Μπορεί να μην έχει το πολιτικό σθένος του Kendrick Lamar ή το χάρισμα του Kanye West, αλλά η ικανότητα του Drake να ελίσσεται τον έχει πάει απευθείας στην κορυφή.
Στο βίντεο του «God’s Plan», του πρώτου κομματιού που κυκλοφόρησε για το νέο άλμπουμ του «Scorpion», o Drake κάνει μια βόλτα στο Μαϊάμι και μοιράζει λεφτά και δώρα στον ανύποπτο κόσμο που συναντάει μπροστά του.
Μουσικά το κομμάτι, αν και πιασάρικο, είναι μίνιμαλ όσο δεν πάει με δυο νότες και ένα βαρετό ρεφρέν της μιας γραμμής, όπως γράφει η Guardian. Παλιότερα είχε πει καλύτερα κομμάτια, σχολιάζουν.
Στο βίντεο εξακολουθεί να χορεύει με αυτόν τον ατσούμπαλο αλλά πασίγνωστο πια τρόπο που έγινε meme πριν από μερικά χρόνια όταν έσκασε το «Hotline Bling».
Τo «God’s Plan» πλησιάζει τα 800 εκατομμύρια στο YouTube (από την άλλη το «Hotline Bling» έχει ξεπεράσει το φράγμα του δισεκατομμυρίου).
Όποια πλατφόρμα κι αν κοιτάξεις αυτή την στιγμή, βρίσκεις το όνομα του παντού στο νούμερο 1, με τα κομμάτια του απλά να εναλλάσσουν θέσεις στα τσαρτ.
Ο Drake με το «Scorpion» κατάφερε, επίσης, να σπάσει το ρεκόρ των 25 κομματιών στο Billboard Hot 100 την ίδια εβδομάδα (ένα ρεκόρ που ήταν δικό του, έτσι κι αλλιώς, από το περσινό mixtape του «More Life», με 22 κομμάτια). Την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του έκανε 1 δισεκατομμύριο streams παγκοσμίως.
Όποια πλατφόρμα κι αν κοιτάξεις αυτή την στιγμή, βρίσκεις το όνομα του παντού στο νούμερο 1, με τα κομμάτια του απλά να εναλλάσσουν θέσεις στα τσαρτ. Χάνεις λίγο τον μπούσουλα με τους αριθμούς από κάποια στιγμή και έπειτα. Δεν έχει ξανασυμβεί κάτι ανάλογο. Είναι λες και όλος ο πλανήτης είναι συντονισμένος στη μουσική του.
Η επιτυχία του είναι τόσο εξωφρενική που πλέον μόνο το όνομα του στέλνει τουρισμό στη γενέτειρά του, το Τορόντο του Καναδά. Σύμφωνα με έρευνες, το 5% του τουρισμού αυξήθηκε γι’ αυτό τον λόγο. Είναι ο πρώτος διάσημος ράπερ που έχει βγάλει η πόλη. Οι Καναδοί τον έχουν κάτι σαν εθνικό ήρωα. Και έχει και συνέχεια.
Στη λίστα με τους 100 πιο πετυχημένους μουσικούς στον κόσμο ever που δημοσιοποίησε το Billboard πριν από λίγες ημέρες είναι στη θέση 21, ανάμεσα σε ονόματα που η μουσική του μας συντροφεύει εδώ και δεκαετίες και που κανείς δεν αμφισβητεί την αξία τους.
Για τον Drake ο κόσμος φαίνεται να μην μπορεί να συλλάβει την ιδέα το πώς αυτός ο φαινομενικά άνοστος τύπος έχει τόση επιτυχία. Τουλάχιστον στην Ελλάδα. Εδώ είναι πιο εύκολο να πιστέψεις ότι η άνοδος του στην κορυφή είναι κάτι πλασματικό και ψεύτικο παρά αδιαμφισβήτητο γεγονός.
Πρόσφατα σε μια συζήτηση που είχα, άκουσα ότι καλύτερα να γράψω για κάποιον άλλον καλλιτέχνη παρά για την περίπτωση του επειδή θεωρείται κάτι σαν σκυλάς και θα μου χαλάσει το όνομα και την αξιοπιστία που έχω ως ανθρώπου που ασχολείται με την «καλή» μουσική. Στην ίδια λίστα π.χ. φιγουράρει το όνομα του Usher ψηλότερα, αλλά κανείς δεν ασχολείται.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
Η ιστορία μας έχει διδάξει ότι ποπ καλλιτέχνες όπως η Madonna, το πιο τρανταχτό παράδειγμα, πάντοτε αντιμετώπιζαν αδυσώπητη κριτική όταν ξεκινούσαν. Ο Drake, φυσικά, δεν είναι «Madonna» αλλά παραμένει γεγονός ότι η επιτυχία και αξία ενός καλλιτέχνη δεν καθορίζεται ποτέ από τους κριτικούς ή τους haters. Καθορίζεται πάντα από το γούστο του κόσμου και στη συνέχεια από την πάροδο του χρόνου.
Κανένας μουσικός δεν είναι τυχαίος όταν προκαλεί τόσο έντονα συναισθήματα, είτε αρνητικά, είτε θετικά.
Αν κάποιος μπει στον κόπο να ακούσει τη δισκογραφία του Drake, θα ανακαλύψει πώς έχει καταφέρει να διαστρεβλώσει πετυχημένα τα όρια μεταξύ R&B και χιπ-χοπ. Έχει επαναπροσδιορίσει ακόμη και τη χαρακτηριστική ματσίλα των σύγχρονων ράπερ με τα ελαφριά και κλαψιάρικα R&B κομμάτια του, όπου θρηνεί για τη δυσκολία του να συνδεθεί συναισθηματικά.
Σύμφωνα με τον Ben Beaumont-Thomas, αυτή η υβριδική ταυτότητα της μουσικής του επεκτείνεται και σε φυλετικό, κοινωνικό και ταξικό επίπεδο, με αποτέλεσμα να ελκύει κάθε πιθανή πληθυσμιακή ομάδα.
Υποστηρίζει τους πάντες και κανέναν και ξέρει επίσης να μένει στην επικαιρότητα από το κουτσομπολιό για τις διάσημες υποτιθέμενες σχέσεις του, όπως π.χ. με τη Rihanna.
Ο Drake, που το πραγματικό του όνομα είναι Aubrey Drake Graham, ξεκίνησε από πολύ χαμηλά. Παιδί χωρισμένων γονιών από Αφροαμερικανό πατέρα μουσικό και λευκή μητέρα δασκάλα, γεννήθηκε το 1986 και έζησε φτωχά παιδικά χρόνια, αντιμετωπίζοντας στο πλούσιο σχολείο του ρατσισμό και bullying.
Ξεκίνησε την καριέρα του μόλις 15 χρονών ως ηθοποιός. Λόγω της οικονομικής κατάστασης της οικογένειάς του, αποφάσισε να παίξει στην τηλεοπτική σειρά «Degrassi: The Next Generation». Εμφανίστηκε σε συνολικά 45 επεισόδια μέχρι το 2007.
Είχε ως ήρωές του τον Jay-Z και τον Clipse και η αγάπη του για το χιπ-χοπ τον οδήγησε να φτιάξει το πρώτο του mixtape το 2006 με τίτλο «Room For Improvement».
Το «Scorpion» μπορεί να μην είναι η καλύτερη δουλειά του, αποδείχτηκε, όμως, καθοριστική για να τον συμπεριλάβει ανάμεσα στο πάνθεον των σπουδαίων.
Μπορεί να μην αρέσει σε ορισμένους σήμερα αλλά κανείς δεν ξέρει τι ανταπόκριση θα έχει η μουσική του σε έναν αιώνα από τώρα. Τι σημασία έχει;
Αυτή τη στιγμή, γινόμαστε μάρτυρες της ανόδου ενός νέου τύπου ποπ σταρ. Ο Drake χτίζει την καριέρα του εδώ και μια δεκαετία. Το επιχειρηματικό μοντέλο του συμβαδίζει απόλυτα με τα νέα δεδομένα της εποχής.
Ξέρει να διαχειρίζεται άψογα την εικόνα του στην ψηφιακή εποχή και έχει κατακτήσει την κορυφή μέσα από πλατφόρμες όπως το YouTube, το Spotify και τα memes – αντί για το MTV και το ραδιόφωνο. Η ομάδα που έχει από πίσω του γνωρίζει την σημασία του όρου «Ιnternet content» όσο κανείς άλλος.
Υποστηρίζει τους πάντες και κανέναν και ξέρει επίσης να μένει στην επικαιρότητα από το κουτσομπολιό για τις διάσημες υποτιθέμενες σχέσεις του, όπως π.χ. με τη Rihanna.
Στο τέλος της ημέρας, όμως, τα πάντα έχουν να κάνουν με την μουσική.
Ο Drake μπορεί να μην έχει το πολιτικό σθένος του Kendrick Lamar ή το χάρισμα του Kanye West αλλά η ικανότητά του να ελίσσεται τον έχει πάει απευθείας στην κορυφή.
Μπορεί να μην το καταλαβαίνουμε αλλά κάποιος εκεί έξω δεν χαλιέται να ακούει για την Κίκι του «In My Feelings», το τελευταίο του νο1, και σίγουρα δεν είναι μόνο ένας, ούτε το ακούει μόνο για μια φορά.
