Από τα τρανά παραδείγματα των ηθοποιών που έχουν ισορροπήσει απόλυτα το κομμάτι της δουλειάς τους με αυτό της οικογένειας και της προσωπικής τους ζωής, κρατώντας μέχρι και σήμερα το ίδιο πάθος και όρεξη σε ότι και αν καταπιαστούν.
Η Mαρία Προϊστάκη μιλάει στο Koitamagazine.gr και στον Πάνο Σταματόπουλο.
Η ταλαντούχα ηθοποιός μίλησε για το αντίκτυπο που θ’αφήσει η πανδημία στη ζωή και στην γενικότερη ψυχολογία μας, για την περίοδο της καραντίνας αλλά και για την ακύρωση των συνολικών πλάνων σε επαγγελματικό επίπεδο εξαιτίας του κύματος της νόσου. Ακόμη αναφέρθηκε στην διεκδίκηση των εργασιακών δικαιωμάτων του κλάδου των ηθοποιών και στο σχηματισμό της παράταξης “ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ” μαζί με συναδέλφους της αλλά και στην επόμενη μέρα στο θεατρικό πεδίο, δηλώνοντας έτοιμη να βρεθεί πίσω στη σκηνή εφόσον θα υπάρχει ένα υγειονομικό πρωτόκολλο συγκεκριμένο και ρεαλιστικό που θα προστατεύει όλους τους επαγγελματίες.
Τους τελευταίους μήνες βρισκόμαστε σε μια δύσκολη και πρωτόγνωρη κατάσταση λόγω της πανδημίας. Πώς βιώνεις αυτή την κατάσταση; Πόσο αισιόδοξη νιώθεις με την μέχρι τώρα εξέλιξη των γεγονότων;
Θυμάμαι ακόμα όταν πρωτοάκουσα στο ραδιόφωνο για έναν νέο ιό που έχει ξεσπάσει σε μια πόλη της Κίνας και ήταν απλώς μια αξιοπερίεργη είδηση που άκουσα στο αυτοκίνητο μου οδηγώντας. Και μετά μια ωραία πρωία είχαμε το πρώτο κρούσμα στην Ελλάδα. Να ένα ωραίο μάθημα: ό, τι συμβαίνει στον κόσμο, όπου κι αν συμβαίνει μας αφορά, πολύ και προσωπικά.
Νομίζω είναι μια περίοδος που όσοι τη ζήσαμε θα τη θυμόμαστε. Σε σχέση με την εξέλιξη της πανδημίας ας πούμε ότι ήμασταν από τους σχετικά τυχερούς. Όσον αφορά στον αντίκτυπο που είχε όλο αυτό στην ψυχολογία των ανθρώπων και την οικονομία, νομίζω αυτό θα το συζητάμε για καιρό ακόμα.
Εγώ είμαι κατ’ επιλογή αισιόδοξη γιατί πιστεύω ότι αυτή η στάση είναι η πιο έξυπνη, η πιο λειτουργική.
Όλο αυτό το διάστημα έχεις καταφέρει να κρατήσεις μια ψύχραιμη στάση απέναντι στα πράγματα; Υπήρξαν στιγμές που ένιωσες άγχος και, αν ναι, τι έκανες για να το αντιμετωπίσεις;
Τις πρώτες δύο εβδομάδες πανικοβλήθηκα σε σχέση τη δουλειά μου. Εγώ βρισκόμουν σε πρόβες για μια παράσταση που θα ανέβαινε το Μάιο και ο σύζυγος μου έπαιζε σε δύο παραστάσεις που έπρεπε να σταματήσουν λόγω της πανδημίας. Βρεθήκαμε στον “αέρα” και αυτό με άγχωσε πολύ λόγω του ότι έχουμε και ένα μωρό πια στη ζωή μας. Επίσης έγινα πολύ αυστηρή σε σχέση με τα μέτρα ατομικής υγιεινής και σε σχέση με το ποιος και πόσο πλησιάζει το μωρό ακόμα και πριν το lockdown. Αργότερα αποφάσισα να αποδεχτώ μέσα μου την κατάσταση και να αφεθώ με εμπιστοσύνη σε ό, τι μου φέρνει αυτή η ζωή. Έμεινα σπίτι και σιγά σιγά ο πανικός για το πως θα ζήσουμε υποχώρησε.
Πώς ήταν για σένα η περίοδος της καραντίνας βρισκόμενη στο σπίτι με την οικογένεια σου; Τι αποκόμισες από αυτή την συνθήκη και σε τι σε άλλαξε;
Μετά τις πρώτες εβδομάδες άγχους, άρχισα να καταλαβαίνω ότι θα μείνουμε σπίτι για καιρό και αποφάσισα να πάρω ό, τι καλό μπορώ από όλο αυτό. Έκλεισα την τηλεόραση, σταμάτησα να αναπαράγω αυτό το θέμα όλη μέρα κάθε μέρα, άνοιξα βιβλία αυτοβελτίωσης, έκανα διαλογισμό, έκανα μπαλέτο από το youtube και πέρασα πολύ χρόνο με τον άντρα μου και το παιδί μου. Επίσης κατάλαβα το Πάσχα περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Άκουσα τις λειτουργίες, ακολούθησα όλα τα έθιμα, έκανα πράγματα που δεν είχα ξανακάνει και ένιωσα ότι όλοι οι άνθρωποι στη γειτονιά μου ήμασταν μαζί έστω από τα μπαλκόνια και κανένας μόνος του. Επίσης κατάλαβα ότι μου έλειψε η δουλειά μου και θα επιστρέψω σ’ αυτήν με πολύ όρεξη και χαρά.
Μέσα από αυτή τη συνθήκη κατάλαβα ότι αυτή η -επιβεβλημένη τώρα- παύση είναι κάτι που το χρειαζόμαστε για να επαναπροσδιορίζουμε ποιοί είμαστε, τι θέλουμε, αν αυτό που κάνουμε είναι όντως αυτό που θέλουμε ή το κάνουμε απλώς από συνήθεια.
Εδώ και λίγες εβδομάδες έχουμε επιστρέψει σε μια “νέα κανονικότητα” χωρίς ωστόσο να έχουμε ξεπεράσει απόλυτα τον κίνδυνο του ιού. Πώς ήταν για σένα η επιστροφή μετά την καραντίνα; Υπάρχουν πράγματα που έχεις αλλάξει σε σχέση με την περίοδο πριν την καραντίνα;
Η επιστροφή ήταν λίγο περίεργη. Στην αρχή δεν ήθελα να βγω έξω, δεν ήθελα να πάω πουθενά. Είχα φτιάξει την καθημερινότητα μου με τέτοιο τρόπο που δεν μου έλειπε το έξω. Επίσης φοβόμουνα μήπως χαλαρώσουνε ξαφνικά όλοι και κινδυνεύσουμε ξανά.
Έχουν αλλάξει σίγουρα οι κανόνες ατομικής υγιεινής που ακολουθώ. Χρησιμοποιώ μάσκες, έχω πάντα οινόπνευμα μαζί μου και προσέχω πολύ σε σχέση με το παιδί. Επίσης λόγω του ότι η δουλειά μου ήταν από τους τομείς που έπληξε πολύ η πανδημία, κινητοποιήθηκα πολύ περισσότερο σε σχέση με τη διεκδίκηση των εργασιακών δικαιωμάτων των ηθοποιών και το ρόλο που μπορεί να παίξει το σωματείο μας σε αυτό. Σχηματίσαμε την παράταξη “ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ” μαζί με συναδέλφους μου με τους οποίους μοιραζόμαστε τις ίδιες ανησυχίες για τη δουλειά μας και αυτές τις μέρες συμμετέχουμε στις εκλογές του ΣΕΗ.
Λόγω της έξαρσης της νόσου όλες οι καλλιτεχνικές παραγωγές μπήκαν στο πάγο με τους ανθρώπους του χώρου να αντιμετωπίζουν μέχρι και σήμερα μια βαθιά ανασφάλεια για το επαγγελματικό τους μέλλον. Πώς διαχειρίστηκες αυτή την απότομη διακοπή των επαγγελματικών υποχρεώσεων; Είχες μπει στη διαδικασία να οργανώνεις νέα projects τα οποία λόγω της κατάστασης αναβλήθηκαν ή ακυρώθηκαν;
Τρείς εβδομάδες πριν το lockdown είχα ξεκινήσει πρόβες για project που θα ανέβαινε το Μάιο. Προφανώς μπήκε στον πάγο με αυτή την κατάσταση και αυτές τις μέρες είμαι σε συζητήσεις για το πώς και το πότε μπορεί αυτό να πραγματοποιηθεί από το φθινόπωρο και μετά. Αυτή η διακοπή ήταν όντως απότομη, δεν θέλαμε να σταματήσουμε με τίποτα. Να φανταστείς τον πρώτο καιρό συνεχίζαμε τις πρόβες μέσω skype. Κάποια στιγμή το πήραμε απόφαση και σταματήσαμε. Ευελπιστούμε να συνεχίσουμε τις πρόβες μας μέσα στο καλοκαίρι και είμαστε αισιόδοξοι ότι σύντομα θα μπορούμε να ανακοινώσουμε κάτι σε σχέση με αυτό.
Αυτές τις μέρες ανακοινώνονται δειλά δειλά οι πρώτες μουσικές και θεατρικές περιοδείες, καθώς και οι πρώτες παραγωγές της νέας σεζόν. Πώς πιστεύεις ότι θα κινηθεί το καλλιτεχνικό πεδίο και συγκεκριμένα οι θεατρικές σκηνές της χώρας τους επόμενους μήνες; Ο κόσμος θα βγει να ψυχαγωγηθεί υπό τις νέες συνθήκες, όπως η νέα πληρότητα των χώρων και οι αποστάσεις ανάμεσα στα καθίσματα ή ότι για αρκετό καιρό τα πράγματα θα είναι μουδιασμένα; Πόσο βιώσιμη θα είναι αυτή η κατάσταση για τους ίδιους τους καλλιτέχνες;
Αναμένουμε ακόμα να ακούσουμε από την κυβέρνηση το υγειονομικό πρωτόκολλο για τα κλειστά θέατρα, την πληρότητα των χώρων, τυχόν επιχορήγηση χώρων κλπ. Όλα αυτά θα παίξουν μεγάλο ρόλο στο πως θα κινηθεί το καλλιτεχνικό τοπίο. Άλλη θα είναι η απάντηση αν τα θέατρα ανοίξουν με πληρότητα 40% και άλλη αν ανοίξουν με 70%. Από αυτό εξαρτάται και το πόσα θέατρα θα μπορέσουν να ανταποκριθούν οικονομικά σε ένα άνοιγμα.
Ο κόσμος ήδη συρρέει σε παραλίες, εμπορικά κέντρα, καφετέριες, εστιατόρια, κινηματογράφους. Πραγματικά δεν πιστεύω ότι τα θέατρα είναι πιο επικίνδυνα από αυτούς τους χώρους. Πιστεύω ότι ο κόσμος θα έρθει και θα στηρίξει το θέατρο αλλά αυτό δεν θα είναι αρκετό για στηριχθούν οι καλλιτέχνες. Θα χρειαστούμε οπωσδήποτε μέτρα στήριξης από την κυβέρνηση τουλάχιστον για όσο διάστημα θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν μέτρα προστασίας στους κλειστούς χώρους και ιδανικά μέχρι να εξομαλυνθεί πλήρως αυτή η κατάσταση.
Πολλοί πιστεύουν ότι μετά την νέα τροπή που πήρε η ζωή μας λόγω του κορωνοϊού γίναμε όλοι πιο προσεκτικοί στο κομμάτι της ατομικής υγιεινής και ότι η καραντίνα ήταν μια σπουδαία επανεκκίνηση για τον καθένα μας σε όλα τα επίπεδα . Ποια η άποψή σου;
Εγώ όντως έγινα πιο προσεκτική στο κομμάτι της ατομικής υγιεινής αλλά έγινα και πιο επιφυλακτική στα αγγίγματα, στις αγκαλιές και στην εγγύτητα με τους ανθρώπους που αυτό είναι κάτι που δεν θα ήθελα να κρατήσω εσαεί. Τώρα σε σχέση με την καραντίνα νομίζω είναι λίγο λεπτό το ζήτημα. Παρότι θα ήταν ωραία, η πραγματικότητα ήταν ότι δεν είχαν όλοι την πολυτέλεια να αδράξουν την ευκαιρία και να κάνουν μια προσωπική επανεκκίνηση. Κάποιοι έχασαν δικούς τους ανθρώπους, κάποιοι αρρώστησαν, κάποιοι ήταν μόνοι τους, κάποιοι σε προβληματικές οικογενειακές καταστάσεις, κάποιοι άθλια οικονομικά, κάποιοι σε υπόγεια κλπ. Θεωρητικά πάντα υπάρχει η επιλογή για το μισογεμάτο ή μισοάδειο ποτήρι αλλά πολλές φορές οι συνθήκες σε ξεπερνούν και δεν σου αφήνουν περιθώριο επιλογής.
Αυτή την περίοδο συνήθως όλοι οι επαγγελματίες υπό κανονικές συνθήκες βρίσκονταν σε γοργούς προβών για νέες παραγωγές που θα ανέβαιναν τους επόμενους μήνες. Πώς σκοπεύεις να κινηθείς σε επαγγελματικό επίπεδο το επόμενο διάστημα ; Είσαι έτοιμη να βρεθείς πίσω στην θεατρική σκηνή;
Πέρα από το project του Μαΐου που αναβλήθηκε και σίγουρα θα πραγματοποιηθεί με κάποιο τρόπο μέσα στο επόμενο διάστημα, δεν γνωρίζω κάτι παραπάνω αυτή τη στιγμή. Έχω προωθήσει το βιογραφικό μου για κάποιες ακροάσεις που έχουν ανακοινωθεί και από εκεί και πέρα περιμένω να δω κι εγώ τα μέτρα που θα ανακοινώσει η κυβέρνηση για τον ερχόμενο θεατρικό χειμώνα και ακολούθως το ποιά θέατρα θα ανοίξουν για αρχή.
Είμαι έτοιμη να βρεθώ πίσω στη θεατρική σκηνή εφόσον θα υπάρχει ένα υγειονομικό πρωτόκολλο συγκεκριμένο και ρεαλιστικό που θα μας προστατεύει άπαντες και δεν θα χρειάζεται να διεκδικεί ο καθένας ξεχωριστά την προστασία του.
Πως φαντάζεσαι την επόμενη ημέρα με τον κίνδυνο του κορωνοϊού να παραμένει; Τι θα ήθελες να ευχηθείς για το μέλλον;
Φαντάζομαι μια ηλιόλουστη μέρα με ένα γκρίζο σύννεφο για αρκετό καιρό πάνω από το κεφάλι μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η μέρα είναι ηλιόλουστη και άρα ότι μπορούμε να βγούμε έξω να χαρούμε. Απλώς πρέπει κάθε τόσο να κοιτάζουμε ψηλά, να βλέπουμε αν το σύννεφο μας απειλεί, να βρίσκουμε καμιά τέντα καλού κακού και φυσικά να κουβαλάμε ομπρέλα για παν ενδεχόμενο.
Θέλω να ευχηθώ να είμαστε όλοι υγιείς, αλληλέγγυοι και αγαπημένοι. Δεν υπάρχει τίποτα σ’ αυτό τον κόσμο που να αξίζει να πληγώνουμε ο ένας τον άλλο. Δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος που να μην αξίζει την αγάπη, τη συγχώρεση, μια αγκαλιά κι ένα χαμόγελο.
