Τον Ζαχαρία τον γνώρισα πριν από έξι χρόνια στα γραφεία ενός site. Σοβαρός, λακωνικός και αυστηρός. Η γνώμη μου για αυτόν σύντομα μεταστράφηκε, όταν ξεκινήσαμε να συνεργαζόμαστε. Είχα να κάνω με έναν άνθρωπο αληθινά εύστροφο, αλλά και αφοπλιστικά καλόκαρδο και γενναιόδωρο.
Χάρη σε αυτόν, είμαι σήμερα αυτό που λέμε «δημοσιογράφος» και θέτω τα εισαγωγικά γιατί έτσι πρέπει να γίνεται με ορισμένα πράγματα, τη στιγμή που δεν τα λένε οι άλλοι για σένα, αλλά εσύ για τον εαυτό σου. Από το 2012 μέχρι σήμερα, ο Ζαχαρίας Λουδάρος έχει εμπλακεί επιτυχώς σε πολλά δημοσιογραφικά, αλλά και επικοινωνιακά projects (έχοντας εμπλέξει φυσικά και τη γράφουσα, αλλά αυτά δεν τα λέμε), τα οποία αυξάνονται και πληθύνονται.
Ένας άνθρωπος που έχει περάσει από ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, εφημερίδες, sites, υπεύθυνες θέσεις, συγγραφικές εμπνεύσεις και πάρε δώσε με συναρπαστικούς ανθρώπους δεν θ μπορούσε παρά να είναι… μαγικός. Πρωτίστως, όμως, μαγεμένος από το ίδιο του το επάγγελμα, που δεν είναι ακριβώς επάγγελμα, αλλά περισσότερο τρόπος ζωής και σκέψης.
Πώς ξεκίνησαν όλα, Ζαχαρία; Πώς θυμάσαι την πρώτη εικοσαετία της ζωής σου;
Ανήκω σε μια τυχερή γενιά, τους γεννημένους στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 60 και των αρχών του 70. Προλάβαμε καλά δημόσια σχολεία, προλάβαμε να παίξουμε σε γειτονιές σαν παιδιά, ήπιαμε νερό από το λάστιχο με λασπωμένα χέρια και δεν πάθαμε τίποτα, ζήσαμε κυριακάτικα πρωινά με ροκ συναυλίες σε κινηματογράφους, ερωτευτήκαμε νωρίς, αλητέψαμε κυριολεκτικά και μεταφορικά, έχοντας στο προσκεφάλι μας τον Τζακ Κέρουακ και στο κασετόφωνο (άγνωστη συσκευή πλέον σήμερα) τους Doors. Το να μπούμε στο πανεπιστήμιο δεν σήμαινε πως έπρεπε να χάσουμε την εφηβεία μας. Οπότε, με λίγη καλή προσπάθεια βρέθηκα στα 80’s να σπουδάζω Πολιτικές Επιστήμες στη Νομική. Συμμετείχα στο κίνημα υπέρ της ελεύθερη ραδιοφωνίας που έφερε ένα νέο τοπίο στην ενημέρωση κι έτσι ,μέσω ραδιοφώνου, μπήκα στη δημοσιογραφία.
Ποιο ήταν το παιδικό σου όνειρο και πόσο κοντά έπεσες στην πραγματοποίησή του;
Είχα κατά καιρούς διάφορα όνειρα. Πολύ πιτσιρικάς έλεγα πως θα γίνω υδραυλικός. Μετά πολιτικός μηχανικός. Η παιδική ηλικία έκλεισε με το όνειρο του σχεδιαστή διαστημόπλοιων αλλά τελικά… προσγειώθηκα.
Ελπίζω ομαλά. Δημοσιογράφος ή επικοινωνιολόγος λες πως είσαι; Υπάρχουν, πια, και άλλοι…”τίτλοι”, όπως public relations specialist!
Θεωρώ τον εαυτό μου απλά έναν άνθρωπο της επικοινωνίας που ξέρει να σχεδιάσει το σωστό μήνυμα για το σωστό κοινό μέσα από το σωστό μέσο στο σωστό χρόνο. Αυτή είναι ,με δύο απλά λόγια, η έννοια της επικοινωνιακής στρατηγικής. Συμπληρώνοντας 30 χρόνια στην αγορά ως δημοσιογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός, παρουσιαστής στην τηλεόραση, σύμβουλος επικοινωνίας και κειμενογράφος, τελευταία μάλιστα και content manager στο διαδίκτυο, θα έλεγα πως τα ζητούμενα κάθε φορά στην επικοινωνία είναι διαφορετικά. Ό, τι δεν αλλάζει, πεθαίνει. Συνεπώς, εξελίσσομαι κι εγώ επαγγελματικά με βάση τις νέες ανάγκες και σήμερα πλέον έχω επικεντρώσει το ενδιαφέρον μου στο σχεδιασμό και την παραγωγή περιεχομένου για τα «νέα μέσα» του διαδικτύου.
Ποια θεωρείς μια κομβική στιγμή στην καριέρα σου;
Ανήκω σ’ αυτούς που πιστεύουν πως το αληθινά σημαντικό είναι αυτό που συμβαίνει τώρα. Έκλεισε πρόσφατα για μένα ένας μεγάλος επαγγελματικός κύκλος, όπου ,σε μια διαδρομή 14 χρόνων, ήμουν διευθυντικό στέλεχος της Spin Communications, μία από τις καλύτερες, αν όχι η καλύτερη, εταιρεία πολιτικής επικοινωνίας στην ελληνική αγορά. Η Spin Communications ,αν και αποτέλεσε ένα «μικρό θαύμα» για τα δεδομένα της ελληνικής αγοράς, εξάντλησε μέσα στην κρίση το μοντέλο ανάπτυξής της. Έτσι, ο μεν ιδρυτής της Σπύρος Ριζόπουλος, ένας πραγματικός επαγγελματίας υψηλού επιπέδου, κάνει στροφή ζωής αποφασίζοντας να διεκδικήσει στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές την Περιφέρεια Ηπείρου απ’ όπου κατάγεται κι εγώ παραμένω «spin doctor», δραστηριοποιούμενος όμως πλέον μέσω της δικής μου εταιρείας LOUDCOM (http://www.loudcom.gr). Η εταιρεία μου παρέχει συμβουλευτική δημόσιας εικόνας και ολοκληρωμένες υπηρεσίες επικοινωνίας με έμφαση στο διαδίκτυο και τα social media, με τη συνεργασία πολλών νέων και ταλαντούχων ανθρώπων που μου κάνουν την τιμή να με εμπιστεύονται και να δουλεύουμε μαζί.
Πώς είναι μια, ας το πούμε, τυπική ημέρα σου;
Πολύς καφές, λιγότερα τσιγάρα απ’ ότι στο παρελθόν, τηλέφωνα, συναντήσεις και πολλές ώρες για γράψιμο μπροστά στον υπολογιστή. Ενίοτε βάζω και κανένα web radio να παίζει ή αναζητώ στο youtube συλλογές με μουσικές τύπου Creativity, Writing, κλπ. Αφιερώνω επίσης κάμποσο χρόνο στη διαχείριση προσωπικών και εταιρικών λογαριασμών στα social media και, αν δεν νυστάξω νωρίς, βγαίνω και για κάνα βραδινό φαγητό. Μου αρέσει σαν διαδικασία όπως και το να υπάρχουν «ψαγμένες» ετικέτες κρασιού, που είναι και το μόνο αλκοόλ που επιτρέπω στον εαυτό μου. Εναλλακτικά, παίζει και το κατέβασμα κάποια ταινίας. Συνιστώ ανεπιφύλακτα τα ισπανικά θρίλερ και τις γαλλικές κωμωδίες.
Μοιράσου μαζί μας μερικά μυστικά μιας επιτυχημένης δημόσιας εικόνας εντός και εκτός social media.
Η δημόσια εικόνα είναι ένα αφήγημα. Πρέπει να έχει ένα συνεκτικό νόημα και να μην αυτοϋπονομεύεται από αντιφάσεις. Επιπλέον, ο πιο πολύτιμος πόρος της εποχής μας είναι η προσοχή. Γιατί να σου δώσει την προσοχή του ο άλλος; Εσύ τι έχεις να του δώσεις με το αφήγημά σου; Όσο πιο αυθεντικές, πρωτότυπες και καινοτόμες είναι οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, τόσο πιο επιτυχημένη θα είναι η δημόσια εικόνα ενός προσώπου ή ενός οργανισμού, είτε στα social media είτε στο πεδίο της συμβατικής δημοσιότητας. Σε κάθε περίπτωση ισχύει πάντως το «μην παριστάνεις κάτι που δεν είσαι, αργά ή γρήγορα αυτό φαίνεται» και τότε επέρχεται επικοινωνιακή καταιγίδα!
Το project WoWos έχει τραβήξει την προσοχή. Τι ακριβώς είναι και πώς εξελίσσεται; Ποια η συμμετοχή σου σε αυτό;
Η χώρα αυτή έχει ζήσει ένδοξες στιγμές, τράφηκε και τάισε, πολέμησε, κέρδισε, έδωσε ή έχασε, αλλά ένα από τα βασικότερα επιτεύγματά της είναι πως κατάφερε να ανταπεξέλθει στα άσχημα και στα δύσκολα «με ό,τι είχε». Η εφευρετικότητα σε δύσκολους καιρούς για την Ελλάδα έχει σώσει πολλές φορές τη κατάσταση. Από τις «συνταγές» της κατοχής που φτιάχνανε φαγητό με το τίποτα, από τις πλέξεις που σκαρφιζόντουσαν για να φτιάξουν καλύτερα εσώρουχα και κάλτσες μέχρι την ανακύκλωση σκουπιδιών, υφασμάτων και παλιών αντικειμένων και τη μετατροπή τους σε χρηστικά αντικείμενα. Πάρα πολλοί συμπολίτες μας, κυρίως γυναίκες, και μάλιστα γυναίκες που για διάφορους λόγους δεν μπορούν λόγω υποχρεώσεων να βγουν από το σπίτι, έχουν στρέψει το ενδιαφέρον τους στη χειροτεχνία. Το project WoWo’s ξεκίνησε πριν από ένα χρόνο, τον Οκτώβριο 2016, με ένα σεμιναριακό κύκλο συναντήσεων σε Αθήνα, Πειραιά και Θεσσαλονίκη που αφορούσε στην αξιοποίηση της τεχνολογίας του διαδικτύου και των social media για την προώθηση χειροτεχνικών δραστηριοτήτων. Έτσι, άρχισα να έρχομαι και προσωπικά σε επαφή με αυτό τον κόσμο, να μοιράζομαι τις ατυχίες του αλλά τις ιδέες του, τις προσδοκίες, τις ελπίδες για ένα καλύτερο και πιο παραγωγικό αύριο. Ένα χρόνο και κάτι μήνες μετά, το project WoWos έχει δημιουργήσει γύρω του μια μεγάλη κοινότητα χειροτεχνών, η οποία απλώνεται σε ολόκληρη την Ελλάδα και οργάνωσε παραμονές Χριστουγέννων στην Αθήνα, στην αίθουσα Επήρεια του ομώνυμου café-brar, το πρώτο wowosbazaar. Μια εκδήλωση συλλογικής δράσης και προσφοράς από χειροτέχνες σε κάθε γωνιά της χώρας, από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη κι από την Κέρκυρα μέχρι τα Δωδεκάνησα.
Τι στόχο είχε αυτό το bazaar, δηλαδή;
Το wowosbazaar σκοπό είχε να επιδείξει τον όγκο δουλειάς, αλλά και το μεγάλο αριθμό των ανθρώπων που ασχολούνται με τη χειροτεχνία καθώς επίσης να αναδείξει συγκεκριμένες προτάσεις για την αξιοποίηση της δημιουργικής δραστηριότητας. Πήγε πάρα πολύ καλά και χαίρομαι που η εταιρεία μου βοήθησε αφιλοκερδώς ,εννοείται, στην επικοινωνιακή επιτυχία του event. Τώρα οι συμμετέχοντες στο project συζητούν ένα… όνειρο! Τη δημιουργία ενός «χειροτεχνικού χωριού» που θα μπορούσε να αποτελέσει πιλότο για δράσεις αναζωογόνησης κι αναγέννησης χωριών στην ελληνική περιφέρεια. Είμαι και θα συνεχίσω να είμαι δίπλα τους και σ’ αυτή την αναζήτηση κι εύχομαι το όνειρο να γίνει σύντομα πραγματικότητα.
Τι ωραία ιδέα! Ζαχαρία, ποια είναι τα πρότυπά σου; Εννοώ ανθρώπους που σε επηρεάζουν θετικά και σε κάνουν να θες να τους μοιάζεις…
Με εμπνέει κάθε άνθρωπος που δεν φοβάται να τολμήσει για να κάνει τη ζωή του όπως την ονειρεύεται. Νιώθω τυχερός γιατί έχω γνωρίσει αρκετούς τέτοιους ανθρώπους, άντρες και γυναίκες, που πραγματικά μου έμαθαν κάτι αληθινά σημαντικό και σπουδαίο. Όλοι θα πεθάνουμε. Το σημαντικό είναι να έχουμε ζήσει σύμφωνα με τις αληθινές δυνατότητές μας και όχι μέσα στη «ζώνη κομφορμισμού» σε ένα προδιαγεγραμμένο δρομολόγιο «σύνταξη – νοσοκομείο – νεκροταφείο».
Ασχολείσαι περισσότερο με την πολιτική ή με την τέχνη;
Η πολιτική είναι «σύζυγος» κι η τέχνη «ερωμένη». (γέλια)
Έξοχο! Ποιοι οι στόχοι σου σε προσωπικό κι επαγγελματικό επίπεδο για το 2018;
Υγεία και Χαρά!
