Μαριλένα Μπαρταλούτσι: “Όταν αντί για την ικανότητα κυνηγάς «αριθμούς» δεν σέβεσαι την τέχνη”
Ανήκει στις νέες και λαμπρές παρουσίες του χώρου οι οποίες αν και βρίσκονται στα πρώτα τους βήματα, κάνουν αλματώδη βήματα στο θέατρο με εκλεκτές συνεργασίες για το βιογραφικό τους. Την περσινή σεζόν πήρε το θεατρικό βάπτισμα μέσα από το έργο “Επικίνδυνες Σχέσεις” στο Θέατρο Vault ενώ φέτος η συμμετοχή της στη παράσταση “Παυσίλυπος Χώρα της Αλισά ” στο Θέατρο Φούρνος έχει αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις στο κοινό.
Η αγαπημένη Μαριλένα Μπαρταλούτσι με αφορμή την επιτυχημένη πορεία της παράστασης, σε μια συνέντευξη εφ’όλης της ύλης στο Koitamagazine.gr και στον δημοσιογράφο Πάνο Σταματόπουλο!
Ας την γνωρίσουμε καλύτερα!
Την φετινή καλλιτεχνική περίοδο το θεατρόφιλο κοινό σε συναντάει στη παράσταση “Παυσίλυπος Χώρα της Αλισά ” στο Θέατρο Φούρνος. Πες μας τι είναι αυτό που σε έκανε να αποδεχτείς αυτή την πρόταση, ποια ήταν τα φωτεινά σημεία που είπαν μέσα σου ναι;
Η ιδέα μιας αντιπολεμικής παράστασης, που καταγγέλλει τον πόλεμο και τη γενοκτονία στη Γάζα, δεν υπήρχε εξαρχής. Αφορμή στάθηκε ένα ειδησεογραφικό γεγονός ενός πατέρα, που έπειτα από βομβαρδισμό, κρατούσε το νεκρό παιδί του σε σακούλες και αναζητούσε τα επείγοντα. Όταν συμβαίνουν αυτές οι φρικαλεότητες γύρω σου, δεν μπορείς -απλώς- να αλλάξεις κανάλι. Είμαι ευγνώμων που ο Γιάννης ένιωσε, ίσως όχι τόσο τον ευθύνη, όσο την ανάγκη να μιλήσει για ένα θέμα τόσο επίκαιρο και τόσο τραγικό, με απόλυτο σεβασμό. Νιώθω τυχερή που αποτελώ μέρους αυτού του εγχειρήματος.
Στην παράσταση μέσα από ένα φαντασμαγορικό παραμύθι, εισερχόμαστε στις πληγές που αφήνει ένας καταστροφικός πόλεμος στην ψυχή και στην ζωή της Αλισά, προκαλώντας συγκίνηση το κομμάτι της απώλειας και της αναζήτησης ενός καλύτερου κόσμου για κείνη. Πώς αποφορτίζεσαι μετά από το σύνολο της παράστασης και τι είναι αυτό που κρατάς και σε συντροφεύει μέσα σου μετά από μια παράσταση;
Μια παράσταση είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Έχει παλμό. Και έτσι, στη σκηνή, όπως και στη ζωή, τίποτα δεν μπορεί να είναι ποτέ ακριβώς το ίδιο. Για μένα, κάθε παράσταση είναι μια καινούρια εμπειρία. Νομίζω πως όταν καταφέρνεις να πεις όσα θέλεις μέσα από την τέχνη σου, έρχεται ένα είδος λύτρωσης. Έτσι, όταν ολοκληρωθεί το έργο, ολοκληρώνεται και κάτι μέσα σου και μπορείς να αποφορτιστείς.
Την περσινή σεζόν στο έργο ” Επικίνδυνες Σχέσεις” είχες την ευτυχία να συνεργάζεσαι με τον Δημήτρη Αλεξανδρή και την Ευσταθία Τσαπαρέλλη ενώ φέτος βρίσκεσαι μέσα σε μια ομάδα νέων ατόμων. Τι είναι αυτό που σε δένει σε μια συνεργασία και το οποίο την χαρακτηρίζει αρμονική και τι είναι αυτό που θα σε κάνει ν’ απογοητεύεις και να προβληματιστείς;
Οι «Επικίνδυνες σχέσεις» ήταν το «βάπτισμα» μου στο χώρο. Ήταν η πιο γλυκιά αρχή που θα μπορούσα να κάνω, ανάμεσα σε υπέροχους ανθρώπους. Τη μέρα που ξεκινήσαμε πρόβες, εγώ είχα τρομερό άγχος, δεν είχα καλά-καλά τελειώσει τη σχολή. Θυμάμαι το Δημήτρη να μου λέει «Είσαι ηθοποιός, όπως είμαστε και όλοι οι υπόλοιποι εδώ. Δεν υπάρχει καμία διαφορά». Και τον ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό. Τώρα, η ομάδα «Άλμπατρος» για μένα είναι πάνω απ’ όλα ένα ασφαλές καταφύγιο και ένας χώρος έκφρασης. Είναι πολύ όμορφο να συνεργάζεσαι με άτομα που αγαπούν αυτό που κάνουν, που είναι επαγγελματίες και που μεταξύ μας υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός, εκτίμηση και εμπιστοσύνη
Τι είναι αυτό που έχει η δουλειά του ηθοποιού και δε θ άλλαζες με τίποτα;
Το ότι δεν είναι δουλειά. Είναι μια διαρκής απασχόληση. Είναι τρόπος ζωής. Ένα παιχνίδι που ικανοποιεί την περιέργειά σου. Οτιδήποτε βλέπεις, οτιδήποτε ακούς, οτιδήποτε συμβαίνει, μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης και μπορείς με κάποιο τρόπο να το χρησιμοποιήσεις στην τέχνη σου. Αυτό, για μένα, είναι συναρπαστικό.
Η μυθοπλασία στο γυαλί βιώνει μια σημαντική άνοδο με τις σειρές των τελευταίων τριών χρόνων να κέρδισαν το στοίχημα της τηλεθέασης και να έφεραν έναν διαφορετικό αέρα στον τηλεοπτικό μηχανισμό ενώ φέτος παρατηρούμε ένα μεγάλο αριθμό σειρών στο πεδίο. Παρακολουθείς καθόλου τηλεόραση και αν ναι έχεις ξεχωρίσει κάποια νέα δουλειά;
Η αλήθεια είναι πως δεν βλέπω τηλεόραση. Η μόνη σειρά που παρακολουθώ φανατικά είναι οι «Ψυχοκόρες».
Ερχόμενοι στα δεδομένα που επικρατούν στο χώρο, η ανασφάλεια συνεχίζει να υφίσταται στο επάγγελμα ενώ τα κακώς κείμενα όπως οι ματαιώσεις παραγωγών αλλά και τα χρωστούμενα των δεδουλευμένων στους ηθοποιούς δυστυχώς ταλανίζουν ακόμα την δουλειά. Πώς διαχειρίζεσαι αυτές τις συμπεριφορές αλλά και τον ανταγωνισμό που πολλές φορές υπάρχει στο επάγγελμα αλλά και μια δύσκολη ή προβληματική συνεργασία που μπορεί να προκύψει;
Το να είσαι ηθοποιός σημαίνει το να κάνεις μια εποχιακή εργασία. Σημαίνει πως κάθε έξι μήνες μένεις άνεργος και πως θεωρείσαι, περισσότερο «χομπίστας» από «επαγγελματίας». Είμαστε, διαρκώς, στο ψάξιμο. Συλλογικές συμβάσεις δεν υπάρχουν και πολύ συχνά δουλεύουμε για ελάχιστα χρήματα. Φυσικά και υπάρχει ανταγωνισμός. Δεν θέλω να είμαι απλά καλή σε αυτό που κάνω. θέλω να είμαι όλο και καλύτερη. Μια άσχημη επαγγελματική εμπειρία ή μια προβληματική συνεργασία μπορεί να προκύψει ανεξαρτήτως επαγγέλματος. Προς το παρών, δεν μου έχει τύχει σε αυτό το χώρο, αλλά έχετε δουλέψει ποτέ σέρβις;
Το τελευταίο διάστημα έγινε γνωστό ότι σε ακροάσεις του χώρου, κύριο task για τους υποψήφιους αποτέλεσε ο αριθμός των followers που μετρούν στα social media. Πώς κρίνεις όλη αυτή την κατάσταση αλλά και το γεγονός ότι μπορεί να επιλεχθούν άτομα για μία δουλειά λόγω της δημοφιλίας που έλαβαν από κάποιο άλλο πρόγραμμα;
Είμαι ηθοποιός και η υποκριτική είναι τέχνη. Η διαφήμιση και η προώθηση είναι μόνο ένα κομμάτι της δουλειάς και μάλιστα όχι της δικής μου ή τουλάχιστον, δεν θα έπρεπε να είναι. Όταν αντί για την ικανότητα κυνηγάς «αριθμούς» δεν σέβεσαι την τέχνη.
Σήμερα στην ζωή σου χωράει ένα νέο καλλιτεχνικό όνειρο; Ονειρεύεσαι μέσα ρόλους , projects και συνεργασίες με ανθρώπους που θα ήθελες να βρεθείς στο μέλλον ή προτιμάς να ζεις το τώρα αφήνοντας όποιο μακροπρόθεσμο σχέδιο η σκέψη στην άκρη;
Στην προσπάθειά μου να μην απογοητεύομαι και να παραμένω αισιόδοξη, προσηλώνομαι, όσο μπορώ, σε αυτό που έχω κάθε φορά να κάνω. Άλλωστε το κάθε project αξίζει την απόλυτη αφοσίωσή μου. Έτσι, νομίζω πως το απολαμβάνω και ‘γω περισσότερο. Από την άλλη, εννοείται πως πάντα υπάρχει άπλετος χώρος για καινούρια όνειρα. Χωρίς προορισμό, δεν υπάρχει ταξίδι.
Στη σημερινή εποχή σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο τι είναι αυτό που σε γοητεύει, σε κάνει να ελπίζεις και σε τροφοδοτεί και τι αυτό που σε απωθεί;
Παίρνω πολύ δύναμη όταν βλέπω καλλιτεχνικές ομάδες νέων ηθοποιών να παρουσιάζουν τη δουλειά τους. Το θαυμάζω. Θέλει θάρρος να διεκδικείς το χώρο σου στην τέχνη και να μην περιμένεις να σου παραχωρηθεί. Υπάρχει πολύ ταλέντο και πολλή διάθεση εκεί έξω. Δεν υπάρχουν αντίστοιχα πολλές ευκαιρίες.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Υπάρχουν συζητήσεις για νέα projects στο θέατρο ή στη μικρή οθόνη;
Προς το παρών υπάρχουν συζητήσεις. Ελπίζω να έχω σύντομα νέα projects να μοιραστώ μαζί σας!
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Η καλλιτεχνική ομάδα ‘’Άλμπατρος’’ μετά του ‘’Γιαλήτες ή αλλιώς αλήτες του γιαλού’’ (Θέατρο Φούρνος, 2019) και το ‘’Στέλιο Ξύπνα’’ (Χώρος Κ4, 2023), καταγγέλλει τον πόλεμο και την γενοκτονία στην Παλαιστίνη και προτείνει στο κοινό την ‘’Παυσίλυπο Χώρα της Αλισά’’.
Μια αντιπολεμική διασκευή του γνωστού παραμυθιού ‘’Η Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων’’ του Lewis Carrol που λαμβάνει χώρα στις υπόγειες στοές τη Λωρίδας της Γάζας εν μέσω βομβαρδισμών. Η νεαρή Αλισά για να σωθεί και να βρει τον μπαμπά της καταλήγει εκεί, όπου ένας μαγικός αλλά και βίαιος κόσμος αποκαλύπτεται, σε ‘μια χώρα δίχως έδαφος και ουρανό’ . . .
Η νεαρή Αλισά ψάχνει τον μπαμπά της που έχασε εν μέσω βομβαρδισμών στη Λωρίδα της Γάζας. Για να σωθεί κρύβεται σε υπόγειες στοές, εκεί όπου αλλόκοτα πλάσματα κατοικούν έναν μαγικό αλλά και βίαιο κόσμο. Για να μπορέσει να βρει τον μπαμπά της η Αλισά, θα χρειαστεί να αναμετρηθεί με ολόκληρο τον παραλογισμό και τη φρίκη ενός πολέμου. . . Θα τα καταφέρει;
Παίζουν: Μαριλένα Μπαρταλούτσι, Μαριαλένα Γαριού, Γιάννης Κόκας, Δήμητρα Παπουρτζή, Μαρίνος Ορφανός
Συντελεστές:
Κείμενο/Σκηνοθεσία: Γιάννης Κόκας
Βοηθός Σκηνοθεσίας: Κατερίνα Μπησάρα
Μουσική: Χρήστος Παπαδόπουλος
Χορογραφίες: Λιλιάνα Κρυσταλλίδου
Τραγούδια: Ιόλη Σιφονίου
Φωτισμοί: Απόστολος Τσατσάκος
Σκηνικά / Κοστούμια Μαύρα Καζάκη
Φωτογραφίες: Βασίλης Γιαννόπουλος
Γραφιστικά Άγγελος Μπάλλας
Σχεδίαση Αφίσας Λυδία Καλαμάντη
Επικοινωνία Γιώτα Δημητριάδη
