Πάνος Λουκαίδης: “Αναζητώ την αμοιβαία αξία και δέσμευση σε κάθε συνεργασία”
Ο Πάνος Λουκαίδης λίγο πριν την μεγάλη του πρεμιέρα με το έργο “Ζαν και Βεατρίκη” στο Από Μηχανής Θέατρο, σε μια συνέντευξη εφ’όλης της ύλης στο Koitamagazine.gr και στον δημοσιογράφο Πάνο Σταματόπουλο!
Ο ταλαντούχος ηθοποιός της νέας γενιάς μιλάει για το θεατρικό του “πάντρεμα ” με την Ματίνα Νικολάου στη παράσταση “Ζαν και Βεατρίκη” με την οποία επιστρέφει θεατρικά στο Θέατρο Από Μηχανής, το πώς συναντήθηκε με την υποκριτική και με ποια άλλη τέχνη θα μπορούσε ν’ ασχοληθεί εκτός αυτής αλλά και για τις σημαντικές εμπειρίες που έχει βιώσει στο τηλεοπτικό πεδίο. Τέλος ο ίδιος αναφέρεται στο τι τον συγκινεί σήμερα στη ζωή του αλλά και σε αυτό απορρίπτει στην επικοινωνία του με τους γύρω του.
Ας γνωρίσουμε καλύτερα τον Πάνο Λουκαίδη!
Επιστρέφεις θεατρικά μέσα από το έργο “Ζαν και Βεατρίκη” στο Θέατρο Από Μηχανής σε σκηνοθεσία Βάσιας Αργέντη. Πώς προέκυψε αυτή η πρόταση και τι ήταν αυτό που σε γοήτευσε σε αυτή;
Αυτό το θεατρικό έργο μου έμεινε αξέχαστο από τις παραστάσεις που είδα πριν αρκετά χρόνια στην Κύπρο. Το είδα τρεις φορές και κάθε φορά ανακάλυπτα κάτι νέο και διαφορετικό, με συγκινούσε η πλήρης μοναξιά των χαρακτήρων. Είναι από τις παραστάσεις που κράτησα καλά μέσα μου. Πρόσφατα, πριν μερικούς μήνες, κάνοντας μια ανασκόπηση της ηλεκτρονικής μου βιβλιοθήκης, το ξαναβρήκα και το πρότεινα αμέσως στη Βάσια Αργέντη, χωρίς να την γνώριζω προσωπικά, παρα μόνο μέσα από τις δουλειές της. Δεν πήρα άμεση απάντηση, αλλά αργότερα μου εξήγησε πως είχε ήδη ξεκινήσει να σχεδιάζει και να μεταφράζει το έργο στο μυαλό της και είπε: “Ξεκινάμε.” Αυτή η ανταπόκριση είναι σπάνια, να βρεις έναν σκηνοθέτη που να σε καταλαβαίνει τόσο ακριβώς από μια απλή ανάγνωση. Να βρεις δηλαδή έναν σκηνοθέτη, όπου από την ανάγνωση και μόνο να σε έχει καθοδηγήσει ακριβώς εκεί που θέλει. Έτσι κι έγινε.
Παρτενέρ σου επί σκηνής είναι η Ματίνα Νικολάου. Μίλησε μας για αυτό το καλλιτεχνικό πάντρεμα. Τι είναι αυτό που ξεχωρίζεις στην Ματίνα ως άνθρωπο και ως επαγγελματία;
Δεν είχα προσωπική γνωριμία με τη Ματίνα πριν από αυτό το πάντρεμα, όπως λες αλλά την γνώριζα μέσω της επαγγελματικής της δραστηριότητας και της τηλεοπτικής της παρουσίας. Από τις πρώτες της εμφανίσεις, είχα αντιληφθεί το ταλέντο της και την ικανότητά της να ενσαρκώνει ρόλους με εξαιρετική αξιοπιστία. Ο ρόλος αυτός, της Βάνιας, πίσω του κρύβει μια ενέργεια που μόνο ένας καλός ηθοποιός θα μπορούσε να το κρατήσει για τόσα χρόνια. Η επαγγελματική της συμπεριφορά και η αυθεντικότητά της με γοήτευσαν, καθώς δεν επιδεικνύει έπαρση ή δηθενιές. Ως άνθρωπος, μπορώ να εμπιστευτώ τα συναισθήματά της και να αισθανθώ ότι είναι αληθινή. Στη σκηνή, μοιραζόμαστε ίδιες εντάσεις, ανάσες και ρυθμούς, και η κοινή μας προέλευση από το Θέατρο Τέχνης έχει βοηθήσει στην επικοινωνία μας, αφού μόνο με τα βλέμματα έχουμε καταλάβει ο ένας τον άλλον.
Μέχρι και σήμερα στην πορεία σου στο χώρο με τι γνώμονα εξετάζεις κάθε επαγγελματική πρόταση; Είναι εύκολο να μην επαναλαμβάνεσαι, κάνοντας ελάχιστες εκπτώσεις στο καλλιτεχνικό κομμάτι και στην ποιότητα;
Γνώμονάς μου είναι η αλήθεια μου. Αυτός είναι ο καθοδηγητής μέσα στο κεφάλι μου. Αναλύω προσεκτικά τις πληροφορίες και τις εντυπώσεις μου για να διαπιστώσω αν αυτό που έχω μπροστά μου με ενδιαφέρει και με συναρπάζει καλλιτεχνικά. Αναζητώ την αμοιβαία αξία και δέσμευση σε κάθε συνεργασία. Απαιτώ την αλήθεια σε κάθε δουλειά γιατί αφιερώνω τον χρόνο που χρειάζεται για να την ανακαλύψω. Δεσμεύομαι και δίνω την ψυχή μου. Έτσι, δεν θέλω αυτή να με προδώσει. Στις συνεργασίες μου, προτιμώ να εργάζομαι με ανθρώπους που μοιράζονται το ίδιο όραμα για το έργο μας. Κατά τη διάρκεια της συνεργασίας, αντιμετωπίζω τους συνεργάτες μου ως οικογένεια, δίνοντας τους την απαραίτητη στήριξη και φροντίδα. Μέχρι στιγμής δεν χρειάστηκε να κάνω καμία έκπτωση. Μπορεί όμως να χρειαστεί, με τις ανάλογες επιπτώσεις. Εντάξει θα είμαι μέσα μου γιατί θα είναι επιλογή μου.
Αν η υποκριτική δεν είχε χτυπήσει την ζωή σου, έχεις σκεφτεί τι άλλο θα μπορούσες να κάνεις επαγγελματικά το οποίο θα σε γοήτευε όπως αυτή η τέχνη; Τι έχει αλλάξει στον Πάνο από την αποφοίτηση σου από το Θέατρο Τέχνης έως και σήμερα;
Νομίζω ότι εγώ χτύπησα την πόρτα της Υποκριτικής. Ναι, πράγματι, σχεδόν από την πρώτη Λυκείου. Ήταν εκεί που άρχισα να αναλαμβάνω την οδήγηση της θεατρικής ομάδας του σχολείου, μετά από δική μου απαίτηση, και από τότε ένιωσα ότι αυτός ο κόσμος με κέρδισε πλήρως. Η υποκριτική είναι μια τέχνη που αγαπώ και απολαμβάνω. Προέρχομαι και από μια σχολή που το θέατρο είναι συνώνυμο της ψυχής. Προηγουμένως είχα σπουδάσει και Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Πατρών, μου έχει δοθεί και η ευκαιρία να διδάσκω αυτή την Τέχνη μέσα από το θεατρικό εργαστήρι του Μιχάλη Συριόπουλου, το τΖΕΝεράλε Acting Studio, ένας άνθρωπος δικός μου, που εκτιμώ και θαυμάζω. Είναι αρκετά μέσα μου αυτή η Τέχνη που δεν σκέφτηκα ποτέ τι άλλο, διαφορετικό θα μπορούσα να κάνω. Αν με ρωτούσες τι θα έκανα αν δεν υπήρχε η υποκριτική παντελώς, πιθανόν θα είχα ασχοληθεί με τη μαγειρική. Είναι ένας τομέας που με ενδιαφέρει επίσης και σίγουρα θα τον είχα ανακαλύψει και αναπτύξει. Τώρα, από την αποφοίτησή μου από το Θέατρο Τέχνης μέχρι και σήμερα, έχω διαπιστώσει μια σημαντική εξέλιξη. Ο χρόνος και οι εμπειρίες με έχουν βοηθήσει να ωριμάσω και να αντιλαμβάνομαι τις καταστάσεις με περισσότερη ηρεμία. Έχω μάθει να απλοποιώ τα γεγονότα και να δίνω χρόνο και χώρο σε ο,τιδήποτε έρχεται στο δρόμο μου. Οι σκέψεις μου, πλέον είναι πολυδιάστατες.
Αναρωτιέμαι το θέατρο όλα αυτά τα χρόνια που ασχολείσαι ενεργά με αυτό και παραστάσεις που σίγουρα κουβαλούν για τους δικούς τους λόγους ισχυρό συγκινησιακό φορτίο, αποτέλεσε για σένα ψυχοθεραπεία μαλακώνοντας δύσκολες στιγμές αλλά και ανασφάλειες του παρελθόντος;
Αρχικά, η εμπειρία μου ως θεατής σε μια παράσταση με έχει διδάξει ότι το θέατρο λειτουργεί πραγματικά ψυχοθεραπευτικά. Μερικές παραστάσεις είχαν τη δύναμη να μου ανοίξουν νέες συναισθηματικές πόρτες και να απελευθερώσουν βαθιά κρυμμένα συναισθήματα που δεν πίστευα πως υπήρχαν. Σαν άνθρωπος, σαν ηθοποιός αντιλαμβάνομαι τη σημασία του να διαχειρίζεσαι την ενέργεια σου και να επανέρχεσαι στον εαυτό σου μέσω του life coaching. Αυτό με επαναπροσδιορίζει σε εβδομαδιαία βάση. Η ζωή μας τρέχει γρήγορα, προσωπικά κάνω τρεις δουλειές για να νιώθω καλά με τον εαυτό μου και να του δίνω κάποιες πολυτέλειες που θέλω. Το θέατρο μας δίνει την αίσθηση της ελευθερίας και της ισορροπίας, ναι, αλλά συμπληρωματικά. Δεν το αντιμετώπισα ποτέ σαν ψυχοθεραπεία.
Στην τηλεόραση τα τελευταία χρόνια εν μέσω της άνθισης της μυθοπλασίας, σε συναντάμε σε αξιόλογες παραγωγές, όπου όχι μόνο κρίνονται επιτυχημένες από το κοινό, αλλά συνεχίζουν δυναμικά με νέα επεισόδια τα οποία προσμένουν οι τηλεθεατές. Πώς νιώθεις για αυτή την θετική τροπή στη μυθοπλασία; Εσύ στον ελεύθερο σου χρόνο έχεις θαυμάσει δουλειές από το φετινό τηλεοπτικό πεδίο;
Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν πολύ δυνατά μυαλά και άνθρωποι που κρατάνε πολύ ψηλά την ελληνική μυθοπλασία. Είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω σε κάποιες από αυτές τις παραγωγές και να δουλέψω σε σήριαλ όπως τα “Τα νούμερα” με σκηνοθέτη τον Γρηγόρη Καραντινάκη και το “Σασμό” με τον Κώστα Αναγνωστόπουλο. Μικρές συμμετοχές αλλά δυνατές εμπειρίες. Ήταν μια εποχή όπου η ελληνική τηλεόραση έζησε μια νέα δυναμική. Οι “Άγριες Μέλισσες” άλλαξαν το τοπίο της ελληνικής μυθοπλασίας, προσδίδοντας νέα ταυτότητα στο είδος αυτό. Είναι ενθαρρυντικό να βλέπεις τέτοια προσεγγίση στην ελληνική τηλεόραση. Φωτίστηκαν οι ηθοποιοί, επιτέλους. Θαυμάζω και ζηλεύω δουλειές. Χαίρομαι όμως για τους συναδέλφους μου. Υπάρχουν ορισμένα έργα που είναι τόσο εντυπωσιακά που κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την αξία τους, εκτός από εκείνους που προσπαθούν να βρουν πάντα το αρνητικό σε ό,τι βλέπουν. Οι «Ψυχοκόρες» είναι ένα δυνατό παράδειγμα. Αισθητική, υποκριτική, κείμενο, δραματουργία. Τα έχει όλα και από όλους. Αναμένω τα νέα επεισόδια κάθε βδομάδα. Οι «Σέρρες» επίσης, υπέροχο. Είναι σήριαλ που μπορείς να θεωρηθείς τυχερός αν είχες την ευκαιρία να συμμετέχεις, όπως το «Μαέστρο» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη και το «Σώσε με» του Πιέρρου Ανδρακάκου. Αυτά τα σήριαλ είναι τόσο υψηλά ποιοτικά που φαίνεται σαν να ανήκουν σε διεθνές επίπεδο. Βέβαια, παρατηρώ πως υπάρχουν και δουλειές που απλά γεμίζουν τον τηλεοπτικό χρόνο, ενώ θα ήταν προτιμότερο να υπάρχει λιγότερος όγκος παραγωγών με μεγαλύτερη ποιότητα και αφοσίωση. Να αποφευχθεί η υπερφόρτωση του θεατή και να διατηρηθεί η αξία της δημιουργικής προσφοράς στην τηλεόραση. Αν χαθεί η δημιουργία, τελειώσαμε.
Το τελευταίο διάστημα έγινε γνωστό ότι σε ακροάσεις του χώρου, κύριο task για τους υποψήφιους αποτέλεσε ο αριθμός των followers που μετρούν στα social media. Πώς κρίνεις όλη αυτή την κατάσταση αλλά και το γεγονός ότι μπορεί να επιλεχθούν άτομα για μία δουλειά λόγω της δημοφιλίας που έλαβαν από κάποιο άλλο πρόγραμμα;
Πάντα ήταν γνωστό, αλλά τώρα φαίνεται πως έχει φτάσει στο αποκορύφωμα του. Αυτή η κατάσταση είναι πραγματικά λυπηρή. Ακόμη πιο λυπηρό είναι να παρατηρείς παραγωγούς και σκηνοθέτες να καταδικάζουν αυτήν την πρακτική, αλλά στη συνέχεια να υιοθετούν αυτά τα ίδια κριτήρια στις τελικές τους αποφάσεις. Δεν έχει πλέον σημασία κάποιο βραβείο ή προηγούμενη εμπειρία. Εάν «μιλάς» το λόγο ή όχι, εάν έχεις σπουδάσει ή όχι. Αναμένεται να πουλήσεις καλά τα προϊόντα σου, ακόμη και αν αυτά είναι τελείως ασυνήθιστα με τα γούστα σου, για να έχεις την ευκαιρία να παρουσιαστείς στην Επίδαυρο. Αν ποτέ πάω στην Επίδαυρο θα ήθελα να πάω γιατί θα το αξίζω, όχι γιατί θα έχω πουλήσει καλά το σαμπουάν μου. Τα social media έχουν μια απίστευτη επίδραση στη σύγχρονη κοινωνία. Βρισκόμαστε σε μια εποχή που αυτές οι πλατφόρμες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητά μας. Μου αρέσουν, τα παρακολουθώ και συμμετέχω. Παρόλα αυτά, δεν ανήκω στην κατηγορία των influencers. Υπάρχουν όμως influencers που είναι εξαιρετικοί στη δουλειά τους και την ασκούν με επιτυχία. Τις ακολουθώ γιατί αυτό που κάνουν το κάνουν άψογα. Τώρα πια, πρώτα πρέπει να είσαι influencer και μετά να ζητήσεις δουλειά στο θέατρο ή στην τηλεόραση.
Ζούμε την εποχή του political correct όπου κάθε σχόλιο που γίνεται δημόσια, ελέγχεται και έχει μείζονα σημασία. Σήμερα θα πεις ανοιχτά την γνώμη σου για κάτι που αφορά την κοινωνία και θες να το επικοινωνήσεις με αυτό το τρόπο στο κόσμο που σε ακολουθεί ή θα προτιμήσεις να αποφύγεις τα social media και γενικά τα μέσα, κάνοντάς πέρα την τοξικότητα και την ανθρωποφαγία που μπορεί να προκύψει;
Εκτιμώ την ποικιλία απόψεων και συνήθως ρωτώ τους φίλους μου και τον άνθρωπό μου για τη γνώμη τους. Είμαι ένας άνθρωπος με αρκετές ανασφάλειες. Θα εκφράσω την άποψή μου χωρίς φόβο. Όμως, όταν ζητείται η γνώμη μου σε θέματα που αφορούν όλη την κοινωνία και τη βελτίωσή της, τότε είμαι περισσότερο πρόθυμος να μιλήσω. Παρόλα αυτά, το να βασίζω την επικοινωνία μου κυρίως στα κοινωνικά μέσα, για μένα θα σήμαινε μια μοναξιά που θα με οδηγούσε σε αναζήτηση. Ωστόσο, δυσκολεύομαι να αντέξω γνώμες από ανθρώπους που δεν έχω ρωτήσει ποτέ. Πρόσφατα, έγινε θόρυβος γύρω από το πού και πότε θα παντρευτεί ο Κασσελάκης. Τώρα, μιλάμε για το σπίτι που αγόρασε ο Κασσελάκης. Όλοι έχουν γνώμη για το αν είναι όμορφο, τα τετραγωνικά του, εάν έχει θέα κλπ. Αλλά ακούγεται περίεργα όταν κάποιος λέει «Εγώ δεν θα το αγόραζα γιατί δεν έχει θέα». Δεν νομίζω να ρώτησε ο ίδιος τη γνώμη μας. Είναι δικό του θέμα. Για μένα, αυτή η αναπτυσσόμενη συζήτηση γύρω από ένα θέμα το οποίο δεν με αφορά κιόλας είναι απλά εκνευριστική. Να βλέπω το σπίτι μου σε δημόσια συζήτηση με κριτική μπορεί να με φέρει στα όρια μου. Εντωμεταξύ είδαμε όλοι το σπίτι του και είναι υπέροχο, έτσι; Και ο γάμος, υπέροχος θα είναι.
Τι είναι αυτό που έχει η δουλειά του ηθοποιού και δε θα άλλαζες με τίποτα και τι αυτό που θα ήθελες να αλλάξει προς το καλύτερο;
Δεν θα άλλαζα με τίποτα αυτή την δουλειά. Όσο απαιτητική κι αν γίνει. Με πολύωρο ωράριο που απαιτεί συχνά πολλή ενέργεια. Ωστόσο, δεν μπορεί να συγκριθεί με χειρονακτικές εργασίες. Με τον γεωργό ή τον εργολάβο. Η κούραση που αντιμετωπίζουμε δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτήν των άλλων επαγγελμάτων. Η δουλειά μας είναι προκλητική και απαιτεί δράση, όπως πολλές άλλες. Για μένα, όμως, είναι η δουλειά που αγαπώ. Απολαμβάνω τη μυρωδιά των ρούχων στο βεστιάριο, την αναμονή πίσω από τη σκηνή πριν βγω στην παράσταση. Αγαπώ το συναίσθημα όταν η καρδιά μου χτυπάει δυνατά περιμένοντας το σήμα για να βγω. Με εκφράζει το να βοηθάω στο στήσιμο των σκηνικών και να δίνω ζωή σε αντικείμενα της παράστασης. Το τέλος κάθε παράστασης μου φέρνει συναισθήματα ευχαρίστησης και περηφάνιας. Φροντίζω τα αντικείμενά που χρησιμοποιώ σε κάθε παράσταση. Διπλώνω και κρεμάω το κοστούμι μου. Κάποιος το έφτιαξε για μένα, το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι απλά να το κρεμάσω σωστά.
Εκτιμώ τους θεατές. Ο θεατής επιλέγει και πληρώνει για να έρθει να μας δει ανάμεσα σε δεκάδες άλλες επιλογές που έχει να κάνει. Δεν μπορώ να τον προδώσω. Αυτή είναι μια αίσθηση που δεν θα άλλαζα με τίποτα.
Σήμερα στην ζωή σου χωράει ένα νέο καλλιτεχνικό όνειρο; Ονειρεύεσαι μέσα ρόλους , projects και συνεργασίες με ανθρώπους που θα ήθελες να βρεθείς στο μέλλον ή προτιμάς να ζεις το τώρα αφήνοντας όποιο μακροπρόθεσμο σχέδιο η σκέψη στην άκρη;
Ονειρεύομαι ρόλους και επαγγελματικές προκλήσεις και τα εκφράζω. Συχνά αναρωτιέμαι τι θα ήθελε να κάνει ο εαυτός μου και προσπαθώ να τον ακούσω. Έχω συναδέλφους που θα ήθελα να συνεργαστώ μαζί τους. Αυτό το προκαλείς στον εαυτό σου να συμβεί. Αν και εκτιμώ το τώρα και το απολαμβάνω, κατανοώ ότι η προετοιμασία για το αύριο είναι εξίσου σημαντική. Λαμβάνω προτάσεις, δεν βιάζομαι όμως για τις αποφάσεις, θα πάρω τον χρόνο μου να σκεφτώ και να αποφασίσω με σύνεση και ηρεμία.
Στη σημερινή εποχή σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο τι είναι αυτό που σε γοητεύει, σε κάνει να ελπίζεις και σε τροφοδοτεί και τι αυτό που σε απωθεί;
Με γοητεύει ότι κάποιος με περιμένει στο σπίτι όταν γυρίζω. Το να εμπιστεύομαι και να ονειρεύομαι με έναν άνθρωπο με συγκινεί. Επίσης, η επιμονή των μαθητών μου να κατανοήσουν με γεμίζει χαρά και με τροφοδοτεί. Απορρίπτω το ψέμα και αδυνατώ να επικοινωνήσω με αυθαίρετους ανθρώπους. Δηλαδή πίσω από τις «κάμερες» να είναι κάτι άλλο και μπροστά να είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Αυτό είναι αστείο. Έτσι δεν ξέρουμε ποιοι πραγματικά είμαστε.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια για τους επόμενους μήνες; Υπάρχουν συζητήσεις ή ζυμώσεις σε θεατρικό ή τηλεοπτικό επίπεδο που θα ήθελες να επιτευχθούν;
Υπάρχουν προτάσεις. Ωστόσο, από την πρόταση μέχρι να ακούσω το «3, 2, 1 πάμε» ή «η πρόβα αύριο στις 10.00» υπάρχει ένα κενό που δεν αντέχεται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Έτσι κι αλλιώς, κάπου στο τέλος της άνοιξης ολοκληρώνονται όλες οι προτάσεις και οι ιδέες για τη νέα σεζόν. Ας έρθουν όλες, να τις καταγράψω, να τις εξετάσω, να τις αναλύσω και να τις φανταστώ. Ακόμα έχουμε αρκετό χρόνο. Αυτήν τη στιγμή πρέπει να επικεντρωθώ στον Ζαν και στη Βεατρίκη και στα καλοκαιρινά projects του τΖΕΝεράλε Acting Studio, καθώς μας περιμένουν οι μαθητές μας και οι παραστάσεις τους.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Μια γυναίκα που κυνηγά τη συγκίνηση του έρωτα και της αγάπης κι ένας άντρας που αγαπά τη συγκίνηση του κυνηγιού
Η παράσταση του έργου «Ζαν & Βεατρίκη» της Κάρολ Φρέσετ ανεβαίνει από τις από 15 Μαρτίου στο Από Μηχανής Θέατρο, σε μετάφραση και σκηνοθεσία Βάσιας Αργέντη. Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί Ματίνα Νικολάου και Πάνος Λουκαίδης.
Υπόθεση του έργου
Η Βεατρίκη, μία γυναίκα που θυμίζει την Ραπουνζέλ, την Μις Χάβισαμ και άλλοτε την κοπέλα από το διπλανό διαμέρισμα, ζει στο αστικό διαμέρισμα ενός ουρανοξύστη που μετράει 33 ορόφους. Ο ουρανοξύστης εγκαταλελειμμένος κι η μοναξιά διατρέχει κάθε του τετραγωνικό. Βρίσκεται σε κατάσταση αναμονής, όπως οι πριγκίπισσες στα παραμύθια.
Αναμένει εκείνον τον έναν που θα την σαγηνεύσει, θα την συγκινήσει, θα την αποπλανήσει, γιατί όπως η ίδια ψελλίζει: ένας άντρας με αυτόν τον τρόπο κάνει μια γυναίκα να τον αγαπά. Γεμίζει την πόλη με αφίσες και μια αγγελία που αναζητά αυτόν τον τέλειο άνδρα που θα την τραβήξει από τη μοναξιά της και υπογραμμίζει πως θα δώσει αμοιβή σε όποιον τα καταφέρει. Ο τελευταίος -ίσως- υποψήφιος καταφθάνει και η ανάβασή του στον 33ο όροφο γίνεται χωρίς ανάσα…μιας και στα παραμύθια δεν υπάρχουν ασανσέρ. Εκείνος , ο Ζαν, συστήνεται σαν κυνηγός αμοιβών και έτοιμος να υποβάλλει τον εαυτό του στις τρεις δοκιμασίες που θα τον φέρουν πιο κοντά στην μεγάλη αμοιβή.
Ένα διαμέρισμα παραμυθιού που μετατρέπεται σε μία πραγματική παγίδα και μία συνάντηση που μεταβάλλεται σε μία οδυνηρή μονομαχία και μας κάνει να αναρωτιόμαστε: Πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος για μην νιώθει μόνος;… και…Άραγε, θα ήταν αρκετό να πιστέψουμε στην αγάπη για να την κάνουμε να υπάρξει;
Μία ψευδώς ρομαντική, τρυφερά σκληρή αλλά κυρίως Θλιβερή Κωμωδία.
Κείμενο: Κάρολ Φρέσετ
Μετάφραση/Σκηνοθεσία: Βάσια Αργέντη
Ερμηνεύουν: Ματίνα Νικολάου, Πάνος Λουκαίδης
Σκηνικά: Ντέιβιντ Νεγρίν
Μουσική: Ανδρέας Καρανίκας
Φωτογραφίες Παράστασης: Γιώργος Καλφαμανώλης
Βοηθοί Σκηνοθέτη: Ελένη Γιαννακού, Νεφέλη Περήφανου
Γραφιστικός σχεδιασμός: Χριστόφορος Χαραλαμπόπουλος
Δημόσιες Σχέσεις: Μαργαρίτα Δρούτσα
Παραγωγή: Art In Art
Πού: Από Μηχανής Θέατρο -Πάνω Σκηνή, Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο
Πότε: από 15 Μαρτίου 2024 και κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00. Έως 27 Απριλίου 2024
Διάρκεια παράστασης: 80 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
