Μη φανταστείτε ότι θα κάνω κριτική σε ένα βιβλίο γραμμένο το 1956 από την Φρανσουάζ Σαγκάν.
Απλά,καλό είναι να θυμόμαστε κάποια παλιότερα μυθιστορήματα που μπορεί να μη χαρακτήρισαν την εποχή τους, αλλά άλλαξαν, σε κάποιο βαθμό, την οπτική γωνία της εποχής.
Και, παίζοντας με τον τίτλο, θα έλεγα ότι μου αρέσει και ο Μπραμς, κυρίως όμως μου αρέσει η ίδια η συγγραφέας. Κυρίως για το βιογραφικό της και για τον τρόπο που επέλεξε να ζήσει τη ζωή της. Χαριτωμένα και επικίνδυνα.
-Είναι αλήθεια πως παίζω, είπε. Σας παριστάνω τον νεαρό κι έξυπνο δικηγόρο, τον ερωτευμένο περαστικό, το χαϊδεμένο και κακομαθημένο παιδί κι ένας Θεός ξέρει τι άλλο ακόμα. Όμως από την ώρα που σας γνώρισα όλοι οι ρόλοι που παίζω είναι για σας και μόνο για σας. Τι άλλο όμως είναι ο έρωτας;
-Νομίζω πως είναι ένας πρώτης τάξεως ορισμός, του αποκρίθηκε χαμογελώντας.
Ένας τέτοιος διάλογος υπάρχει στο συγκεκριμένο μυθιστόρημά της.Μας βοηθά να καταλάβουμε τον τρόπο που αντιμετώπισε η Σαγκάν την λογοτεχνία και τη ζωή της.Σχεδόν ανάλαφρα.Χωρίς να υπάρξει κάτι που θα την έκανε να αλλάξει τρόπο ζωής. Αυτοκαταστροφικό ,θα έλεγαν οι περισσότεροι. Δικαίωμά μου θα απαντούσε η ίδια.
Και για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Η Φρανσουάζ Κουαρέζ (το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Σαγκάν το δανείστηκε από έργο του Μαρσέλ Προυστ) γεννήθηκε στις 21 Ιουνίου του 1935 στο Καζάρκ της νοτιοδυτικής Γαλλίας.
Αν και γόνος εύπορης οικογένειας χαρακτηριζόταν από ατίθασο και επαναστατικό πνεύμα, που της στοίχισε την αποβολή από το γυμνάσιο καλογραιών όπου φοιτούσε.
Το καλοκαίρι του 1953, σε ηλικία μόλις 17 ετών, έγραψε μέσα σε επτά εβδομάδες των καλοκαιρινών της διακοπών το πρώτο της βιβλίο «Καλημέρα Θλίψη». Αυτό έγινε το δημοφιλέστερο από τα 50 και πλέον μυθιστορήματα και θεατρικά έργα της, και έχει μεταφραστεί σε 22 γλώσσες. Έγινε ένα παγκόσμιο best seller, και, βεβαίως της απέφερε πολλά χρήματα. Τα χρήματα,βέβαια, η Σαγκάν τα είχε για να τα σκορπάει σε ότι της έκανε κέφι.Σε ταξίδια,εραστές,αυτοκίνητα και κυρίως στα καζίνο του κόσμου.
Στη συνέχεια θα δημοσιεύσει πολλές νουβέλες με τις ίντριγκες και τους έρωτες της μεγαλοαστικής κοινωνίας.
Ανάμεσα στις μεγάλες της επιτυχίες είναι οι νουβέλες «Ένα κάποιο χαμόγελο» (1956), «Σας αρέσει ο Μπραμς;» (1956), «Η συγκίνηση» (1965), έργα που διακρίνονται για το ανάλαφρο και πικρό, χωρίς προσποίηση, ύφος τους.
Η ζωή της σημαδεύτηκε από καταχρήσεις κάθε είδους, καθώς ήταν λάτρης των γρήγορων αυτοκινήτων, του τζόγου και κατανάλωνε ανεξέλεγκτα ναρκωτικά και αλκοόλ.
Το 1957 γλύτωσε μετά από ένα πολύ σοβαρό τροχαίο ατύχημα.
Το 1985 υπέστη ένα σοβαρό αναπνευστικό επεισόδιο στη διάρκεια ταξιδιού στην Κολομβία, με τον πρόεδρο Φρανσουά Μιτεράν, με τον οποίο ήταν φίλοι.
Το 1995 καταδικάστηκε σε φυλάκιση ενός χρόνου με αναστολή και καταβολή προστίμου για χρήση κοκαΐνης.
Το 2002 καταδικάστηκε και πάλι σε φυλάκιση ενός χρόνου με αναστολή για φοροδιαφυγή. H Saganπέθανε το βράδυ της Παρασκευής, 24ης Σεπτεμβρίου 2004, σε ηλικία 69 ετών, από πνευμονική εμβολή.
Ζωή χωρίς όρια. Με όλα της τα έργα να έχουν την ίδια οπτική γωνία. Την επιλογή της διαφορετικότητας ,σε μια κοινωνία που και όρια είχε και έχει, και θα ήθελε να μας βλέπει όλους στοιχισμένους στην σειρά.
Η Σαγκάν επέλεξε να ζήσει και να γράψει από την άλλη μεριά του καθρέφτη.Γράφοντας γραμμές που λένε ”Ένα φόρεμα δεν έχει κανένα νόημα αν δεν εμπνέει έναν άντρα να σου το βγάλει”,προφανώς δεν θα μπορούσε να γίνει η αγαπημένη των μικροαστών. Μπορούσε να προκαλεί και προκαλούσε.
Το συγκεκριμένο βιβλίο της έγινε και ταινία στο Χόλυγουντ με πρωταγωνιστές την Ίνγκριντ Μπέργκμαν και τον Υβ Μοντάν, σε σκηνοθεσία του Anatol Litvak.
Κόντρα σε όλα τα Χολυγουντιανά κλισέ, κάθε πράξη της πρωταγωνίστριας είναι συνειδητοποιημένη. Δεν παρασύρεται από την μοίρα ή τους κοινωνικούς κανόνες. Δεν μένει πιστή στον εραστή της από χρέος αλλά από έρωτα, και όταν εν τέλει απιστεί δεν κρύβεται, αν και φοβάται τις αντιδράσεις της ψευδοπουριτανικής κοινωνίας, αλλά ζει τον έρωτα της όπως της αρμόζει.
Αν, λοιπόν,θελήσετε,έστω για λίγο,να ξεφύγετε από την προβληματική των ημερών μας,μια ματιά στα μυθιστορήματα της Σαγκάν, θα σας γυρίσει πίσω, σε ένα μεταπολεμικό παρελθόν, που οι άνθρωποι είχαν κάθε δικαίωμα να ζουν σχεδόν ανάλαφρα.
Και μην ξεχνάτε κάντε like στη σελίδα μας στο facebook να μαθαίνετε όλα τα νέα και ακολουθείστε μας στο instagram
Διαβάστε ακόμα:
