Η αρχή έγινε με την συμμετοχή του στα “Μαύρα Μεσάνυχτα” του Mega και από κι και έπειτα ακολούθησαν σπουδαίες θεατρικές αλλά και τηλεοπτικές παραγωγές να κοσμούν το βιογραφικό του όπως η Δικαίωση, τα Δίδυμα Φεγγάρια, 6 πρόσωπα αναζητούν συγγραφέα, Στα Σκοτεινά αλλά και η παρουσία του στο Τατουάζ.
Από τις ηθοποιούς που κρατούν χαμηλό προφίλ και που δουλεύουν κάθε φορά σκληρά για το αντικείμενο της δουλειάς τους.
Ο Λάζαρος Βασιλείου μιλάει στο Koitamagazine.gr και στον Πάνο Σταματόπουλο για την πρωτόγνωρη κατάσταση που ζούμε εν μέσω πανδημίας αλλά και για την καθημερινή του ρουτίνα εντός του σπιτιού, τηρώντας με απόλυτη συνέπεια τα μέτρα πρόληψης ενάντια στον ιό. Ακόμη αναφέρεται στην δυσχερή κατάσταση στην οποία έχει βρεθεί ολόκληρος ο καλλιτεχνικός κόσμος λόγω του κορωνοϊού αλλά και για το τοπίο των επομένων μηνών.
Την στιγμή που μιλάμε βρισκόμαστε ως χώρα αλλά και ως πολίτες σε μια δύσκολη αλλά και πρωτόγνωρη κατάσταση για όλους μας εν μέσω πανδημίας . Πώς βιώνεις αυτή την κατάσταση; Πόσο αισιόδοξος νιώθεις ως προς την εξέλιξη των γεγονότων στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια;
Είναι γεγονός ότι ζούμε μια πρωτόγνωρη και δύσκολη κατάσταση. Ειδικά όταν πρώτο ξεκίνησε αισθανόσουν ότι παίζεις σε μία ταινία. Φυσικά η δύναμη της συνήθειας είναι τεράστια οπότε από ένα σημείο και μετά αποστασιοποιείσαι και το βλέπεις λιγάκι πιο ρεαλιστικά και ήρεμα. Στην χώρα μας ευτυχώς η κυβέρνηση λειτούργησε αρκετά γρήγορα, βλέποντας και την κατάσταση στην Ιταλία και έπραξε το αυτονόητο. Φαντάζομαι ότι με το σύστημα υγείας πού έχουμε το παραμικρό λάθος ίσως να ήταν και καταστροφικό.
Νομίζω ότι τα πάμε αρκετά καλά, ίσως στο τέλος βγούμε και λιγάκι πιο δυνατοί απο όλο αυτό τουλάχιστον αυτό οφείλουμε. Κοιτάζοντας τα γεγονότα σε παγκόσμιο επίπεδο πιστεύω ότι θα βρεθεί το εμβόλιο ή το φάρμακο, μπορεί και λίγο πιο σύντομα απο της αρχικές εκτιμήσεις, εκτός κι αν για άλλους λόγους εξυπηρετεί να συνεχιστεί η συγκεκριμένη κατάσταση. Μην ξεχνάμε ότι το οικονομικό σκέλος παίζει τεράστιο ρόλο πίσω από όλο αυτό.
Όλο αυτό το διάστημα μένουμε σπίτι και είναι η στιγμή που πρέπει άπαντες να δείξουμε ωριμότητα και υπευθυνότητα για να προστατεύσουμε τόσο τα παιδιά και τους ηλικιωμένους, όσο τους ίδιους τους εαυτούς μας. Πώς περνάς τον ελεύθερο σου χρόνο τις ημέρες αυτές ώστε να παραμένεις δημιουργικός ;
Η αλήθεια είναι ότι ως λαός είμαστε ατίθασοι παρ’όλα αυτά νομίζω ότι το μεγαλύτερο μέρος της χώρας έχει δείξει μέχρι στιγμής την απαιτούμενη σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Ίσως τελικά σε ακραίες συνθήκες να έχει περάσει στο DNA μας η επιβίωση.
Προσωπικά έχω φτιάξει μία ρουτίνα την οποία ακολουθώ. Θα μαγειρέψω, θα κάνω γυμναστική, θα διαβάσω αρκετά και τα βράδια θα δω κάποια σειρά ταινία ή ντοκιμαντέρ στο Netflix. Εννοείτε ότι φυσικά θα βγω και έξω είτε να περπατήσω ειτε για τρέξιμο η απλά για να χαζέψω. Πράγματα που έκανα ούτως ή άλλως απλά όχι με τόσο συνέπεια.
Το μένουμε Σπίτι ήταν μια εύκολη υπόθεση για σένα; Σε τι έκανε ο εγκλεισμός καλύτερο τον Λάζαρο ;
Για να είμαι ειλικρινής δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα. Το σπίτι μου με γνωρίζει, είμαι λίγο σπιτόγατος όταν βρίσκω χρόνο και πάντα θα επιδιώξω να ηρεμήσω στο σπίτι, ειδικά τον χειμώνα, το καλοκαίρι βέβαια μου συμβαίνει το αντίθετο. Ειδικά όταν γνωρίζεις ότι κάτι είναι απαγορευμένο όσο να πεις σου την βαράει λιγάκι πόσο μάλλον όταν έχεις να βγεις καιρο πιο πριν, κάποια στιγμή ένα ξέσπασμα θα το κάνω σίγουρα. Ίσως ο εγκλεισμός να με έκανε λιγάκι πιο συνεπή σε κάποια καθημερινά πράγματα.
Υπάρχει κάποια νέα συνήθεια που απέκτησες κατά την διάρκεια της παραμονής σου στο σπίτι;
Ναι έχω γίνει κολλητός φίλος με το αντισηπτικό και εκτίμησα πολύ παραπάνω το οινόπνευμα….
Το επάγγελμα του καλλιτέχνη πλήττεται για ακόμη μια φορά λόγω της αναστολής όλων των καλλιτεχνικών παραγωγών με σκοπό την αποτροπή της εξάπλωσης της νόσου. Πώς βιώνεις αυτή την οικονομική αδράνεια στο επάγγελμα σου ;
Αρχικά μιλάμε για έναν κλάδο που ούτως ή άλλως είχε πληγεί οπότε οποιοδήποτε άλλο χτύπημα είναι γροθιά στο στομάχι. Προσωπικά επειδή προέρχομαι απο συνειδητή αδράνεια κάποιων μηνών μου το κάνει ακόμη πιο στενάχωρο και αρκετά δύσκολο σκεπτόμενος ειδικά το μέλλον.
Πολλοί καλλιτέχνες μιλούν για ένα δύσκολο πεδίο που θα έχουν να αντιμετωπίσουν την περίοδο του καλοκαιριού αλλά και του φθινοπώρου με την ματαίωση πολλών παραγωγών , τονίζοντας ότι λίγοι θα είναι αυτοί που θα επιβιώσουν.
Πώς πιστεύεις ότι θα είναι το καλλιτεχνικό τοπίο τους επόμενους μήνες μετά την άρση των περιοριστικών μέτρων;
Προφανώς και θα είναι το πιο δύσκολο και περίεργο καλοκαίρι. Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που σταμάτησα να σκέφτομαι όταν μπήκαμε σε καραντίνα, το τι θα κάνω και τι θα γίνει το καλοκαίρι και το φθινόπωρο, κι αυτό για να μην πάθω κατάθλιψη δεν εξυπηρετεί κάπου την δεδομένη στιγμή. Θα επιβίωσουμε όπως επιβιώσαμε κι απο την κρίση. Ίσως είναι πιο σκληρό πιο δυνατό κι απο την κρίση διότι ήρθε απότομα και κάνεις δεν το περίμενε παρ’όλα αυτά δεν πιστεύω πώς θα κρατήσει το ίδιο καθώς θα επανέλθουμε πολυ πιο γρήγορα. Όπως και να έχει τους επόμενους μήνες θα χρειαστούμε γερό στομάχι κάτι που ούτως ή άλλως χρειάζεται να έχει κάποιος σε αυτόν τον χώρο.
Θεωρείς ότι μέσα από την διαδικασία του εγκλεισμού οι άνθρωποι θα αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα και θα βγούμε πιο δυνατοί και με καινούργια θέλω και πρέπει την επόμενη μέρα ή ότι πολύ εύκολα ξεχνάμε αυτή την περιπέτεια ;
Πάντα πίστευα πως μέσα απο όλες τις καταστάσεις που ζούμε όσο δύσκολες κι αν είναι υπάρχουν θετικά πράγματα αρκεί να κάνεις ησυχία και να μείνεις ήρεμος για να τα αντιληφθείς. Προσωπικά δεν χρειαζόμουν μια καραντίνα για να εκτιμήσω ενα ηλιοβασίλεμα.Οι άνθρωποι όμως δυστυχώς έχουμε την τάση να ξεχνάμε εύκολα, πολλές φορές έχουμε κοντή μνήμη.
Μακάρι να πάρουμε ένα μάθημα απ’ όλο αυτό και να μην χρειαστεί να ξανά ζήσουμε κάτι ανάλογο τα επόμενα χρόνια για να τα ξαναθυμηθούμε.. …πράγμα πολύ πιθανό.
Τι σου λείπει περισσότερο αυτές τις μέρες; Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις μετά την λήξη της καραντίνας;
Μμμμμ πολλά πράγματα σίγουρα μου έχουν λείψει, πλέον η δουλειά είτε αυτό είναι πρόβες είτε γυρίσματα. Το να κολυμπήσω στην θάλασσα πράγμα που νομίζω θα κάνω πολύ σύντομα, ακόμη και το να χωθώ με την μηχανή μέσα στη βαβούρα του κέντρου. Φυσικά η οικογένεια μου που τους βλέπω ούτως η άλλως μια φορά τον χρόνο και η επαφή, η αγκαλια! Το πρώτο πράγμα που θα κάνω νομίζω είναι να αγκαλιάσω την θάλασσα.
Τι θα ήθελες να ευχηθείς για το μέλλον; Πώς φαντάζεσαι την επόμενη μέρα μετά απ’ όλο αυτό;
Αρχικά να έχουμε όσο δυνατόν λιγότερες απώλειες, καμία ζωή δεν περισσεύει, ανεξαρτήτως εθνικότητας ηλικίας ή χρώματος. Πάντα μετά από κάτι πολύ δύσκολο με κάποιο τρόπο έρχεται κάτι πολύ όμορφο και δυνατό. Έτσι πιστεύω θα είναι η επόμενη μέρα, έτσι γίνεται πάντα άλλωστε!
