Η Αργυρώ Καπαρού είναι ένα πλάσμα τόσο δημιουργικό, που μέσα της αναβλύζει η ίδια η μουσική.
Η πορεία της στη μουσική σπουδαία. Οι συνεργασίες της, η μία καλύτερη από την άλλη. Η γνωριμία με την Λίνα Νικολακοπούλου, η εξέλιξη, το συναίσθημα.
Η Αργυρώ Καπαρού, βασική συνεργάτιδα της Λίνας Νικολακοπούλου, με μεγάλη πορεία, και με την χαρακτηριστική κοντράλτο φωνή της θα ερμηνέυσει το ρόλο της μάνας στο νέο ελληνικό μιούζικαλ του Δημήτρη Μαραμή, ”Οι Στοιχειωμέμοι” στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Ποιο ήταν το έναυσμα, που σας ώθησε να πείτε το πολυπόθητο ΝΑΙ σε αυτή την δουλειά(ΟΙ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟΙ του Δημήτρη Μαραμή);
Κατ ΄αρχήν είχα παρακολουθήσει ήδη το έργο του συνθέτη Δημήτρη Μαραμή , όπως και τις πολύ ιδιαίτερες συνεργασίες του με ερμηνευτές. Μου αρέσει πολύ η δουλειά του η συνθετική και η αγάπη του προς τους ποιητές και τον ελληνικό λόγο . Δεν χρειαζόταν λοιπόν κάποιο έναυσμα , είχα εμπιστοσύνη στον μουσικό του δρόμο. Τον γνώρισα πιο προσωπικά, από τον αγαπημένο μου ερμηνευτή και συνεργάτη Θοδωρή Βουτσικάκη το 2015 και από τότε, του είχα εκφράσει την αγάπη μου για την δουλειά του. Μετά ανέβασε τον ”Ερωτόκριτο” στην Εναλλακτική σκηνή του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος με πρωτόγνωρη επιτυχία. Τότε αρχίσαμε να μιλάμε για μία πιθανή συνεργασία στο επόμενο έργο του , που ήταν ακόμα σε σκέψεις και συζητήσεις. Την Άνοιξη του 2018 με κάλεσε επίσημα να συμμετέχω στο νέο του έργο, τους ”Στοιχειωμένους”, που πιστεύω θα γοητεύσει το κοινό και θα το συγκινήσει βαθι . Το έργο έχει ήδη δείξει την δυναμική του, στο φετινό Φεστιβάλ Δελφών όπου παρουσιάσαμε τα δύο μέρη της τριλογίας, στην συναυλιακή εκδοχή της.
Ποια είναι τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της παράστασης κατά την άποψη σας;
Όταν ο λόγος που αφηγείται και αναπαριστά ένας μουσικός Θίασος, αφορά σε θρύλους της δημοτικής μας παράδοσης, βιωμένους σε υπαρκτούς χώρους , όπως τα ταμπάκικα της Χάρμαινας στην Άμφισσα, την Άρτα με το γιοφύρι και την Θυσιασμένη (Χτισμένη) γυναίκα του Πρωτομάστορα και το Τραγούδι του νεκρού αδερφού, που οι 20 και παραπάνω παραλογές του αγγίζουν όλη την Ελληνική επικράτεια, από τον Πόντο ως τα Επτάνησα και απ’ την Καππαδοκία ως την Κρήτη, αλλά και τα Βαλκάνια ακόμα, η τριλογία ολόκληρη είναι συναρπαστική.
Κι αυτό γιατί η μουσική ακολουθεί αυτόν τον αναλλοίωτο στον χρόνο λόγο και τον αναδεικνύει.
Το ενδιαφέρον πιστεύω της παράστασης μας είναι, το ίδιο το θέμα των θρύλων που μας δείχνουν τον κύκλο της ζωής, την χαρά και το θρήνο μαζί , τον θάνατο και τη ζωή και όλα πάλι από την αρχή να γίνονται ξανά και ξανά.
Πως θα χαρακτηρίζατε τον ρόλο της μάνας που υποδύεστε;
Είναι η μάνα της Μεσαιωνικής περιόδου ως προς την καταγωγή του θρύλου, αλλά θα μπορούσε να είναι και μία σύγχρονη μάνα που όλα θέλει να περνούν απ τα χέρια της, να έχει τον έλεγχο όλης της οικογένειας, της ζωής και του θανάτου, της χαράς και του θρήνου.
Οι συνεργασίες μέσα στην πορεία σας, τι ρόλο παίζουν και πόσο σας επηρεάζουν;
Οι συνεργασίες με ταλαντούχους και ευγενείς ταυτόχρονα καλλιτέχνες είναι ευλογία. Μπορεί να σου ανοίξουν καινούργιους δρόμους επικοινωνίας. Τι αξία θα έχει η τέχνη μας αν δεν μας κάνει να επικοινωνούμε, να ανταλλάσουμε. Είμαι άνθρωπος της ομάδας,γιατί αγαπώ τους ανθρώπους και πιστεύω στην ικανότητα της συνύπαρξης, της συνήχησης, της αλληλεγγύης στη σκηνή, στην συνδημιουργία.
Συνεργάστηκα με καλλιτέχνες που μου χάρισαν ο κάθε ένας τα δώρα του , αλλά και εγώ ήμουν έτοιμη να τα πάρω , αυτό είναι μεγάλη υπόθεση ,γιατί συνήθως χάνουμε ,επειδή νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα. Εγώ ευτυχώς έχω ακόμα απορίες.
Πείτε μου δυο λόγια για την βασική συνεργάτιδα σας, Λίνα Νικολακοπούλου. Πώς προέκυψε η συνεργασία σας και τι άνθρωπος είναι η Λίνα;
Έχω μιλήσει πολύ για την Λίνα Νικολακοπούλου τα τελευταία επτάμιση χρόνια που συνεργαζόμαστε και πάντοτε λέω, πως είναι ο Άγγελος που μου έφερε ο Θεός στο δρόμο μου, όχι μόνο για το πολυποίκιλο ποιητικό και στιχουργικό της έργο, που τιμά κάθε συνεργάτη της ως περιεχόμενο ρεπερτορίου, αλλά για την συνολική στάση της και κατάθεση στο ελληνικό τραγούδι και τα ελληνικά γράμματα. Η Λίνα επί πολλά έτη καλεί τους ανθρώπους που δημιουργούν στην ελληνική γλώσσα ,όπως συγγραφείς, ποιητές, καθηγητές πανεπιστημίων και άλλους και τους αναδεικνύει σε ένα ευρύτερο λαϊκό ακροατήριο.
Η γνωριμία μας κρατά πολλά χρόνια πίσω , όταν εγώ ως νεαρή ήμουν παραγωγός στην νυχτερινή ζώνη του Β’προγράμματος της Ελληνικής ραδιοφωνίας. Ωστόσο η συνεργασία μου με την Λίνα Νικολακοπούλου ξεκίνησε το 2011 , όταν μαζί με την συνθέτρια Δάφνη Αλεξανδρή με κάλεσαν να τραγουδήσω 18 τραγούδια τους , το ένα μάλιστα σε ποίηση Κωστή Παλαμά και μου χάρισαν μεγάλη συγκίνηση με την δισκογραφική δουλειά μας , με τίτλο ‘’ΧΕΙΡΟΛΑΒΕΣ ‘’ που κυκλοφόρησε το 2013 και θα επανεκδοθεί πάλι το 2019 από τις εκδόσεις Μετρονόμος.
Τι θα λέγατε ότι… στοιχειώνει την Ελλάδα του σήμερα και με ποιο τρόπο μπορεί να βγει από όλη αυτή την κατάσταση;
Η ανυπαρξία συλλογικής συνείδησης πιστεύω. Αυτό βέβαια είναι βαθύ πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας από παλιά, ο καθένας να κοιτά μόνο τον εαυτό του και να είναι σίγουρος ότι τα ξέρει όλα αυτός και ο συνάνθρωπος να πάει σε άλλη γειτονιά να ζήσει. Μακάρι η αλληλεγγύη για τον συνάνθρωπο, να γίνει μάθημα στα δημοτικά και στα γυμνάσια. Αλλιώς άνθρωποι δε θα γίνουμε, θα αφήνουμε το οικόπεδο του διπλανού να καίγεται, μέχρι να πεθάνουμε από την κάπνα. Κάπως έτσι θα χάσουμε τον πλανήτη μας, από αμέλεια.
Αν η μουσική ήταν ποίημα ή στίχος ποιήματος ποιος θα ήταν για εσάς;
Από την Α΄ επιστολή προς Κορινθίους του Αποστόλου Παύλου ” ο ύμνος της αγάπης”
Μέσα σε αυτή την παράσταση, συνεργάζεστε και με νέα παιδιά. Κατά πόσο πιστεύετε στην δυναμική της νέας γενιάς, τόσο στην ανέλιξη της τέχνης, όσο και της κοινωνίας ευρύτερα;
Όλα είναι θέμα πιστεύω παιδείας περισσότερο, οικογενειακής και προσωπικής, αλλά και ψυχικής ισορροπίας. Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την ηλικία είναι σημαντικό σε κάθε ηλικία. Πιστεύω πολύ στα νέα παιδιά τα διακρίνει πάντα η ορμή, ο ενθουσιασμός, που είναι ισχυρό ελιξήριο σε μία ομαδική συνεργασία. Σε αυτή την παράσταση οι ερμηνευτές είναι έμπειροι και ξεχωριστοί , ο κάθε ένας έχει τον χαρακτήρα του τον ήχο του , την τεχνική του, είμαστε ετερόκλητα στοιχεία, που όμως αλληλοσυμπληρώνουν ένα όμορφο παζλ και αυτό είναι επιτυχία πιστεύω του συνθέτη Δημήτρη Μαραμή που έκανε την επιλογή των 8 ερμηνευτών και το δυναμώνει ακόμη περισσότερο, η σύγχρονη σκηνοθετική ματιά του Θάνου Παπακωνσταντίνου.
Από μόνη της , η γνώση μιας τέχνης, δεν μπορεί να δημιουργήσει κάτι μοναδικό ,ωστόσο είναι απαραίτητη. Η νέα γενιά όταν έχει φαντασία δημιουργεί με την χρήση της τεχνολογίας , όμορφα και πρωτότυπα ακούσματα και εικόνες. Πιστεύω ότι η εξέλιξη της τέχνης , είναι ταχύτερη από αυτήν της κοινωνίας , μια και παίζουν ρόλο πολλοί παράμετροι στην ανέλιξη μιας κοινωνίας και θα χρειαζόμασταν περισσότερο χρόνο να αναπτύξουμε αυτό το σκέλος της ερώτησης σας.
Τα νέα παιδιά, προσπαθούν πολύ δυναμικά και στην εκπαίδευση τους και στην ετοιμότητα τους σε πολλά επίπεδα ( χορός, μουσική, σωματικό θέατρο) στο πεδίο του μουσικού Θεάτρου, για το οποίο μιλήσαμε.
Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας σε μερικά χρόνια από σήμερα;
Εύχομαι και ονειρεύομαι να έχω δύναμη, να συμμετέχω σε τέτοιες συνεργασίες , σαν αυτή με τον Δημήτρη Μαράμη και τον σκηνοθέτη Θάνο Παπακωνσταντίνου και να έχω πάντα κοντά μου την ποιήτρια Λίνα Νικολακοπούλου που με στηρίζει τόσα χρόνια.
