Στη μικρή, γραφική παραθαλάσσια πόλη του Χάρμποροου του 1959, η Φλόρενς Γκρην, χήρα από τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, αποφασίζει να κάνει κάτι παράτολμο – τουλάχιστον σύμφωνα με τα δεδομένα χρόνου και τόπου: θέλει να αγοράσει ένα από χρόνια εγκαταλελειμμένο κτήριο και να το μετατρέψει σε βιβλιοπωλείο εκπληρώνοντας έτσι το μεγάλο της όνειρο και αποτίοντας έμμεσα φόρο τιμής στον χαμένο αγαπημένο της σύζυγο.
Υπερπηδώντας με ιδιαίτερη ψυχραιμία και υπομονή πολλά γραφειοκρατικά εμπόδια και με τη βοήθεια έξι μικρών προσκόπων, στήνει το “The Old House Bookshop”. Κι ενώ τα πράγματα κυλούν ομαλά και φαίνεται να έχει κερδίσει το ενδιαφέρον και την εμπιστοσύνη των συμπολιτών της, βρίσκεται αντιμέτωπη με ανθρώπους που μιλούν χαμηλόφωνα και με όλους τους τύπους της Αγγλικής γλώσσας σε μια κίνηση «καθώς πρέπει» συγκάλυψης της ακατανόητης εχθρικότητάς τους απέναντι στο καλοπροαίρετο εγχείρημά της.
Βασική της αντίπαλος η αριστοκράτισσα Βάιολετ Γκάμαρτ, που χρησιμοποιεί κάθε μέσο προκειμένου να της κάνει έξωση και να αναβαθμίσει δήθεν το παλαιό κτήριο σε Κέντρο Τέχνης, με ένα και μόνο κίνητρο: απλώς να περάσει το δικό της.
Οι δύο μοναδικοί σύμμαχοι της Φλόρενς, ο βιβλιοφάγος κύριος Μπράντις και η μικρή βοηθός της Κριστίν αποτελούν μεν αντίβαρο παρηγοριάς, αλλά αυτή τη φορά οι δυνάμεις του καλού δεν καταφέρνουν στο τέλος να βγουν νικητές.
Η ταινία της Ιζαμπέλ Κοϊξέ αποτελεί διασκευή του μυθιστορήματος της Πενέλοπι Φιτζέραλντ. Πρόκειται για ένα δράμα ηθογραφικό, για μια κλειστή κοινωνία που αντιστέκεται στο καινούριο, γεμίζει την καθημερινότητά της με κουτσομπολιά και ανυπόστατες φήμες με μεγάλη φαντασία και θεωρεί τη χαρά της ανάγνωσης…ευσεβείς και μάλλον άνευ ουσίας πόθους.
Οι ρυθμοί κυλούν αργά και υπάρχει μια εσωτερικευμένη ένταση που ποτέ δεν εκδηλώνεται σε όλο της το βάθος. Στο ίδιο μοτίβο κινούνται και οι καλές ερμηνείες των πρωταγωνιστών: η Έμιλι Μόρτιμερ (Φλόρενς Γκρην) είναι γλυκιά, καλοσυνάτη και χαμογελαστή (έστω και με το ζόρι όπου χρειάζεται), χαμηλών τόνων αλλά με κρυφό, υπόγειο δυναμισμό και θάρρος, ενώ ο Μπιλ Νάι μας δίνει έναν λιγομίλητο, ευαίσθητο και μοναχικό κύριο Μπράντι με ένα σχεδόν μόνιμα χαμηλωμένο βλέμμα που σε μια προσπάθεια να ξεφύγει από τους καταθλιπτικούς τοίχους του σπιτιού του και να ξαναβγεί στη ζωή χάνει τελικά τη μάχη.
Η φωτογραφία του Ζαν Κλοντ Λαριό πλάθει πανέμορφες εικόνες ανθρώπου – Φύσης: η πρωταγωνίστρια που βγάζει το μαντήλι της και απολαμβάνει ένα βιβλίο καθισμένη στην ακροθαλασσιά, το παραλίγο ειδύλλιο Γκρην – Μπράντις μέσα σε ένα γκρι μπλε τοπίο με μοναδικό φόντο τη γραμμή του ορίζοντα, τα πυκνά στάχυα που κυματίζουν στον αέρα, ακόμα και το εσωτερικό των σπιτιών όπου κυριαρχεί το ξύλο και οι σκαλιστές λεπτομέρειες που ζωντανεύουν τον αλμυρό αέρα άλλης εποχής.
«Κανείς δεν νιώθει μόνος ανάμεσα στα βιβλία», λέει η Κριστίν σε ρόλο αφηγήτριας της ιστορίας μας πολλά χρόνια αργότερα, όταν πια κι εκείνη έχει ανοίξει δικό της βιβλιοπωλείο παρ’ όλο που μισούσε το διάβασμα όταν ήταν μικρή. Και μέσα σε αυτή τη φράση συμπυκνώνεται καθαρά ολόκληρο το νόημα της ταινίας.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Η. Βασίλειο/Ισπανία/Γερμανία
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ιζαμπέλ Κοϊξέ
ΣΕΝΑΡΙΟ: Ιζαμπέλ Κοϊξέ
ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Έμιλι Μόρτιμερ, Μπιλ Νάι, Πατρίσια Κλάρκσον
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ζαν Κλοντ Λαριό
ΜΟΥΣΙΚΗ: Αλφόνσο ντε Βιλαγιόνγκα
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 113′
ΔΙΑΝΟΜΗ:Odeon
