Μια ταλαντούχα ηθοποιός η οποία έχει πάθος γι αυτό που κάνει και ένας άνθρωπος με μια ιδιαίτερη ευγένεια και σεβασμό για τους γύρω του για τα οποία ξεχωρίζει από την πρώτη στιγμή.
Η ξεχωριστή Αλεξάνδρα Καρακατσάνη με αφορμή την επιτυχημένη πορεία της παράστασης Ψύλλοι στ’ Αυτιά στο Θέατρο Μουσούρη, σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο Koitamagazine.gr και στον Πάνο Σταματόπουλο!
Την φετινή χειμερινή σεζόν βρίσκεσαι στο έργο “Ψύλλοι στ΄Αυτιά” με έναν πολύ δυνατό θίασο δίπλα σου και σε μια δουλειά που μέχρι και σήμερα έχει λάβει μεγάλη επιτυχία από το κόσμο. Πώς νιώθεις γι αυτή την επαγγελματική συνθήκη;
Καταρχάς είμαι πολύ συγκινημένη και νιώθω ευλογημένη που ο Πέτρος Φιλιππίδης με επέλεξε για την ομάδα του και που δημιούργησε μια τόσο καλοκουρδισμένη παράσταση, κάτι που με κάνει να νιώθω ότι συμμετέχω σε μια ορχήστρα και ότι χορεύω πάνω σε μια παρτιτούρα. Νιώθω πολύ χαρούμενη καθώς όλα τα παιδιά που συμμετέχουν είναι καταπληκτικά σε αυτό που κάνουν και διότι ο κόσμος μας μεταφέρει κάθε φορά ότι αυτό φαίνεται και πάνω στη σκηνή, κάτι που με γεμίζει μέσα μου. Είναι από τις λίγες φορές που είμαι σε έναν θίασο που όλοι συμβάλλουμε στο 100% ως ομάδα.
Πώς είναι η συνεργασία σου με τον Πέτρο Φιλιππίδη;
Ο Πέτρος έχει ένα στοιχείο το οποίο αναγνωρίζω πολύ εύκολα και το οποίο νιώθω πολύ κοντά μου. Κάποιοι άνθρωποι στο χώρο λένε ότι είναι το νώθο παιδί του Καρακατσάνη καθώς έχει μια δαιμόνια σκέψη και μια άνεση στον αυτοσχεδιασμό επί σκηνής και έτσι νιώθω πολύ συγγενικά μαζί του. Είναι στιγμές που τον παρακολουθώ από την κουίντα και τον θαυμάζω πάρα πολύ καθώς μου θυμίζει πολύ τον πατέρα μου.
Τι είναι αυτό που κρατάς από τον ίδιο;
Κρατάω το πάθος του για το θέατρο. Έχω την αίσθηση ότι ζει, ξυπνάει, κοιμάται, τρώει γι αυτό, κάτι που μου αρέσει πολύ.
Πώς θα χαρακτήριζες το θέατρο του σήμερα στην Ελλάδα; Πιστεύεις ότι βλέπουμε αξιόλογες παραγωγές εν μέσω της κρίσης;
Σήμερα υπάρχουν πολύ καλές παραστάσεις αλλά από την άλλη υπάρχει και μια πληθώρα παραστάσεων τις οποίες δεν μπορείς να τις δεις ακόμα και αν πηγαίνεις κάθε μέρα στο θέατρο. Αυτό το κομμάτι έχει την θετική αλλά και την αρνητική του μεριά. Προσωπικά θα εστιάσω στην αρνητική μεριά καθώς είναι πολύ άσχημο να βλέπεις νέα παιδιά να δουλεύουν σε μια παράσταση μόνο για την συμμετοχή και την εμπειρία και να μην πληρώνονται για τον κόπο τους. Λόγω του ότι στο παρελθόν έχω βρεθεί σε μια θεατρική παραγωγή στην οποία κάποια άτομα δούλευαν χωρίς να αμείβονται, είναι πραγματικά μια εκμετάλλευση και τότε νιώθεις και εσύ συνυπεύθυνος για όλη αυτή την κατάσταση. Από την άλλη πλευρά μέσα από αυτή την διαδικασία ο νέος έχει την δυνατότητα να εκφραστεί καλλιτεχνικά, κάτι που είναι πολύ θετικό για τον ίδιο.
Φέτος στη τηλεόραση παρατηρείται μια άνοδος της μυθοπλασίας καθώς μια μεγάλη μερίδα του κόσμου παρακολουθεί ξανά σειρές στο γυαλί όπως είναι οι Άγριες Μέλισσες και το Κόκκινο Ποτάμι τις οποίες επιβραβεύει με σημαντικά νούμερα τηλεθέασης. Πώς βλέπεις το φετινό τηλεοπτικό πεδίο;
Φέτος στη τηλεόραση παρατηρούμε ότι μπορείς να κάνεις τέχνη και να αναδειχθούν νέοι και ταλαντούχοι ηθοποιοί. Το θέατρο με την τηλεόραση είναι δυο διαφορετικά κομμάτια. Η τηλεόραση μπορεί να έχει την αμεσότητα καθώς μπαίνει στο σπίτι του καθενός από το πρώτο λεπτό αλλά το θέατρο είναι η ανάσα, είναι κάτι ζωντανό. Στη κωμωδία έχεις την αίσθηση ότι κάθε φορά παίζεις το έργο στο κοινό για πρώτη φορά.
Προσωπικά έχεις παρακολουθήσει το φετινό πρόγραμμα;
Έχω παρακολουθήσει αυτές τις δυο σειρές τις οποίες έχω βρει άκρως ενδιαφέρουσες. Γενικά στη ζωή μου δεν παρακολουθώ σε μεγάλο βαθμό τι συμβαίνει στη τηλεόραση αλλά κάθε φορά ενημερώνομαι μέσα από τον χώρο και τους συναδέλφους μου. Δυστυχώς αυτό το υπέροχο μέσο δεν το χρησιμοποιούν με τον τρόπο που θα έπρεπε διότι ακόμα και μια ταινία να θέλεις να παρακολουθήσεις, θα πρέπει αναγκαστικά να την δεις αρκετά αργά λόγω του συνολικού προγραμματισμού που επικρατεί. Tο ίντερνετ είναι κάτι που πραγματικά με έχει βοηθήσει στην καθημερινότητα μου.
Σήμερα τι είναι αυτό που συνεχίζει να σε γοητεύει στην δουλειά σου;
Πιστεύω ότι είναι ο λόγος που ξεκίνησα να κάνω θέατρο. Στο θέατρο είναι σαν να ζεις ζωές άλλων, κάτι που έχει μια ιδιαίτερη γοητεία. Από την άλλη το θέατρο είναι σαν “σχολείο” του απλού λαού μέσα από το οποίο ο θεατής μπορεί να αναγνωρίσει τον εαυτό του και να ταυτιστεί με κάτι αλλά και ο ίδιος ο ηθοποιός τον εαυτό του. Με αυτό τον τρόπο προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι, να διορθώσουμε ελαττώματα μας αλλά και διάφορες καταστάσεις στη κοινωνία.
Αν ξεκινούσες σήμερα την πορεία σου στο χώρο θεωρείς ότι θα διαχειριζόσουν διαφορετικά τις καταστάσεις γύρω σου, κάνοντας ίσως άλλες επιλογές στη καριέρα σου;
Όχι ότι δεν μου αρέσει να μετανιώνω αλλά πολλές φορές σκέφτομαι ότι για να είμαι στο σημείο που βρίσκομαι τώρα, είμαι μέσω όλων των επιλογών μου μέχρι και σήμερα.
Σήμερα χωράνε στην ζωή σου νέα καλλιτεχνικά όνειρα ή προτιμάς να ζεις το παρόν με την δουλειά που έχεις κάθε φορά μπροστά σου;
Eμείς οι ηθοποιοί κάθε 3-6 μήνες βρισκόμαστε σε μια διαρκής αναζήτηση για το τι θα κάνουμε. Προσωπικά θέλω να κάνω κάποια πράγματα στο μέλλον αλλά κυρίως θέλω να είμαι χρήσιμη στο θέατρο.
Πώς βλέπεις την σημερινή κατάσταση της χώρας; Είσαι αισιόδοξη με πράγματα γύρω σου;
Γενικά είμαι αισιόδοξη ως άνθρωπος έχοντας μια καλή πρόθεση για τον κόσμο γύρω μου. Ακόμα και σε μια ασχήμια που θ’ αντικρύσω στο δρόμο, θα προσπαθήσω ν’ αναζητήσω το θετικό στοιχείο της. Εύχομαι η νεολαία να οπλίσει τις επιθυμίες της και να αφήσει τις μολότοφ. Γενικότερα η βία ως φαινόμενο δεν νομίζω ότι βγάζει πουθενά καθώς η βία φέρνει πάντα βία.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Έχω κάποια νέα σχέδια τα οποία ευελπιστώ να ευδοκιμήσουν και το καλοκαίρι που μας έρχεται να γίνουν πραγματικότητα.
Η τηλεόραση και ο κινηματογράφος είναι κομμάτια που σε ενδιαφέρουν; Θα ήθελες στο μέλλον να βρεθείς σε μια τηλεοπτική σειρά ή σε μια νέα κινηματογραφική παραγωγή;
Λόγω του ότι μεγάλωσα σ’ ένα θεατροτεχνικό κλίμα στο οποίο όλα αυτά ήταν εκτός και τα οποία δεν ακουμπούσαμε εύκολα, σήμερα θα ήθελα πολύ να βρεθώ σε μια νέα αξιόλογη παραγωγή στο γυαλί ή στον κινηματογράφο.
