Τα πενήντα αποτελούν – κλασσικά – μια ηλικία κρίσης για τον άνθρωπο, κι επιπλέον τα δεκαπέντε χρόνια γάμου και δύο παιδιά δεν βοηθούν ιδιαίτερα στην ανανέωση της ερωτικής ζωής του Ζαν και της Σαντρίν.
Εσείς λοιπόν τι θα κάνατε αν, αφού είχατε ψάξει κι εκτυπώσει το inbox του συζύγου σας, ανακαλύπτατε μια ωραία πρωία ότι έχει ερωμένη; Σίγουρα πάντως όχι αυτό που έκανε η Σαντρίν.
Την αρχική οργή της και μετά από τις συμβουλές της εβδομήντα φεύγα πλην κοκέτας και ιδιαίτερα ανοιχτόμυαλης μητέρας της διαδέχεται ένα σχέδιο που αρχικά τουλάχιστον φαίνεται ότι θα τους βολέψει όλους. Γνωρίζει από κοντά την ξανθιά Βιρζινί, πωλήτρια βιβλιοπωλείου, που έχει κλέψει την καρδιά του άντρα της και της προτείνει μια ιδιόρρυθμη συμφωνία: να μοιράζονται τον Καζανόβα καθηγητή ιστορίας Τέχνης εναλλάξ, ανά εβδομάδα.
Έτσι, ξεκινούν τα ατελείωτα πήγαινε – έλα του ερωτύλου Ζαν στο σπίτι συζύγου κι ερωμένης, οι οποίες βάζουν κάτω όλη την πονηριά και το σεξ απίλ τους με σκοπό η καθεμιά να τον «φάει από την άλλη». Οι παρεξηγήσεις ξεκινούν, και μαζί η περιπέτεια του Ζαν του οποίου η φαινομενικά προνομιούχα και αξιοζήλευτη θέση καταντά ένας εξαντλητικός εφιάλτης, ένα μπέρδεμα που δεν αργεί να τον βραχυκλώσει σωματικά, ψυχικά και νοητικά.
Όλα στην ταινία κυλούν ομαλά (και ευχάριστα για εμάς που αναρωτιόμαστε μέχρι που θα φτάσει το ερωτικό τρίγωνο και τι κατάληξη μπορεί να έχει), μέχρι τη σκηνή όπου το ζευγάρι κάνει πάρτι επετείου για να γιορτάσει τα δεκαπέντε χρόνια γάμου του. Από το σημείο αυτό και μετά, η πλοκή κάνει στροφή στην υπερβολή με αντιδράσεις και γεγονότα που βαραίνουν από μια παράλογη εξωπραγματικότητα.
Φυσικά, υπάρχουν αρκετές στιγμές που θα φέρουν το γέλιο ή έστω το χαμόγελο στα χείλη του θεατή, όπως και οι χαριτωμένες ερμηνείες και η καλή χημεία των τριών πρωταγωνιστών (Ντιντιέ Μπουρντόν, Βαλερί Μπονετόν, Ιζαμπέλ Καρέ). Ωστόσο, η γαλλίδα σεναριογράφος και σκηνοθέτιδα Αλεξάντρα Λεκλέρ χάνει την ευκαιρία να χειριστεί το πρωτογενές υλικό της με τρόπο που να απογειώνει την ταινία της. Προσπαθεί όμως, και καταφέρνει να κατανοήσει αλλά και να κάνει τους χαρακτήρες της συμπαθητικούς.
Όπως και να ’χει, παρά τις όποιες αδυναμίες της, τα 104 λεπτά της μαζί με τη μυρωδιά του καλοκαιρινού γιασεμιού σε κάποιο θερινό σινεμά περνούν ευχάριστα και δεν αφήνουν περιθώρια για μεγάλους προβληματισμούς.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
Χώρα: Γαλλία
Είδος: Κωμωδία
Έτος παραγωγής: 2017
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Alexandra Leclère.
Πρωταγωνιστούν: Didier Bourdon, Valérie Bonneton, Isabelle Carré.
Διάρκεια: 104 λεπτά
