Από τους πιο ειλικρινείς ανθρώπους στον καλλιτεχνικό χώρο που έχουν ζήσει όλα αυτά τα χρόνια της πορείας τους μεγάλη επιτυχία μέσα από την δουλειά τους και αγάπη από το κοινό, στοιχεία τα οποία τους εξέλιξαν και τους κράτησαν αυθεντικούς τύπους μέχρι και σήμερα.
Ο ταλαντούχος Αναστάσης Κολοβός με αφορμή τις φετινές θεατρικές του δουλειές στο Θέατρο Λαμπέτη, μιλάει στον Πάνο Σταματόπουλο και στο Koitamagazine.gr για το Θέατρο για παιδιά, για την τηλεόραση και την αναγνωρισιμότητα, για την καλλιτεχνική του πορεία μέχρι και σήμερα και για άλλα πολλά.
Την φετινή θεατρική σεζόν βρίσκεσαι στις παραστάσεις “Τα Χριστούγεννα του Σκρουτζ” και “Όλιβερ Τουίστ” σε σκηνοθεσία Γιούλης Ηλιοπούλου στο Θέατρο Λαμπέτη. Πώς νιώθεις γι αυτή την επαγγελματική συνθήκη;
Αγαπάω πολύ και τα δυο έργα όπως αγαπάω και το παιδικό θέατρο. Με πληγώνει που πριν κάποια χρόνια κάποιοι συνάδελφοι μου θεωρούσαν το θέατρο για παιδιά ως ένα θέαμα δεύτερης κατηγορίας για τον ηθοποιό ο οποίος παίζει ένα τέτοιο είδος θεάτρου, κάτι που μπορεί να οφείλεται στη δική τους ματαιοδοξία. Παίζοντας θέατρο για παιδιά είναι πιο μεγάλη ευθύνη από το να παίζεις θέατρο για μεγάλους διότι έτσι διαμορφώνεις τους αυριανούς θεατές. Αν δεν κάνεις καλό παιδικό θέατρο, θα χάσεις την νέα γενιά των θεατών. Στο παρελθόν έχω δουλέψει πολύ στο θέατρο για παιδιά και μάλιστα υπήρξε χρονιά που πηγαίναμε μπουλούκι σε αρκετές συνοικίες οι οποίες δεν είχαν την απαραίτητη οικονομική δυνατότητα για να επιλέξουν μια θεατρική παράσταση και έτσι τα μικρά παιδιά το εκτιμούσαν και το αγαπούσαν περισσότερο. Σήμερα παρατηρούμε ότι πολλοί καλλιτέχνες και πρωταγωνιστές στράφηκαν σε αυτό το είδος με μεγάλες παραγωγές να ανεβαίνουν κάθε χρόνο σε κεντρικά και μη θέατρα.
Τι σε έκανε φέτος να βρεθείς σε ένα τέτοιο έργο και να μην παίξεις σε κάποιο άλλο έργο που αφορά τους ενήλικες; Τι θα ήθελες να πάρει το κάθε παιδί φεύγοντας από τις παραστάσεις;
Φέτος είναι η τέταρτη χρονιά που συνεργάζομαι με την Γιούλη Ηλιοπούλου στις παραστάσεις “Χριστούγεννα με τον Σκρουτζ” και με τον Όλιβερ Τουίστ οπότε έχουμε γίνει πλέον ομάδα.
Πάντα βλέπεις στο βλέμμα των παιδιών κατά πόσο έχουν περάσει καλά σε μια παράσταση και πάντα έχεις κάτι να μάθεις από αυτά. Τα παιδιά είναι τελείως απρόβλεπτα καθώς ότι τους αρέσει θα το δείξουν προς τα έξω όπως και αν δεν τους αρέσει κάτι. Είναι οι πιο αυθόρμητοι θεατές καθώς θα σου περάσουν απευθείας την αλήθεια τους μπροστά σου, κάτι το οποίο κάθε φορά με εξιτάρει καθώς συνεχώς θέλω να δοκιμάζω νέα πράγματα με σύμμαχο αυτή την αλληλεπίδραση. Επίσης το γεγονός ότι το Έλα στη θέση μου αρέσει και σε μικρά παιδιά, είναι κάτι που με γεμίζει τρελή χαρά μέσα μου, κάτι που στην αρχή λόγω της εμφάνισης και των μακριών μαλλιών δεν το περίμενα. Τα παιδιά όχι μόνο δεν τρομάζουν αλλά χαίρονται με αυτό που βλέπουν κάνοντας με να νιώθω πολύ γεμάτος μέσα μου. Κάπως έτσι λοιπόν γύρισα με μεγάλη χαρά στο θέατρο για παιδιά, κάτι το οποίο θα επιχειρούσα ακόμα και αν είχα κλείσει μια βραδινή παράσταση καθώς είναι κάτι που μου δίνει τρελή χαρά.
Θεωρείς ότι σήμερα το θέατρο για παιδιά έχει εξελιχθεί αρκετά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια ως είδος αλλά και η οπτική των ηθοποιών ως προς αυτό;
Σίγουρα έχει εξελιχθεί σε ένα μεγάλο βαθμό αλλά στις Δραματικές Σχολές δεν διδάσκεται κάτι συγκεκριμένο και ολοκληρωμένο που να αφορά αυτό το είδος ώστε να γίνουν κάποια ειδικά σεμινάρια. Το παιδί αναζητάει την αλήθεια όπως και ο ενήλικος θεατής. Ακόμα και αν παίξεις ένα δύσκολο και απαιτητικό έργο μπροστά σε παιδιά αν τα κεντρίσεις και είσαι αληθινός σε αυτό που κάνεις, τότε το παιδί θα το καταλάβει. Σήμερα δεν διδασκόμαστε αυτό το πράγμα καθώς τις περισσότερες φορές πάμε στα τυφλά όπως κάνουμε και μπροστά στη κάμερα. Αυτό έγκειται στον ηθοποιό και στο πόσο είναι εμπνευσμένος ο εκάστοτε σκηνοθέτης. Το ότι γίνονται και σήμερα πρόχειρες δουλειές για την ευκολία των πραγμάτων με απώτερο σκοπό να κερδίσουν οικονομικά είναι αλήθεια.
Για τέταρτη τηλεοπτική σεζόν συνεχίζεις ως Ζούβας στο Έλα στην θέση μου και στον Alpha σε μια δουλειά που συνεχίζει μέχρι και σήμερα μια επιτυχημένη πορεία στο γυαλί. Ποια είναι η εμπειρία σου μέχρι και σήμερα από την συγκεκριμένη δουλειά;
Νιώθω μεγάλη ευτυχία για την επιτυχία της σειράς και απολαμβάνω πολύ να συναντώ τον κόσμο στο δρόμο και να μου μιλάει για αυτή διότι αυτή είναι η δουλειά μου. Δεν μπορώ να καταλάβω τους ανθρώπους εκείνους που δυσανασχετούν με τον κόσμο και δεν θέλουν αυτό το κομμάτι στη ζωή τους. Ο καθένας από αυτούς είχε όνειρο όταν έβγαινε από την Δραματική Σχολή να τον συναντήσει κόσμος στο δρόμο και να τον συγχαρεί για την δουλειά τους και όταν γίνεται αυτό, ξαφνικά αποκτά μια αμυντική στάση λέγοντας ότι δεν το επιθυμεί, κάτι το οποίο θεωρώ ακραίο. Προσωπικά βρίσκομαι στην άλλη άκρη και το απολαμβάνω σε μεγάλο βαθμό καθώς μέχρι τώρα στην πορεία μου έχω πάρει πολύ αγάπη από το κόσμο.
Φοβήθηκες ποτέ μήπως ο κόσμος μείνει στο πρόσωπο του Ζούβα στο Έλα στη Θέση μου λόγω της μεγάλης επιτυχίας της σειράς; Eίχες ανασφάλεια για το ποιο θα είναι το επόμενο σου τηλεοπτικό βήμα μετά από αυτόν τον ρόλο;
Δεν μπορώ να πω ότι κάτι τέτοιο δεν με απασχολεί καθώς ο κόσμος όντως όταν δένεται με κάτι, το κρατάει χαρακτηριστικά στη μνήμη του όπως συνέβη και με τον Γεράσιμο Σκαδιαρέση που πολλοί μέχρι και σήμερα τον φωνάζουν Φατσέα αλλά και τον Α. Καφετζόπουλο Ακάλυπτο και τον Χ. Ρώμα Πώποτα. Θα ήθελα η επόμενη τηλεοπτική μου κίνηση να μην είναι κωμωδία διότι όταν βρίσκεσαι σε μια καθημερινή δουλειά σίγουρα εξαντλείς πολλά εκφραστικά μέσα και ότι και να κάνεις είσαι σχεδόν ο ίδιος. Δυστυχώς δεν βρισκόμαστε στο εξωτερικό στο οποίο με το τεράστιο budget των χιλιάδων παραγωγών γίνονται εξαιρετικές μεταμορφώσεις και ο κάθε ηθοποιός έχει δίπλα του έναν manager ο οποίος τον συμβουλεύει για την επόμενη του κίνηση στο χώρο.Το καθημερινό σήριαλ είναι ένα μεγάλο σχολείο και για την υποκριτική αλλά και για τον ίδιο τον άνθρωπο που συμμετέχει σε αυτό. Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στη σκηνοθετική ομάδα και στην παραγωγή της σειράς.
Πώς κρίνεις το φετινό τηλεοπτικό πεδίο με τις Άγριες Μέλισσες και το Κόκκινο Ποτάμι να έχουν φέρει το κοινό ξανά μπροστά στη τηλεόραση και με την μυθοπλασία να βιώνει ξανά μια άνοδο στους δέκτες μας έπειτα από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα;
Δεν μπορείς να είσαι ποτέ σίγουρος με τη τηλεόραση και το πρόγραμμα της διότι κατά καιρούς έχουν υπάρξει αξιόλογες δουλειές στο γυαλί οι οποίες δεν τους αξίζει μια χαμηλή τηλεθέαση. Οι Άγριες Μέλισσες ως σειρά εποχής κατάφεραν και κέρδισαν το τηλεοπτικό κοινό και επανέφεραν αρκετό κόσμο στο καθημερινό ραντεβού με μια σειρά καθώς ο κόσμος αγαπάει πολύ αυτού του είδους σειρές και το οποίο έχει αποδείξει από τις δουλειές του Κουτσομύτη παραδείγματος χάριν μέχρι και σήμερα. Οι Άγριες Μέλισσες κρατάνε ακόμα έξυπνα την πλοκή και σε ιντριγκάρουν να παρακολουθήσεις την συνέχεια της ιστορίας. Μέσα στην σειρά παίζουν αρκετοί καταπληκτικοί συνάδελφοι οι οποίοι είναι και φίλοι μου και τους οποίους χαίρομαι ιδιαίτερα όταν παρακολουθώ την σειρά. Από την άλλη λυπάμαι πολύ για σειρές που σταματούν απότομα την πορεία τους. Μακάρι να βγαίνουν όμορφες δουλειές στο γυαλί και όχι προγράμματα ριάλιτι τα οποία εξαφανίζουν απόλυτα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Σε αυτά τα προγράμματα μεγάλο μερίδιο έχει και ο κόσμος που τα παρακολουθεί αλλά και οι άνθρωποι που αποφασίζουν για την προβολή τους οι οποίοι κινούνται αποκλειστικά βάση οικονομικού δέλεαρ και θεαματικότητας.
Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι ακριβώς κάνει έναν άνθρωπο να παρακολουθήσει ένα τέτοιο πρόγραμμα πέραν της πρώτης φοράς η οποία είναι καθαρά από περιέργεια. Σήμερα περνώντας τα χρόνια θεωρώ ότι γινόμαστε καλύτεροι και ότι οι εποχές γύρω μας αλλάζουν προς το καλύτερο και από την άλλη πολλές φορές πάλι απογοητεύομαι. Κάθε φορά παλεύουμε με βάση των δεδομένων που έχουμε μπροστά μας. Καλό είναι να υπάρχει μια ποικιλία προγραμμάτων και ο καθένας να έχει το δικαίωμα της επιλογής.
Η πορεία σου μέχρι και σήμερα περιλαμβάνει επιτυχημένες στιγμές στο θέατρο και στη τηλεόραση αλλά και συνεργασίες με καταξιωμένα ονόματα στο χώρο. Πώς θα χαρακτήριζες την πορεία σου μέχρι και σήμερα; Για ποια πράγματα είσαι υπερήφανος;
Έλεγα και τις προάλλες σε μια συνέντευξη ότι αν τα παρατήσω αύριο, πραγματικά δεν θα έχω απωθημένα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχω να δώσω και άλλα πράγματα στο μέλλον. Μεγαλώνοντας σου φεύγει και λίγο η ματαιοδοξία και αυτό το άπιαστο και συνεχές κυνήγι. Σήμερα θέλω να περνάω καλά με τους φίλους μου και την σύντροφο μου και να νιώθω χαρούμενος. Μικρός είχα και μεγαλύτερη ματαιοδοξία ενώ τώρα το έχω φιλοσοφήσει, λέγοντας ότι αύριο άνετα θα γινόμουν ψαράς. Το θέατρο δεν σταματάει ποτέ αλλά σταματάει αυτή η ματαιοδοξία του συνεχούς κυνηγιού της καριέρας το οποίο ουσιαστικά δεν σε κάνει ευτυχισμένο. Ποτέ δεν θα πω ότι το θέατρο είναι το σπίτι ή το οξυγόνο μου. Τ’ οξυγόνο μου είναι αυτό που ζω τώρα με σένα και η κάθε στιγμή η οποία με κρατάει ζωντανό. Δεν είμαι από αυτούς που θα πουν ότι το θέατρο είναι η ζωή μου. Ακόμα και αν σταματήσουν όλα, δεν θα με επηρεάσει σε βαθμό που θα χάσω το νόημα της ζωής μου.Με ενδιαφέρει να είμαι εγώ καλά και να ζω όσο πιο καλύτερα γίνεται. Μέσα σε αυτό βοηθάει αρκετά το θέατρο αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Ένιωσες ποτέ ότι λόγω του ανταγωνισμού και της πίεσης του επαγγέλματος, θέλεις να τα παρατήσεις και ότι δεν αντέχεις άλλο μέσα σε αυτό;
Θα στεναχωρηθώ ένα βράδυ αλλά το πρωί ξυπνάω και λέω ότι έτσι είναι οι άνθρωποι και ότι αυτή είναι η ανθρώπινη φύση καθώς και εγώ έχω κάνει λάθη και προφανώς έχω πληγώσει κάποιους ανθρώπους με την συμπεριφορά μου. Μέχρι στιγμής κινήθηκα με τα δικά μου πιστεύω. Κάθε πρωί κοιτάζομαι στον καθρέφτη και δεν έχω ποτέ φτύσει το είδωλο μου καθώς κάθε μέρα κοιμάμαι ήσυχος και γεμάτος. Νιώθω μεγάλη γαλήνη μέσα μου.
Τι είναι αυτό που μέχρι και σήμερα σε γοητεύει στη δουλειά σου;
Η δουλειά μου με κρατάει ζωντανό και νέο μέχρι και σήμερα. Θεωρώ ότι εμείς οι ηθοποιοί είμαστε “Πίτερ Παν” εκτός αν αλλάξει κάτι μέσα σου και ξαφνικά χάσεις τη πλάκα του πράγματος και φέρεσαι ανταγωνιστικά και περίεργα με όλους και με όλα. Σε όλα τα πράγματα αν τα πάρεις με την σοβαρή τους πλευρά, έχεις χάσει το στοίχημα.
Κλείνοντας την πόρτα του καμαρινιού και των γυρισμάτων, πόσο πολύ σε ακολουθεί η δουλειά σου στην προσωπική σου ζωή;
Έχω με όλους τους συνάδελφους μου πολύ καλή σχέση η οποία θα κάνει τα γυρίσματα μια υπέροχη και δημιουργική διαδικασία αλλά γενικά οι φίλοι που επιλέγω να είναι πιο κοντά μου αλλά κι εγώ μαζί τους, είναι εκτός χώρου. Μεγαλώνοντας τελικά έχεις την επιθυμία να μιλήσεις με έναν άνθρωπο για κάτι άλλο που δεν αφορά την δουλειά σου και να ανανεωθείς με αυτό τον τρόπο. Από την άλλη υπάρχει και το στοιχείο του ανταγωνισμού καθώς μου έχει τύχει στο παρελθόν συνάδελφος μου ο οποίος ήταν πολύ κοντά μου να μην μου πει ότι πραγματοποιείται ένα νέο casting για μια μια δουλειά καθώς το είδε τελείως ανταγωνιστικά. Όσο μεγαλώνω η σοφία είναι να μην έχω πολλές προσδοκίες από ανθρώπους γύρω μου.
Αν ξεκινούσες σήμερα την πορεία σου στο χώρο, θεωρείς ότι θα διαχειριζόσουν διαφορετικά τις καταστάσεις γύρω σου, κάνοντας ίσως άλλες επιλογές στη καριέρα σου;
Δεν μετανιώνω για τίποτα, κάτι το οποίο αποτελεί μότο στη ζωή μου. Είμαι της άποψης ότι δεν πρέπει να μετανιώνουμε για τίποτα διότι και με τις λάθος επιλογές μας, διαμορφώσαμε το χαρακτήρα που έχουμε. Και τα λάθη και οι αστοχίες μου με έκαναν αυτό που είμαι οπότε όλα είναι για να γίνουν και να μας οδηγήσουν στο σημείο που είμαστε σήμερα. Αυτό που μπορεί ν’ άλλαζα πάνω στη δουλειά μου είναι ότι ίσως δεν θα σνομπάριζα τόσο το κομμάτι της τηλεόρασης. Μέχρι και σήμερα έχω κάνει 25 συμμετοχές στη τηλεόραση σε διαφορετικές παραγωγές μεταξύ τους, σε κωμωδία αλλά και σε δράμα για τις οποίες νιώθω πραγματικά περήφανος.
Πώς βλέπεις την κατάσταση της χώρας; Είσαι αισιόδοξος με τα δεδομένα γύρω σου;
Δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος καθώς πιστεύω ότι ακόμα δεν έχουμε βάλει μυαλό ως λαός. Δεν έχουμε μάθει ακόμα από τα λάθη μας. Θα πρέπει να περάσουν πολλές νέες γενιές ώστε ν’ αλλάξουν πολλά στο σύστημα της παιδείας και της νοοτροπίας του κάθε ανθρώπου. Έχουμε έναν ωχαδερφισμό σαν λαός αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος για το ανθρώπινο γένος. Άλλωστε διαβάζοντας ιστορία μπορεί κάποιος να καταλάβει ότι εδώ και δυόμισι χιλιάδες χρόνια ο άνθρωπος κάνει τα ίδια λάθη. Μέσα μου είμαι χαρούμενος άνθρωπος αλλά το τοπίο γύρω μου δεν μου εκφράζει καθόλου αισιοδοξία.
Πώς θα ήθελες να δεις τον εαυτό σου σε κάποια χρόνια στο χώρο;
Αρχικά θα ήθελα να έχω την υγεία μου διότι είναι το πρώτο πολυτιμότερο αγαθό. Αν έρθει μια νέα συνεργασία ή ένας ρόλος, σίγουρα θα χαρώ πολύ αλλά αν δεν έρθει, θα συνεχίσω πάλι χαρούμενος την πορεία μου. Πάντα έλεγα ότι θα ήθελα πολύ να παίξω κάποια στιγμή στο έργο “Περιμένοντας τον Γκοντό” του Μπέκετ αλλά και να μην έρθει, δεν θα με κάνει να απογοητευτώ. Έχω απομυθοποιήσει λίγο τα πράγματα γύρω μου. Θέλω να ξημερώνει η ημέρα και να είμαι καλά. Αν έρθει το καλό, θα χαρώ αλλά το κυνήγι της φιλοδοξίας δεν μου λέει κάτι. Δεν είμαι αυτής της φιλοσοφίας.
Θα έβλεπες τον εαυτό σου σε ένα τάλεντ σόου μεταμφιέσεων όπως το Your Face SoundsFamiliar ή που έχει σχέση με την μουσική όπως το Just the 2 of us τα οποία επιστρέφουν από την νέα σεζόν στο γυαλί;
Πρόσφατα μου έγινε μια αντίστοιχη πρόταση. Όταν λοιπόν έφτασα στο σπίτι και το σκέφτηκα καλά, κατέληξα στο ότι θα με γέμιζε άγχος μια τέτοια διαδικασία, κάτι το οποίο δεν επιθυμώ καθόλου. Από την μια μπορεί να σου προσφέρει μια μεγάλη προβολή αλλά προσωπικά θέλω να κοιμάμαι το βράδυ με ήσυχη την συνείδηση μου. Αν παρατηρήσω ότι κάτι ξεπερνάει τα όρια μου και με αγχώνει, προτιμώ να πω όχι.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Αυτή την περίοδο έχω μπροστά μου την παράσταση “Τα χριστούγεννα του Σκρουτζ” η οποία παίζει κάθε Κυριακή στο Θέατρο Λαμπέτη αλλά και τις καθημερινές για τα σχολεία για ενάμιση μήνα λόγω της χριστουγεννιάτικης θεματικής του αλλά και τη παράσταση “Όλιβερ Τουιστ” στον ίδιο χώρο η οποία συνεχίζει μέχρι το τέλος της σεζόν. Τηλεοπτικά συνεχίζω τα γυρίσματα για το Έλα στη θέση μου. Υπάρχει μια μουσικοθεατρική ομάδα η οποία ιδρύθηκε από τον Γιώργο Σουξέ, τον Αλέξανδρο Τρανουλίδη κι εμένα με την οποία κάναμε κάποιες παραστάσεις στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Λόγω του ότι ο καθένας είχε τις δικές του υποχρεώσεις, σταματήσαμε σε ένα σημείο και τώρα θα ήθελα πολύ να το ξεκινήσω από την αρχή καθώς μιλάμε για ένα stand – up θέαμα μαζί με μουσική δίπλα αλλά και κάτι πιο ευέλικτο το οποίο θα μπορεί να λειτουργήσει σε πολλούς παρεϊστικους χώρους. Μου αρέσει η επαφή με το κόσμο αλλά και το γεγονός ότι με ένα μικρόφωνο εκτίθεμαι μπροστά σε ζωντανό κοινό το οποίο είναι κάτι πολύ δύσκολο.
Φωτογραφικό Υλικό : Μάρω Γεροντιδάκη, Μάριος Μιλωνάς
