Σαν σήμερα πριν 100 ολόκληρα χρόνια στις 9 Μαρτίου του 1921 γεννήθηκε ο υπέροχος Δημήτρης Χορν.
Ο Δημήτρης Χορν ήταν ένας ηθοποιός που έφτασε στο ανώτατο σημείο και μπήκε στο πάνθεον των κορυφαίων του είδους από τα πρώτα κιόλας χρόνια της καριέρας του. ραμίδος. ΣφιχταγκαΟ Χορν ήταν στο ύψος της πυλιασμένος με τον Βεάκη, τον Αργυρόπουλο, με τη Μαρίκα Κοτοπούλη, τον Γιώργο Παππά, τον Βασίλη Λογοθετίδη, την Έλενη Παπαδάκη αλλά και με την μεγάλη του αγάπη την Έλλη Λαμπέτη.
Το ξεκίνημα
‘Ήταν μεγάλος ακόμα και το 1944 όταν χάθηκε η Παπαδάκη και ήταν παιδί. Τότε που ήταν Τάκης και όχι Δημήτρης Χορν. Ήταν μεγάλος και όταν είπε στην σκηνή την πρώτη του φράση, την πρώτη του μούτα μπροστά στο κοινό, μετά το μπάσιμο του στο παλκοσένικο.
Πρωτοβγήκε στο θέατρο στις αρχές της κατοχής με το θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη.
Ο μεγάλος θεατρίνος
Έκτοτε είτε ως συνεργαζόμενος ηθοποιός, είτε ως πρωταγωνιστής, είτε ως θιασάρχης, ο Δημήτρης Χορν κυριαρχούσε πάνω στην ελληνική σκηνή και κρατούσε την καλλιτεχνική του προσωπικότητα. Απόφοιτος της δραματικής σχολής του Βασιλικού, γυιος του αξέχαστου συγγραφέα Παντέλη Χορν – δημιούργησε μια νέα κατηγορία ηθοποιού. Του υπερπρωταγωνιστού. Ξεπέρασε ακόμα και τους απλησίαστους – τον Αργυρόπουλο και τον Βεάκη, δοκιμάζοντας τις δυνάμεις του και στο ελαφρό είδος. Και κατέπληξε και σε αυτό.
Έπαιξε με μεγάλη επιτυχία από ”Άμλέτ” μέχρι και μουσική κωμωδία όπως το ”Αλάτι και πιπέρι”. Είχε μέγαλο ταλέντο και στο τραγούδι με κορυφαία στιγμή του, την περίοδο που δούλευε στο ραδιόφωνο και τραγούδησε τις ”Θαλασσιές τις χάντρες” και ξεσήκωσε όλους τους Έλληνες στους κεφάτους ρυθμούς της φωνής του. Ο Χορν ήταν ο μεγαλύτερος ηθοποιός του τόπου μας και ένας από τους μεγαλύτερους του κόσμου. Δεν νομίζω να υπάρχει δεύτερη γνώμη γι αυτό.
Το φαινόμενο Χορν
‘Ομως ο Χορν ήταν και κάτι άλλο. Ήταν ένας θαυμάσιος άνθρωπος και ένας εξαίρετος χαρακτήρας όπως τον περιγράφουν οι άνθρωποι που τον έζησαν από κοντά. Υπήρξε ευγενικός, έξυπνος, μορφωμένος, χαριτολόγος και κομψός. Ήτανε με λίγα λόγια ένας πραγματικός καλλιτέχνης, όπως ακριβώς φανταζόμαστε τον καλλιτέχνη στην ιδανική του μορφή. Χωρίς κακίες αλλά με τις παραξενιές του. Δεν είχε εχθρούς, είχε μόνο φίλους – είχε τις προτιμησεις του, ήταν σπάταλος και δεν τον ένοιαζε το αύριο. Ίσως επειδή του άνηκε το μέλλον, όπως του άνηκε και το παρόν.
Ο Δημήτρης Χορν δεν παρίστανε ποτέ τον γόη αν και θα μπορούσε εάν ήθελε. Ζόυσε μάλλον ήσυχα χωρίς σκάνδαλα. Ο Χόρν ήτανε έξοχος σε όλα του. Η φράση που τον χαρακτηρίζει απόλυτα είναι μία ” Ηθοποιός σημαίνει φως”.
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια της ζωή του (απ’ το 1994), έπασχε από τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Μετακόμισε για πάντα στην ”γειτονιά των αγγέλων” στις 16 Ιανουαρίου το 1998, από καρκίνο. Το 2000 καθιερώθηκε στη μνήμη του το Βραβείο Χορν το οποίο απονέμεται στους καλύτερους πρωτοεμφανιζόμενους άνδρες ηθοποιούς κάθε χρονιάς.
Χ.Τ
