Ο Νίκος Μέλλος λίγο πριν την πρεμιέρα του έργου “AFTERPLAY” σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά στο θέατρο Αγγέλων Βήμα, μιλάει στο Koitamagazine.gr και στον Πάνο Σταματόπουλο μεταξύ άλλων για την συνεργασία του με την Θεοδώρα Σιάρκου και τον Πασχάλη Τσαρούχα επί σκηνής, για το τι άλλαξε στον ίδιο έπειτα από την περιπέτεια της υγείας του, για τα άτομα που είναι πάντα κοντά του όταν έχει ανάγκη από μια συμβουλή αλλά και για τις συνεργασίες που αναζητάει να κάνει στο μέλλον.
Στο δεύτερο μισό της θεατρικής σεζόν θα βρίσκεσαι στο έργο AFTERPLAY σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά στο θέατρο Αγγέλων Βήμα, σε ένα έργο που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα . Πώς προέκυψε αυτή η επαγγελματική πρόταση; Τι σε έκανε να πεις το ναι σε αυτή την δουλειά;
Η πρόταση προέκυψε από τον σκηνοθέτη της παράστασης (Θοδωρή Βουρνά) όπου λίγο καιρό πριν είχαμε συνεργαστεί για μια ταινία μικρού μήκους και έτσι με γνώριζε και θέλησε να με χρησιμοποιήσει και στο Afterplay . Μου άρεσε το έργο και η ιδέα του Θοδωρή πάνω σε αυτό και όταν μου ανέφερε ποιοι θα ήταν οι συνεργάτες το ναι ήταν μονόδρομος .
Επί σκηνής συνεργάζεσαι με δύο καταξιωμένους ηθοποιούς με λαμπρή πορεία στο χώρο όλα αυτά τα χρόνια όπως είναι η Θεοδώρα Σιάρκου και ο Πασχάλης Τσαρούχας. Τι κρατάς από τον καθένα ξεχωριστά;
Ναι και είναι πολύ μεγάλη η χαρά μου που βρίσκομαι μαζί τους αλλά και με την Μαρία Θωμά. Και από τους δυο κρατάω το ποσό ζεστοί έχουν υπάρξει απέναντι μου και στο κομμάτι της δουλειάς αλλά και έξω από αυτό . Συνεχώς προσπαθούν να βοηθήσουν με όποιον τρόπο μπορούν και οι συμβουλές τους είναι πάντα καίριες και εύστοχες . Με έχουν κάνει να αισθάνομαι ασφαλής στο να εκτεθώ (σκηνικά) διότι ξέρω ότι όχι μόνο δεν θα κριθώ από τους ίδιους αλλά θα είναι εκεί με πραγματικό ενδιαφέρον για να βοηθήσουν .
Η αβεβαιότητα του καλλιτεχνικού χώρου και η οικονομική ανασφάλεια είναι κάτι που συνηθίζεται με τα χρόνια ή κάθε φορά νιώθεις το ίδιο άγχος για το ποιο θα είναι το επόμενο σου βήμα;
Νομίζω είναι η φύση του επαγγέλματος να σκέφτεσαι συνεχώς την επόμενη δουλειά . Προσωπικά έχω πάντα άγχος και για τις δουλειές που κάνω αλλά και που πρόκειται να κάνω. Και γιαυτό κατά κύριο λόγο φταίει ο τρόπος που γίνονται πλέον οι δουλειές στο θέατρο.
Το 2016 διαγνώστηκες με ένα αυτοάνοσο νόσημα στο έντερο υποχρεώνοντας σε φαρμακευτική αγωγή εφ’ όρου ζωής . Τι άλλαξε στο Νίκο έπειτα από αυτό το συμβάν; Αυτή η περιπέτεια σε έκανε να αναθεωρήσεις πράγματα και καταστάσεις γύρω σου;
Σε ένα πολύ πρακτικό επίπεδο με έκανε να εγκαταλείψω τον πρωταθλητισμό . Ήμουν ούτως η άλλως στα πρόθυρα να σταματήσω όποτε η αρρώστια ήταν μια πιο σοβαρή αφορμή. Ήταν η πρώτη φορά που αισθάνθηκα πραγματικά αδύναμος και επίσης η πρώτη φορά που φοβήθηκα για την ζωή μου. Προφανώς και η ασθένεια δεν είναι τόσο σοβαρή απλώς εγώ όταν έγινε η διάγνωση δεν μπορούσα να το αντιληφθώ , με είχε κατακυριεύσει ο φόβος . Στην πορεία με έκανε να αλλάξω αρκετές συμπεριφορές μου και να μειώσω αρκετά το (χωρίς λόγο ) στρες που είχα στην καθημερινότητα μου .
Σήμερα τι είναι αυτό που σε χαροποιεί στη δουλειά και σε κάνει να νιώθεις γεμάτος μέσα σου;
Η δουλειά για εμένα είναι ταξίδι χωρίς προορισμό . Ένα ταξίδι γνωριμίας του εαυτού μας αλλά και παράλληλα λόγω των έργων ένα ταξίδι σε άλλες χώρες και άλλες εποχές . Έχω την ανάγκη μέσα από την δουλειά μου να γνωρίσω τον «άνθρωπο» καλύτερα και όσο γίνεται να γνωρίζω καλύτερα και εμένα .
Σε κρίσιμες στιγμές που έχεις ανάγκη μια συμβουλή σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο, ποια είναι τα πρόσωπα που επιθυμείς να έχεις δίπλα σου;
Την μαμά μου . Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι που δεν της έχω πει , κάθε φορά όταν συμβαίνει κάτι σε σχέση με εμένα η με την δουλειά μου είναι ο πρώτος άνθρωπος που θα πάρω τηλέφωνο. Μετά ακολουθεί η υπόλοιπη οικογένεια και οι φίλοι μου . Για εμένα οι φίλοι μου είναι οικογένεια και αισθάνομαι πολύ τυχερός για τους ανθρώπους που έχω δίπλα μου . Αλλά ειδικά στα επαγγελματικά νομίζω ότι οφείλω να αναφέρω τον πολύ καλό μου φίλο αλλά και πρώην καθηγητή μου Κώστα Μπερικόπουλο . Είναι ο άνθρωπος που έχει σταθεί ως θεατρικός πατέρας , μέντορας όπως θες πες το . Δεν υπάρχει δουλειά μου που να μην τον έχω ρωτήσει να μου πει την γνώμη του και να με συμβουλεύσει . Αλλά κι την θεατρική Μαμά , Λίλα Μουτσοπούλου η οποία όντως έχει κάνει και την μαμά μου στο θέατρο . Και ευτυχώς για εμένα είναι ακόμα κοντά μου μέσα από την κοινή μας ομάδα playback Δέκα.
Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε κάποια χρόνια σε καλλιτεχνικό επίπεδο; Ονειρεύεσαι κάποιους ρόλους ή συνεργασίες τις οποίες θα ήθελες να υλοποιήσεις;
Θέλω να με φαντάζομαι χορτάτο , να κάνω συνεχώς καινούριους ρόλους και να μην προλαβαίνω να έχω χρόνο ούτε για ύπνο από την πολλή δουλειά . Όλοι οι ρόλοι είναι σπουδαίοι αλλά θα ήθελα πάρα πολύ κάποια στιγμή στην καριέρα μου να έχω ρόλο στα 6 πρόσωπα του Πιραντέλλο και επίσης αν γίνει ποτέ θεατρικό μιούζικαλ το Greatest Showman . Γενικότερα όμως αναζητώ συνεργασίες με νέους ανθρώπους- σκηνοθέτες διότι βλέπω ότι οι δουλειές τους με εκφράζουν περισσότερο και είναι πιο κοντά σε αυτό που αρέσει σε εμένα.
