Η Γεωργία Σιέττου και ο Στέλιος Δανιήλ, αφήνουν στην άκρη για λίγο τις φωτογραφικές τους μηχανές και ποζάρουν οι ίδιοι για το Koita-magazine!
Ζευγάρι με κοινή πορεία στη ζωή, αλλά και καλλιτεχνική. Συνεργάζονται με απίστευτη χημεία και κάθε τους αποτέλεσμα είναι καλύτερο από το άλλο. Η αγάπη και ο σεβασμός τους προς την τέχνη και τους ανθρώπους της, τους έχει κάνει ιδιαίτερα αγαπητούς και αεικίνητους στη δουλειά τους.
Σταθεροί συνεργάτες του Koita-magazine με σπουδαίες φωτογραφίσεις καλλιτεχνών, με οξυδερκές πνεύμα και ιδιαίτερη ματιά, εντυπωσιάζουν σε κάθε τους δουλειά. Συνεργάζονται με εξαιρετικούς ανθρώπους του θεάτρου, έχουν λάβει απεριόριστη αγάπη και σεβασμό και συνεχίζουν ακάθεκτοι.
Δεν δίνουν συχνά συνεντεύξεις, είναι τόσο παθιασμένοι με τη δουλειά τους και ο χρόνος γι’αυτούς περνά και μετριέται σε φωτογραφικά κλικ.
Απολαύστε τους σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις τους στο περιοδικό μας, βγαλμένους από μία παραμυθένια εποχή, ως νεόνυμφους της εποχής του ’30!
Ποιο ήταν το έναυσμα που σας ώθησε να ασχοληθείτε με την τέχνη της φωτογραφίας;
Φωτογραφία : Φως+Γράφω. Από μόνη της η λέξη ορίζει τον σκοπό μας. Δεν ξέρουμε ακόμα ποιο ήταν το έναυσμα. Νομίζω αυτό είναι περισσότερο σαν πάθος που εξελίσσεται και ας μας επιτραπεί η έκφραση ” θεριεύει”, όσο περισσότερο αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας. Το έναυσμα λοιπόν και για τους δύο μας είναι κοινό με “διαφορά” αλλά και “σύμπτωση” χρόνου. Η συνάντηση μας και η ανάγκη μας να ‘’γράψουμε στο φως” με τα δικά μας μάτια την ιστορία του κόσμου που αγαπάμε, ήταν το πιο ισχυρό μαγικό μας φίλτρο.
Κοινή πορεία ζωής, αλλά και επαγγελματική. Πώς είναι να δουλεύετε μαζί για κάτι που αγαπάτε;
Συναρπαστικό! Θα φανεί τετριμμένο αλλά ακριβώς επειδή έχουμε την ίδια “φλόγα” και το ίδιο πάθος για τη φωτογραφία, για εμάς κάθε φορά είναι σαν να μας χαρίζεται ένα ταξίδι στα πέρατα του κόσμου. Σχεδιάζουμε, ονειλοπολούμε, φαντασιωνόμαστε, ερωτευόμαστε κυριολεκτικά το ” έργο μας”. Ακριβώς επειδή δεν το βλέπουμε σαν δουλειά, απολαμβάνουμε το ταξίδι μας. Είναι σπάνιες οι φορές που έχουμε διαφωνήσει κι αυτές για σχετικά θέματα, αν και είμαστε διαφορετικοί χαρακτήρες. Αντίθετα θα λέγαμε ότι συμπληρωνόμαστε άψογα, Είμαστε ο ένας τον άλλον και για το ” διαφορετικό” που βγαίνει και στην εικόνα, έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη μεταξύ μας. Παίζουμε στην ίδια ομάδα!
Πώς θα περιγράφατε με δύο λόγια την τέχνη της φωτογραφίας και τι είναι αυτό που ουσιαστικά την κάνει ξεχωριστή, μέσα από τα δικά σας μάτια;
Για εμάς η φωτογραφία είναι από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις. Εξελίσσει τη ζωγραφική που υπήρχε σχεδόν από την αρχή του κόσμου και μας συντροφεύει, μας ψυχογραφεί και μας εκφράζει από τα παιδικά μας χρόνια. Η Τέχνη της φωτογραφίας είναι ένα διαπλανητικό παράθυρο της ψυχής που αγγίζει κάθε ανθρώπινο πλάσμα. Μια εικόνα χίλιες λέξεις. Τι να πούμε τώρα!
Μέσα από τη δουλειά σας, είναι ευδιάκριτη η αγάπη σας προς το θέατρο. Πώς προέκυψε και τι αυτό που αγαπάτε περισσότερο στη φωτογραφία θεάτρου;
Το θέατρο… Πάλι εδώ θα μιλήσουμε λίγο πιο γενικά γιατί δεν μπορείς να εκφράσεις εύκολα τι νιώθεις για ένα τόσο μεγάλο κεφάλαιο της ζωής σου. Νομίζω ότι αυτό θέλαμε να κάνουμε και αυτό κάναμε! Το θεωρήσαμε από την αρχή κάρμα μας και οι ” πόρτες” άνοιξαν η μία μετά την άλλη. Αγαπήσαμε, για να μην πω λατρέψαμε τον κόσμο του θεάτρου. Είμαστε πραγματικά ευλογημένοι που μας αγκάλιασαν όλοι με αγάπη από την πρώτη στιγμή. Δικοί μας άνθρωποι”. Αυτό τα λέει όλα!
Ποιες συνεργασίες σας έως και σήμερα ξεχωρίζετε πιο πολύ και γιατί;
Κρίμα που δεν έχετε φωτογραφική μηχανή τώρα γιατί θα απεικονίζατε δυο τεράστια χαμόγελα. Πλάκα κάνουμε! ΌΛΕΣ! !Δεν θυμόμαστε κάποια -κι αν υπάρχει την έχουμε ήδη ξεχάσει- συνεργασία που να μην είναι μοναδική. Ειλικρινά και με το χέρι στην καρδιά, νιώθουμε ευγνωμοσύνη για κάθε σκηνοθέτη, ηθοποιό, τεχνικό, που συνεργαστήκαμε στον χώρο του θεάτρου και τόσους άλλους υπέροχους ανθρώπους από όλους τους χώρους που είχαμε τη τύχη να υπάρχουμε φωτογραφικά! Αν πρέπει να πούμε κάτι θα θέλαμε να πούμε ” συγκινησιακά ” για τη συνεργασία μας με τον αείμνηστο Σπύρο Ευαγγελάτο στην τελευταία του παράσταση τον ” Αμύντα” στο Ηρώδειο κι αυτό γιατί θα θέλαμε να έχουμε την ευκαιρία να ζήσουμε και άλλες τέτοιες στιγμές. Εννοείται βέβαια και για την φιλοτέχνιση των εξωφύλλων του Koita-magazine που όλοι σας είστε η οικογένεια μας!!!
Αν ο χρόνος γυρνούσε πίσω, σε ποια εποχή θα θέλατε να ζούσατε;
Σε μια εποχή χωρίς πολέμους, σε μια εποχή που θα ήμασταν ελεύθεροι από όλες τις απόψεις. Δεν αντέχουμε, απεχθανόμαστε τη βία σε οποιαδήποτε μορφή και έκφανση της. Μάλλον θα φτιάχναμε δική μας εποχή, όπως προσπαθούμε και τώρα! Είμαστε και οι δύο πολύ ρομαντικοί και επαναστάτες και σίγουρα σε όποια εποχή και να ζούσαμε θα θέλαμε να έχουμε και τις φωτογραφικές μηχανές μαζί!
Ποιες είναι οι δυσκολίες του επαγγέλματoς στην Ελλάδα του 2018 και ποια είναι τα περιθώρια εξέλιξης του;
Όλες οι εποχές έχουν τις δικές τους δυσκολίες. Αυτό που θέλουμε να πούμε χωρίς να είμαστε αιθεροβαμονες, είναι ότι σε όλα μπορούμε να τα ” πολεμήσουμε” εκτός από τον ίδιο μας τον εαυτό. Δεν στεκόμαστε στις δυσκολίες που σαφώς υπάρχουν στην Ελλάδα του 2018 και είναι ορατές και επηρεάζουν όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, αλλά προσπαθούμε να εστιάσουμε με τον φακό της καρδιάς μας στις ευκαιρίες που δίνονται. Αν μας ρωτήσετε ποιες είναι αυτές στον τομέα της φωτογραφίας είναι η ανάγκη όλων μας να μοιραστούμε πράγματα, να φτιάξουμε πιο όμορφες εικόνες, να πειραματιστούμε, να εξελίξουμε την οπτική μας. Άλλωστε η φωτογραφία είναι Τέχνη και οι δύσκολες εποχές μας έχουν διδάξει ότι τότε έχουμε την περισσότερη ανάγκη από αυτήν. Έχουμε πολύ μέλλον μπροστά μας και είμαστε αισιόδοξοι!
Ποια είναι τα στοιχεία που συνθέτουν το προφίλ ενός καλού φωτογράφου, κατά την δική σας γνώμη;
Αγάπη, έμπνευση, πάθος και ήθος. Ούτε το ταλέντο είναι απαραίτητο, ούτε η τεχνογνωσία κατά τη δική μας άποψη. Είναι θέμα ψυχής καθαρά.
Αγαπημένοι σας φωτογράφοι-μέντορες σε αυτό το καλλιτεχνικό ταξίδι υπάρχουν;
Ηenri Cartier-Bresson, Richard Aveton, Helmut Newton, Γιάννης Μπεχράκης στην κορυφή της λίστας. Στην πραγματικότητα υπάρχουν χιλιάδες άλλοι που θαυμάζουμε εξίσου, γιατί ο καθένας από εμάς με τον φακό του, δίνει τη δική του οπτική στο παζλ του κόσμου. Βασικά θαυμάζουμε όλους τους ανθρώπους που τολμούν να “εκθέσουν” τα συναισθήματα τους στο φως και να δώσουν ένα μήνυμα μέσα από τη φωτογραφία!
Αγαπημένα σημεία της πόλης που σας αρέσει να απαθανατίζετε στιγμές;
Όλες οι περιοχές γύρω από την Ακρόπολη. Μαγεμένοι βολτάρουμε κάθε φορά στα Αναφιώτικα, στην Πλάκα, στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Πάντα εκεί μας παρασύρει ένας άνεμος μιας άλλης εποχής και πάντα εκεί στο τοπίο το χιλιοειδωμένο μια άλλη εικόνα εμφανίζεται μπροστά μας. Πανέμορφη πόλη η Δική μας Αθήνα!
Η φωτογραφία είναι ο καθρέπτης της ψυχής τους. Ευχαριστώ πολύ Γεωργία και Στέλιο για την υπέροχη κουβέντα μας! Ευχαριστούμε όλη η ομάδα του Koita-magazine για όλα όσα έχετε προσφέρει, προσφέρετε και θα προσφέρετε με την τέχνη σας!
Για να δείτε την δουλειά των παιδιών και τις υπέροχες συνεργασίες τους, επισκεφτείτε την σελίδα τους!
Kόνσεπτ- Ιδέα: Μαριάμ Νίκου
Φωτογραφίες: Julia X Gilda
Μake-up: Όλγα Σαρσαρίδη
Μαλλιά: Noni Mamageishvili
Ενδυματολόγος: Πάνος Θάνος
Ευχαριστούμε το αγαπημένο μας Nils Potable Art για την φιλοξενία!
Και μην ξεχνάτε κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα.
Διαβάστε ακόμη:
