Ανήκει στην ταλαντούχα φουρνιά των νέων ηθοποιών όπου διαθέτουν αντίληψη, ήθος και σεβασμό για την ίδια την δουλειά, πραγματοποιώντας σταθερά και ανοδικά βήματα στο χώρο.
Ο Δημήτρης Τσιγκριμάνης με αφορμή τις ατμοσφαιρικές Νύχτες οι οποίες συνεχίζονται στο Studio Μαυρομιχάλη, σε μια συνέντευξη εφ’όλης της ύλης στο Koitamagazine.gr και στον δημοσιογράφο Πάνο Σταματόπουλο!
Ο ταλαντούχος ηθοποιός αναφέρεται στο φετινό θεατρικό βήμα και σε αυτό που βάζει ψηλά σε κάθε δουλειά που συμμετέχει, στο τηλεοπτικό του ντεμπούτο έχοντας δίπλα τον σπουδαίο Μανούσο Μανουσάκη, στις συνθήκες της δουλειάς σε οικονομικό επίπεδο αλλά και στα μελλοντικά του σχέδια στο θέατρο.
Την φετινή σεζόν το θεατρόφιλο κοινό σε συναντάει στη παράσταση “Νύχτες”, στο Studio Μαυρομιχάλη. Μίλησε μας λίγο για το φετινό θεατρικό βήμα και το τι είναι αυτό που έχεις ξεχωρίσει σε αυτή την δουλειά;
Ναι, φέτος έχω την τύχη να είμαι και πάλι μέρος αυτής της δουλειάς, των “Νυχτών”, που ξεκίνησε πέρυσι. Σε αυτή τη δουλειά, όπως και σε κάθε δουλειά, αυτό που εκτιμώ είναι να συνεργαζόμαστε με σεβασμό και αγάπη. Μόνο αυτό μετράει για μένα. Και στις Νύχτες το βρήκα απλόχερα.
Το θέατρο διανύει μια αρκετά καλή συνθήκη μετά την περίοδο της πανδημίας με το κοινό να βλέπει αρκετές παραστάσεις που τον ενδιαφέρουν. Ως θεατής καταφέρνεις να παρακολουθήσεις δουλειές άλλων συναδέλφων σου ώστε να έχεις μία ολοκληρωμένη άποψη για το τι παίζει στο καλλιτεχνικό πεδίο; Τι αναζητάς σε μια παράσταση που θα δεις για να σε κεντρίσει;
Δυστυχώς -και ευτυχώς – επειδή δουλεύω αρκετά δεν προλαβαίνω πάντα να κρατάω τον εαυτό μου ενημερωμένο ως προς τις υπόλοιπες παραστάσεις. Χαίρομαι, όμως, που μετά την πανδημία, οι θεατές δε ξέχασαν τη μαγεία του ζωντανού θεάτρου και δεν επαναπαύτηκαν μόνο στο μαγνητοσκοπημένο και το τηλεοπτικό.
Μέχρι και σήμερα στην πορεία σου μετράς αξιόλογες συμμετοχές σε θεατρικές παραγωγές ενώ στη τηλεόραση είχες τη τύχη να κάνεις το ντεμπούτο σου με τον μετρ των επιτυχιών, Μανούσο Μανουσάκη. Τι είναι αυτό που κρατάς από αυτή την σημαντική γνωριμία;
Μετρ του είδους ο κύριος Μανουσάκης, τύχη να δουλεύεις μαζί του. Μικρή συμμετοχή αλλά αρκετή για να μυριστώ λίγο τη λειτουργία της τηλεόρασης και των κανόνων της που διαφέρουν αρκετά με αυτούς του θεάτρου. Και τα δύο μέσα, ωστόσο, έχουν τη γοητεία τους.
Στο ίδιο μήκος κύματος με το θέατρο η μυθοπλασία στο γυαλί βιώνει μια σημαντική άνοδο με τις σειρές των τελευταίων δύο χρόνων να κέρδισαν το στοίχημα της τηλεθέασης και να έφεραν έναν διαφορετικό αέρα στον τηλεοπτικό μηχανισμό ενώ φέτος παρατηρούμε ένα μεγάλο αριθμό σειρών στο πεδίο. Πώς κρίνεις το πεδίο του σήμερα; Έχεις ξεχωρίσει κάποια νέα δουλειά;
Είναι ελπιδοφόρα η άνθηση της μυθοπλασίας στην τηλεόραση, ειδικά για τη γενιά των ηθοποιών όπως η δική μου. Όταν το 2015 βγήκαμε από τη δραματική σχολή δεν υπήρχε ούτε μια σειρά και άρα ανύπαρκτο πεδίο απασχόλησής μας σε αυτό το μέσο. Ευτυχώς αυτό άλλαξε. Όσο πάει και καλυτερεύει η αισθητική των ελληνικών σειρών και αυτό μόνο ευτυχές είναι.
Ο μεγάλος αριθμός των σειρών θεωρείς ότι δημιουργεί μια αναστάτωση στον τηλεθεατή με αποτέλεσμα να αδικούνται εκ των πραγμάτων κάποιες αξιόλογες προσπάθειες;
Η ύπαρξη τόσων σειρών είναι δίκοπο μαχαίρι. Καλό για τους ηθοποιούς που απασχολούνται αλλά ταυτόχρονα, επειδή δε γίνεται όλες οι σειρές να πηγαίνουν το ίδιο καλά, ηθοποιοί χάνουν απότομα τη δουλειά τους και αντιμετωπίζονται ως εργαλεία επιχειρήσεων. Ο τηλεθεατής ορίζει τα πράγματα και καλά κάνει. Οι ηθοποιοί οφείλουμε να κάνουμε όσο καλύτερα γίνεται τη δουλειά μας με ανθρώπινους όρους και καλλιτεχνικά κριτήρια.
Στην πορεία σου μέχρι και σήμερα υπήρξαν στιγμές που είπες ότι τα δεδομένα και οι προτάσεις που σου γίνονται δεν σε ικανοποιούν σε προσωπικό ή επαγγελματικό επίπεδο και ίσως πρέπει να κάνεις μια παύση από το επάγγελμα ;
Πολλές φορές νιώθω πως φλερτάρουμε με την εγκατάλειψη των πάντων γιατί οι συνθήκες της δουλειάς μας είναι πολύ σκληρές. Το ίδιο, βέβαια, γίνεται και με όλα τα επαγγέλματα. Όσο η δουλειά μας δεν αντιμετωπίζεται ως χόμπι και μας συμπεριφέρονται με σεβασμό, θα ξαναβρίσκουμε το θάρρος να κάνουμε την καψούρα μας επάγγελμα.
Πόσο εύκολο είναι σήμερα για έναν ηθοποιό να απαρνηθεί μια πρόταση και να μείνει εκτός με το βιοποριστικό ζήτημα σίγουρα να αποτελεί μεγάλο αγκάθι στην εποχή μας;
Καθόλου εύκολο δεν είναι. Καλό το θέατρο για την ψυχή μας, δε αντιλέγω, αλλά δεν έχουν την ίδια άποψη η ΔΕΗ, το σούπερ μάρκετ ή ο σπιτονοικοκύρης μας. Με τα σημερινά δεδομένα έχει καταντήσει να είναι ένα ελιτίστικο επάγγελμα.
Ερχόμενοι στα δεδομένα που επικρατούν στο χώρο, η ανασφάλεια συνεχίζει να υφίσταται στο επάγγελμα ενώ τα κακώς κείμενα όπως οι ματαιώσεις παραγωγών αλλά και τα χρωστούμενα των δεδουλευμένων στους ηθοποιούς δυστυχώς ταλανίζουν ακόμα την δουλειά. Πώς διαχειρίζεσαι αυτές τις συμπεριφορές αλλά και τον ανταγωνισμό που πολλές φορές υπάρχει στο επάγγελμα; Πώς διαχειρίζεσαι μια δύσκολη ή προβληματική συνεργασία που μπορεί να προκύψει;
Οι κακές συμπεριφορές είναι απόρροια της δίψας για εξουσία. Όταν όλοι καταλάβουμε πως είμαστε συνδημιουργοί σε κάθε πρότζεκτ και εγκαταλείψουμε το μοτίβο εξουσιαστή-εξουσιαζόμενου, θα έχουμε κατακτήσει το ιδανικό.
Τα τελευταία δύο χρόνια το κίνημα #metoo έφερε στο φως της δημοσιότητας σημαντικές καταγγελίες συναδέλφων σου για περιστατικά βίας και κακοποιητικής συμπεριφοράς τα οποία θορύβησαν ολόκληρο τον χώρο και κάποιες περιπτώσεις βρέθηκαν απέναντι των δικαστικών εδράνων. 2 χρόνια μετά πώς νιώθεις για την έκβαση των γεγονότων και για το άνοιγμα που έφερε αυτό στο χώρο;
Όταν άνθρωποι που κατηγορήθηκαν και καταδικάστηκαν, αυτή τη στιγμή βρίσκονται ελεύθεροι εκεί έξω, μόνο αμφισβήτηση μπορείς να νιώθεις για το σύστημα δικαιοσύνης της χώρας. Και αυτό δεν αφορά μόνο τον καλλιτεχνικό χώρο.
Το τελευταίο διάστημα έγινε γνωστό ότι σε ακροάσεις του χώρου, κύριο task για τους υποψήφιους αποτέλεσε ο αριθμός των followers που μετρούν στα social media. Πώς κρίνεις όλη αυτή την κατάσταση αλλά και το γεγονός ότι μπορεί να επιλεχθούν άτομα για μία δουλειά λόγω της δημοφιλίας που έλαβαν από κάποιο άλλο πρόγραμμα;
Το κράτος οφείλει μεγαλύτερο μέρος του κρατικού προϋπολογισμού στον πολιτισμό και τις τέχνες. Ούτως ώστε η παραγωγή να μην είναι μόνο στα χέρια των τεχνοκρατών επιχειρηματιών αλλά κυρίως σε αυτούς που δε θα βλέπουν μόνο αριθμούς πίσω από μια παράσταση. Όταν η κάθε κυβέρνηση περηφανεύεται ότι η χώρα εξάγει πολιτισμό, καλό θα είναι να βοηθάει και έμπρακτα προς αυτή την κατεύθυνση. Και πολιτισμός δεν είναι μόνο τα μουσεία και οι τσιμεντωμένοι αρχαιολογικοί χώροι.
Σήμερα στην ζωή σου χωράει ένα νέο καλλιτεχνικό όνειρο; Ονειρεύεσαι μέσα ρόλους , projects και συνεργασίες με ανθρώπους που θα ήθελες να βρεθείς στο μέλλον ή προτιμάς να ζεις το τώρα αφήνοντας όποιο μακροπρόθεσμο σχέδιο η σκέψη στην άκρη;
Προτιμώ να ονειρεύομαι συνεργασίες και όχι ρόλους ή έργα. Συνεργασίες ομαλές και -αν είναι δυνατόν- δημιουργικές. Βέβαια το να υπάρχεις στο τώρα και να το απολαμβάνεις, είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Ετοιμάζεις κάτι στο τηλεοπτικό ή θεατρικό πεδίο ή κάποια νέα συμμετοχή από το δεύτερο μισό της σεζόν:
Οι “Νύχτες” της Βάσιας Χρονοπούλου λάμπουν κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Studio Μαυρομιχάλη για λίγο καιρό ακόμα. Τα Σαββατοκύριακα πολεμάμε με το “ο Μπαμπάς ο Πόλεμος” του Ιάκωβου Καμπανέλλη σε σκηνοθεσία του Κώστα Παπακωνσταντίνου στο θέατρο Olvio. Από τη νέα χρονιά μια νέα συνεργασία έρχεται, το “Κρυφτό” (The little dog laughed του Ντάγκλας Κάρτερ Μπιν) σε σκηνοθεσία Ρωμανού Μαρούδη.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
«Νύχτες» – Βασισμένο στις «Λευκές Νύχτες» του Φ. Μ. Ντοστογιέφσκι
«Γιατί δεν είμαστε όλοι μας σαν αδέρφια με αδέρφια; Γιατί να κρύβεις κάτι απ’ τον άλλο και δεν του ανοίγεις την καρδιά σου; Γιατί να μην πεις τώρα, αμέσως, ανοιχτά αυτά που νιώθεις, αν θα ξέρεις πως κάποιος θα βρεθεί ν’ ακούσει τα λόγια σου; Κι όμως, ο καθένας μοιάζει να είναι πιο σκληρός απ’ ότι είναι πραγματικά…»
Ένας μοναχικός νέος γνωρίζει τυχαία στο δρόμο μια νεαρή κοπέλα, τη Νάστενκα. Η βραδινή αυτή γνωριμία τους οδηγεί σε επαναλαμβανόμενες συναντήσεις τις νύχτες που ακολουθούν, όπου οι ήρωες μοιράζονται τις παράξενες ιστορίες της ζωής τους και συνδέονται με μια αδερφική και πρωτόγνωρη αγάπη. Ενώ, όμως, η Νάστενκα μιλάει για τον άντρα που περιμένει να γυρίσει πίσω σε αυτήν για να την παντρευτεί, ο ονειροπόλος ήρωας μας σιγά σιγά την ερωτεύεται, παρ’ όλο που η ανταπόδοση των συναισθημάτων του είναι ανέλπιδη. Ταυτόχρονα όμως εξομολογείται για πρώτη φορά όλον τον φαντασιακό του κόσμο, τον μοναχικό τρόπο ζωής του και το καταδικασμένο, μακριά από την πραγματικότητα μέλλον του.
Στις «Λευκές Νύχτες» του Ντοστογιέφσκι εμφανίζεται η φιγούρα του «ονειροπόλου». Ένας άνθρωπος που καταφεύγει στον κόσμο των δημιουργικών ονειροπολήσεων, πλάθει στο φαντασιακό του όσα η ζωή δεν του έχει δώσει ακόμα και γυρνάει την πλάτη στη σκυθρωπή πραγματικότητα. Στις «Νύχτες» οι ονειροφαντασίες κι αγωνίες του ήρωα ξεφεύγουν από τα δικά του πάθη και απλώνονται σε όλους τους θεατρικούς χαρακτήρες: στην Νάστενκα, στην τυφλή ξαδέρφη της και στον μυστηριώδη νοικάρη τους. Όσο, όμως, τα όνειρά τους παίρνουν μορφή, χάνεται κάθε αίσθηση της πραγματικής ζωής, ενώ ο χρόνος κυλά και τα νιάτα φεύγουν. Κι ενώ όλο αυτό μοιάζει με ένα αθώο και όμορφο παιχνίδι του ανθρώπινου μυαλού, ενέχει έναν σοβαρό κίνδυνο: ο άνθρωπος εγκλωβίζεται μέσα στο όνειρο, προσπερνάει την στιγμή που θα μπορούσε να του φέρει την πραγματική ευτυχία και πληρώνει το τίμημα της απόλυτης μοναξιάς. Μένει, έτσι, για όλους μετέωρη η ερώτηση:
Μέχρι και σήμερα στην πορεία σου μετράς αξιόλογες συμμετοχές σε θεατρικές παραγωγές ενώ στη τηλεόραση είχες τη τύχη να κάνεις το ντεμπούτο σου με τον μετρ των επιτυχιών, Μανούσο Μανουσάκη. Τι είναι αυτό που κρατάς από αυτή την σημαντική γνωριμία;
