20 ελληνικές ταινίες, πολύ μπροστά από την εποχή τους!
Ελληνικές ταινίες που σε δύσκολα και συντηρητικά χρόνια έκαναν τη διαφορά με την τολμηρότητα των θεμάτων ή των θεαμάτων τους, προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις, άλλοτε θετικές, άλλοτε αρνητικές. Άλλες έμειναν στην ιστορία, άλλες δυστυχώς ξεχάστηκαν από κοινό και ειδικούς, καθώς θεωρήθηκαν ενοχλητικές από κυβερνήσεις και κυκλώματα, που τις έριξαν στην αφάνεια. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια μέσω διαδικτύου, πολλές από αυτές έρχονται στην επιφάνεια και επανεκτιμώνται.
Επιλέξαμε να παρουσιάσουμε 20 αντιπροσωπευτικά δείγματα, άλλες με την τόλμη της πολιτικής ή κοινωνικής τους άποψης , άλλες με νεωτεριστικές τεχνικές και με την ελπίδα ότι θα έφερναν στον κινηματογράφο μας την εξέλιξη και την πρόοδο, παρά το γεγονός ότι σε κάποιες από αυτές το τελικό αποτέλεσμα ήταν μάλλον άνισο, οι καλές προθέσεις όμως ορατές. Οι ταινίες παρουσιάζονται με χρονολογική σειρά.
1.Δάφνις και Χλόη (1931). του Ορέστη Λάσκου. Η πρώτη καλλιτεχνική ταινία του Ελληνικού κινηματογράφου, βασισμένη στο έργο του Λόγγου. Ο Λάσκος εμφανίζει σε αρκετά πλάνα της ταινίας γυμνούς τους δύο πρωταγωνιστές του, τη Λουκία Ματλή και τον Έντισον Βήχο, με αποτέλεσμα να αποχωρούν από την αίθουσα οικογένειες με τα μικρά παιδιά τους, πράγμα που δημιούργησε ένα μικρό σοκ στην εποχή και η ταινία χαρακτηρίστηκε από κάποιους ‘’πορνογραφική’’. Το αρνητικό της ταινίας χάθηκε με το πέρασμα των χρόνων. Στις αρχές της δεκαετίας του 90 βρέθηκε μια κόπια της στην Αμερική και η ταινία αποκαταστάθηκε.
20 ελληνικές ταινίες, πολύ μπροστά από την εποχή τους!
2.Κοινωνική σαπίλα (1932). του Στέλιου Τατασόπουλου. Η πρώτη κοινωνικοπολιτική ταινία του Ελληνικού κινηματογράφου, γυρισμένη τη χρονιά της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα με πενιχρά μέσα. Ο Τατασόπουλος τολμά να θίξει ευαίσθητα θέματα της εποχής, όπως η ανεργία και η ανέχεια, οι εργασιακοί αγώνες μέσα από τη δράση των συνδικάτων, αλλά και τη διακίνηση ναρκωτικών μέσα στα νοσοκομεία.
Η ταινία συνάντησε πολλά προβλήματα κατά την προβολή της στους κινηματογράφους, αστυνομικές παρεμβάσεις και απαγορεύσεις και οι κόπιες της καταστράφηκαν. Μέσα στη δεκαετία του 80, η Αγλαία Μητροπούλου εντόπισε υλικό της ταινίας στα υπόγεια του Ρεξ και με τη συνεργασία του, εν ζωή τότε, Τατασόπουλου, η ταινία αποκαταστάθηκε στο 90% της αρχικής της κόπιας. Μοναδική στα χρονικά του Ελληνικού κινηματογράφου η σκηνή της συμπλοκής των συνδικαλιστών με την αστυνομία.
3.Μαρίνος Κοντάρας (1948). Η τρίτη ταινία στη φιλμογραφία του Γιώργου Τζαβέλλα, μεταφέρει στο σινεμά το ομώνυμο μυθιστόρημα του Αργύρη Εφταλιώτη. Μια υπερπαραγωγή για τα δεδομένα της εποχής και ίσως η μοναδική απόπειρα ‘’επικής’’ ελληνικής ταινίας που γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Παράλληλα η πρώτη ελληνική ταινία που προβλήθηκε σε διεθνές φεστιβάλ (στο Κνοκ Λε Ζουτ του Βελγίου).
20 ελληνικές ταινίες, πολύ μπροστά από την εποχή τους!
4.Πικρό ψωμί (1951). Η θρυλική ταινία του Γρηγόρη Γρηγορίου, που καταπιάνεται με τα προβλήματα της μεταπολεμικής Ελλάδας, μέσα από τα συντρίμμια που άφησε η κατοχή και ο εμφύλιος. Αν και χαρακτηρίστηκε‘’νεορεαλιστική’’, ο Γρηγορίου διευκρίνισε ότι οι επιρροές του ήταν από το γαλλικό κινηματογράφο του μεσοπολέμου. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, πεθαίνει ξαφνικά στο πλατό από εγκεφαλική αιμορραγία ένας από τους πρωταγωνιστές ο Άλκης Παπάς.
Ο Γρηγορίου, προκειμένου να ολοκληρώσει την ταινία τον αντικατέστησε με άλλο ηθοποιό, δείχνοντας τον μόνο πλάτη, κάτι που θεωρήθηκε σκηνοθετικό στυλιζάρισμα από μερίδα των κριτικών. Η ταινία είχε προβλήματα με τη λογοκρισία, ενώ δε δούλεψε εμπορικά.
5.Μαύρη γη (1952). Η δεύτερη ταινία του Στέλιου Τατασόπουλου με επιρροές από τον ιταλικό νεορεαλισμό και με ημιντοκιμαντερίστικο ύφος, με θέμα τη ζωή και τις συνθήκες εργασίας των κατοίκων στα σμυριδωρυχεία της Απειράνθου Νάξου, βασισμένη σε σενάριο του Νίκου Σφυροέρα. Γυρισμένη με πολύ λίγα μέσα και με ερασιτέχνες ηθοποιούς, εκτός του Γιώργου Φούντα και της Φρόσως Κοκόλα, ήταν ένα δριμύ κατηγορώ στις άθλιες συνθήκες εργασίας των φτωχών εργατών και της εκμετάλλευσης τους από τα ‘’αφεντικά’’ που πλούτιζαν εις βάρος τους.
Η ταινία συνάντησε την αδιαφορία του κοινού της εποχής, ωστόσο τιμήθηκε με το Α’ Βραβείο των κριτικών κινηματογράφου στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1973 αλλά και σε Διεθνές Φεστιβάλ της ΕΣΣΔ.
20 ελληνικές ταινίες, πολύ μπροστά από την εποχή τους!
6.Στέλλα (1955). Η ταινία του Κακογιάννη που δε χρειάζεται συστάσεις, ωστόσο στην εποχή της υπήρξε ένα πραγματικό σκάνδαλο, με την ασυμβίβαστη ηρωίδα της, που αντί να είναι η κατατρεγμένη αθώα κορασίδα, ήταν μια χειραφετημένη γυναίκα, που ζούσε τη ζωή της όπως ήθελε, χωρίς υποκρισίες και ταμπού, μέσα από την εκρηκτική προσωπικότητα και τη γοητεία της Μελίνας Μερκούρη.
Κι ενώ η Στέλλα είχε έρθει πρώτη σε εισπράξεις στην εποχή της, κάποιοι κριτικοί ήταν αρνητικοί, σχεδόν υβριστικοί απέναντι της, κατηγορώντας την ως χυδαία και ξεδιάντροπη, που προβάλλει το νταηλίκι και τη σεξουαλική ασυδοσία, με φόντο το χυδαίο κόσμο των μπουζουκιών. Στο εξωτερικό βέβαια θριάμβευσε, αποσπώντας τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξένης Ταινίας από την Επιτροπή Ανταποκριτών Ξένου Τύπου στο Χόλιγουντ αλλά και μια υποψηφιότητα για το Όσκαρ ενδυματολογίας.
20 ελληνικές ταινίες, πολύ μπροστά από την εποχή τους!
7.Ο δράκος (1956). Η πρώτη ‘’ενοχλητική’’ ταινία του Ελληνικού κινηματογράφου, η δεύτερη σκηνοθετική δουλειά του Νίκου Κούνδουρου, κάπως δύσκολη και με κωδικούς στην αφήγηση της, που καταπιάνεται με θέματα που δε θα ήθελε να δει ο μέσος Έλληνας τότε στο σινεμά. Το τόλμημα της ταινίας ήταν ο υπαινιγμός της εξάρτησης της Ελλάδας από τις μεγάλες εξωτερικές δυνάμεις. Η αίσθηση της κενότητας της ζωής των ασήμαντων και νομοταγών πολιτών και πως αυτή βρίσκει ενδιαφέρον όταν αυτοί περάσουν στην παρανομία, όπως ακριβώς ο βασικός της ήρωας που τόσο εύστοχα υποδύεται ο Ντίνος Ηλιόπουλος, στον καλύτερο κινηματογραφικό του ρόλο.
Το αμερικάνικο φιλμ νουάρ συναντά τον ιταλικό νεορεαλισμό και το γερμανικό εξπρεσιονισμό, ενώ σαφείς οι αναφορές στην αρχαία τραγωδία στην περιβόητη αριστουργηματική σκηνή του καταγωγίου, με τη συνοδεία της μελαγχολικής μουσικής του Μάνου Χατζιδάκι. Η ταινία δεν άρεσε, όπως ήταν αναμενόμενο, στο πλατύ κοινό και στους Έλληνες κριτικούς, που εκφράστηκαν με σκληρότητα απέναντι της. Ωστόσο εγκωμιάστηκε από τους ξένους κριτικούς και έφτασε στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ της Βενετίας.
8.Η Δούκισσα της Πλακεντίας (1956). Αξιοσημείωτη προσπάθεια της πρώτης Ελληνίδας σκηνοθέτριας Μαρίας Πλυτά να καταγράψει την ανατριχιαστική πραγματική ιστορία της θρυλικής Δούκισσας Σοφίας, που πάνω στην αδυναμία της να δεχτεί το θάνατο της κόρης της Ελίζας, αποφασίζει να ταριχεύσει το σώμα της για να την έχει κοντά της. Μια διαφορετική και ίσως μοναδική στο είδος της ελληνική ιστορική ταινία εποχής, με στοιχεία θρίλερ και μεταφυσική ατμόσφαιρα στο στυλ των διηγημάτων του Έντγκαρ Άλαν Πόε.
20 ελληνικές ταινίες, πολύ μπροστά από την εποχή τους!
9.Η λίμνη των πόθων (1957). Μπορεί να την πει κανείς ως την πρώτη ‘’αισθησιακή’’ ταινία του Ελληνικού κινηματογράφου, αυτή η φιλόδοξη παραγωγή του Γιώργου Ζερβού, γυρισμένη στη μαγευτική Λιμνοθάλασσα του Μεσολογγιού. Πολλά τα νεορεαλιστικά στοιχεία, αλλά και τολμηρό θέμα, τα εργατικά δικαιώματα και η προάσπιση τους με την ίδρυση συνεταιρισμού.
Τολμηρή ωστόσο και ως θέαμα, αφού ο Ζερβός επιμένει στις ερωτικές σκηνές μεταξύ του Γιώργου Φούντα και της πρωτοεμφανιζόμενης Σόνιας Ζωίδου, Σταρ Ελλάς του 1955, που έκανε μια σύντομη καριέρα στον Ελληνικό κινηματογράφο και αργότερα στην Ελληνική αλλά και στην αμερικάνικη τηλεόραση. Η ταινία θα προκαλέσει το συντηρητικό κοινό της εποχής, πράγμα που δεν την εμπόδισε να γίνει τεράστια εμπορική επιτυχία (δεύτερη στις εισπράξεις της χρονιάς μετά τη ‘’Θεία από το Σικάγο) και να συμμετάσχει στα φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι, του Σαν Σεμπάστιαν και του Κορκ, όπου και βραβεύτηκε.
10.Έρωτας στους αμμόλοφους (1958). Η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα ενός από τους πιο εμπνευσμένους Έλληνες σκηνοθέτες της ‘’παλιάς σχολής’’, του Κώστα Μανουσάκη, που μέσα από τρεις και μόνο ταινίες, κατάφερε και άφησε στον Ελληνικό κινηματογράφο το προσωπικό του στίγμα. Βασισμένη στο διήγημα του Μαρμαρίδη ‘’Στις νεροκαλαμιές’’, είναι ένα αισθηματικό ερωτικό θρίλερ, με στοιχεία από τον ιταλικό νεορεαλισμό και περίεργο, τολμηρό για την εποχή στόρι.
Μια κοπέλα ζει απομονωμένη με τον πατέρα της σε μια ερημιά, κουβαλώντας δίπλα της ένα σκιάχτρο (ως σεξουαλικό υποκατάστατο). Όταν στην περιοχή θα εμφανιστεί ένας δραπέτης, το σκιάχτρο στα μάτια της θα πάρει σάρκα και οστά. Παραβλέποντας τα πολύ φτωχά μέσα της παραγωγής, η ταινία δίνει την ευκαιρία στην Αλίκη Βουγιουκλάκη για μια αξιοπρόσεκτη ερμηνεία, στο ρόλο μιας μισότρελης και στερημένης σεξουαλικά κοπέλας, λίγο πριν εξελιχθεί σε σταρ, ενώ για πρώτη φορά καταγράφεται σε ελληνική ταινία σκηνή γυναικείου οργασμού.
20 ελληνικές ταινίες, πολύ μπροστά από την εποχή τους!
11.Ερωτiκές ιστορίες (1958). Η δεύτερη σκηνοθετική δουλειά του Σωκράτη Καψάσκη και μια από τις καλύτερες του, αυτή η σπονδυλωτή ταινία περιλαμβάνει τρεις διαφορετικού ύφους ιστορίες. Στην πρώτη ιστορία, για πρώτη φορά θίγεται ένα πολύ ευαίσθητο θέμα, αυτό της σεξουαλικής επιθυμίας ατόμου με ειδικές ανάγκες, στο δεύτερο, οι διαλυμένες σχέσεις μιας οικογένειας που φτάνουν μέχρι και το φόνο και στο τρίτο, η μάταια αναζήτηση των προτύπων για κάτι ανώτερο, όπως ένας πλούσιος γάμος, σύμφωνα με τις μικροαστικές νοοτροπίες.
Μια πλειάδα σημαντικών ηθοποιών, η θαυμάσια μουσική του Χατζιδάκι, που συμβάλλει σημαντικά στην ατμόσφαιρα της ταινίας και η μία από τις δύο φορές όπου η Λούλα Αναγνωστάκη γράφει σενάριο ελληνικής ταινίας. Δυστυχώς η ταινία αγνοήθηκε από κοινό και κριτικούς της εποχής, αλλά ακόμα και σήμερα δεν έχει αναγνωριστεί η αξία της.
12.Έγκλημα στα παρασκήνια (1960). Η πρώτη ταινία του Ντίνου Κατσουρίδη, ένα από τα καλύτερα και πιο ολοκληρωμένα φιλμ νουάρ του κινηματογράφου μας, βασισμένο σε σενάριο του Γιάννη Μαρή. Μια πλειάδα αξιόλογων ηθοποιών με επικεφαλής τον Τίτο Βανδή στο ρόλο του αστυνόμου Μπέκα. Μέτρια εμπορική επιτυχία, ωστόσο κέρδισε τα βραβεία β’ γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της Ζορζ Σαρρή και καλύτερης φωτογραφίας για τον Αριστείδη Καρύδη-Φουκς στο πρώτο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης . Ήταν η πρώτη ελληνική ταινία που πουλήθηκε για διανομή στη διεθνή αγορά από την εταιρία Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης.
20 ελληνικές ταινίες, πολύ μπροστά από την εποχή τους!
13.Εφιάλτης (1961). Σκηνοθετικό ντεμπούτο το Ερρίκου Ανδρέου, η μοναδική καθαυτή Ελληνική ταινία τρόμου, με χιτσκοκικές αλλά και φρουδικές αναφορές. Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε η Βούλα Χαριλάου, στο ρόλο της σχιζοφρενούς ηρωίδας, που τιμήθηκε με το βραβείο γυναικείου ρόλου της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου Αθηνών, ενώ η Αθηνά Μιχαηλίδου κέρδισε το βραβείο β’ γυναικείου ρόλου στο 2ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Παρόλα αυτά, μέτρια η εμπορική της απήχηση.
14.Μονεμβάσια (1964). Μια ξεχωριστή αστυνομική περιπέτεια με ενδιαφέρουσα πλοκή, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γιώργου Σαρρή και υποβλητική ασπρόμαυρη φωτογραφία των Ντίνου Κατσουρίδη και Δήμου Σακελλαρίου. Αρκετά διαφορετική από τις ταινίες της εποχής, προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1964, τιμήθηκε με το βραβείο μουσικής για την εξαιρετική μουσική του Νίκου Μαμαγκάκη, αγνοήθηκε ωστόσο από το κοινό.
15.Δύσκολοι δρόμοι (1965). Δραματική κοινωνική ταινία του Νέστορα Μάτσα, χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις, που ωστόσο παρουσιάζει ενδιαφέρον ειδικά σήμερα, καθώς σε κάποιες σκηνές βλέπουμε τους εργάτες ενός ανθρακωρυχείου να επαναστατούν στο πλούσιο αφεντικό τους που τους εκμεταλλεύεται, ενώ ο δεύτερος τους χαρακτηρίζει ‘’αναρχικούς’’, ενώ υπονοείται η συνεργασία της αστυνομίας με το αφεντικό. Παρά το αξιόλογο καστ, η ταινία ήρθε 100η και προτελευταία σε εισπράξεις ανάμεσα στις 101 ταινίες της σεζόν 1965-55, κόβοντας μόλις 10.000 εισιτήρια, ενώ άξιζε καλύτερης τύχης σε σχέση με άλλα πρόχειρα μελοδράματα της εποχής που γέμιζαν τους περιφερειακούς κυρίως κινηματογράφους.
20 ελληνικές ταινίες, πολύ μπροστά από την εποχή τους!
16.Ο φόβος (1966). Κορυφαία και αψεγάδιαστη, η τρίτη και τελευταία στη φιλμογραφία του Κώστα Μανουσάκη, ένα σχόλιο σχετικά με τη σαθρότητα της ελληνικής επαρχίας, όπου όλα κρύβονται και καλύπτονται, καθώς όλοι έχουν κάτι να φοβηθούν. Ψυχαναλυτική η ματιά του Μανουσάκη που ευτυχώς δεν περιορίζεται μόνο στην ηθογραφία ή το θρίλερ, αποσπώντας εκπληκτικές ερμηνείες από το θαυμάσιο καστ ιδίως από τον Ανέστη Βλάχο στο ρόλο του σεξουαλικά στερημένου επαρχιώτη που βιάζει και σκοτώνει την κωφάλαλη υπηρέτρια, την Έλλη Φωτίου.
Η ταινία γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία στην εποχή της και προβλήθηκε στο 16ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερολίνου, αφήνοντας εξαιρετικές εντυπώσεις, έγινε τεράστια διεθνής εμπορική επιτυχία, παραδόξως όμως ο Μανουσάκης δεν ξανασχολήθηκε με τον κινηματογράφο, μην αντέχοντας τις συνθήκες που επικρατούσαν στην ντόπια παραγωγή.
20 ελληνικές ταινίες, πολύ μπροστά από την εποχή τους!
17.Πρόσωπο με πρόσωπο (1966). Ιδιαίτερη και μοναδική σάτιρα του αστικού νεοπλουτισμού, η καλύτερη δημιουργία του αξιόλογου Ροβήρου Μανθούλη, που γύρισε ο ίδιος με δικά του κεφάλαια αλλά και με τη συνδρομή φίλων του. Μέσα από το στόρι του φτωχού καθηγητή αγγλικών που αναλαμβάνει να κάνει μαθήματα στην κόρη ενός μεγαλοεπιχειρηματία και παράλληλα αντιμετωπίζει τον παραλογισμό και την υποκρισία ενός παρακμιακού κόσμου, αλλά και την όποια αδυναμία του να αντισταθεί στις προκλήσεις που αυτός του επιφυλάσσει.
Ταυτίζει στον ύπνο του τους ανθρώπους αυτούς με τους Γερμανούς κατακτητές στην κατοχή, ωστόσο ολοένα υποχωρεί στα θέλω τους, συνειδητοποιώντας την προσωπική του αποτυχία. Μια άκρως επίκαιρη πολιτική σάτιρα που προϊδέασε το τι θα γίνονταν στην Ελλάδα ένα χρόνο μετά. Η πιο προσωπική δουλειά του Μανθούλη, που παρά το γεγονός ότι βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης αλλά και στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο, δε γνώρισε ιδιαίτερη εμπορική επιτυχία (σχεδόν 90.000 εισιτήρια στην πρώτη της, προβολή) και δυστυχώς σήμερα προβάλλεται σπάνια.
20 ελληνικές ταινίες, πολύ μπροστά από την εποχή τους!
18.Ο θάνατος του Αλέξανδρου (1966). Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Δημήτρη Κολλάτου ήταν μια πραγματική πρόκληση σε κάθε επίπεδο. Με πολύ απλά κινηματογραφικά μέσα, περιγράφεται η ιστορία του ήρωα που πεθαίνει από λευχαιμία, ενώ δεν κρύβονται οι σεξουαλικές-βιολογικές ανάγκες του. Κανείς άλλος μέχρι τότε δεν κατέγραψε τα στάδια της αγωνίας του θανάτου, πολλά χρόνια πριν τον Μπέργκμαν στο ‘’Κραυγές και ψίθυροι’’ (1973) και τον Μορίς Πιαλά στις ‘’Τελευταίες ημέρες’’ (1974). Επιπλέον ο Κολλάτος, που υποδύονταν και το βασικό ρόλο, αναλαμβάνει να κάνει ο ίδιος το promotion της ταινίας με τολμηρά φειγ βολάν.
Ενώ η ταινία ξεκίνησε να προβάλλεται στους κινηματογράφους με σχετικά καλή προσέλευση θεατών, στη συνέχεια απαγορεύτηκε λόγω του ‘’ενοχλητικού’’ της θέματος και παρά το γεγονός ότι βραβεύτηκε από την Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου Αθηνών, με τα βραβεία σκηνοθεσίας και μουσικής (για την εξαιρετική δουλειά του Γιάννη Μαρκόπουλου), ο Κολλάτος βρήκε κλειστές τις πόρτες και του Κέντρου Ελληνικού Κινηματογράφου, αλλά και των παραγωγών, με αποτέλεσμα να φύγει τα επόμενα χρόνια στο Παρίσι.
19.Ο ζεστός μήνας Αύγουστος (1966). Η τελευταία και καλύτερη ταινία του Σωκράτη Καψάσκη, όπου προσαρμόζει στα καθ’ ημάς τους κώδικες του φιλμ νουάρ. Ιδιαίτερα ‘’σκοτεινή’’ ταινία για τα ελληνικά δεδομένα, υποστηρίζεται από την εξαιρετική φωτογραφία του Δημήτρη Παπακωνσταντή και τη σωστή κινηματογραφική αφήγηση, από το μοντάζ του Ντίνου Κατσουρίδη. Δυστυχώς ο Καψάσκης τα επόμενα χρόνια θα στραφεί κυρίως στην εκμετάλλευση ταινιών. Για κακή της τύχη, η ταινία πλασαρίστηκε στο εξωτερικό ως σοφτ πορνό με επιπρόσθετες άσχετες ερωτικές σκηνές.
20 ελληνικές ταινίες, πολύ μπροστά από την εποχή τους!
20.Το κανόνι και το αηδόνι (1968). Η συμπεριφορά του νεοέλληνα όταν βρίσκεται κάτω από τον ξένο ζυγό περιγράφονται με ουσιαστικό τρόπο στην πρωτότυπη σπονδυλωτή ταινία του Ιάκωβου Καμπανέλλη, στη δεύτερη και τελευταία σκηνοθετική του απόπειρα στον Ελληνικό κινηματογράφο. Η ταινία αποτελείται από τρία σκετς, τα δύο αναφέρονται στην κατοχή και το τρίτο στον Κυπριακό αγώνα, σπάνιο και δύσκολο θέμα για τον κινηματογράφος μας. Η σκηνή στο τρίτο σκετς μεταξύ του Διονύση Παπαγιαννόπουλου και του Γιώργου Καμπανέλλη, που συνεννοούνται με τη γλώσσα λυκόσκυλων, θεωρείται από τις πιο σπαρακτικές και πρωτότυπες της ταινίας. Ένα αληθινό διαμάντι του κινηματογράφου μας, που έλαβε πολλές διακρίσεις, αλλά και την ψυχρή υποδοχή του κοινού της εποχής.
Δείτε ακόμη:
Αφιέρωμα : ΤΟΛΗΣ ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΟΣ – Τα δύσκολα χρόνια πριν την καταξίωση!
Η μαγική δίαιτα που έκανε η Αλίκη Βουγιουκλάκη
Η Αλίκη του καλοκαιριού (Φωτογραφίες και δηλώσεις της αξέχαστης σταρ)
Αφιέρωμα : Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΜΕ ΤΑ ΞΑΝΘΑ ΜΑΛΛΙΑ (50 Χρόνια μετά)
Υπολοχαγός Νατάσα: Στα παρασκήνια της θρυλικής ταινίας – Μέρος 1ο
Ακολουθείστε το Koitamagazine.gr στο Google news και μάθετε πρώτοι όλα τα καλλιτεχνικά νέα!
