Είδαμε την Βασίλισσα Αμαλία στο θέατρο Χυτήριο! Η βασίλισσα Αμαλία ζωντάνεψε μέσω της Αλεξάνδρας Παλαιολόγου – Καλλιόπη Ευαγγελίδου στο θεάτρο Χυτήριο. Μας “ταξιδεύει “ 184 χρόνια πίσω, τότε που η Ελλάδα κάνει τα πρώτα της βήματα σαν ελεύθερο κράτος.
Γράφει η Ηλέκτρα Ζίζιουλα
Αυτός ο μήνας φαίνεται πως έχει εισβάλλει δυναμικά στις ζωές των θεατρόφιλων αφού όλο και περισσότερες αξιόλογες παραστάσεις ανεβαίνουν με τα καλλιτεχνικά δρώμενα να ανθίζουν!
Μετά από μία επιτυχημένη περιοδεία σε διάφορες γειτονιές της Ελλάδας, η βασίλισσα Αμαλία σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι μεταφέρθηκε στο θέατρο Χυτήριο για δύο τελευταίες παραστάσεις. Μια ιστορική παραγωγή παραγωγή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Σερρών, για τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821, η οποία τελεί υπό την αιγίδα της Βουλής των Ελλήνων.
Το καλλιτεχνικό/πολιτιστικό περιοδικό koita-magazine δεν θα μπορούσε να λείπει στην επίσημη πρεμιέρα της παράστασης και να μάθει ποια ήταν τελικά αυτή η Βαυαρή βασίλισσα. Μια ιστορία που συνδέεται μέσα από τα μάτια ενός κοριτσιού και ξετυλίγεται πάνω στο σανίδι. Η οποία σε όλη τη διάρκεια της παράστασης φαίνεται πως συνομιλεί με το είδωλο της στον καθρέφτη και εκείνο της απαντά.
Γεννήθηκε Δούκισσα στους κήπους του Ραστέντε.
Η βασίλισσα Αμαλία έρχεται στην Αθήνα στις 2 φεβρουαρίου το 1837, ως η πρώτη βασίλισσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, στο πλευρό του Όθωνα. Την γοήτευσε η Ελλάδα από την πρώτη στιγμή που αντίκρισε τον ήλιο της. Μέσα από τις επιστολές προς τον πατέρα και από τα ημερολόγια της γίνεται ξεκάθαρο η αγάπη της για την νέα πατρίδα. Καθώς εργάζεται με υπερβάλλοντα ζήλο για να πραγματοποιήσει όσα έχει κατά νου, ασκώντας άμεση επιρροή στη κοινωνία, τη μόδα αλλά και την πολιτική της εποχής.
Ένα ταξίδι ιδιαίτερα μαγευτικό στους δρόμους του Ναυπλίου το 1830. Με τους δυνατούς οπλαρχηγούς, τον κουρασμένο από τον πόλεμο μα γενναίο λαό, τους Φαναριώτες. Τις Μεγάλες δυνάμεις να ασκούν πίεση για την απόκτηση της εξουσίας, τους Έλληνες που θέλουν ελευθερία και Σύνταγμα. Την ελπίδα προσάρτησης προσάρτησης των αλύτρωτων περιοχών, ανάμεσα στα αρχαία μάρμαρα τα χαμηλά φτωχικά σπιτάκια. Τα επιβλητικά νεοκλασικά τους Βαυαρούς με τους παχυλούς μισθούς, τους ήρωες που ζουν ρακένδυτοι και εξαθλιωμένοι, τα δάνεια, τις δόσεις, τους εκβιασμούς, τα πολιτικά παιχνίδια.
Η Αμαλία έχοντας βαθιά πίστη στον Θεό
Δεν διστάζει να κάτσει στο τιμόνι της αντιβασιλείας της χώρας σε πολύ δύσκολες στιγμές του παλατιού. Η Αμαλία έχοντας βαθιά πίστη στον Θεό ,πιστεύει πως η κατάσταση θα αλλάξει όσο δύσκολη και αν είναι. Φτιάχνει κήπους, χτίζει τα ανάκτορα ,την σημερινή Βουλή των Ελλήνων. Χτίζει ορφανοτροφείο, δημιουργεί το ταμείο των ναυτικών, ενθαρρύνει τις αμπελοκαλλιέργειες και αλλάζει τη γυναικεία μόδα με την στολή “Αμαλία”.
Η επιθυμία της ήταν να γραφτεί το όνομα της στην Ιστορία και οι Έλληνες να θυμούνται την προσφορά της. Παρουσιάζεται ως μια ικανότατη πολιτικός και αποφασιστική με έναν εξαίσιο δυναμισμό. Δεν παύει όμως να είναι και μια ταλαιπωρημένη σωματικά και ψυχικά γυναίκα. Λόγω του σπάνιου σύνδρομου (σύνδρομο Ροκιτάνσκι) που έχει, όχι μόνο δεν μπορεί να τεκνοποιήσει αλλά ούτε να χαρεί και να απολαύσει τη σωματική και ερωτική επαφή.
Το θεατρικό έργο “Αμαλία” είναι ένα πολύτιμο ιστορικό κόσμημα. Βασίζεται στο κείμενο της Μαρίας Κυριάκη, κατόπιν ιστορικής έρευνας της Δρ.Άντα Διάλλα, που στηρίχτηκε σε διάφορες πηγές , κείμενα , μαρτυρίες και αρχειακό υλικό και κυρίως από τις επιστολές και τα ημερολόγια της ίδιας της βασίλισσας.
Το έργο εκτός από τον πολιτικό χαρακτήρα που φωτίζει σημαντικά γεγονότα της εποχής όπως τα έζησε η Αμαλία και τα διηγείται με τον δικό της τρόπο, αποπνέει και την ανθρώπινη πλευρά της βασίλισσας, αποκαλύπτοντας προσωπικά στοιχεία που κανείς μέχρι τώρα δεν γνώριζε.
Η σκηνοθεσία του Ένκε Φεζολλάρι ήταν λιτή και κατανοητή στους θεατές.
Ενώ κατά κανόνα θα ήταν θεατρικός μονόλογος, αναπτύχθηκε διάλογος δύο ατόμων, που ενσαρκώνουν τον ίδιο χαρακτήρα επι σκηνής. Αναμφισβήτητα η ευρηματικότητα πρόσφερε μια αμέριστη ενέργεια στην παράσταση καθώς με απόλυτη μαεστρία και γλαφυρό τρόπο ανέδειξε και τις βαθύτερες πτυχές του ψυχικού κόσμου της βασίλισσας.
Άψογες οι ερμηνείες και από τις δύο ηθοποιούς, πέρασαν μέχρι κάτω στον θεατή.
Τα εκφραστικά τους μέσα ακτινοβολούσαν σε όλη τη διάρκεια του έργου. Με ολοφάνερη χημεία λειτούργησαν στο σανίδι σαν ένα πρόσωπο, ένας παλμός και δικαίως εισέπραξαν αυτά τα διθυραμβικά σχόλια από το θεατρόφιλο κοινό.
Τα κοστούμια της παράστασης του Γιώργου Λυτζέρη ήταν μαύρα φορέματα λιτά χωρίς υπερβολές, τα οποία σε έβαζαν στο κλίμα της εποχής εκείνης καθώς ήταν σχεδιασμένα έτσι που να ταιριάζουν στο ύφος και στον χαρακτήρα της βασίλισσας. Το σκηνικό ήταν εξίσου λιτό. Εξυπηρετούσε αριστοτεχνικά παράσταση, προσθέτοντας διάφορες πινελιές από την ατμόσφαιρα της εποχής.
Ένα μεγάλο ενιαίο τραπέζι που στη συνέχεια “έσπασε” σε τρία κομμάτια, κηροπήγια, πορσελάνες, δύο θρόνοι ,γλάστρες με φυτά και χάρτινες μακέτες κτιρίων της Αθήνας. Όλα έπαιρναν την κατάλληλη μορφή στα χέρια των δύο γυναικών πάνω στη σκηνή αναλόγως την χρονική στιγμή.
Η καινοτόμα μουσική του Κωνσταντίνου Ευαγγελίδη σε συνδυασμό με τους φωτισμούς του Μιχάλη Κουβοπούλου πυροδότησε τα συναισθήματα των ηθοποιών σε αυτή την ιστορική διαδρομή.
Ταυτότητα Παράστασης
Την Βασίλισσα Αμαλία ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Καλλιόπη Ευαγγελίδου και Αλεξάνδρα Παλαιολόγου.
Την σκηνοθεσία και την καλλιτεχνική σύλληψη υπογράφει ο σκηνοθέτης Ένκε Φεζολλάρι.
Ιστορική έρευνα: Δρ Άντα Διάλλα
Κείμενο παράστασης- Μαρία Κυριάκη
Δραματουργική επεξεργασία: Καλλιόπη Ευαγγελίδου, Ένκε Φεζολλάρι, Κωνσταντίνος Μαυρόπουλος
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Κωνσταντίνος Ευαγγελίδης
Σύμβουλος δραματουργίας: Ναταλί Μηνιώτη
Επιμέλεια σκηνικού χώρου / κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης
Φωτογραφίες -Τρέιλερ: Ξένια Τσιλοχρήστου
Φωτισμοί : Μιχάλης Κουβόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Μαυρόπουλος
Επικοινωνία και προβολή παράστασης : Νταίζη Λεμπέση
Δείτε ακόμη:
Όταν ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ αποχαιρέτησε την Αλίκη Βουγιουκλάκη [Aφιέρωμα & Video]
Ο κορυφαίος των κορυφαίων Μάνος Κατράκης
Ξεχασμένες ελληνικές ταινίες που χρήζουν επανεκτίμησης
Έφυγε από τη ζωή η Νινή Τζάνετ – Αδερφή του Αλέκου Τζανετάκου
