Εγκλωβισμός , ασφυξία , φόβοι και εμμονές , μια ψυχωτική αλληγορία εκτός σπηλαίου , στην πραγματικότητα , σε ένα ασανσέρ που όλοι φοβόμαστε να αναπνεύσουμε , να φωνάξουμε « Βοήθεια» .
Αντιμέτωπος με τον φόβο σου , σαν παιχνίδι που παίζει ένας θεατρικός συγγραφέας με τις λέξεις , με τις πληγές και τα αβάσταχτα πάθη των ανθρώπων , θα δεις την Πόπ – Τραγωδία «ΑΣΑΝΣΕΡ» σε σκηνοθεσία Φρώσος Κορρού .
Εκείνος που άγγιξε το σενάριο με την πένα του , με την φαντασία του αλλά και την διαλογή του με την φιλοσοφία των φόβων και των πραγμάτων , ο Σταυριανός Κιναλόπουλος , μοιάζει από εκείνους που αγγίζουν τα όρια του παράδοξου , ουτοπικού διδάγματος , απλώνοντας τα πλοκάμια του σε κάθε πτυχή , σε κάθε κρυφό , μυστικό και κάπου αλλόκοτο απόσπασμα της ζωής . «Αντιφάσκει» με κάποιες δόσεις παράνοιας αλλά και ψυχωτικών ρευμάτων που έγιναν με κάθε λογής τρόπο αντιληπτά , αισθητά .
Μια γυναίκα , η Νανά , ένας άνδρας , ο Όμηρος – ο δεύτερος ισόβιος στην μίζερη και αντικοινωνική ζωή του – είναι οι κόμβοι της σκηνής . Εκείνοι από μια πρώτη όψη δεν εντείνουν , δεν δημιουργούν την αίσθηση πως πρόκειται για δυο ανθρώπους που κάτι θα μας διδάξουν , κάτι θα μας ομολογήσουν , κάτι θα μας αποκαλύψουν για τις αμαρτίες που σέρνουν τον άνθρωπο .
Μια σκηνοθεσία που επιμελήθηκε ορθά η Φρώσο Κορρού ενώ φάνηκε το απαιτητικό της αποτέλεσμα σε κάθε απόδοση των ηθοποιών .
Ξάφνου , τα μάτια ανοίγουν διάπλατα , τα δάκρυα εξαφανίζουν τις κόρες των ματιών μου και μέσα σε ένα πολύπλευρο δωμάτιο όλα γίνονται ασφυκτικά .
Όλα βουλιάζουν και το μυαλό ενσαρκώνει μια παράξενη μορφή , μια μορφή που η Εύη Τσάφου και ο Νίκος Γκέλια μεταλαμπαδεύουν στο ένστικτο τους καθενός μας ξεχωριστά , στην ψύχη μας που εκείνη , τη δεδομένη στιγμή χαλιναγωγείται και χειραγωγείται από δυο αθώα πλάσματα – ή κακόβουλα .
Η Νανά είναι μια κακομαθημένη κόρη επιχειρηματία : « Η ελευθερία ένα κλουβί είναι , απλώς με καλύτερη θέα » λέει . Λίγο ανώριμη και απόλυτη είναι τα επίθετα που προδίδουν οι εκφράσεις της , εκείνη όμως ψάχνει για την επιβεβαίωση , λέει ψέματα για τους φόβους της για να προκαλέσει κάτι που μόνο η ίδια αναγνωρίζει . Είναι μια γυναίκα που αντανακλά ακριβώς στην προσωπικότητα των ανθρώπων που σκέφτονται την καλοπέραση , την εξωτερική τους εμφάνιση , την ομορφιά , αγνοώντας κάθε εσωτερικό βάθρο που μπορεί να κρύβει ο Όμηρος ή ο κάθε όμηρος .
Η Εύη Τσάφου μετέδωσε πολλές χρωματικές απόψεις : κωμικές , δραματικές ή άπλα συναισθηματικές . Αξιοσημείωτο είναι πως υπήρξαν έντονοι ρευματισμοί , η ίδια προσπάθησε να προσαρμοστεί πέρα από το άγχος της , που κάπου θα μπορούσε να γίνει αντιληπτό από τους θεατές . Θα το αντικαθιστούσαμε μάλλον με μια λέξη «δημιουργικό» διότι η εναλλαγή των ρόλων της μέσα σε κλάσματα δευτερόλεπτου εναπόθεσε ένα πείσμα και μια πίστη.
Ο Όμηρος φροντίζει την άρρωστη μητέρα του , η ζωή του θα έπρεπε να είχε έναν και μοναδικό τίτλο : «Αδιάφορη» . Δεν είχε ποτέ σεξουαλικές επαφές , είναι μια μοναχική ψυχή , ευαίσθητη , ευάλωτη δίχως όμως κανένα ενδιαφέρον . Φοβάται να αφεθεί , φοβάται τον έρωτα , φοβάται να ζήσει όμως φοβάται και να πεθάνει . Δεν γνωρίζουμε αν είναι η μοναδική του εναπομένουσα ελπίδα να βρει δουλεία πάντως είναι μια αφορμή για όσα θα ακολουθήσουν .
Ο Νίκος Γκελια , ήταν λίγο πιο πρακτικός και προσηλωμένος σε όλες του τις κινήσεις , στα λόγια του , στις εκφράσεις του , στις εναλλαγές του . Οι πνιχτές του κραυγές εκδηλώθηκαν όταν έπρεπε να τοποθετηθεί σε δυο «κάδρα» , στον καλό κ’ άγαθο αλλά και στον ψυχοπαθή κακοποιό , τον άπιστο και ένα απόβρασμα που θέλησε να προξενήσει μονό πόνο . Κι όμως ! Όσο δύσκαμπτο κι αν είναι το κατάφερε . Σε κάποια σημεία ίσως να θέλαμε λίγη παραπάνω δόνηση, ένταση και ζωηράδα στην χολή του όταν εκφραζόταν υποκριτικά .
Σεναριακά απρόσμενο , δελεαστικό αλλά και ασύλληπτο κάτι που μαρτύρησε την προσπάθεια που πρέπει να καταβάλει ο θεατής ώστε να αναλογιστεί και να αφομοιώσει όσα του απλώνονται μπροστά του , σε έναν θίασο δυο ατόμων .
Βλέπεις μια ψύχωση , αντιλαμβάνεσαι μια λαχτάρα , μια κατάθεση ανείπωτης αλήθειας που όμως ειπώθηκε βίαια και με τον πιο αιχμηρό τρόπο .
Ό, τι ειλικρινά δημιούργησε μια καχυποψία ήταν κάποιες εμβόλιμες σκηνές διαφορετικών ιστοριών που δεν τις περιμέναμε αλλά ήταν εκρηκτικές , συναισθηματικά ηχηρές και σε πιο υψηλή τάση…κραυγαλέες .
ΑΣΑΝΣΕΡ
Συντελεστές :
Κείμενο: Σταυριανός Κιναλόπουλος
Σκηνοθεσία- Κίνηση: Φρόσω Κορρού
Ηθοποιοί : Νίκος Γκέλια, Εύη Τσάφου
Κουστούμια-Σκηνικά: Βασίλης Μπαρμπαρήγος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Αντιγόνη Παπαδάκου
Φωτογραφία: Μαριέττα Πλακωτάρη
Μακιγιάζ: Νάσια Γκάτσιου
Σχεδιασμός Αφίσας : Ιωάννα Μαρασιώτη
Καθε Τετάρτη & Πεμπτη στις 21:00 στο FAUST Bar-Theater, Καλαμιωτου 11, Μοναστηράκι
