O Νίκος Βατικιώτης με αφορμή την συμμετοχή του στην παράσταση ” Οι 12 Ένορκοι” στο Θέατρο Αλκμήνη και την νέα του είσοδο στον θίασο του έργου “Ο Θαυμαστός κόσμος της Μαργαρίτας” στο Θέατρο Χυτήριο, σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο Koitamagazine.gr και στον Πάνο Σταματόπουλο.
Την φετινή θεατρική σεζόν ο κόσμος σε απολαμβάνει στο καστ της επιτυχημένης παράστασης “12 Ένορκοι” στο Θέατρο Αλκμήνη. Τι είναι αυτό που ξεχωρίζεις από αυτή την δουλειά;
Έχω την χαρά, δύο χρόνια τώρα, να είμαι μέρος μιας υπέροχης και επιτυχημένης δουλειάς. Όταν είδα, πριν από πέντε χρόνια, τους 12 ενόρκους, η πρώτη μου σκέψη ήταν πόσο πολύ θα ήθελα να παίζω σε αυτή την παράσταση. Μετά από μερικά χρόνια λοιπόν, είχα την ευλογία να με καλέσει η Κωνσταντίνα Νικολαίδη, να μου προτείνει να δουλέψω σε αυτή την παράσταση και μάλιστα στον ρόλο που είχα ξεχωρίσει από την αρχή, στον Ένορκο 5. Καταλαβαίνεις λοιπόν πόσο όμορφο είναι για έναν ηθοποιό , να γίνεται πραγματικότητα ένα επαγγελματικό όνειρο. Και όντας πια μέσα σε αυτήν την “οικογένεια” , γιατί έτσι ακριβώς λειτουργούν όλα, η λέξη “όμορφο” , προσδιορίζει όλη την δουλειά. Όμορφο έργο, όμορφοι άνθρωποι, όμορφη ενέργεια, όμορφη δουλειά. Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις κάτι, γιατί κάθε μικρή λεπτομέρεια , έχει συμβάλει πολύ στο να μιλάμε για μια υπέροχη παράσταση.
Η παράσταση μετράει 6 χρόνια απόλυτης επιτυχίας και συνεχών sold out. Αυτή η επιτυχία σου δημιουργεί ένα άγχος για τις αποδόσεις σου σε καθημερινό επίπεδο;
Εδώ μιλάμε για την απόλυτη χαρά! Να συμμετέχεις σε μια δουλειά που σου αρέσει πολύ, και ταυτόχρονα να είναι αυτή η δουλειά 6 χρόνια sold out. Θα μπορούσε να είναι αγχωτικό, στο επίπεδο του να ανταπεξέλθεις στις προσδοκίες του έργου και του κόσμου. Είναι ως τέτοιος ο τρόπος με τον οποίο έχει χτιστεί αυτή η παράσταση και ο τρόπος που με αγκάλιασαν όλοι όταν μπήκα, σε συνδυασμό με την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου, τελικά το οποιοδήποτε άγχος μετατράπηκε σε δύναμη, σε ενέργεια και σε διάθεση. Μακάρι όλες οι δουλειές που θα βρίσκομαι, να έχουν όλη αυτή τη αποδοχή και την επιτυχία που βιώνουμε στους 12 ενόρκους.
Εδώ και λίγες μέρες τα πρωινά της Κυριακής σε βρίσκουμε στο έργο “Ο θαυμαστός κόσμος της Μαργαρίτας” στο Θέατρο Χυτήριο, στον ρόλο που μέχρι τότε έπαιζε ο Άρης Πλασκασοβίτης. Πως είναι η εμπειρία σου με το παιδικό κοινό; Ήταν για σένα μια πρόκληση αυτό το θεατρικό είδος;
Έχω την χαρά, τα τελευταία 10 χρόνια να κάνω θέατρο για παιδιά. Φέτος ήταν η δεύτερη σεζόν της Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας. Μια παράσταση από τις καλύτερες που έχω κάνει ποτέ. Ήρθε ο Φλεβάρης, κλείσαμε τον κύκλο μας και ξαφνικά, ήρθε η πρόταση από την σκηνοθέτη Βάσια Αργέντη ,να αντικαταστήσω τον Άρη ,που ξεκινάει στο Εθνικό Θέατρο, στον Θαυμαστό Κόσμο της Μαργαρίτας. Μόλις διάβασα το κείμενο και είδα το καστ, κατευθείαν η απάντηση μου ήταν θετική. Και το ένστικτο μου ήταν ολόσωστο. Είναι μια υπέροχη δουλειά, με την Δήμητρα Στογιάννη, την Εύη Δαελη, τον Γιώργο Γεροντιδάκη και φυσικά τον Σωκράτη Πατσίκα. Το να αντικαταστήσεις έναν συνάδελφο όπως ο Άρης Πλασκασοβιτης, με τόσα χαρίσματα που βγάζει πάνω στην σκηνή, είναι μια πρόκληση, αλλά για να πω την αλήθεια, περιμένω πάντα τέτοιες προκλήσεις στην δουλειά με πολύ χαρά.
Είναι όμορφο να πιέζεις λίγο παραπάνω και λίγο παραπάνω τον εαυτό σου και να ανακαλύπτεις πόσο μπορείς να ανεβάσεις τα δικά σου όρια. Είναι πολύ όμορφη δουλειά,σε κείμενο και σκηνοθεσία της Βάσιας Αργέντη, με σεβασμό στα παιδιά, με ευφυές χιούμορ και με ένα θέμα, την καταστροφή του περιβάλλοντος, που καλό είναι να το “γνωρίσουμε” και να το “αναγνωρίσουμε” όλοι. Τώρα αν κάποιος επηρεαστεί κιόλας και προσπαθήσει για το ελάχιστο καλύτερο, τότε μιλάμε και για πραγματική επιτυχία της παράστασης.
Τι έχεις αποκομίσει από την πορεία σου στον καλλιτεχνικό χώρο μέχρι και σήμερα;
Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι άνθρωπος τον απολογισμών και της της ” ζυγαριάς”. Από το 2007, που ξεκίνησε αυτό το ταξίδι μου στον χώρο του θεάτρου, έχω ζήσει και έχω λάβει πολλά συναισθήματα και πράγματα. Νομίζω εκεί κρύβεται και η ουσία της δουλειάς. Να καταλάβεις το μέγεθος και την δύναμη του θεάτρου, να προσπαθήσεις με ήθος και σεβασμό να δώσεις ότι μπορείς από εσένα και να σε ανταμείψει εκείνο όπως ξέρει να κάνει με μοναδικό τρόπο. Σε κάθε δουλειά υπάρχουν όμορφες και κακές στιγμές. Το σημαντικό είναι ότι μετά από 10 χρόνια ενεργής παρουσίας, νιώθω ότι κάνω αυτό ακριβώς που θέλω και ό,τι ήρθε και θα έρθει με έχει φέρει ακριβώς εδώ που είμαι.
Έχεις θυσιάσει στιγμές από την προσωπική σου ζωή και την καθημερινότητα σου για την αγάπη για το επάγγελμα; Πόσο εύκολο είναι να βρεις την λεπτή ισορροπία ανάμεσα στα δύο κομμάτια;
Δεν θα ωραιοποιήσω την αλήθεια. Είναι μια δουλειά, που μόνο αν την αγαπάς πραγματικά μπορείς να την κάνεις. Η υποκειμενικότητα που την περιβάλλει, την καθιστά ακόμη πιο ιδιαίτερη. Οι θυσίες, οι εκπτώσεις, η υπέρβαση του προσωπικού χρόνου και της προσωπικής διασκέδασης, είναι χαρακτηριστικά που απαιτούν αυτήν την αγάπη. Προσπαθώ , καμία φορά και με αρνητικές συνέπειες, να το βλέπω σαν δουλειά. Μια δουλειά με μαγικές προεκτάσεις αλλά δουλειά. Όταν τελειώνω την “δουλειά” μου, την αφήνω εκεί και προσπαθώ να την αφήνω έξω από καθετί προσωπικό και καθημερινό. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις προσωπική ισορροπία και ηρεμία για να μπορέσεις να αποδώσεις σε μια τέτοια δουλειά, που ταυτόχρονα δεν την ενδιαφέρει αν σήμερα είσαι στεναχωρημένος , χαρούμενος, πιεσμένος. Είμαι σε μια φάση που έχω μια υπέροχη ζωή και ταυτόχρονα κρατάω την δουλειά μου σε υψηλό επίπεδο, με συνεργασίες με καλούς σκηνοθέτες, εξαιρετικούς ηθοποιούς και δυνατές παραστάσεις.
Σήμερα στην ζωή σου χωράει ένα νέο καλλιτεχνικό όνειρο όπως μια συνεργασία που επιθυμείς πολύ ή ένας ρόλος ζωής;
Νομίζω πως αυτό το σαράκι, δεν θα σταματήσει ποτέ να τρώει το μέσα μου. Υπάρχουν και συνάδελφοι / φίλοι που με “βρίζουν” για αυτό. Με το που ανέβει μια δουλειά, το πρώτο πράγμα που νιώθω μετά την χαρά του χειροκροτήματος είναι…” τώρα, τι; “. Το να ονειρεύεσαι είναι σημαντικός παράγοντας για να εξελίσσεσαι. Είχα την χαρά , μια συνεργασία που ήθελα πολύ να έχω, να συμβεί επί σκηνής και αυτή είναι με τον Θανάση Κουρλαμπά. Τον θεωρώ από τους καλύτερους ηθοποιούς που όχι μόνο έχω συνεργαστεί, αλλά και έχω απολαύσει να παίζει. Δεν πιστεύω τόσο στους ρόλους όσο στις παραστάσεις. Οπότε θα δείξω μια μετριοφροσύνη, που μεταξύ σοβαρού και αστείου δεν είναι βασικό χαρακτηριστικό μου, και θα πω ότι εύχομαι όλη η πορεία που έρχεται για μένα στην δουλειά, να έχει τις συνθήκες και την ποιότητα των παραστάσεων που συμμετέχω αυτήν την περίοδο. Θα συνεχίσω να ονειρεύομαι, να προσπαθώ, να διεκδικώ και να “θέλω” , γιατί αυτό με κάνει να γίνομαι καλύτερος.
