Δημήτρης Δρόσος: “Αν μετατοπιστούμε εμείς, ίσως υπάρχουν πιθανότητες να μετατοπιστεί και το κοινό”
Ανήκει στους ηθοποιούς εκείνους που μαγνητίζουν με ένα βλέμμα τους το κοινό, συμμετέχοντας όλα αυτά τα χρόνια σε παραγωγές που γράφουν ψηλά στις επιλογές του κόσμου.
Ο Δημήτρης Δρόσος με αφορμή την φετινή του παρουσία στο έργο ” Jane ” σε σκηνοθεσία Κατερίνας Μαυρογεώργη στο Θέατρο Θησείον, σε μια συνέντευξη εφ’όλης της ύλης στο Koitamagazine.gr και στον δημοσιογράφο Πάνο Σταματόπουλο!
Σε συναντούμε θεατρικά στο έργο Jane, στο Θέατρο Θησείον. Τι σε έκανε να αποδεχτείς αυτή την πρόταση και τι σε ιντρίγκαρε σε αυτή την ιστορία;
Πράγματι συμμετέχω στην παράσταση Jane στο Θέατρο Θησείον η οποία παίζεται καθε Κυριακή, Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00. Η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάστηκα χρόνο να επεξεργαστώ την πρόταση της Κατερίνας Μαυρογεώργη για την Jane. Πήρα την απόφαση απνευστί. Είχα μεγάλη λαχτάρα να συναντηθώ με την Κατερίνα. Πρόσθετες παράμετροι στο να συμφωνήσω και να επιλέξω την συγκεκριμένη εργασία ήταν το γεγονός πως βρίσκω πολύ ενδιαφέρον το κλασικό μυθιστόρημα της Σαρλότ Μπροντέ και, παράλληλα, η ιδέα ότι τρείς ηθοποιοί επιχειρούμε να πούμε μια μεγάλη όμορφη ιστορία. Είμαι ευτυχής για αυτή την συνάντηση.
Όλα τα χρόνια της πορείας σου στο χώρο με τι γνώμονα εξετάζεις κάθε επαγγελματική πρόταση; Είναι εύκολο να μην επαναλαμβάνεσαι, κάνοντας εκπτώσεις στο καλλιτεχνικό κομμάτι;
Υπάρχει ένα τρίπτυχο που εξετάζω τα τελευταία χρόνια για να αποδεχθώ μία πρόταση: οι άνθρωποι-καλλιτέχνες, το έργο-πρόταση και ο χώρος. Επίσης ακούω το ένστικτό μου και το εμπιστεύομαι πιο πολύ απ’ ότι παλιότερα.
Σχετικά με το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, έχω από νωρίς στη ζωή μου και ανέκαθεν στην επαγγελματική μου σταδιοδρομία συνειδητοποιήσει ότι δεν με ενδιαφέρει να κάνω το ίδιο και το ίδιο. Αυτό στο σήμερα δεν είναι εύκολο. Θεωρώ ότι συχνά και το κοινό αλλά και οι παραγωγοί επιμένουν να ζητούν επανάληψη μία επιτυχίας. Έτσι ξεκινούν οι μανιέρες. Προσωπικά δεν με ενδιέφερε ποτέ να αναπαράξω το ίδιο ή παρόμοιο υλικό από την μία παράσταση στην επόμενη. Είναι ένας συνεχής αγώνας με το εαυτό σου να δημιουργήσεις κάτι νέο και να μην επαναπαύεσαι στην επιτυχία, την αναγνωρισιμότητα και την απαίτηση να κάνεις προϊόν διαρκείας το ίδιο και το ίδιο. Προσπαθώ να αντιστέκομαι στην ευκολία, επιμένω διότι ακόμη κι αν δεν έρθει, δεν συμβεί, οφείλω να είμαι συγκεντρωμένος σε αυτό που μπορεί να μου αποκαλυφθεί. Αν μετατοπιστούμε εμείς, ίσως υπάρχουν πιθανότητες να μετατοπιστεί και το κοινό. Μόνιμος ευσεβής μου πόθος.
Αν η υποκριτική δεν είχε χτυπήσει την ζωή σου, έχεις σκεφτεί τι άλλο θα μπορούσες να κάνεις επαγγελματικά το οποίο θα σε γοήτευε όπως αυτή η τέχνη;
Αν η υποκριτική δεν είχε μπει στη ζωή μου (συνοδεύεται από αρκετά “αν” και πραγματικά ήταν σχεδόν ακατόρθωτο να μην είχε συμβεί) ,θα γινόμουν ψυχίατρος. Θα κατέληγα να γίνω ψυχίατρος ή τρελός.
Στην τηλεόραση τα τελευταία χρόνια εν μέσω της άνθισης της μυθοπλασίας, συναντάμε αξιόλογες παραγωγές όπου όχι μόνο κρίνονται επιτυχημένες από το κοινό αλλά συνεχίζουν δυναμικά με νέα επεισόδια τα οποία προσμένουν οι τηλεθεατές. Πώς νιώθεις για αυτή την θετική τροπή στη μυθοπλασία; Εσύ στον ελεύθερο σου χρόνο έχεις θαυμάσει δουλειές από το φετινό τηλεοπτικό πεδίο;
Καθώς έχουν αυξηθεί οι σειρές μυθοπλασίας τα τελευταία χρόνια στο τηλεοπτικό τοπίο, παρατηρούμε μια ανάγκη να πούμε δικές μας πρωτότυπες ιστορίες. Είναι πολύ παρήγορο το ότι επιστρέφουμε σε πρωτότυπες, αυθεντικές γραφές. Ελπίζω τα κανάλια και οι παραγωγοί να τολμήσουν ακόμη περισσότερο. Ίσως να υπάρξουν ακόμη περισσότερες απόπειρες μεταφοράς λογοτεχνικών έργων στη μικρή οθόνη. Και νεότερων αξιόλογων συγγραφέων.
Σημαντικό επίσης βρίσκω ότι με όλες αυτές τις σειρές που γίνονται, πολλοί συνάδελφοι ηθοποιοί εργάζονται ως ηθοποιοί και δεν είναι άνεργοι. Δυστυχώς δεν έχω τόσο ελεύθερο χρόνο που να μου επιτρέπει να είμαι ενήμερος όσο θα ήθελα για το τι ακριβώς υπάρχει στον τηλεοπτικό χάρτη. Ελπίζω στο μέλλον να έχω χρόνο και να κάνω και να βλέπω τηλεόραση.
Ερχόμενοι στα δεδομένα που επικρατούν στο χώρο, η ανασφάλεια συνεχίζει να υφίσταται στο επάγγελμα ενώ τα κακώς κείμενα όπως οι ματαιώσεις παραγωγών αλλά και τα χρωστούμενα των δεδουλευμένων στους ηθοποιούς δυστυχώς ταλανίζουν ακόμα την δουλειά. Πώς διαχειρίζεσαι αυτές τις συμπεριφορές αλλά και τον ανταγωνισμό που πολλές φορές υπάρχει στο επάγγελμα αλλά και μια δύσκολη ή προβληματική συνεργασία που μπορεί να προκύψει;
Ξεκινώ από τον ανταγωνισμό. Το αναγνωρίζω, ο χώρος μας είναι ανταγωνιστικός. Είναι όμως κάτι πού εμένα προσωπικά προσπαθώ να μην με αγγίζει. Με αποσπά από την εργασία μου και τους στόχους μου. Προτιμώ το συναγωνισμό, να αγωνίζομαι μαζί με άλλους ,αυτός φέρνει την βελτίωση, την ανανέωση και κάποτε ίσως την διάκριση που την θεωρούμε τόσο πολύ σημαντική στις μέρες μας. Δεν μπορεί η διάκριση όμως για μένα να είναι αυτοσκοπός.
Θλίβομαι πάντα όταν ακούω για ματαιώσεις παραστάσεων, για χρωστούμενα δεδουλευμένων σε ηθοποιούς κι αμέσως μετά θυμώνω. Νιώθω ότι υπάρχει μία παρανόηση. Οι ηθοποιοί και γενικά οι καλλιτέχνες των παραστατικών τεχνών είναι εργαζόμενοι, σκληρά εργαζόμενοι, είναι και χειρώνακτες και εργάτες του πνεύματος. Αυτό από την πολιτεία δεν αναγνωρίζεται, συχνά ούτε και από το κοινό. Νιώθω ότι γίνονται βήματα προς βελτίωση, αλλά πολύ αργά.
Το τελευταίο διάστημα έγινε γνωστό ότι σε ακροάσεις του χώρου, κύριο task για τους υποψήφιους αποτέλεσε ο αριθμός των followers που μετρούν στα social media. Πώς κρίνεις όλη αυτή την κατάσταση αλλά και το γεγονός ότι μπορεί να επιλεχθούν άτομα για μία δουλειά λόγω της δημοφιλίας που έλαβαν από κάποιο άλλο πρόγραμμα;
Το παρακολουθώ όλο αυτό με θαυμασμό και κυρίως τρόμο. Είναι μία άλλη παράλληλη πραγματικότητα και ένας “μετρητής” δημοτικότητας. Πόσο όμως αυτό θα πρέπει να είναι το καθοριστικό κριτήριο για να πάρεις μία εργασία; Προσωπικά, ανεξαρτήτως followers κλπ., κρίνω πάντα με καλλιτεχνικά κριτήρια και κυρίως ποτέ πριν την πραγματοποίηση της προσπάθειας. Εκ του αποτελέσματος θα κριθούμε.
Ζούμε την εποχή του political correct όπου κάθε σχόλιο που γίνεται δημόσια, ελέγχεται και έχει μείζονα σημασία. Σήμερα θα πεις ανοιχτά την γνώμη σου για κάτι που αφορά την κοινωνία και θες να το επικοινωνήσεις με αυτό το τρόπο στο κόσμο που σε ακολουθεί ή θα προτιμήσεις να αποφύγεις τα social media και γενικά τα μέσα, κάνοντάς πέρα την τοξικότητα και την ανθρωποφαγία που μπορεί να προκύψει;
Γενικά αποφεύγω να γνωμοδοτώ για οτιδήποτε δημόσια. Δεν φοβάμαι, δεν το αποφεύγω, αλλά δεν με ενδιαφέρει να εκφράσω θέσεις για να ικανοποιήσω την ύπαρξή μου και τον ναρκισσισμό μου. Να μην παρεξηγηθώ, δεν είναι όλοι όσοι γράφουν νάρκισσοι ή κάπου ελλειπτικοί. Υπάρχουν αρκετοί χρήστες που γράφουν, και υπέροχα μάλιστα. Αλλά παρατηρώ ότι γενικά υπάρχει ένα τοξικό κλίμα που δημιουργείται από τους πληκτρολόγους, οι οποίοι αποκτούν μία δύναμη που δεν έχει να κάνει με την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης και της γνώμης, αλλά από την ανάγκη τους να επιβληθούν και να παραμείνουν ανώνυμοι. Αυτό μάλλον τους δίνει κάποια ικανοποίηση, δεν ξέρω. Εγώ το βρίσκω άνανδρο.
Προτιμώ να συζητώ ζωντανά για οτιδήποτε με ενδιαφέρει με φίλους, συνεργάτες, περαστικούς. Λίγο πιο μέσα στη ζωούλα.
Σήμερα στην ζωή σου χωράει ένα νέο καλλιτεχνικό όνειρο; Ονειρεύεσαι μέσα ρόλους, projects και συνεργασίες με ανθρώπους που θα ήθελες να βρεθείς στο μέλλον ή προτιμάς να ζεις το τώρα αφήνοντας όποιο μακροπρόθεσμο σχέδιο ή σκέψη στην άκρη;
Ονειρεύομαι πολλά πράγματα. Κυρίως συναντήσεις με ανθρώπους κείμενα, τόπους, ιδέες και εικόνες, αλλά παράλληλα προσπαθώ να μην χάνω την στιγμή και να απολαμβάνω αυτό που συμβαίνει εδώ και τώρα.
Στη σημερινή εποχή σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο τι είναι αυτό που σε γοητεύει, σε κάνει να ελπίζεις και σε τροφοδοτεί και τι αυτό που σε απωθεί;
Με γοητεύουν η καλοσύνη, η ευγένεια, η γενναιοδωρία, η αθωότητα, το μεγαλείο της φύσης. Με απωθούν αρκετά άλλα.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια για τους επόμενους μήνες; Υπάρχουν συζητήσεις ή ζυμώσεις που θα ήθελες να
επιτευχθούν;
Υπάρχουν συζητήσεις, υπάρχουν ζυμώσεις και χαίρομαι γι’ αυτό. Αισθάνομαι και τυχερός. Μένει να δούμε.
Πληροφορίες Παράστασης
Jane
με αφορμή την Τζέην Έυρ της Σαρλότ Μπροντέ
Σκηνοθεσία: Κατερίνα Μαυρογεώργη
Στο Θέατρο Θησείον | τελευταίες παραστάσεις έως τις 23/4
Έχετε ακουστά την Τζέην Έυρ;
Ναι, μάλλον ναι. Είναι μια γνωστή ηρωίδα ενός γνωστού μυθιστορήματος μιας γνωστής βικτωριανής συγγραφέως. Ή κάτι τέτοιο. Ή μήπως είναι ταινία; Ή σειρά στο BBC; Ή μήπως ένα παλιό κλασσικό εικονογραφημένο; Στην παράσταση Jane, η δημιουργική ομάδα του έργου εμπνέεται από την εμβληματική φιγούρα της Σαρλότ Μπροντέ και της ηρωίδας της, Τζέην. Αποπειράται να εξερευνήσει εκ νέου την βικτωριανή αυτή ιστορία υπό ένα διαφορετικό πρίσμα. Γιατί είναι σχεδόν θαύμα που το βιβλίο της Σαρλότ Μπροντέ έζησε τελικά ως τις μέρες μας; Πώς μια αιχμάλωτη δύναμη μετατρέπεται σε ρουφήχτρα; Πώς μία ακυρωμένη ψυχή μεταμορφώνεται σε στοιχειό, που όμως υφαίνει επίμονα την πλοκή της ιστορίας; Ποια είναι η μοίρα του άντρα και γιατί είναι ό,τι χειρότερο εφευρεύθηκε ποτέ; Γιατί επιβιβάστηκε και η Pj Harvey σε αυτήν την παράσταση;
Στο έργο συναντάμε τη φρέσκια και δυνατή γραφή της Κατερίνας Μαυρογεώργη για την οποία επαινέθηκε και τιμήθηκε πρόσφατα με το βραβείο Ελευθερία Σαπουντζή. Με την δραματουργική συμβολή της Μαρίας Φιλίνη, με χιούμορ, τρυφερότητα και μεγάλη περιέργεια, το έργο μας προσκαλεί να ξεδιψάσουμε μέσα σε έναν αλλόκοτα αστείο και ποιητικό κόσμο. Μια γιορτή για την δημιουργικότητα ως το πιο απαραίτητο survival kit.
Η Jane θα παίζεται στο Θέατρο Θησείον κάθε Κυριακή, Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00.
Είπαν για την παράσταση:
Έχουμε να κάνουμε με μια παραστασάρα, με τρεις ηθοποιούς που την υποστηρίζουν με όλο τους το κέφι και όλη τους τη γνώση και την έμπνευση. Μια παράσταση που κυλάει σα νεράκι. | Γιώργος Βουδικλάρης – Τρίτο Πρόγραμμα
Στην προσωπική μου λίστα με τις καλύτερες παραστάσεις της σεζόν 2023-24 η «Jane» της Κατερίνα Μαυρογεώργη βρίσκεται στις πρώτες θέσεις. […] Πολλά μπράβο στην Κατερίνα Μαυρογεώργη για το κείμενο (σε δραματουργική συνεργασία της Μαρίας Φιλίνη) και τη σκηνοθεσία της «Jane», στους ηθοποιούς για τις ερμηνείες τους, σ’ όλους όσοι εργάστηκαν για να δώσουν, σε μια εποχή άναρθρων κραυγών, αυτό το τόσο ουσιαστικό και διακριτικό μάθημα για τη σημασία της λέξης «χειραφέτηση». | Ματίνα Καλτάκη – iefimerida
Το «Jane» ως έργο τέχνης κατάφερε, με τη δουλειά των ηθοποιών, το φρέσκο, χαριτωμένο κείμενό του, τις μικρές «πινελιές» παραλόγου και χιούμορ, να με κάνει να ξεχαστώ, να αναλογιστώ συγκεκριμένα ζητήματα και να ξανασυστηθώ με την Σαρλότ Μπροντέ. […] Μια ολοκληρωμένη, απολαυστική θεατρική εμπειρία που συγκινεί, ψυχαγωγεί, προβληματίζει. Αυθεντικό θέατρο! | Άρης Γαβριελάτος – debop
Η ζωή της Σάρλοτ Μπροντέ και της ηρωίδας της, της Τζέιν Έιρ, συναντιούνται σε μια παράσταση που ξεφλουδίζει τα στρώματα της ιστορίας και των αισθημάτων. […] Σε έναν κόσμο που και σήμερα παραμένει ένας απειλητικός τόπος για τις γυναίκες, η παράσταση ανατέμνει τις ζωές τους με τρυφερότητα, φέρνει σε πρώτο πλάνο την επιθυμία τους όχι μόνο να αγαπηθούν αλλά και να διεκδικήσουν έναν χώρο πλασμένο και «πιασμένο» από τους άντρες και τις επιθυμίες τους. | Αργυρώ Μποζώνη – Lifo
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
JANE
με αφορμή την Τζέην Έυρ της Σαρλότ Μπροντέ
Σκηνοθεσία/Κείμενο: Κατερίνα Μαυρογεώργη
Σύμβουλος δραματουργίας: Μαρία Φιλίνη
Σκηνογραφία/ Ενδυματολογία: Άρτεμις Φλέσσα
Σχεδιασμός φωτισμών: Βάσια Ατταριάν / Σεραφείμ Ράδης
Μουσική: Δημήτρης Τάσαινας
Βοηθός σκηνοθέτιδας: Μαριτίνα Κουτσοχιώνη
Φωτογραφίες: Αναστασία Γιαννάκη
Επικοινωνία: Μάρθα Κοσκινά
΄Β Βοηθός σκηνοθέτιδας: Μαρία Μακρή
Παίζουν: Νάνσυ Σιδέρη, Δημήτρης Δρόσος, Βίκυ Κυριακουλάκου
Διάρκεια: 100 λεπτά
Θέατρο Θησείον, Τουρναβίτου 7, τηλ: 21 0325 5444
Έως τις 23 Απριλίου, κάθε Κυριακή, Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Εισιτήρια: https://www.more.com/theater/jane/
€18 Γενική είσοδος | €15 Φοιτητικό, Ανέργων, Άνω των 65, ΑΜΕΑ | €12 Ομαδικό (>=10 άτομα)
Διάρκεια: 95 λεπτά
Μια παραγωγή της θεατρικής ομάδας INKAL
Η παράσταση πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.
