε νέους δεσμούς με το Θάνο, τον Τάσο και την Μάτα. Ήρθα πιο κοντά με την οικογένεια μου. Αυτό που κρατάω πέρα από όλα αυτά είναι η φράση του Απόστολου: «Η αλήθεια ειναι απαραίτητη, αλλά χωρίς αγάπη είναι ανυπόφορη».
Αναρωτιέμαι το θέατρο όλα αυτά τα χρόνια που ασχολείσαι ενεργά με αυτό και συγκεκριμένα παραστάσεις όπως η Ρίτα η οποία κουβαλάει σίγουρα ισχυρό συγκινησιακό φορτίο, αποτέλεσε για σένα ψυχοθεραπεία μαλακώνοντας δύσκολες στιγμές αλλά και ανασφάλειες του παρελθόντος;
Το θέατρο πράγματι λειτουργεί και ψυχοθεραπευτικά ναι τόσο για τους θεατές,όσο και για εμάς τους ηθοποιούς. Αυτο το έργο ήταν, είναι και θα είναι πολύ ιδιαίτερο. Το λάτρεψα από την πρώτη ανάγνωση! Είπα ακαριαία ναι στον Αποστόλη όταν μου το πρότεινε. Δούλεψα τόσο πολύ το ρόλο της Στέλλας και ξεφοβήθηκα τον εαυτό μου. Είπα επιτέλους το: «Πάμε και λίγο παρακάτω! Μπορείς.» Ο Αποστόλης μου χάρισε την απόλυτη ελευθερια στις πρόβες και σίγουρα μετά την τελευταία μου δουλειά τον «Κύριο Κολπερτ» με την αγαπημένη μου Αγνή Χιώτη που επίσης με άφησε ελεύθερη τώρα έχω ξεκλειδώσει εντελώς. Το έργο μας έκανε και τους δυο να κινητοποιηθούμε σε πολλά επίπεδα και αυτό είναι μόνο κέρδος.
Τα τελευταία τρία χρόνια παρατηρήθηκε μία έντονη κινητικότητα και άνθιση της μυθοπλασίας στους τηλεοπτικούς δέκτες μας με πολλούς νέους αλλά και καταξιωμένουςανθρώπους του χώρου να επιστρέφουν στο γυαλί σε παραγωγές που κέντρισαν το ενδιαφέρον του κόσμου . Παρακολουθείς τηλεόραση και αν ναι τι είναι αυτό που ξεχωρίζεις; Ως θεατής τι είναι αυτό που θα αναζητήσεις σε μια δουλειά η οποία θα ξεχωρίσει μέσα σου;
Πάντα ψάχνω την αλήθεια. Όπου υπάρχει αλήθεια μένω, μπορεί στη ζωή να με έχουν ξεγελάσει, αλλά στη δουλειά και ως κοινό το ψέμα το πιάνω αμέσως και πολυ απλά αλλάζω καναλι χωρίς δεύτερη σκέψη.
Αυτή την περίοδο είναι από τις λίγες χρονιές που η τηλεόραση στο σπίτι έχει να ανοίξει από τον Ιούλιο. Ξερω τι σειρές υπάρχουν, έχω δει αποσπάσματα στα social, αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει άποψη, οπότε δεν έχω να σου πω κάτι. Η μοναδική σειρά που έκατσα να δω είναι το « Ο πρώτος από εμάς » γιατί παίζει η φίλη μου, Λένα Δροσάκη που την αγαπώ και την θαυμάζω απέραντα. Ειναι εξαιρετική σε αυτό τον ρόλο, όπως και όλοι οι συνάδελφοι. Αυτή η σειρά μου αρέσει.
Ζούμε την εποχή του political correct όπου κάθε σχόλιο που γίνεται δημόσια, ελέγχεται και έχει μείζονα σημασία. Σήμερα θα πεις ανοιχτά την γνώμη σου για κάτι που αφορά την κοινωνία και θες να το επικοινωνήσεις με αυτό το τρόπο στο κόσμο που σε ακολουθεί ή θα προτιμήσεις να αποφύγεις τα social media και γενικά τα μέσα, κάνοντάς πέρα την τοξικότητα και την ανθρωποφαγία που μπορεί να προκύψει;
Φυσικά και λέω τη γνώμη μου. Ας πούμε, τελευταία επιτέλους αναγνωρίστηκε ο γάμος στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Είναι κάτι που έδειξα στο προφίλ μου ότι συμφωνώ και το στηρίζω γιατί την οικογένεια την κάνει η αγάπη και όχι μια γυναίκα και ένας αντρας. Ανεβάζω συχνά πράγματα που θέλω να κάνω τον κόσμο που με ακολουθεί να σκεφτεί. Κοινοποιώ τις συγγραφικές μου ανησυχίες. Όμως πάντα προσέχω να είμαι σωστή, αντικειμενική και άρα δίκαιη. Πρέπει να παραδεχτώ ότι μεγαλώνοντας δεν είμαι πιο αυθόρμητη, αλλά σίγουρα παραμένω ειλικρινής!
Σήμερα στην ζωή σου χωράει ένα νέο καλλιτεχνικό όνειρο; Ονειρεύεσαι μέσα σου ρόλους , projects και συνεργασίες με ανθρώπους που θα ήθελες να βρεθείς στο μέλλον ή προτιμάς να ζεις το τώρα όποιο και αν είναι αυτό αφήνοντας όποιο μακροπρόθεσμο σχέδιο η σκέψη στην άκρη;
Η δουλειά μου και η φύση της με έχει μαθει να κοιτάω πάντα το παρακάτω. Τώρα που τελειώνει η «Ριτα» φυσικά σκεφτόμαστε τι άλλο θα κάνουμε με τον Αποστόλη. Έχω πολλά όνειρα στο μυαλό μου και οι άγγελοι μου έφεραν και άλλους, νέους ανθρώπους για να κάνουμε όνειρα μαζί. Νιώθω πολύ ευγνώμων γι’ αυτό. Οι ρόλοι δεν με αφορούν τόσο … Όνειρο έχω να παίξω κάποτε στην Επίδαυρο αλλά όχι ντε και καλά πρέπει πχ να πάω με Ηλέκτρα. Με νοιάζουν πια οι συνεργάτες. Οι περισσότερες ώρες τις μέρας είναι μαζί τους, οπότε θέλω μεγαλώνοντας να μπορώ να είμαι σε ένα ωραίο περιβάλλον με υγεία, χαρά και ταλέντο.
Στη σημερινή εποχή σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο τι είναι αυτό που σε γοητεύει, σε κάνει να ελπίζεις και σε τροφοδοτεί και τι αυτό που σε απωθεί;
Ξέρεις τους τελευταίους μηνες βρήκα οτι πάντα έψαχνα και τροφοδοτούσα τον εαυτο μου από έξω προς τα μέσα. Φέτος λειτουργώ για πρώτη φορά ανάποδα. Από μέσα προς τα έξω. Έχω αποκτήσει πλέον μια εσωστρέφεια. Κατάλαβα οτι αν περιμένω τον άλλο δεν θα γίνω ποτέ αυτό που θέλω, οπότε αποφάσισα να πάρω ξεκάθαρα τη ζωή στα χέρια μου, να μην περιμένω πια τίποτα και κανέναν. Μην το εκ λάβεις ούτε ως απογοήτευση, αλλά και ούτε ως σνομπισμό… νιώθω οτι ωριμάζω και μου αρέσει αυτό, γίνεται πολύ σταδιακά και γαλήνια.
Θεατρικά σε συναντάμε επίσης στη σκηνή του Θεάτρου Alhambra, στο έργο Εγώ, εγώ κι εγώ δίπλα σ ένα λαμπερό καστ πρωταγωνιστών. Πώς νιώθεις γι αυτή την επιτυχημένη σύμπραξη; Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Υπάρχουν συζητήσεις για νέα θεατρικά πλάνα ή για το γυαλί;
Χαίρομαι πολύ που είμαι σε αυτή τη δουλειά. Περνάμε φανταστικά! Πρώτη φορά δουλεύω με όλους τους συναδέλφους και ειλικρινά νιώθω τοσο τυχερή και ασφαλής που είμαι μαζί τους. Η Εβελίνα Παπούλια είναι τόσο γενναιόδωρη, ακομπλεξάριστη να το πω απλά, ειναι θέα! Ο Φάνης Μουρατίδης ο άνθρωπος είναι αλλού … από άλλο πλανήτη, τον απολαμβάνω και χαίρομαι που είμαι δίπλα του αυτή τη στιγμή, σε αυτό του το βήμα. Ο Χρηστος Σπανός, τόσα χρόνια λέγαμε «Άντε να δουλέψουμε» και επιτέλους συναντηθήκαμε! Άλλο υπέροχο πλάσμα. Η ηρεμία του και σκέψη του, οι συζητήσεις μας κάθε μέρα για διάφορα θέματα είναι απολαυστικές. Δεν βλέπω την ώρα να πάω στο θέατρο. Η αδυναμία του θιάσου… Γιώργος Συμεωνιδης… Ε δεν υπάρχει! Τον εκτιμώ απίστευτα για την καλλιτεχνική του διαδρομή και χαίρομαι που είναι τόσο απλός και με κάνει να γελάω κάθε μέρα! Ο Δημητρης Ψύλλος και Γιάννης Ζαραγκαλης έρχονται να ολοκληρώσουν το θίασο και οι δύο εξίσου ξεχωριστοί και πάρα πολύ χαρισματικοί τόσο πάνω στην σκηνή όσο και στα παρασκήνια. Η κ. Σοφία Σπυράτου που ήθελα και προσπαθούσα χρόνια να δουλέψω μαζί της και φέτος έγινε και αυτό! Χαρισματική και επίσης πολύ δοτικός άνθρωπος και χαίρομαι που δούλεψα μαζί της γιατί είδα από κοντά ποσο πολύ αγαπάει τον ηθοποιό. Οταν ο σκηνοθέτης αγαπάει τον ηθοποιό του, εκείνος μόνο να ανθίσει μπορεί!
Ο παραγωγός μας κ. Τάγαρης κατάφερε να κάνει μια σπουδαία ανακαίνιση και να προσφέρει τόσο σε εμας, όσο και στους θεατές ένα υπέροχο ολοκαίνουργιο θέατρο. Τώρα όσο για το μέλλον έχω αρχίσει να συζητάω κάποια πράγματα για θέατρο. Τηλεόραση θέλω να καταφέρω να επιστρέψω και να σας συστηθώ ξανά με κάτι που θα μου κάνει πραγματικά κλικ οπότε ίσως καθυστερήσουμε να συναντηθούμε τηλεοπτικά!
Πληροφορίες Παράστασης Ρίτα
Τελευταία Παράσταση Τρίτη 27 Φεβρουαρίου στις 21:15 στο Θέατρο 104
Ένα σεντούκι αναμνήσεων ανοίγει επί σκηνής, και με παιχνιδιάρικο τρόπο,ξεδιπλώνει στιγμές, ευτράπελα ,συγκρούσεις και κυρίως: αλήθειες.
Γιατί στη ζωή, η αλήθεια είναι απαραίτητη, αλλά χωρίς την αγάπη, είναι ανυπόφορη…
’Εσύ μέχρι πού θα έφτανες για κάποιον που αγαπάς ?’’
Ο Τόνι και η Στέλλα είναι αδέρφια. Ο Τόνι δρα γρήγορα και αποτελεσματικά και θέλει να έχει τον έλεγχο των πάντων.Η Στέλλα εξετάζει αργά όλες τις παραμέτρους, είναι αναβλητική και αφήνει τους άλλους να αποφασίζουν για εκείνη.
Ρίτα λένε τη μητέρα των παιδιών, όπως επίσης Ρίτα, λένε και τη σκυλίτσα του Τόνι. Εν αντιθέσει με τα δύο αδέλφια, οι δύο Ρίτες έχουν ένα κοινό: άνοια.
Το κοινό αυτό σημείο, θα ανατρέψει κάθε σταθερά και κάθε πιστεύω που έχουν τα δύο αδέλφια .
Στη σύγχρονη μαύρη κωμωδία αυτή, τα δυο αδέρφια μέσα από ευτράπελα και συγκινητικές στιγμές, πραγματεύονται τον θεσμό της οικογένειας, τους δεσμούς των μελών της,την ηθική στο ζήτημα της ευθανασίας και την δυσκολία να αφήσουμε ”να φύγουν” οι άνθρωποι που αγαπάμε. Πόσο εύκολο είναι να παραμείνει κανείς αξιοπρεπής, όταν η άνοια του χτυπά την πόρτα.
Συντελεστές
Συγγραφέας: Μartha Buchaca
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθεσία-δραματουργική επεξεργασία: Αποστόλης Ψαρρός
Φωτισμοί: Αποστόλης Τσατσάκος
Ρούχα: Caravan
Φωτογραφίες-αφίσα: taphteam
Βοηθοί σκηνοθέτη: Λιάνα Γαβριήλ, Τζώρτζης Χορταριάς
Ερμηνεύουν: Ευγενία Παναγοπούλου, Αποστόλης Ψαρρός
Παραγωγή:104
