Η Ασπασία Μηλιαράκη μένει σπίτι και μιλάει στο Koitamagazine.gr και στον Πάνο Σταματόπουλο. Η αγαπημένη ηθοποιός μιλάει για το πώς βιώνει την κατάσταση γύρω της κάτω από την απειλή του κορωνοϊού αλλά και για την νέα της καθημερινότητα στο σπίτι, στέλνοντας το δικό της μήνυμα αισιοδοξίας στο κόσμο.
Την στιγμή που μιλάμε βρισκόμαστε ως χώρα αλλά και ως πολίτες σε μια δύσκολη αλλά και πρωτόγνωρη κατάσταση για όλους μας εν μέσω πανδημίας . Πώς βιώνεις αυτή την κατάσταση; Πόσο αισιόδοξη νιώθεις ως προς την εξέλιξη των γεγονότων στην χώρα αλλά και παγκόσμια;
Όλο αυτό που ζούμε είναι πρωτόγνωρο. Περίμενα πως κάποια στιγμή ο πλάνητης θα “έσκαγε “, ύστερα από όλη αυτή την κακοποίηση που υφίσταται από εμάς χρόνια τώρα , όμως δεν περίμενα πως θα γινόταν στις μέρες μας, ότι δηλαδή θα ζούσα για να βιώσω και να παρακολουθώ όλο αυτό. Ήρθε με αυτή τη μορφή, της πανδημίας και όλος ο κόσμος παρακολουθεί χωρίς να ξέρει τι έπεται μετά. Για μένα το ότι ο πλανήτης αρχίζει να θεραπεύεται είναι πολύ συγκινητικό και επιλέγω να βλέπω την μεγαλύτερη εικόνα την αισιόδοξη, γιατί γνωρίζω πως όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο, στην προκειμένη περίπτωση εγώ με το εγώ μου και έπειτα εγώ με το εμείς!
Γινόμαστε πιο συμπονετικοί, πιο υπεύθυνοι όχι μόνο απέναντι σε τον εαυτό μας, αλλά και προς τους άλλους (γιατί πρέπει, επιβάλλεται) και για αυτούς που δεν ίδρωνε το αυτί τους με το να τους επιβληθεί να ενδιαφερθούν για τον διπλανό τους μένοντας σπίτι μπορεί να είναι κάτι που να περάσει στον οργανισμό τους και να αρχίσουν να λειτουργουν με περισσότερη ενσυναίσθηση! Είμαι λοιπόν ψύχραιμη, ήρεμη, ευδιάθετη, εστιασμένη στο κέντρο μου και προσπαθώ να λειτουργώ σαν να έχω εγώ ή ίδια τον ιό. Είναι ώρα να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτούλη μας και να μετακινηθούμε σε κάτι πιο συλλογικό, πιο δεμένο και οφελιμο για το καλό της χώρας και ολοκλήρου του πλανήτη. Κσι αφού δεν το μάθαμε μόνοι μας, ήρθε η ζωή να μας το μάθει με δύσκολο τρόπο!
Μένουμε σπίτι και είναι η στιγμή που πρέπει άπαντες να δείξουμε ωριμότητα και υπευθυνότητα για να προστατεύσουμε τόσο τα παιδιά και τους ηλικιωμένους, όσο τους ίδιους τους εαυτούς μας. Πώς περνάς τον ελεύθερο σου χρόνο τις ημέρες αυτές; Ποιο είναι το μήνυμα που θα ήθελες να περάσεις στο κόσμο ώστε η παραμονή τους στο σπίτι να ειναι ευχάριστη και δημιουργική;
Εγώ περνάω πολύ καλά, γιατί για μένα δεν είχε μεγάλη διαφορά η καθημερινότητα μου! Απλά δεν έχω πια τις μετακινήσεις των μαθημάτων στις σχολές! Έχω ανακαλύψει το περπάτημα! Μου το έλεγαν όμως δεν το είχα δοκιμάσει ποτέ σαν τρόπο άσκησης. Πιστεύω ένας από τους λόγους που νιώθω ήρεμη και αισιόδοξη είναι το ότι περπατάω 40 λεπτά κάθε μέρα!
Έχω αρχίσει και με φροντίζω πρώτη φορά, όπως φροντίζω τα πρόσωπα που αγαπώ πολύ! Μου μαγειρεύω καθημερινά και δεν εννοώ αυγά βραστά και μακαρόνια, ο οργανισμός μου ζητάει υγιεινό μεσογειακό φαγητό και δεν του το στερώ! Σήμερα έκανα σούπα βελουτέ με φάβα και παντζάρια! Ακούω μουσική, ανάλογα με την διάθεση μου και χορεύω όσο πιο ελεύθερα μπορώ και αυτό σημαίνει πως ο χορός μου μπορεί να είναι όπως να ναι, περίεργος, άχαρος, τρελός, για γέλια όμως το να νιώθεις ελεύθερος και το να εκφράζεσαι είναι πολύ πιο σημαντικό από το να σου αρέσει ο χορός σου!
Προτείνω γιόγκα, αναπνοές, βιβλία, ταινίες, κουβέντες με φίλους. Συνειδητοποίησα σήμερα, πως είμαι πολύ πιο κοινωνική τώρα από ότι πριν την απαγόρευση. Γιατί όλοι μας έχουμε ανάγκη την επικοινωνία και όλοι ξέρουμε πως μπορούμε να βρούμε ο ένας τον άλλον ανά πάσα στιγμή! Βιντεοκλήσεις στο φουλ !!!
Θεωρείς ότι αυτός ο εγκλεισμός είναι μια ευκαιρία να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα και να βγούμε πιο δυνατοί και με καινούργια θέλω και πρέπει την επόμενη μέρα;
Σίγουρα, το πιστεύω αυτό! Ήδη έχω βιώσει πως κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει μόνος του και δεν εννοώ την φυσική παρουσία, είμαι μόνος μου στο σπίτι μου, αλλά το αίσθημα του να μοιράζεσαι! Χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον για να εξελιχθεί αυτός ο πλάνητης και αυτό ξεκινάει από τον κάθε ένα μας με τον εαυτό του. Εάν αποδεχτείς πως δεν ξέρεις πως να υπάρχεις μόνος σου, δεν θα μπορέσεις να ανακαλύψεις την δύναμη του εμείς. Την προσφορά, την αγάπη. Αν δεν βιώσεις πως είναι να δίνεις χωρίς να περιμένεις να πάρεις, η αγάπη πάντα θα σε περιμένει στην άλλη όχθη . Εάν αναθεώρησουμε την άποψη που έχουμε για τους άλλους γύρω μας θα δούμε πως όλοι την ίδια ανάγκη έχουμε. Να νιώσουμε αγάπη και επειδή δεν μπορούμε να την πάρουμε αυτη τη στιγμή έτσι όπως την θέλουμε και την έχουμε συνηθίσει, μπορούμε να αρχίσουμε να την παίρνουμε από μας! Πολύ λίγα χρειάζεται ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος. Ποιοτικές σχέσεις, Θεό και Αγάπη. Αν αυτά γίνουν κάποια στιγμή προτεραιότητα και η ύλη να ακολουθεί, υπάρχει σωτηρία!
