Ο Πάνος Τσαλιγόπουλος τη φετινή σεζόν συμμετέχει σε 3 διαφορετικές παραστάσεις και μας χαρίζει απλόχερα το ταλέντο του.
Μία από αυτές είναι η παράσταση ”Έγκλημα στο Ντράφι” που συνεχίζεται από πέρυσι, λόγω της μεγάλης επιτυχίας που σημείωσε. Η μαύρη κωμωδία μυστηρίου «Έγκλημα Στο Ντράφι» ανεβαίνει από τη θεατρική ομάδα Let’s Act!
«Tη σεζόν που μας πέρασε η παράσταση πήγε πολύ καλά. Είχαμε μάλιστα αρκετό κόσμο που μας είπε ότι θα το ξανάβλεπε ευχαρίστως – και κάποιους νέους φίλους της ομάδας που θα ήθελαν να μας γνωρίσουν με ένα από τα πιο επιτυχημένα έργα της ως τώρα – οπότε σκεφτήκαμε να το τολμήσουμε και φέτος. Η επιτυχία μάλλον οφείλεται στο συνδυασμό του (μαύρου) χιούμορ με το σασπένς και τις ανατροπές των κλασικών αστυνομικών έργων, μέσα από μια σκανδαλιάρικη, παιχνιδιάρικη διάθεση».
Ο ρόλος του Πάνου στο έργο:
Στο έργο παίζω τον Θάνο Πάλλη, έναν καλλιτέχνη διάσημο στο χώρο του, που όμως έχει καιρό να κάνει επιτυχία. Είναι ένας άνθρωπος εγωκεντρικός, ιδιόρρυθμος, υποχόνδριος, ταυτόχρονα όμως πολύ έξυπνος και αποφασισμένος για επιτυχία και κοινωνική καταξίωση. Όλοι οι ρόλοι στο έργο φλερτάρουν με την υπερβολή, και αυτό είναι και ένα από τα γοητευτικά στοιχεία της παράστασης, και που δίνουν τον πιο ανάλαφρο, κωμικό χαρακτήρα στα διάφορα τερατώδη που συμβαίνουν.
Αν μπορούσαμε να μιλήσουμε για όρια στην μαύρη κωμωδία αλλά και για τις δυσκολίες που υπάρχουν σε αυτό το είδος, ο Πάνος αναφέρει ότι σε μια πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Cognitive Processing δηλώνεται ότι το να αρέσει σε κάποιον το μαύρο χιούμορ είναι ένδειξη ευφυίας και –παραδόξως- χαμηλότερης επιθετικότητας. Θεωρεί λοιπόν ότι μια μαύρη κωμωδία πρέπει να είναι αστεία χωρίς να υποτιμάει τη νοημοσύνη των θεατών. Στο «Ντράφι» το έργο των συνετελεστών είναι ακόμα πιο δύσκολο γιατί παρωδούν γνωστά αστυνομικά τερτίπια και κόλπα. Τους βοηθάει το γεγονός ότι το έργο είναι τοποθετημένο στην Ελλάδα του σήμερα, αλλά και στο γεγονός ότι φλερτάρουν με την υπερβολή και δεν ξεπερνούν κάποια όρια.
Οι δυνατοί συνεργάτες που κάνουν πάντα την διαφορά
«Η Πηγή Μπουκουβάλα είναι η κινητήριος δύναμη των “Let’s Act”, ηθοποιός με εμπειρία σε θέατρο και τηλεόραση, και ταυτόχρονα η σκηνοθέτης των παραστάσεων της ομάδας, που ξεκίνησε το 2015 με την παράσταση “Μάσκες” που έπαιξε για δύο σεζόν, και ακολούθησαν το “Έλα Κοντά” και το “Έγκλημα στο Ντράφι”. Στο “Έγκλημα” η Πηγή παίζει διπλό ρόλο, της καλοκάγαθης Μαργαρίτας Πάλλη (της συζύγου μου στο έργο) και της δυναμικής Ρόζας Μασούλα, δικηγόρου (δίδυμη αδερφή της Μαργαρίτας). Ο Φάνης Στάμου είναι ο ηθοποιός που παίζει το ρόλο του Μάνου Στάικου, ενός φιλόδοξου νέου που ανατρέπει τα σχέδια του ζευγαριού. Η Άντα Δασκαλάκη, που συνέπεσε με μένα και την Πηγή στη δραματική σχολή, παίζει το ρόλο μιας εκκεντρικής πνευματίστριας από το Τέξας, της Σάμι Γκαν. Τέλος, έχουμε τη συμμετοχή της Μαριλένας Κεκάτου στο ρόλο της ηθοποιού Τζίνας Κουφάτου – αλλά και ως βοηθό σκηνοθέτη. Επίσης στην ομάδα ανήκουν η Δώρα Πάτσο, Νάντια Κιμουλάκη, Ειρήνη Μπάλλα, Σίλια Κορύζη, και Χαρά Κυρίτση που συνεισφέρουν στα υπόλοιπα κομμάτια της παράστασης (ενδυματολογία, κομμώσεις, μακιγιάζ, σκηνικά, παραγωγή, οργάνωση, και πολλά άλλα)».
Ίντριγκες και ανατροπές στην πλοκή του έργου.
«Το πρώτο που με ιντρίγκαρε στην παράσταση, ήταν η διαδικασία δημιουργίας του έργου, που συνέθεσε κόλπα και ανατροπές από διάφορα αστυνομικά σε ένα τελείως διαφορετικό έργο πιο ανάλαφρο και πιο χιουμοριστικό. Το δεύτερο που μου κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν να παρουσιάσω το ρόλο μου με τρόπο που να είναι αστείος χωρίς να γίνεται υπερβολικός, να είμαι πειστικός χωρίς να προδίδω όμως τους πραγματικούς μου στόχους από την αρχή (είπαμε, έχουμε πολλές ανατροπές). Πολλοί στάθηκαν στην πλοκή και τις ανατροπές, που ήταν συνεχείς και αρκετά δραματικές. Ωστόσο εγώ προσωπικά περισσότερο χάρηκα με τα σχόλια για το χιούμορ της παράστασης και το πόσο «πάνω μας» ήταν οι ρόλοι γιατί –θέλω να πιστεύω- δεν είναι καθόλου «πάνω μας», απλά με το κέφι και τη διάθεσή μας τους κάναμε να μοιάζουν έτσι».
Η ζωή του Πάνου, άραγε μοιάζει με ένα …. ‘’Έγκλημα στο Ντράφι’’;
Ο ίδιος απαντά πως όχι. Αν δει κανείς τους χαρακτήρες της παράστασης αποστασιοποιημένα, είναι όλοι τους τέρατα (και κάνουν τέρατα!). Είναι αδίστακτοι, ρηχοί, εγωκεντρικοί και εγωπαθείς, συμφεροντολόγοι, ψεύτες, ανήθικοι, και ένα σωρό άλλα αρνητικά. Από την άλλη, όλοι μας έχουμε πτυχές του εαυτού μας που κάπως «φέρνουν» σε όλα αυτά τα κοσμητικά επίθετα που περιέγραψα. Έχουμε επίσης τα «κουμπιά» μας ή τις καταστάσεις που δυνητικά μπορούν να μας βγάλουν όλα αυτά τα αρνητικά στοιχεία στην επιφάνεια, οπότε δεν θα βιαζόμουν να τους καταδικάσω. Αγαπά πολύ τον ρόλο του μέσα στο έργο, με τον τρόπο που αγαπάς ένα αιλουροειδές – έχει μια γοητεία που σε μαγνητίζει, παρόλο που ξέρεις ότι η φύση του το κάνει επικίνδυνο.
H παράσταση κάνει πρεμιέρα στις 3 Νοέμβρη στο Θέατρο Παραμυθίας.
