Ένα νεραϊδογέννητο παραμύθι, το «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας», του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα για να μαγέψει μικρούς και μεγάλους θεατές. Σε διασκευή-σκηνοθεσία Δημήτρη Αδάμη, η ρομαντική κωμωδία-παιχνίδι του Σαίξπηρ μεταφέρεται στη μεταπολεμική εποχή, στην Ελλάδα της ελπίδας, του ονείρου, της αναγέννησης, με ήρωες που, πέρα από φιγούρες φανταστικής ιστορίας που διαδραματίζεται στην νεραϊδο-χώρα του «ποτέ» και «πουθενά», είναι μορφές διαχρονικές της πραγματικότητας, που τραυματίζονται, μαγεύονται, περιπλανιούνται και ματώνουν από τ’ αγκάθια του έρωτα, οδεύοντας προς το ένδοξο, ευτυχισμένο τέλος, του «Έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα».
Λίγα λόγια για το έργο «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας»
Σε μια αφήγηση των ξωτικών ενός μυθικού δάσους, ο παιδικός, αλλά και ο ώριμος νους οδεύουν προς το εξωπραγματικό, το αθώο, εκεί όπου δεν υπάρχουν «κελιά φαντασίας», σε έναν κόσμο ιδεών, με όντα ανύπαρκτα, σουρεαλιστικά, που ξεπηδούν από τις πολύχρωμες και ονειροπαρμένες σελίδες ενός παραμυθιού. Με κλειστά τα μάτια σχεδιάζουμε τρύπες στο αέρα, οι οποίες, σαν σε ένα βαθύ τούνελ, μας περιάγουν στον μη πραγματικό κόσμο, εκεί όπου μικρά «αφελή» όντα χορεύουν, παίζουν, πανηγυρίζουν, σκαρώνουν φάρσες, επινοούν ιστορίες, κάνουν «σκανταλιές-ζαβολιές», άνθρωποι ερωτεύονται, πλανώνται από τη χρυσόσκονη του έρωτα, μια «χαζοπαρέα» αθηναίων μαστόρων, όπως τους αποκάλεσε ο Αλέξης Σολομός στο θεατρικό του λεξικό, στήνουν μια κακο-παιγμένη παράσταση στον γάμο του Δούκα της Αθήνας, Θησέα και της βασίλισσας των Αμαζόνων, Ιππολύτης.
Ο σκανταλιάρης Πουκ ανακατώνει τους ήρωες, ή μάλλον τους ερωτευμένους, Ερμία-Λύσανδρο και Έλενα-Δημήτριο, του παιχνιδιού με παγίδες, και εκείνοι, με τη σειρά τους, καλούνται να περάσουν διάφορες διακυμάνσεις: παρεξηγήσεων, ερωτικής απογοήτευσης, πλάνης, παραβιάζουν τον αρχαίο αθηναϊκό νόμο για τον γάμο και δραπετεύουν με όχημα την ελευθερία, τον έρωτα, την ευτυχία, τ’ όνειρο, πάντα αισιόδοξοι και πάντοτε χορεύοντας και χοροπηδώντας, δίχως να έχουν την παραμικρή υπόνοια του κακού που εγκυμονεί στο δάσος.
Τρεις διαφορετικοί κόσμοι: των ξωτικών (Τιτάνια, Πουκ, Όμπερον) και του γαϊδάρου, μιας ομάδας μαστόρων που αποφασίζουν να παρουσιάσουν την ιστορία της Ιουλιέτας και του Ρωμαίου, τον κόσμο τεσσάρων ερωτευμένων ανθρώπων της μεσαίας τάξης και του γάμου του Θησέα και της Ιππολύτης.
Ουίλιαμ Σαίξπηρ: Η ζωηρή φαντασία του συγγραφέα και ο τόπος απ’ όπου ανέβλυσε η ιδέα, και ύστερα ακολούθησε η πλάση και η ενσάρκωση των ηρώων επί παγκόσμιας θεατρικής σκηνής
Ο αριστοτέχνης Σαίξπηρ ήταν από τους σημαντικότερους συγγραφείς και δραματουργούς που πέρασαν ποτέ και άφησαν το στίγμα τους στην ιστορία του θεάτρου. Η άπλετη φαντασία του, η δίχως όρια επινόηση ιστοριών, ηρώων και δραματικών-κωμικών καταστάσεων, ήταν ατέρμονη και απαράμιλλη. Το έργο του «Όνειρο θερινής νυκτός» γεννήθηκε το 1594. Το κεντρικό σημείο, στο οποίο στάθηκε ο Σαίξπηρ και άρχισε με μαεστρία να τοποθετεί κόμβους στο τοπίο, και να περιχύνει, σαν σε έναν καμβά, χρώματα και χρυσόσκονη, ήταν τα γειτονικά δάση, τα οποία βρίσκονταν κοντά στο σπίτι της μητέρας του Μαίρης Άρντεν. Εκεί, ο ονειροπόλος δημιουργός Σαίξπηρ, γνώρισε τη φύση, τα μυστικά της, και εκεί, σε κάποια μυστηριώδη, απόκοσμα όντα, έδωσε μια υπαίθρια στέγη. Δεν αποτύπωσε σε εκείνες τις λευκές σελίδες μονάχα φαντασμαγορικές εικόνες ο δραματουργός, επικεντρώθηκε στην σκιαγράφηση της πραγματικότητας, με λίγο πιο παιγνιώδες ύφος, δίχως να δείχνει την πραγματική σκληρότητά της, δίχως να εμμένει στον πόνο των ηρώων, αλλά διακωμωδεί τη δύνη τους, με απλό, όμορφο, ονειρικό, παιδικό και παραμυθένιο τρόπο.
Ο Σαίξπηρ μπορούσε να γράψει για τον έρωτα που πληγώνει, που οδηγεί στην αθανασία του παθόντος, στον μαρασμό του, και ύστερα, αδικημένα, στην αφάνισή του -έγραψε για την αδικία και την εκδίκηση, όπως στο δραματικό του έργο «Άμλετ». Αν μπορούσαμε να διεισδύσουμε σε κάποια εικόνα εκείνης της εποχής, με τον Σαίξπηρ να γράφει για αγνά συναισθήματα και ανθρώπους που σφάλουν από άγνοια και φόβο, και όχι από κακοσύνη, θα συλλαμβάναμε τη στιγμή και θα αφομοιώναμε την σκέψη του, θα κατανοούσαμε και θα βλέπαμε ολοκάθαρα πως αυτό το έργο είναι για παιδιά, για μικρά και μεγάλα παιδιά, γραμμένο και, προαιρετικά, παιγμένο αγνά, με καθαρότητα ψυχής και αισθήματα «ρομαντικής παρθένου».
Η παράσταση «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας», σε σκηνοθεσία-διασκευή Δημήτρη Αδάμη – Οι «μαγικές σβούρες» περιοδεύουν σε όλη την Ελλάδα
Η χώρα των θαυμάτων• Κάπου εκεί επιβιβαστήκαμε, όταν η θεατρική ομάδα «μαγικές σβούρες» στάλαξε στο άχρωμο πέπλο της πραγματικότητας λίγη φαντασία, κάποιες στάλες που απλώνονται και ενώνονται με άλλες, και χρώματα και λουλούδια και ξωτικά και άνθρωποι σχεδιάζουν αυτόν τον μικρόκοσμο θαυμάτων, που μόνο εάν έχεις αγνή ψυχή και καλές προθέσεις, κυρίως παιχνιδιάρικες, μπορείς να διαπεράσεις αυτό το πέπλο και όσα κάποτε φαντάστηκες, ακούγοντας τις φαντασμαγορικές αφηγήσεις της μητέρας ή του πατέρα σου, τις νύχτες όταν σου διάβαζαν παραμύθια με ήρωες, τέρατα, ξωτικά, κόσμους αλλοτινούς, τώρα ενσαρκώνονται και ένα παιδικό όνειρο εκπληρώνεται και ξετυλίγεται επί θεατρικής σκηνής.
Πριν την έναρξη της παράστασης, ο σκηνοθέτης Δημήτρης Αδάμης ρώτησε: «πόσα παιδιά παρακολουθούν για πρώτη φορά θέατρο;»: Γαντζώνομαι από αυτήν την ερώτηση, αναρωτώμενη πώς θα ήταν αν μπορούσες να περιπλανηθείς στον ψυχισμό του παιδιού που παρακολουθεί για πρώτη φορά μια θεατρική παράσταση; Τι συνειδητοποιεί; Τι αισθάνεται; Πόσα πράγματα συλλαμβάνει; Βέβαια, κάποιος θα πει υπαινικτικά: «Πόσα πράγματα μπορεί να κατανοήσει ένα παιδί;». Κι όμως, θαρρώ πως η αγνότητα των παιδιών και το γεγονός πως είναι τόσο ανυποψίαστα και επικεντρώνονται στα όμορφα στιγμιότυπα του παραμυθιού, είναι το προτέρημα που τα χαρακτηρίζει τα πιο ενεργά, ζωηρά -μετέχουν στο ρομαντικό αυτό έργο.
Στην παρακολούθηση της παράστασης, η οποία έκανε την πρώτη της στάση στο θέατρο Ρεματιάς στο Χαλάνδρι, συνειδητοποιεί κανείς πόσο καλο-κουρδισμένη ήταν, προσεγμένη, επιμελημένη, και ακόμα και στην προσαρμογή του σε μια παιδική αναπαράσταση της ρομαντικής κωμωδίας του Σαίξπηρ, δεν παραλήφθηκε όποια σκηνή, ούτε κάποια σημαντικά αποσπάσματα που είναι απαραίτητα τόσο για την συγκόλληση των τριών ιστοριών όσο για τη ροή και την κατάληξη, την κατακλείδα, το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα του Σαίξπηρ.
Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Αδάμης, μαζί με τις βοηθούς σκηνοθέτη, Ρενάτα Τσιούλου, Ειρήνη Καλογεροπούλου, ξέπλεξαν τον θεατρικό ιστό και σχημάτισαν κατευθυντήριες γραμμές για τους ηθοποιούς, οι οποίοι με τη σειρά τους ανταποκρίθηκαν και αυτό οδήγησε σε μιαν αντήχηση ή «δράση-αντίδραση» μεταξύ των ηθοποιών και των «μικρών»-«μεγάλων θεατών».
Με την καθοδήγηση του Σταύρου Αποστολάτου, οι ηθοποιοί Άρης Βέβης, Μικές Γλύκας, Αντώνης Καραθανασόπουλος, Στέλιος Πετράκης, Πέτρος Πέτρου, Δανάη Σδούγκου, Έφη Σισμανίδου, Μαριλίζα Χρονέα είχαν μια «υπερ-κινητικότητα», μια ένταση και ήταν τόσο ευέλικτοι που αυτό δημιουργούσε μια ισορροπία στον λόγο και στην κίνηση, στην απόδοση ενός ζωντανού παραμυθιού.
Η εναλλαγή των προβολέων σε κόκκινο, μπλε, πράσινο, κίτρινο, σε χρώματα της φύσης, ήταν βοηθητική και στάλαζε την τελευταία πινελιά, που έπλεκε τον λόγο, τον ήχο, που συνδέθηκε με την εποχή του Σαίξπηρ, την κίνηση, τους διαλόγους, την εναλλαγή των πράξεων, των τριών διαδοχικών ιστοριών… Όλα έδιναν την αίσθηση και την εικόνα ενός ομοιόμορφου υφαντού.
Παραδεισένιο σκηνικό από τις “Μαγικές Σβούρες” και ευφάνταστα κουστούμια από την Ελίνα Δράκου.
Μια ονειρική, ποιητική παράσταση που μας οδήγησε στον κόσμο των θαυματοποιών, των ξωτικών, όπου ζουν άνθρωποι που αγαπούν, ελπίζουν, χορεύουν, επαφίενται στην ευτυχία τους και βλέπουν όνειρα με ανοιχτά τα μάτια…
Αν αγάπησες και πόνεσες, αγάπα περισσότερο
Αν αγάπησες περισσότερο και πόνεσες περισσότερο, αγάπα ακόμα περισσότερο
Αν αγάπησες ακόμα περισσότερο και πόνεσες ακόμα περισσότερο, αγάπα περισσότερο ώσπου να μην πονάει άλλο.
Ουίλιαμ Σαίξπηρ, για την αγάπη
Δίτε το πρόγραμμα της περιοδείας εδώ:
Συντελεστές
Συγγραφέας: Ουίλλιαμ Σαίξπηρ
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Αδάμης
Σκηνικά: Μαγικές Σβούρες
Κοστούμια: Ελίνα Δράκου
Μουσική: Δημήτρης Αδάμης
Φωτισμοί: Γιώργος Ανεστόπουλος
Χορογραφία: Σταύρος Αποστολάτος
Παίζουν: Άρης Βέβης, Μικές Γλύκας, Αντώνης Καραθανασόπουλος, Στέλιος Πετράκης, Πέτρος Πέτρου, Δανάη Σδούγκου, Έφη Σισμανίδου, Μαριλίζα Χρονέα
Διάρκεια: 80 λεπτά
Τιμές Εισιτηρίων: 10€, άνεργοι με επίδειξη κάρτας 6€
Βοηθός Σκηνοθετη: Ρενάτα Τσιούλου, Ειρήνη Καλογεροπούλου
