Ο Christian Kracht, είναι ένας Ελβετός συγγραφέας,πολύ λίγο γνωστός στην χώρα μας,παρά το εντυπωσιακό βιογραφικό του.
Γεννημένος το 1966,σπούδασε στον Καναδά και τη Νέα Υόρκη, εργάστηκε επί πολλά χρόνια ως δημοσιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας,-μεταξύ άλλων ανταποκριτής του Der Spiegel στην Ινδία,επιφυλλιδογράφος στην εφημερίδα Frankfurter Allgemeine και εκδότης του ανεξάρτητου λογοτεχνικού περιοδικού Der Freund. Εμφανίστηκε στην πεζογραφία το 1995 με το μυθιστόρημά του ΄΄Faserland΄΄ένα βιβλίο καθρέφτη του υπερκαταναλωτισμού και του υπαρξιακού κενού.Το μυθιστόρημα του ΄΄Imperium΄΄ απέσπασε το έγκυρο λογοτεχνικό βραβείο Wilhelm Raabe,ενώ ΄΄Οι Νεκροί΄΄ τιμήθηκαν με το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας της Ελβετίας και το βραβείο Herman Hesse.Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε εικοσι επτά γλώσσες.
Καθόλου άσχημα,θα συμπλήρωνα.Κυρίως γιατί ΄΄οι Νεκροί΄΄που παρουσιάζονται στην Ελλάδα από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλου είναι ένα εξαιρετικό εξπρεσιονιστικό μυθιστόρημα που σε κρατάει σε αυτό που περιγράφει από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα.Η αφήγηση του βιβλίου είναι δομημένη πάνω στους ρυθμούς του ιαπωνικού θεάτρου No, ενώ η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι βασισμένη πάνω στη γλώσσα των μυθιστορημάτων του Τόμας Μαν, γεμάτη με πάρα πολλούς ιδιωματισμούς και παλαιούς τύπους λέξεων. Όλα αυτά σε συνδυασμό μεταξύ τους μας φέρνουν την αύρα μιας άλλης εποχής, κάτι που γίνεται εμφανές και στη μετάφραση που έχουμε στα χέρια μας.
Οπως γράφει ο Θανάσης Λιακόπουλος για τους ΄΄Νεκρούς΄΄Το βιβλίο κινείται μεταξύ του Τόκιο και του Βερολίνου της εποχής, ενώ περιλαμβάνει και ένα ιστορικό γεγονός, το περιστατικό της 15ης Μαΐου του 1932 στην Ιαπωνία. Τότε, μια ομάδα στρατιωτικών εθνικιστών, από τις τάξεις του πολεμικού ναυτικού, δολοφόνησε τον πρωθυπουργό Inukai Tsuyoshi, ενώ είχε στόχο και τον ηθοποιό Τσάρλι Τσάπλιν, που είχε επισκεφθεί την περίοδο εκείνη την Ιαπωνία. Από τις σελίδες του παρελαύνουν ακόμα, με καθοριστικό ρόλο, προσωπικότητες του κινηματογραφικού χώρου της εποχής. Ο Γερμανός θεωρητικός του κινηματογράφου και κοινωνιολόγος Ζίγκφριντ Κρακάουερ, η Εβραία κριτικός κινηματογράφου Λότε Άισνερ και, φυσικά, ο γνωστός κωμικός Τσαρλι Τσάπλιν. Οι Κρακάουερ και Άισνερ πυροδοτούν την ιστορία του βιβλίου, ενώ ο Τσάπλιν λειτουργεί συμβολικά. Στο φόντο όλων αυτών λειτουργούν θέματα όπως η αναζήτηση της ταυτότητας, ο ρόλος της τέχνης ως καθαρτήριας δύναμης, η απώλεια, η τραυματική παιδική ηλικία, η βαθύτερη ουσία του ανθρώπου. ΄΄
Οι Νεκροί, Νέγκελι και Αμακάσου,οι δύο κεντρικοί ήρωες του βιβλίου, ο καθείς εκ θέσεως, συμβολίζουν το άνευ μέλλοντος άτομο, που αγκυλωμένο σε μια τραυματική παιδική ηλικία παλεύει διά της τέχνης να διασωθεί ως προσωπικότητα, πλην όμως ματαίως. Κι όσο αυτού του τύπου η προσωπικότητα εμπλέκεται σε πολιτικά και ιδεολογικά γρανάζια, τόσο επισπεύδει την καταστροφή της, δίχως να το αντιλαμβάνεται.
΄΄Οι Νεκροί΄΄ δεν είναι ένα ΄΄εύκολο΄΄ μυθιστόρημα,που ,όμως,διαβάζεται εύκολα. Με φόντο την ιστορία του κινηματογράφου, και φωτίζοντας θέματα όπως η παιδική ηλικία, η ταυτότητα, η απώλεια και το αισθητικό καθήκον με ευαισθησία, χιούμορ και δύναμη, ο συγγραφέας παγιώνει τη φήμη του ως ένας από τους πλέον συναρπαστικούς σύγχρονους τεχνίτες του μυθιστορήματος.Τελειώνοντας,να ευχηθούμε να μεταφραστούν και κάποια από τα προηγούμενα βιβλία του στα ελληνικά,γιατί,με\αν κρίνουμε από τους ΄΄Νεκρούς΄΄ αξίζει τον κόπο.
