Στα μέσα της δεκαετίας του 30, η κινηματογραφική εταιρεία Paramount κυριαρχεί στα δρώμενα, με βασική της σταρ τη Marlene Dietrich, απέναντι στα άλλα μεγάλη στούντιο της εποχής. Από τις αρχές της δεκαετίας, κρατούσε έναν άσσο στο μανίκι της με τη Dietrich, ‘’χτυπώντας’’ τις εισπράξεις των ταινιών της Metro-Goldwyn-Mayer με τη Greta Garbo. Τότε η Dietrich και η Garbo, θεωρούνταν αντίπαλες.
Στην Paramount πραγματοποιήθηκαν τα 7 πρωτοποριακά αριστουργήματα της συνεργασίας Josef von Sternberg – Marlene Dietrich, «The Blue Angel» (1930)-η αγγλική εκδοχή, «Morocco» (1930), «Dishonored» (1931), «Shanghai Express» (1932), «Blonde Venus» (1932), «The Scarlet Empress» (1934) και «The Devil Is a Woman» (1935), σηματοδοτώντας την πιο ενδιαφέρουσα περίοδο στην καριέρα της δεύτερης. Ωστόσο, μετά την εμπορική αποτυχία των δύο τελευταίων (πανάκριβων) ταινιών της συνεργασίας, η Paramount βάζει το Frank Borzage να σκηνοθετήσει τη Dietrich στο φιλμ «Desire» (1936), πλάι στο Gary Cooper, με καλύτερα εμπορικά αποτελέσματα, αλλά και τον Henry Hathaway στη ρομαντική περιπέτεια «I Loved a Soldier», βασισμένη στο έργο του Ούγγρου συγγραφέα Lajos Bíró, που αναφέρονταν στην ιστορία ενός Αυστριακού αξιωματικού, που κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, βρίσκει καταφύγιο σε ένα ξενοδοχείο και όταν τα ρωσικά στρατεύματα καθιστούν το ξενοδοχείο έδρα τους, τον καλύπτει από τους Ρώσους μια καμαριέρα την οποία και ερωτεύεται. Το έργο είχε ξαναγίνει ταινία το 1918 στην Ουγγαρία και στο Hollywood το 1927 από τον Mauritz Stiller, με τίτλο «Hotel Imperial» με πρωταγωνίστρια τη θρυλική Pola Negri, γνωρίζοντας επιτυχία.
Τα γυρίσματα της ταινίας ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 1936, με αρχικό τίτλο «Invitation to Happiness», ενώ πλάι στη Dietrich πρωταγωνιστούσαν οι Charles Boyer, Margaret Sullavan, Walter Catlett και Lionel Stander. Ένα ατύχημα στα γυρίσματα με όπλο, το οποίο τραυμάτισε έναν τεχνικό, ενώ από θαύμα δεν πέτυχε και τον Charles Boyer, έδειξε ότι οι οιωνοί δεν ήταν καλοί. Το σενάριο του John van Druten που δεν ήταν ολοκληρωμένο, δυσκόλευε την κατάσταση, τουλάχιστον σε ό,τι αφορούσε το χαρακτήρα που υποδύονταν η Dietrich. Οι διαφορές της προσέγγισης του ρόλου της με τον Hathaway, δημιουργούσαν μια τεταμένη ατμόσφαιρα στο πλατό, που το Φλεβάρη του 1936 επιδεινώθηκε. Τότε η Dietrich είχε πει «Θα προτιμούσα να τρελαίνομαι από θυμό, όπως κάνουν οι Αμερικανοί. Αλλά η ευρωπαική μου ανατροφή δε μου το επιτρέπει και καταστέλλοντας το συναίσθημα, κάνω κακό στο νευρικό μου σύστημα. Όταν οι άνθρωποι αρνούνται να κάνουν κάτι που ζητώ, ή με ενοχλούν, δεν κάνω καμιά φασαρία, απλά παγώνω και φεύγω από την παραγωγή».
Έτσι και έγινε. Στις αρχές του Μάρτη του 1936 η Dietrich εγκατέλειψε την ταινία, δημιουργώντας οικονομική ζημιά στην Paramount, που σύντομα την αντικατέστησε με τη συμπρωταγωνίστρια της Margaret Sullavan. Η Dietrich έφυγε τότε για το Λονδίνο, προκειμένου να γυρίσει το φιλμ «Knight Without Armour» (1937), με παραγωγό τον Alexander Korda και σκηνοθέτη τον Jacques Feyder. Ωστόσο οι σχέσεις της με την Paramount δε διακόπηκαν, αφού μόλις επέστρεψε, πρωταγωνίστησε στην technicolor ταινία του Richard Boleslawski, «The Garden of Allah» (1936) και στην κωμωδία του Ernst Lubitsch, «Angel» (1937).
Η ταινία «I Loved a Soldier» όμως θα συνεχιστεί με πολλές δυσκολίες. Η νέα πρωταγωνίστρια, Margaret Sullavan, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, σπάει το χέρι της, η Paramount απευθύνεται στη Merle Oberon να αναλάβει το ρόλο, η οποία ωστόσο ήταν απασχολημένη με άλλη ταινία.
Τελικά, ολοκληρώθηκε το 1939 με τον πρωτότυπο τίτλο «Hotel Imperial», σκηνοθέτη τον Robert Florey και πρωταγωνιστές την Ιταλίδα Isa Miranda και το Ray Milland. Για την ιστορία, στα γυρίσματα ο Ray Milland τραυματίστηκε σοβαρά μετά από πτώση από άλογο και νοσηλεύτηκε με πολλαπλά κατάγματα και πληγές για δύο εβδομάδες στο νοσοκομείο. Ριμέικ της ίδιας ιστορίας θα γυρίσει το 1943 ο Billy Wilder με τίτλο «Five Graves to Cairo», με τους Franchot Tone και Anne Baxter.
Από τα πλάνα της εκδοχής της ταινίας με τη Dietrich, δε χρησιμοποιήθηκε ή δημοσιοποιήθηκε ποτέ τίποτα, ενώ σήμερα θεωρούνται χαμένα. Σώζονται μονάχα κάποιες φωτογραφίες της εποχής.
Ν.Κ.
Νίκος Κουρού
Ο Νίκος Κουρού γεννήθηκε στην Κοζάνη. Σπούδασε υποκριτική στην Ανώτερη Σχολή του Γρηγόρη Μασαλά. Ασχολήθηκε περιστασιακά με τη δημοσιογραφία και έχει συμμετάσχει σε θεατρικές παραστάσεις και κινηματογραφικές ταινίες. Σκηνοθέτησε 7 ταινίες μικρού μήκους και τις μεγάλου μήκους «Ουτοπία» και ‘’Μια νύχτα στην κόλαση’’. Τιμήθηκε με το βραβείο πρώτου αντρικού ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία ‘’Ουτοπία’’ στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Κύπρου το 2016, όπως και με το βραβείο σκηνοθεσίας για την ταινία του «Cinephile Quarantine» στο Quarantine Film Challenge της Ινδίας το 2020.
