Αρχική ΘΕΑΜΑ Γιάννης Τσορτέκης: ”Ονειρεύομαι να ψοφήσω αντιδρώντας”

Γιάννης Τσορτέκης: ”Ονειρεύομαι να ψοφήσω αντιδρώντας”

342835285_151387617651520_4611863796976986199_n

Γιάννης Τσορτέκης: ”Ονειρεύομαι να ψοφήσω αντιδρώντας”

Ο Γιάννης Τσορτέκης θα αφήσει εποχή για τις ερμηνείες του, αυτό είναι σίγουρο! Καθώς η πληθωρική του εμφάνιση στο σανίδι, στην μικρή αλλά και στην μεγάλη οθόνη και η εγκάρδια ταύτισή του με τους χαρακτήρες που έχει υποδυθεί, μαγνητίζουν τη ματιά του θεατή. Ανυπέρβλητος ηθοποιός, που πηγαίνει σε άλλη διάσταση την υποκριτική, την κάνει δική του τέχνη και σε καθηλώνει. Ταλέντο που ξεχειλίζει, ερμηνευτική δεινότητα, αρπάζει λαίμαργα τον ρόλο και τον κάνει δικό του, ενώ με τη χαρακτηριστική φωνή του μπορεί μαγικά και ταυτόχρονα να γίνεται τραχύς, απειλητικός, αγαπησιάρης, μισητός, αλήτης, ποιητής, ερωτιάρης… 1000 πρόσωπα μπορεί να αλλάξει, εύκολα, γιατί είναι γεννημένος ηθοποιός. Χαίρεται σαν μικρό παιδί όταν στο δρόμο τον φωνάζουν Γιώργη και αυτό εγώ το λάτρεψα!

της Μαριάμ Νίκου
.
TSOTREKHS_EXOFYLLO_1PG
Έχω δύο παιδιά, που νομίζω πως είναι το μεγαλύτερο μου επίτευγμα, είμαι πατέρας και είναι ο δυσκολότερος ρόλος μα και ο πιο απολαυστικός συνάμα! Σε ένα ταξίδι του γιου μου στην Ιταλία, είχα ένα τηλεφώνημα από εκείνον και τον άκουσα να μου λέει: ”Μπαμπά, δεν θέλω να γίνω γυμναστής, σκηνοθέτης θέλω να γίνω!”. Χάρηκα πολύ και είπα μέσα μου” Μπράβο μάγκα μου, είναι σπουδαίο να ξέρεις από νωρίς τι θες να κάνεις”. Είμαι ευτυχισμένος γιατί μπόρεσα να πάω στον Κωτσόβολο και να του πάρω με δόσεις το καλύτερο lap top. Για να μπορεί να κάνει την δουλειά του με αξιοπρέπεια. Μιλάω στα παιδιά μου συνεχώς από την ώρα που βγήκαν από το μαιευτήριο. Τους μιλούσα πάντα σαν να ήταν ενήλικες, γιατί δεν είχα άλλο τρόπο, τους μιλούσα και τους μιλάω σαν να έχω δίπλα μου τον πιο σπουδαίο συνομιλητή. Από εκείνα κυνηγάω να θυμηθώ ξανά την παιδική αθωότητα. Αυτή που λατρεύω και την επιθυμώ διακαώς.

Διαβάστε ακόμα: Γιάννης Τσορτέκης! Γελοιοποιεί τη Χούντα με ζαρτιέρες ο «Γιώργης» 

Όταν ήμουν εγώ στην ηλικία του γιου μου, ζήτησα από τους γονείς μου να μου πάρουν όλα εκείνα τα βιβλία που θα χρειαζόμουν για να σπουδάσω θέατρο. Ο πατέρας μου, που τον θεωρώ Άνθρωπο με όλη την σημασία της λέξεως, δεν έφερε ποτέ αντίρρηση. Συμπαραστάτες οι γονείς μου σε κάθε μου όνειρο και απόφαση. Το ίδιο και γω για τα παιδιά μου. Πηγαίνω την μικρή σχολείο τα πρωινά και κάνω ένα σωρό ενδιαφέρουσες συζητήσεις μαζί της. Και συνεχίζω να μαθαίνω και να διδάσκομαι από αυτές.Με τον Χαράλαμπο στο Maestro ήρθα τόσο κοντά με την σαπίλα που σκεπάζει την κοινωνία. Δυσκολεύτηκα, ειδικά με την σκηνή του ξυλοδαρμού. Άλλαξα μέσα από αυτό.
Η ενδοοικογενειακή βία με τρομάζει. Αποτελεί ένα μεγάλο πλήγμα στην Ελληνική οικογένεια και όχι μόνο. Καταρρακώθηκα όταν είδα τον εαυτό μου στο ρόλο του κακοποιητή γονέα. Ήρθα τόσο κοντά στον πόνο των παιδιών εκείνων που δεν μπορούν να είναι οι εαυτοί τους μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Είναι τρομερό αν κάτσεις να το σκεφτείς, να μην σε δέχεται ο άνθρωπος που σε έφερε στη ζωή. Η παιδεία είναι ένας τρόπος αντιμετώπισης από την ρίζα. Η καλή ψυχολογική στήριξη και υποστήριξη κάτι ακόμα που πρέπει να γίνει εφικτό σε όλους. Και τέλος το θάρρος να μιλάμε για κάθε πράξη που μπορεί να προσβάλλει την προσωπικότητα ενός παιδιού.
Γιάννης Τσορτέκης
Γιάννης Τσορτέκης
Δυσκολεύτηκα να τα βρω με τον Χαράλαμπο. Δεν μου ήταν καθόλου εύκολο. Προσπάθησα μανιωδώς να βρω ένα-δύο καλά στοιχεία στον χαρακτήρα του, μπας και στον συμπαθήσω λίγο, για να μπορέσω να συνυπάρξω μαζί του. Ανακάλυψα την μοναξιά του και μπόρεσα κάπως, κάπως, να τον καταλάβω. Η δυσοσμία του όμως νομίζω πως δύσκολα θα βγει από πάνω μου.

Η σκηνή κάτω από το νερό ήταν δύσκολη. Ένα απίστευτο συνεργείο, οι σκηνοθετικές οδηγίες του Χριστόφορου και δύτες που μου παρείχαν οξυγόνο έκαναν την εμπειρία αυτή μοναδική. Νομίζω πως είχα χάσει τον χρόνο που έμεινα μέσα στην θάλασσα. Κάποια στιγμή ένιωσα έντονα να παγώνω, είχε νεκρώσει μέχρι και ο εγκέφαλός μου. Γούσταρα όμως, δεν τα ζεις αυτά κάθε μέρα, ούτε είναι εύκολα γυρίσματα!

Έχω παίξει σε άδειο θέατρο. Δεν με ένοιαζε. Συνέχισα και έκανα και τα καλύτερα μου παιξίματα μπροστά σε άδειες θέσεις. Δεν ακύρωσα ποτέ παράσταση, δεν ήθελα να χάνω την ροή μου. Γούσταρα και ποτέ δεν έπεσα ψυχολογικά, ποτέ δεν με πήρε από κάτω. Απλά συνέχιζα. Ένιωθα τεράστια συγκίνηση όταν έβλεπα έναν μοναδικό θεατή από κάτω! Η δημοσιότητα, δεν με αφορά, ούτε η αναγνωρισιμότητα, χαίρομαι που στο δρόμο μου φωνάζουν “Γεια σου Γιώργη” κι ας μην ξέρουν  ότι με λένε Γιάννη! Δεν με αφορά το σελέμπριτι σίστεμ, εγώ έχω τους φίλους μου και τις παρέες μου, τα όνειρά μου και τους ρόλους που θέλω να υποδυθώ. Δεν μετανιώνω για τίποτα, η ζωή με έχει γεμίσει μαθήματα. Το μεγαλύτερο μου όνειρο είναι να ψοφήσω αντιδρώντας σε κάθε παράλογο που μου χτυπάει στο νευρικό μου σύστημα.

Γιάννης Τσορτέκης

Δεν με ενδιαφέρει τι γράφεται για μένα. Ούτε τι λέγεται στις εκπομπές. Δεν παίρνω ικανοποίηση από τους επαίνους. Αισθάνομαι πραγματικά ευτυχής, όταν με σταματούν στο δρόμο και με κανακεύει ο απλός κόσμος. Ο θεατής. Είναι σπουδαίο πράγμα ο θεατής. Νιώθω σαν το μικρό παιδί που του χάρισαν το καλύτερο παιχνίδι και μαγεύτηκε ο κόσμος του. Συγκινούμαι βαθύτατα σε κάθε χειραψία στο δρόμο, στο βλέμμα του τροχονόμου που δείχνει ότι με αναγνώρισε.

Δεν είμαι ο ηθοποιός που έχει επιβιώσει από το θέατρο. Από τότε που ξεκίνησα το 1990 ξέρεις πόσες δουλειές έκανα χωρίς να βάλω ένα φράγκο στην τσέπη μου; Εξάλλου η ιδιοσυγκρασία μου δεν βλέπει τον ηθοποιό σαν επάγγελμα.

Γιάννης Τσορτέκης
Γιάννης Τσορτέκης

Όταν δημιούργησα την εταιρία μου της έδωσα όνομα ” Εταιρεία Θεάτρου η Ροζ Μαρί στην κορυφή των λόφων”. Τον τίτλο τον εμπνεύστηκα μια μέρα που έτρωγα στον μπάρμπα-Γιάννη στα Εξάρχεια. Μετά προσπαθούσα να δω αν μπορώ να φανταστώ μια αφίσα που να λέει ότι η Ροζ Μαρί στην κορυφή των λόφων παρουσιάζει Μήδεια του Ευριπίδη στην Επίδαυρο. Ή τα μπαλέτα Μπολσόι στο Ηρώδειο! Ε, ναι λοιπόν, μπορούσα να το φανταστώ! Μετά την δημιουργία της απολάμβανα στην κυριολεξία την χλεύη συναδέλφων και άλλων ανθρώπων του χώρου, γιατί μέχρι τότε παραπλήσιες εταιρίες είχαν πολύ διανοούμενα ονόματα. Με την Ροζ Μαρί λοιπόν έκανα τους καλύτερους μονολόγους της ζωής μου και δεν ήταν λίγοι. Ερμήνευσα Μπέκε, η Γυναίκα της Ζάκυθος του Σολωμού, σε δύο διαφορετικές στιγμές με διαφορά 9 χρόνων η μία από την άλλη και ετοιμάζω την τρίτη version με τελείως διαφορετικές σκηνοθετικές προσεγγίσεις. Η Μαύρη Γαλήνη του Μαρωνίτη όπου απέσπασα και το Βραβείου του Κάρολος Κουν για την ερμηνεία. Και δεκάδες άλλοι…
Η εταιρεία αυτή είναι το 3ο μου παιδί. Την μεγαλώνω, την φροντίζω, την νταντεύω, την μορφώνω συνεχώς και ας έχω καιρό να κάνω παραστάσεις.

Στο Book Voice μου έκαναν πρόταση να διαβάσω το ”Αυτή η Νύχτα Μένει” και το έκανα με μεγάλη χαρά. Η ανάγνωσή βιβλίων για μένα είναι ελιξίριο ζωής και νεότητας. Μου ερεθίζει αδιάντροπα το νου.

Δεν μου αρέσουν οι δημόσιες σχέσεις, ούτε τα πιαριλίκια. Δεν γουστάρω να βγω για να συναντήσω ανθρώπους του χώρου και με τον τρόπο αυτό να κερδίσω κάποιον ρόλο. Όχι, αυτός δεν είναι ο Γιάννης, αν με θέλει κάποιος ξέρει και που να με βρει. Επειδή γουστάρει το παίξιμό μου και αυτό που μπορώ να δώσω ερμηνεύοντας έναν χαρακτήρα.

Δεν με νοιάζει που η σειρά μπήκε στο Netflix. Σαφώς και καμαρώνω, αλλά θα είχα τα ίδια συναισθήματα και με το να μην έμπαινε. Μια συλλογική δουλειά και ένα απίστευτα εργατικό συνεργείο. Αγαπώ αυτή τη σειρά, αλλά περισσότερο αγαπώ όσα εξελίχθηκαν πίσω από τις κάμερες. Στην απόφασή μου να συμμετέχω και γω στο Maestro και να απαντήσω θετικά στον Παπακαλιάτη, μεγάλο ρόλο έπαιξε ο γιος μου. Όταν το συζήτησα μαζί του, μου είπε με σιγουριά: ” Μπαμπά κάντο”. Και το έκανα!

Δεν ξέρω αν έχω πέραση στις γυναίκες. Δεν με ενδιαφέρει ο αγώνας των γυναικών στο πως να εξελίξουν την ομορφιά τους. Εγώ μαγεύομαι από την λάμψη των ματιών και την γοητεία που μπορεί να εκπέμψει ένα χαμόγελο. Γοητεύομαι από την κίνηση, την ύπαρξη, θα μπορούσα κάλλιστα να ερωτευτώ την αδερφή του κουασιμόδου αν άγγιζε την ψυχή μου.

Τον αγαπώ τον Γιώργη. Είναι πολύ αντρίκειο αυτό που τολμά να κάνει. Έξω από τα στερεότυπα της τότε εποχής. Σε μια κοινωνία που εύκολα σε κατασπάραζε για τις ”λάθος” επιλογές που ξεπερνούσαν θα ηθικά πρότυπα της. Ο Γιώργης ξεχειλίζει από ζωή, είναι άνθρωπος της φύσης και ξέρει να αγαπά χωρίς περιορισμούς και ταμπέλες. Πρέπει να γουστάρουμε να είμαστε έτσι.

Το μπουφάν αυτό και τα παπούτσια που φοράω τα έχω 30 χρόνια. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μαζί μου. Τα γουστάρω τα αγαπάω και με βοηθούν στις μετακινήσεις μου με την μηχανή. Πολύ ντόρος για το τίποτα έχει γίνει γι’ αυτά και μου κάνει εντύπωση, στην Ελλάδα που βαρυγκομά να ασχολούνται με το τι φοράω.

Φώτο: Κωνσταντίνος Λέπουρης
Mua: Μαργαρίτα Μονέδα
Costume: Nitho.gr
Art Director: Νίκου Μαριάμ
Δείτε την Photo Gallery:

Διαβάστε ακόμα:


Ακολουθείστε το Koitamagazine.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα καλλιτεχνικά νέα!

Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθήστε μας στο instagram



Προηγούμενο άρθροΗ Γη της Ελιάς: Ένας θάνατος βυθίζει τον ελαιώνα σε πένθος
Επόμενο άρθροΗ ελληνική ταινία που «εκτόξευσε» το Νίκο Κούρκουλο και τη Ζωή Λάσκαρη