Το «Όλα σε θυμίζουν» είναι ένα τραγούδι που όλοι έχουμε σιγοψιθυρίσει τους στίχους του. Ένα από τα ομορφότερα, αν όχι το ωραιότερο, τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ.
Οι υπέροχοι στίχοι είναι του Μανώλη Ρασούλη, την μουσική έγραψε ο Μάνος Λοίζος και το απογείωσε με την συγκινητική της ερμηνεία η Χαρούλα Αλεξίου.
Και όμως ελάχιστοι ξέρουν πως αρχικά γράφτηκε με άλλους στίχους!
Την αποκάλυψη έκανε πριν από πολλά χρόνια ο Φώντας Λάδης.
Ο συγγραφέας και στιχουργός δήλωσε ότι έπειτα από τη μεταπολίτευση, είχε γράψει ένα ποίημα υπό τον τίτλο «Η πεταλούδα», που μελοποίησε ο Λοΐζος, μαζί με 4-5 ακόμη ποιήματά του. Όταν ωστόσο το 1979 κυκλοφόρησε ο δίσκος «Τα τραγούδια της Χαρούλας» με τη Χάρις Αλεξίου, πάνω στην ίδια μελωδία που ο Λοΐζος είχε γράψει την «Πεταλούδα» του Λάδη, υπήρχαν οι στίχοι του Μανώλη Ρασούλη τα οποία έλεγαν «Όλα σε θυμίζουν απλά κι αγαπημένα…».
Στη συνέχεια, ο Ρασούλης με ένα γράμμα του «απολογήθηκε» για την εν λόγω ιστορία και την «προδοσία» η οποία έγινε στο Φώντα Λάδη, ενώ μερικά χρόνια αργότερα, «Η πεταλούδα» ηχογραφήθηκε σε ένα demo, με ενορχήστρωση Λάκη Αργυριάδη και τραγουδίστρια τη Μαρία Ρουσσέα, χωρίς ωστόσο να κυκλοφορήσει ποτέ…
Η ηχογράφηση με τη Μαρία Ρουσσέα, μαζί με τις μαρτυρίες του Φώντα Λάδη στον Αλέξη Βάκη, καθώς και το γράμμα του Μανώλη Ρασούλη, ακούγονται στο βίντεο του ogdoo.gr που ακολουθεί:
Το «Όλα σε θυμίζουν» όπως το ξέρουμε από την Χαρούλα Αλεξίου:
Οι στίχοι:
Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά
σαν να περιμένουν κι αυτά μαζί μ’ εμένα
νά ’ρθεις κι ας χαράξει για στερνή φορά.
Όλη μας η αγάπη την κάμαρα γεμίζει
σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο,
πρόσωπα και λόγια και τ’ όνειρο που τρίζει,
σαν θα ξημερώσει τι θα ’ν’ αληθινό.
Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά.
Όλα σε θυμίζουν,
κι οι πιο καλοί μας φίλοι.
Άλλος στην ταβέρνα, άλλος σινεμά.
Μόνη μου διαβάζω το γράμμα που ’χες στείλει
πριν να φιληθούμε πρώτη μας φορά.
Όλη μας η αγάπη την κάμαρα γεμίζει
σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο,
πρόσωπα και λόγια και τ’ όνειρο που τρίζει,
σαν θα ξημερώσει τι θα ’ν’ αληθινό.
Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά.
