Από τους καλλιτέχνες που διαθέτουν πάθος και τρομερή όρεξη σε ότι και αν καταπιαστούν. Την φετινή θεατρική σεζόν ο κόσμος τον απόλαυσε στο μιούζικαλ “Hairspray” στο Θέατρο Ακροπόλ, σε ένα φαντασμαγορικό θέαμα επί σκηνής.
Ο Παναγιώτης Πετράκης μένει σπίτι και μιλάει στο Koitamagazine.gr για το πώς βιώνει αυτή την δύσκολη κατάσταση γύρω του κάτω από την απειλή του κορωνοϊού, για την νέα του καθημερινότητα εν μέσω καραντίνας αλλά και για το τι του λείπει περισσότερο αυτές τις μέρες.
Την στιγμή που μιλάμε βρισκόμαστε ως χώρα αλλά και ως πολίτες σε μια δύσκολη αλλά και πρωτόγνωρη κατάσταση για όλους μας εν μέσω πανδημίας . Πώς βιώνεις αυτή την κατάσταση; Πόσο αισιόδοξος νιώθεις ως προς την εξέλιξη των γεγονότων στην χώρα αλλά και παγκόσμια;
Σίγουρα βιώνουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Θυμίζουν σενάρια ταινιών επιστημονικής φαντασίας που όταν τις βλέπαμε δεν περνούσε από το μυαλό μας ότι κάποτε θα τα ζούσαμε… Όπως οι περισσότεροι, έτσι κι εγώ έχω ανάμικτα συναισθήματα. Φοβάμαι ενδόμυχα το άγνωστο, την αβεβαιότητα, αλλά προσπαθώ να απωθώ τον φόβο και να συγκεντρώνομαι σε πιο θετικές/εποικοδομητικές σκέψεις. Ψάχνω να κατανοήσω το γιατί μας ήρθε κάτι τέτοιο τώρα, τι έχει να μας διδάξει;
Δεν πιστεύω στο τυχαίο, θεωρώ ότι όλα έχουν ένα λόγο που συμβαίνουν. Διατηρώ καλή την ψυχολογία μου. Ευτυχώς έχω καλή παρέα, την Σόφη (την μητέρα μου) και τον Μέρλιν (τον σκύλο μου) και τα περνάμε όμορφα. Είμαι αισιόδοξος, πιστεύω ότι θα καλυτερεύσουν τα πράγματα σε σχέση με τα κρούσματα και τους θανάτους μες στις επόμενες εβδομάδες. Νομίζω όμως ότι η επιστροφή στην κανονικότητα θα αργήσει πολύ περισσότερο και σίγουρα δεν θα επιστρέψουμε ίδιοι. Αυτό όμως δεν είναι αναγκαστικά αρνητικό αν σημαίνει ότι κάτι θα έχει αλλάξει μέσα μας προς το καλύτερο.
Μένουμε σπίτι και είναι η στιγμή που πρέπει άπαντες να δείξουμε ωριμότητα και υπευθυνότητα για να προστατεύσουμε τόσο τα παιδιά και τους ηλικιωμένους, όσο τους ίδιους τους εαυτούς μας. Πώς περνάς τον ελεύθερο σου χρόνο τις ημέρες αυτές; Ποιο είναι το μήνυμα που θα ήθελες να περάσεις στο κόσμο ώστε η παραμονή τους στο σπίτι να ειναι ευχάριστη και δημιουργική;
Ειλικρινά απορώ γιατί να χρειάζεται ακόμα να συζητάμε για την σημαντικότητα του περιορισμού μας στα σπίτια μας. Τι δεν καταλαβαίνουμε δηλαδή; Εγώ ζω με την μητέρα μου, η οποία πάσχει από χρόνιο βρογχικό άσθμα. Η ενδεχόμενη μόλυνσή της από τον ιό θα μπορούσε να είναι θανατηφόρα. Προσπαθώ λοιπόν να περιορίσω στο ελάχιστο τις μετακινήσεις μου. Μου είναι δυσάρεστη διαδικασία ακόμα και το να πάω στο σούπερ μάρκετ για τα απαραίτητα ψώνια, αφού θεωρώ ότι θα μπορούσα εκεί να εκτεθώ στον ιό και να τον μεταφέρω στο σπίτι. Αναρωτιέμαι λοιπόν με τι συνείδηση υπάρχουν άνθρωποι που αγνοούν τα μέτρα, συνωστίζονται ή ακόμα και επιδεικτικά απειθαρχούν. Λες και είναι κάποιου είδους μαγκιά…
Την μέρα μου την περνάω κάνοντας γυμναστική, βλέποντας σειρές, ταινίες, μελετώντας τραγούδι, παρακολουθώντας εξαιρετικές παραστάσεις όπερας (τώρα που η Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης δίνει την δυνατότητα να παρακολουθήσει κανείς από την ιστοσελίδα της κάθε μέρα μια διαφορετική παράσταση). Επίσης έχω βρει το χρόνο να προσεύχομαι περισσότερο κι έτσι να αντλώ δύναμη και να γαληνεύω.
Υπάρχει κάποια νέα συνήθεια που απέκτησες κατά την διάρκεια της παραμονής σου στο σπίτι;
Ξεκίνησα να μαθαίνω να πηδάω σκοινάκι. Κάτι που ήθελα καιρό να κάνω. Είναι πραγματικά πολύ καλή αερόβια άσκηση και την βρίσκω και πολύ διασκεδαστική.
Σύμφωνα με τον ΕΟΔΥ και τις οδηγίες του Υπουργείου Υγείας, το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού ανακοίνωσε την αναστολή των Θεάτρων , των κινηματογράφων και των χώρων πολιτιστικών εκδηλώσεων για προληπτικούς λόγους με σκοπό την αποτροπή της εξάπλωσης της νόσου. Πόσο εύκολο ήταν για σένα η προσαρμογή σου στο σπίτι χωρίς να δίνεις την φυσική σου παρουσία στον επαγγελματικό σου χώρο ; Πώς ήταν οι πρώτες μέρες για σένα εκτός θεατρικής σκηνής και των υπολοίπων επαγγελματικών σου υποχρεώσεων ;
Ξέρεις κάτι; Επειδή είμαι πολύ σπιτόγατος και ένιωθα κουρασμένος από μια γεμάτη σεζόν, το καλοδέχτηκα αυτό το “μένουμε σπίτι”. Στενοχωρήθηκα σαφώς που η παράστασή μας έληξε σχεδόν ενάμιση μήνα νωρίτερα, όπως και για την ακύρωση των προγραμματισμένων συναυλιών μου. Το δέχτηκα όμως σαν μια υποχρεωτική ανάπαυλα στην άνεση του σπιτιού μου, μια ευκαιρία για ξεκούραση και ανασύνταξη του μυαλού και της δύναμής μου.
Το επάγγελμα του καλλιτέχνη πλήττεται για ακόμη μια φορά οικονομικά καθώς όλες οι θεατρικές/ τηλεοπτικές παραγωγές λάβανε αναστολή μέχρι νεωτέρας . Πώς βιώνεις αυτή την κατάσταση σε οικονομικό επίπεδο;
Είμαστε επαγγελματίες πολυτελείας οι καλλιτέχνες… αυτό είναι ένα δεδομένο με το οποίο θα πρέπει να έχουμε συμφιλιωθεί από την στιγμή που αποφασίζουμε να ακολουθήσουμε αυτή την δουλειά. Με την παραμικρή κρίση είμαστε οι πρώτοι που πλήττονται, πόσο μάλλον τώρα που πλήττονται όλοι σχεδόν οι εργαζόμενοι. Εγώ λέω πάντα “έχει ο Θεός”! Ναι είναι αγχωτικό να έχεις υπολογίσει σε κάποια χρήματα και ξαφνικά να κάνουν φτερά (γιατί οι υποχρεώσεις της ζωής δεν θα κάνουν φτερά κι αυτές), αλλά τι να γίνει; Όπως όλοι κι εγώ. Περιορίζω τα έξοδα μου στα απολύτως αναγκαία και διατηρώ την ελπίδα μου για καλύτερες μέρες.
Η διαρκής ενημέρωση γύρω από το κομμάτι της υγείας από τα μέσα και η παραπληροφόρηση που ενδέχεται να δημιουργηθεί από το ίντερνετ και τα social media, σου προκαλεί ένα παραπάνω άγχος ή προτιμάς να ενημερώνεσαι μόνο από συγκεκριμένες πηγές και ειδικούς και να μην επηρεάζεσαι από όλα τα σχόλια που θα ακουστούν;
Δόκτωρ Τσιόδρας και ξερό ψωμί! Ενημερώνομαι καθημερινά στις 18:00 και σ’ αυτές τις επίσημες ανακοινώσεις δίνω βάση. Παρακολουθώ και διάφορα δελτία ειδήσεων και ειδικές εκπομπές με αυτήν την μαζοχιστική τάση που μας πιάνει πότε πότε να διψάμε να ακούσουμε για επικείμενες καταστροφές, συντέλειες και άλλα εσχατολογικά… αλλά προσπαθώ να τραβάω το νοητικό μου χειρόφρενο, να κλείνω την τηλεόραση και να ασχολούμαι με κάτι πιο ευχάριστο. Αρνούμαι να μπω στο τριπάκι του άγχους και της απελπισίας. Το πέρασα στο παρελθόν, το πλήρωσα με κατάθλιψη για λίγα χρόνια και δεν ήταν ωραία.
Άσχετο, μια που το έφερε η κουβέντα στον Δρ. Τσιόδρα… Τι ωραίο για μια φορά να έχει γίνει απόλυτος celebrity της καθημερινότητάς μας κι ένας άνθρωπος ουσίας και μεγέθους!
Θεωρείς ότι αυτός ο εγκλεισμός είναι μια ευκαιρία να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα και να βγούμε πιο δυνατοί και με καινούργια θέλω και πρέπει την επόμενη μέρα ή μπορεί και να μας αποξενώσει τελείως ;
Είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αναθεωρήσουμε προτεραιότητες, αξίες, συνήθειες… Να ξεκαβαλίσουμε το καλάμι της θεοποίησης που τόσο επικίνδυνα έχουμε καβαλήσει θεωρώντας ότι ο άνθρωπος κάνει κουμάντο σ’ αυτόν τον πλανήτη στα πάντα και για τα πάντα. Να καταλάβουμε ότι εσφαλμένα θεωρούμε την κανονικότητα μας δεδομένη, την υγεία μας, τους αγαπημένους μας, την δουλειά μας, την βόλτα μας, την διασκέδαση μας… και να γίνουμε ευγνώμονες για το καθετί, γιατί όλα αυτά είναι δώρα και έχουμε ξεχάσει να ευχαριστούμε για αυτά.
Είναι μια ευκαιρία να γίνουμε λίγο πιο ταπεινοί. Για μένα προσωπικά είναι μια ευκαιρία να ενισχύσω την πίστη μου στον Χριστό, να Τον εμπιστευθώ και να γαληνέψω την ψυχή μου με την ελπίδα πως ο,τι γίνεται είναι για το καλό μου γιατί υπάρχει ένα σχέδιο του οποίου δεν είμαι και δεν μπορώ να είμαι κοινωνός.
Ελλοχεύει φυσικά και ο φόβος της αποξένωσης. Τον διακρίνω και σε μένα. Βγάζω τον σκύλο μου βόλτα και μόλις δω άνθρωπο αλλάζω πεζοδρόμιο… Βλέπουμε τον συνάνθρωπο μας ως μια ενδεχόμενη απειλή. Επίσης παρατηρώ ότι δεν θέλω να επικοινωνώ τακτικά με τον κοινωνικό μου περίγυρο αυτή την περίοδο. Πιστεύω όμως ότι αυτό είναι κάτι παροδικό. Ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό πρωτίστως. Κι ένα από τα πράγματα που μας διδάσκει αυτή η εμπειρία είναι ότι όλοι μαζί μπορούμε και έτσι έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα, όχι ο καθένας μόνος του.
Τι σου λείπει περισσότερο αυτές τις μέρες;
Το να πάρω το αυτοκίνητο μου και να κάνω μια μεγάλη βόλτα με ωραία μουσική ή να πιω έναν καφέ στις όμορφες καφετέριες του Χαλανδρίου με καλή παρέα και κουβεντούλα.
Τι θα ήθελες να ευχηθείς για το μέλλον; Πώς φαντάζεσαι την επόμενη μέρα μετά απ’ όλο αυτό;
Να βρούμε γρήγορα το φάρμακο και το εμβόλιο για να ξεπεράσουμε αυτή την δοκιμασία! Εύχομαι επίσης να μετατρέψουμε αυτή την απειλή από ιό θανάτου σε ιό αγάπης, ομόνοιας, σύμπνοιας και αλληλεγγύης. Δεν μπορώ να φανταστώ την επόμενη ημέρα αλλά έχω πίστη ότι θα είναι καλύτερη από την σημερινή, θα χαμογελάει!
