Ο Στάθης Μαντζώρος με αφορμή την επιτυχημένη πορεία της παράστασης “Ιστορία χωρίς Όνομα” στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, μιλάει στο Koitamagazine.gr και στον Πάνο Σταματόπουλο μεταξύ άλλων για την εμπειρία του από την συμμετοχή του στη τηλεοπτική σειρά “Το 10” του Μ. Καραγάτση και για την φετινή ενίσχυση της μυθοπλασίας στο τηλεοπτικό πεδίο, για τις απογοητεύσεις και απορρίψεις και για το πώς αυτές μπορούν να σε φέρουν πιο κοντά στην επιτυχία αλλά και για τα καλλιτεχνικά όνειρα για το μέλλον.
Την φετινή θεατρική σεζόν ο κόσμος σε απολαμβάνει στο έργο Ιστορία χωρίς όνομα στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Τι είναι αυτό που έχεις ξεχωρίσει πιο πολύ σε αυτή την δουλειά;
H απόλυτη αρμονία που διέπει τη θεατρική ομάδα και η συμμετοχή όλων με ένα τρόπο ολοκληρωτικό και ευφάνταστο, έχουν συμβάλλει στο άρτιο, κατά την κρίση μου, αποτέλεσμα της παράστασης. Πρόκειται για ένα ιστορικό ερωτικό δράμα, μία σκληρή και βαθιά ανθρώπινη ιστορία. Το σενάριο αποτυπώνει μεγαλοπρεπώς τη δύναμη του έρωτα και τις επιπτώσεις του στην ψυχοσύνθεση των ανθρώπων.
Σε μια εποχή που το θέατρο δεν περνάει και τις καλύτερες του μέρες σε εμπορικό επίπεδο, η παράσταση κρίνεται άκρως επιτυχημένη από το κόσμο με συνεχή sold out. Σε αγχώνει περισσότερο αυτός ο βαθμός επιτυχίας ή εσύ δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό ανεξάρτητα των αποδόσεων ενός project;
Η επιτυχία μιας παράστασης είναι ηθική ενθάρρυνση για τους συντελεστές και τους ηθοποιούς και καθοριστικός παράγοντας που συμβάλλει στην αναγνώριση του κόπου τους.Σε βάζει σε μια διαδικασία αυτοβελτίωσης, αυτοσεβασμού και αυτοπεποίθησης. Τον καλύτερο σου εαυτό αναμφίβολα τον δίνεις χωρίς εκπτώσεις, χωρίς περικοπές και όχι κατά περίπτωση, απλά τον δίνεις πάντα. Η επιτυχία όμως μπορεί να σε απογειώσει, να σε κάνει να εμπνευστείς, να σου προσφέρει νόημα, πληρότητα και εσωτερική γαλήνη για τη συνέχιση του έργου σου.
Φέτος στη τηλεόραση παρακολουθούμε μια αισθητή ενίσχυση της μυθοπλασίας με τις σειρές Άγριες Μέλισσες και Κόκκινο Ποτάμι να έχουν κερδίσει απόλυτα την εμπιστοσύνη του κόσμου. Έχεις παρακολουθήσει το φετινό πρόγραμμα;
Στους φρενήρεις ρυθμούς της οικογενειακής και επαγγελματικής μου ζωής, κι όμως καταφέρνω να τα παρακολουθώ. Έχω συμμετάσχει στο 10 του Καραγάτση και έχω ιδία γνώση. Είχαμε δημιουργήσει εκεί ένα κόσμο ολόκληρο, όπου βάζοντας τα ρούχα του ρόλου περιφερόμασταν σε μια γειτονιά που τα είχε όλα, από τον καφενέ, το μανάβη, τον μπακάλη, τα πάντα. Παλιές, απλές μνήμες που είναι πολύτιμο να μεταφέρεις στον κόσμο και που αξιολογώ, εξίσου, αξιόλογες για τον ηθοποιό που τις βιώνει. Είναι μυθιστορήματα που αναπτύσσονται με λεπτομέρειες της καθημερινότητας και που σε ωθούν να υπάρχεις μπροστά στο φακό και όχι απλά να υποδύεσαι. Κάτι παρόμοιο διακρίνω ευκρινώς και στις σειρές μυθοπλασίας, όπου συμμετέχουν ηθοποιοί που έχοντας κερδίσει πολλές μάχες στο θέατρο βρίσκουν τη θέση τους και στην τηλεόραση.
Σκέφτηκες ποτέ την ζωή σου εκτός θεάτρου και υποκριτικής αναζητώντας μια νέα επαγγελματική διαδρομή;
Δε θα άλλαζα την επιλογή μου αλλά ούτε και την πορεία μου, καθώς εξαρχής ήταν προσωπική μου βούληση να διανύσω αυτό το ταξίδι. Όμως η ζωή και η φύση μας ταυτόχρονα είναι πολυδιάστατες έννοιες. Η επαφή μου με τη γη και η ενασχόληση με εναλλακτικές καλλιέργειες είναι δράσεις που τονώνουν τον ψυχισμό μου και σε γενικότερο πλαίσιο με ισορροπούν. Με ένα μαγικό τρόπο νιώθω ότι το ένα τροφοδοτεί το άλλο και ο συνδυασμός τους εμένα.
Οι απογοητεύσεις και οι τυχόν απορρίψεις του χώρου πόσο πολύ δυνατό σε έκαναν;
Οι απορρίψεις και οι απογοητεύσεις στη ζωή και στην επαγγελματική αρένα δεν μπορούν να αποκλειστούν. Κατά τη γνώμη μου, δεν μπορείς να φτάσεις στη επιτυχία αν πρωτίστως δεν έχεις βιώσει αποτυχίες. Πρέπει να βασίζεσαι σε αυτές και να τις αξιοποιείς ως εμπειρίες για να μπορέσεις να κατορθώσεις τους στόχους σου. Αυτός που ρισκάρει, που δοκιμάζει νέα πράγματα και σκέφτεται έξω από τα τετριμμένα, κάποια στιγμή θα αποτύχει. Προσωπικά, όταν με συναρπάζει κάτι νέο, αυτομάτως, λησμονώ ότι με πίκρανε στο παρελθόν και απλά οραματίζομαι το μέλλον.
Μετά από αρκετές σημαντικές επιτυχίες και συνεργασίες στο βιογραφικό σου, χωράει σήμερα στη ζωή σου ένα νέο καλλιτεχνικό όνειρο;
Θεωρώ ότι κάθε καινούργια συνεργασία και κάθε νέο ξεκίνημα συνθέτουν ένα μικρό καλλιτεχνικό όνειρο. Αν πάλι, αστάθμητοι παράγοντες και καταστάσεις δεν ευνοούν αυτή τη μετάλλαξη, τότε ο καθένας μας είναι υπεύθυνος και ικανός να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες για να το βιώσει κατ΄αυτόν τον τρόπο. Άλλωστε, αποτελεί κι αυτό αναπόσπαστο κομμάτι της δουλείας μας. Ένα καλλιτεχνικό όνειρο προϋποθέτει επικοινωνία, επαφή και έμπνευση. Αυτός ο δρόμος σε θέλει εκεί, ακέραιο, ολόκληρο με σύμμαχο όλες τις αισθήσεις σου, μέχρι το τέλος. Ποτέ βέβαια δεν γνωρίζεις εξαρχής αν το τέλος θα είναι ευτυχές η ατυχές, αλλά το όνειρο σε θέλει κοντά του μέχρι τη λήξη του. Το θέατρο και η ποίηση, είναι τα μόνα όνειρα που δεν τελειώνουν ποτέ.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Βρισκόμαστε σε πρόβες για τη θεατρική παράσταση «Μαρία Στούαρτ», σε σκηνοθεσία της Μαρλένε Καμίνσκι, όπου θα βρίσκομαι μαζί με τη Στεφανία Γουλιώτη τη Λουκία Μιχαλοπούλου και μια γερή ομάδα, με το ρόλο του Λέστερ με την οποία θα κάνουμε πρεμιέρα στις 24 Απριλίου στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Για την επόμενη σεζόν, συνεχίζουμε δυναμικά με την παράσταση “Ιστορία χωρίς όνομα” και βλέπουμε…
