Την έχουμε αγαπήσει θερμά μέσα από τον ρόλο της Ξένιας στην σειρά “Μην Αρχίζεις την Μουρμούρα”, όπου μέσα από το χιούμορ αλλά και την έξυπνη της ατάκα απέναντι στα πράγματα έχει δώσει μια φρέσκια πνοή στις καθημερινές ιστορίες των ζευγαριών. Την φετινή σεζόν το θεατρικό κοινό την απόλαυσε επίσης και στη θεατρική σκηνή στο έργο “Ράφτης Κυρίων ” στο Θέατρο Προσκήνιο στο πλευρό του Γιάννη Μπέζου και πολλών σημαντικών ηθοποιών, σε μια δουλειά που μέσα στην γενικότερη κρίση στο θέατρο, έφερε πολλά χαμόγελα στο κόσμο.
Η Άννα Κουτσαφτίκη μένει σπίτι και μιλάει στο Koitamagazine.gr και στον Πάνο Σταματόπουλο για την νέα πραγματικότητα γύρω μας κάτω από την απειλή του κορωνοϊού αλλά και για την δική της καθημερινότητα εντός του σπιτιού μαζί με τον σύζυγο και το παιδί της , νιώθοντας πραγματικά ευλογημένη μέσα στην οικογενειακή της εστία. Ακόμη η δημοφιλής ηθοποιός αναφέρεται στο πλήγμα όλων των καλλιτεχνικών παραγωγών λόγω του ιού και στην αποχή της από την θεατρική σκηνή με το έργο “Ράφτης Κυριών” αλλά και από το πλατώ της αγαπημένης Μουρμούρας στον Alpha, τονίζοντας ότι σίγουρα της λείπει πολύ η δουλειά της, αποκαλύπτοντας ωστόσο ότι υπάρχει η πρόθεση να συνεχίσουν τα γυρίσματα της σειράς όταν όλα κριθούν κατάλληλα και ασφαλή για όλους.
Την στιγμή που μιλάμε βρισκόμαστε ως χώρα αλλά και ως πολίτες σε μια δύσκολη αλλά και πρωτόγνωρη κατάσταση για όλους μας εν μέσω πανδημίας . Πώς βιώνεις αυτή την κατάσταση; Πόσο αισιόδοξη νιώθεις ως προς την εξέλιξη των γεγονότων σε Ελλάδα αλλά και παγκόσμια;
Η πανδημία αυτή μας επισκέφτηκε ξαφνικά και απρόσμενα. Έτσι υποστηρίζουμε όλοι. Ισχύει όμως αυτό; Ο πλανήτης φωνάζει και διαμαρτύρεται χρόνια τώρα, να σταματήσουμε να τον καταστρέφουμε, να τον ποδοπατούμε μ’ αυτό το αηδιαστικό αίσθημα της υπεροχής, να του φερόμαστε και να φερόμαστε γενικότερα σαν να είμαστε Θεοί στη θέση του Θεού.Υποστηριζουμε επίσης, ότι είναι μια πρωτόγνωρη κατάσταση! Δεν είμαι επίσης σίγουρη ότι ισχύει κάτι τέτοιο . Στην ιστορία της ανθρωπότητας, τέτοια γεγονότα επαναλαμβανονται με κυκλικούς ρυθμούς,- πόλεμοι, πανδημίες, φυσικές καταστροφές – και όλες οι γενιές κάποια στιγμή θα βιώσουν κάτι από τα παραπάνω.
Εδώ και χρόνια, παραδεχόμαστε όλοι, οτι καταστρέφουμε το περιβάλλον, ότι τρέχουμε με ρυθμούς ιλιγγιωδεις, οτι ζούμε μόνο για να επιβιωνουμε, οτι απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από το φυσικό, το αρμονικό, το ηθικό , το όμορφο. Προσωπικά δε νιώθω ούτε αισιόδοξη, ούτε απαισιόδοξη ως προς τη εξέλιξη των γεγονότων. Προσπαθώ, όσο μπορώ, να παραμένω απλή παρατηρητής των γεγονότων και να βρίσκομαι σε πνευματική εγρήγορση.
Μένουμε σπίτι και είναι η στιγμή που πρέπει άπαντες να δείξουμε ωριμότητα και υπευθυνότητα για να προστατεύσουμε τόσο τα παιδιά και τους ηλικιωμένους, όσο τους ίδιους τους εαυτούς μας. Πώς περνάς τον ελεύθερο σου χρόνο τις ημέρες αυτές; Ποιο είναι το μήνυμα που θα ήθελες να περάσεις στο κόσμο ώστε η παραμονή τους στο σπίτι να ειναι ευχάριστη και δημιουργική;
Μένουμε σπίτι. Έτσι πρέπει, να πράξουμε όλοι κι έτσι φυσικά πράττω κι εγώ. Οφείλουμε να είμαστε σοβαροί, υπεύθυνοι και συνεργάσιμοι. Τις ημέρες αυτές που κάθομαι σπίτι παίρνω μια ανάσα, ξεκουράζομαι, κοιμάμαι περισσότερο, ανακαλύπτω καινούριο χρόνο, διαβάζω, μαγειρεύω και το κυριότερο βρίσκομαι ξανά με το παιδί μου και τον άντρα μου. Το σπίτι έχει μετατραπεί σ’εναν απέραντο παιδότοπο και υπάρχει ξαφνικά χρόνος για αγκαλιές, φιλιά, συζητήσεις, παιχνίδια. Μεγάλη ευλογία.
Ο καθένας μας μπορεί, αν το θέλει, να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια ευχάριστη και δημιουργική παραμονή στο σπίτι.Μια ταινία, ένα βιβλίο, ένα τηλέφωνο μ’ενα φίλο, λίγη κουβεντούλα με τον εαυτό μας, μια προσευχή, ο κατάλογος δεν τελειώνει. Όλοι έχουμε αγαπημένες συνήθειες που τις είχαμε εγκαταλείψει λόγω έλλειψης χρόνου. Αρκεί μόνο να έχουμε υγεία, πίστη και υπομονή.
Υπάρχει κάποια νέα συνήθεια που απέκτησες κατά την διάρκεια της παραμονής σου στο σπίτι;
Το επάγγελμα του καλλιτέχνη πλήττεται για ακόμη μια φορά λόγω της αναστολής όλων των πολιτιστικών παραγωγών και χώρων της χώρας μέχρι νεοτέρας. Πώς βιώνεις αυτή την κατάσταση σε οικονομικό επίπεδο; Πόσο εύκολο ήταν για σένα να είσαι μακριά από την θεατρική σκηνή με το έργο “Ράφτης Κυριών” αλλά και από τα γυρίσματα της Μουρμούρας ;
Η μισή απάντηση βρίσκεται μέσα στην ερώτηση σου. Το επάγγελμα του καλλιτέχνη πλήττεται για ακόμη μια φορά λες πολύ σωστά! Ο πολιτισμός πέρα από κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις, που επιβεβαιώνουν τον κανόνα δε στηρίζεται επ ουδενί από τους αρμόδιους φορείς όσο θα έπρεπε, οι καλλιτέχνες πολλές φορές φτάνουμε στο σημείο να μην μπορούμε να επιβιώσουμε, να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας ακόμη και αφιλοκερδώς ή να πρέπει ν’ αναλάβουμε δύο και τρεις δουλειές ταυτόχρονα για να ζήσουμε.
Η καλλιτεχνική δράση και κατάθεση θεωρούνται είδος πολυτελείας και όχι πνευματική τροφή ζωτικής σημασίας για την κοινωνία. Φαντάσου λοιπόν τί μπορεί να συμβαίνει τώρα. Όπως όλοι οι συνάδελφοι σταμάτησα κι εγώ απότομα τις παραστάσεις και τα γυρίσματα μου. Πότε δεν μου είναι εύκολο ν’ απομακρύνομαι απ’ τη θεατρική σκηνή πόσο μάλλον όταν οι συνθήκη και η συνεργασία είναι εξαιρετική, όπως φέτος με το “Ράφτη Κυριών”.Με τους συναδέλφους μου, είμαστε πολύ δεμένοι και βρισκόμαστε σε καθημερινή επικοινωνία κι αυτό το κάνει λίγο πιο εύκολο. Η μουρμούρα μου λείπει επίσης πολύ αλλά υπάρχει η πρόθεση, να συνεχίσουμε τα γυρίσματα, οπότε τη διακοπή της τη βιώνω ως ένα διάλειμμα.
Σε τρόμαξε για το πόσο θα διαρκέσει αυτή η αδράνεια σε επαγγελματικό επίπεδο και για το πότε και ποιο θα είναι το επόμενο σου βήμα;
Με φοβίζει όλο αυτό το γκρίζο τοπίο, που μοιάζει να μας επιφυλάσσει κι άλλες δυσάρεστες εκπλήξεις στη συνέχεια. Με ταράζει βαθιά η απομάκρυνση μου απ’ τη θεατρική τέχνη και η πολύ δύσκολη συνθήκη που θα επικρατήσει για τους όλους τους καλλιτέχνες. Από την άλλη το θέατρο, πάντα προσαρμοζεται στις δύσκολες καταστάσεις , πάντα επιβιώνει και αναγεννάται μέσα από τις στάχτες του. Όσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχει κι αυτό. Προσπαθώ να παραμένω ψύχραιμη, ευχαριστώ το Θεό που μπορεί να συνεχίσουν τα γυρίσματα μου και τα υπόλοιπα θα φανούν στην πορεία.
Θεωρείς ότι αυτός ο εγκλεισμός είναι μια ευκαιρία να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα και να βγούμε πιο δυνατοί και με καινούργια θέλω και πρέπει την επόμενη μέρα ;
Όλες οι σκληρές και δύσκολες στιγμές σε προσωπικό αλλά και συλλογικό επίπεδο επιτρέπονται από το Θεό για να μετατοπιστούμε. Για να ζοριστούμε, να μετά- νιώσουμε, να κλάψουμε, να ξεβολευτούμε, να επαναπροσδιορίσουμε, να νοιαστούμε, ν’ αγαπήσουμε, να γίνουμε λίγο πιο σοφοί, δυνατοί και κυρίως πιο ταπεινοί. Αυτή η στάση της ανθρωπότητας κρύβει και κάποιες μεγάλες ευλογίες.
Ως μαμά θορυβήθηκες περισσότερο για την εξάπλωση της νόσου γύρω μας; Η ψυχραιμία και η λογική ήταν σύμμαχοι σου σε αυτή την κατάσταση που βιώνουμε;
Προσπαθώ να παραμένω ψύχραιμη, παίρνοντας φυσικά τις απαραίτητες προφυλάξεις για το παιδί μου και τους γύρω μου. Με καθησυχάζει είναι η αλήθεια το γεγονός, ότι στα παιδιά ο συγκεκριμένος ιός δε φαίνεται, να προκαλεί κάτι σοβαρό.Πιο πολύ με φοβίζει το μέλλον – πώς θα είναι διαμορφωμένη η κοινωνία, το αύριο για την καινούρια γενιά.
Τι σου λείπει περισσότερο αυτές τις μέρες; Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις μετά την καραντίνα;
Μία ατελείωτη βόλτα στον ήλιο και τη φύση που είναι ολάνθιστη αυτήν την εποχή χαχα
Τι θα ήθελες να ευχηθείς για το μέλλον; Πώς φαντάζεσαι την επόμενη μέρα μετά απ’ όλο αυτό;
Δεν φαντάζομαι καμία επόμενη μερα, επικεντρώνομαι μόνο στο τώρα . Εύχομαι το μέλλον να είναι πολύ πιο διορθωμένο από το παρόν. Εύχομαι καλό κουράγιο και καλή δύναμη σε όλους.
