Η αεικίνητη συγγραφέας και στιχουργός Τάνια Χαροκόπου σε μια εποικοδομητική συνέντευξη στο Koita-magazine.
Σπουδαία, πολυγραφότατη, με ήθος και σεβασμό προς τον πολιτισμό και την τέχνη.
Η Τάνια Χαροκόπου γεννήθηκε στην Αθήνα. Ακολούθησε εμπορικές σπουδές, ενώ ταυτόχρονα ασχολήθηκε με το εμπόριο και δραστηριοποιήθηκε σε δικές της επιχειρήσεις. Είναι ακόμα απόφοιτος Σχολής Δημοσιογραφίας. Αρθρογραφεί σε περιοδικά και εφημερίδες, ενώ έχει ασχοληθεί με παραγωγές μουσικών ραδιοφωνικών εκπομπών και την οργάνωση και παρουσίαση συναυλιών. Από το 1998, γράφει στίχους τραγουδιών, πολλοί εκ των οποίων έχουν μελοποιηθεί από μεγάλους συνθέτες. Είναι μέλος της ΑΕΠΙ. Έχει γράψει τα μυθιστορήματα “Χαμένη πορεία”, “Αθέατη όψη”, “Στον ίσκιο των ανθρώπων” και “Για μέρα ακόμα”. Επίσης γράφει θεατρικά έργα, που έχουν ανεβεί με μεγάλη επιτυχία σε Ελληνικές θεατρικές σκηνές. Μιλάει Αγγλικά. Είναι παντρεμένη, έχει δύο γιους και ζει με την οικογένειά της στην Βάρκιζα.
Ποια είναι η Τάνια Χαροκόπου και τι οφείλει να ξέρει το κοινό για εσάς;
Η Τάνια Χαροκόπου, είναι ένας απλός άνθρωπος, με χριστιανικές πεποιθήσεις, με ευαισθησίες , με αδυναμίες και πολύ επικοινωνιακός…
Μετράτε πολλές επιτυχίες τόσο στο χώρο του βιβλίου, όσο και στο θέατρο. Πως προέκυψε η συγγραφή στη ζωή σας και τι σημαίνει για εσάς;
Έγραφα πάντα. Σκέψεις, παραδοσιακή μορφή ποίησης, στίχους… Κάποια στιγμή ένιωσα την ανάγκη να εξωτερικεύσω αυτά που σημείωνα, να τα μπερδέψω με έμπνευση, μυθοπλασία, συγκινησιακή ευαισθησία και προέκυψε το «Χαμένη πορεία». Το πρώτο μου μυθιστόρημα. Μετά ένιωθα πως είχα μια κάποια ευκολία στο να διατυπώνω εκφράσεις, και φαντασία στις ιστορίες που σκαρφιζόμουν και έτσι συνέχισα…
Ποιο ήταν το έναυσμα που σας ώθησε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή θεατρικών έργων;
Η απογοήτευση που ένιωσα από την συνεργασία μου με τους εκδοτικούς οίκους… Αδιαφορία, ασυνεννοησία, ισοπέδωση αξιών, εγωκεντρικές συνήθειες… Μόνο προβληματισμό μου έδινε αυτή η συνεργασία… Σκέφτηκα να απαρνηθώ αυτό το κομμάτι της λογοτεχνίας.. Έγραψα το πρώτο μου θεατρικό, χωρίς να ξέρω που πατάω. … Έτσι από ένστικτο… Και μου βγήκε…
Ποια η πηγή έμπνευση των ιστοριών και των ηρώων τους;
Δεν υπάρχει πηγή… Έρχεται κάτι στο μυαλό, εντελώς ξαφνικά και σε χρόνο και σε τόπο… Έπειτα, είναι να ξεκινήσω να «πλάθω» αυτό το κάτι… Και γεννιούνται στην πορεία και οι ήρωες όλοι, αλλά και η έκβαση της ιστορίας…
Ως τα τέλη Μαρτίου, παίζεται με μεγάλη επιτυχία στον Πολυχώρο Αθηναϊς η παράσταση ‘’Σοφία σε θυμάμαι’’. Πώς αισθάνεστε γι’ αυτή τη δουλειά και πού εναποθέτετε την επιτυχία αυτής της παράστασης;
Αισθάνομαι μεγάλη χαρά και ευγνωμοσύνη που ο κόσμος αγκάλιασε αυτή την παράσταση. Νιώθω περήφανη που υπάρχει τέτοιο ενδιαφέρον και λέω με σιγουριά πως όλο αυτό που ζούμε και που εσείς ονομάζετε επιτυχία, είναι αποτέλεσμα συλλογικής αλλά και σκληρής δουλειάς. Κείμενο, ερμηνείες , σκηνοθεσία, καλλιτεχνικός σχεδιασμός… Όλοι μαζί, ο Τζαβέλλας, η Ζώη, ο Μιχαήλ, η Πετρουλάκη, ο Δήμας και εγώ, δημιουργήσαμε με πολλή αγάπη, με έμπνευση και προσπάθεια αυτή τη παράσταση. Είχαμε και την αμέριστη υποστήριξη του παραγωγού «ΤΕΧΝΙΣ» και την εμπειρία της Δανάλη για να ακουμπάμε… Όλα αυτά προσδιόρισαν την επιτυχία μας…
Πολύ σύντομα, ανεβαίνει ξανά η παράσταση σας ‘’Μας πήραν είδηση’’ σε σκηνοθεσία Κώστα Ζέκου με τους Αθηνά Μαυρομάτη, Γιάννη Μάνιο, Ανδρομάχη Μαρκοπούλου και Κώστα Ζεκο. Τι πραγματεύεται αυτό το έργο;
Το έργο είναι μια κωμωδία. Με αντισυμβατικούς χαρακτήρες. Μια ιστορία όπου «πεθαίνει» κάποιος μέσα σε κινηματογραφική αίθουσα, δημιουργώντας πρόβλημα στην παράνομη σχέση του, που καθόταν δίπλα του, φέρνοντάς της σε αδιέξοδο, αφού δεν ήξερε τι να κάνει το πτώμα, για να μην μαθευτεί, στην γυναίκα του αλλά και στον άντρα της, αυτή η σχέση… Κάθε λεπτό σε αυτή την ιστορία, είναι αμήχανο και ξεκαρδιστικό… Το ένα λάθος, φέρνει τα’ άλλο… και…
Πως προέκυψε η ιδέα να ανέβει ξανά;
Δεν έκλεισε τον κύκλο του… Είχε μεγάλη ανταπόκριση την περασμένη σεζόν… Υπήρξε θεατής που το είχε δει πέντε φορές… Έτσι, για να γελάει για να ξεσκάει..
Πιστεύετε τη δύναμη του θεάτρου και το ταλέντο των νέων που καταπιάνονται με αυτό;
Αν δεν πίστευα, δεν θα αναλωνόμουν. Το θέατρο έχει μια μαγική δύναμη. Όσοι τα υπηρετούν, εκφράζουν μέσα από αυτό, τον εσωτερικό τους κόσμο και όσοι παρακολουθούν βοηθούν ώστε να συντηρηθεί ο πολιτισμός στον τόπο μας. Τα νέα παιδία πρέπει να επιδιώκουν να μείνουν ηθοποιοί. Να μην θέλουν να γίνουν σταρ…
Εκτός των άλλων γράφετε και στίχους τραγουδιών, πολλοί εκ των οποίων έχουν μελοποιηθεί από μεγάλους συνθέτες. Ποια συνεργασία σας θυμάστε πιο έντονα και γιατί;
Τα τραγούδια για μένα, είναι ο καλύτερος αγωγός ψυχικής ενέργειας. Εκστασιάζομαι την ώρα που συνταιριάζω λέξεις, φράσεις… Με πλημμυρίζει μια παράξενη ευτυχία. Αυτό που θυμάμαι πιο έντονα, είναι όταν μου έδωσε μια μελωδία ο Χρίστος Νικολόπουλος να βάλω λόγια. Ήταν τόσο το άγχος μου, που το μυαλό μου μπλοκάρισε. Δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα. Τελικά βγήκε ένα υπέροχο ζεϊμπέκικο…
Τι σημαίνει για εσάς μουσική; Πηγή έκφρασης ή και κάτι παραπάνω;
Θα χρησιμοποιήσω την φράση του Αριστοτέλη… «Η μουσική είναι, η εντονότερη απόλαυση των στίχων». Ναι η μουσική είναι πηγή έκφρασης, είναι ευλογία , είναι ένας υπέροχος τρόπος να διοχετευτούν συναισθήματα..
Τι απ’ όλα αυτά με τα οποία καταπιάνεται η Τάνια Χαροκόπου, ενστερνίζεται περισσότερο στη ζωή της;
Γενικά αποδέχομαι οποιαδήποτε μορφή γραπτού λόγου… Ζω για να γράφω. Από το γράψιμο αντλώ ασίγαστη ενεργητικότητα, ενθουσιασμό, ελπίδα, αποφασιστικότητα..
Όταν δεν βρίσκεστε ανάμεσα σε χαρτιά και σκέψεις, τι άλλο κάνετε και πως περνάτε το χρόνο σας;
Την παραδοσιακή νοικοκυρά… Επικεντρώνομαι στο σπιτικό μου, μαγειρεύω για την οικογένεια μου και για τους φίλους μου, ασχολούμαι με τα σκυλιά μου…
Αποτελεί η τέχνη τη ριζική αλλαγή γεγονότων και προσωπικοτήτων;
Η τέχνη, η κάθε τέχνη, είναι μια τρυφερή αναζήτηση. Είναι ένα εφαλτήριο προόδου, πνευματικής ανάτασης, αισιοδοξίας. Με την τέχνη η ζωή παίρνει νόημα. Είναι λοιπόν επόμενο, όσοι ασχολούνται επισταμένα, να διαμορφώνουν τον χαρακτήρα τους, να αλλάζουν την συμπεριφορά τους, προς το καλύτερο.. Ριζική αλλαγή γεγονότων δυστυχώς σήμερα δεν την φέρνει η τέχνη, αλλά η πολιτική…
Ως μία γυναίκα των γραμμάτων και της τέχνης, ποιες σκέψεις κάνετε στην Ελλάδα του 2018 και τι αυτό που σας κάνει να αισιοδοξείτε;
Είναι πια επιτακτική η ανάγκη, η Ελλάδα να ξαναβρεί την αίγλη που είχε από βάθος χρόνου. Να ανυψωθεί και πάλι στα μάτια του υπόλοιπου κόσμου. Να ξαναγίνει συνυφασμένη με την δημοκρατία και το πολιτισμό. Χρειάζεται όμως, αγώνας, ενεργοποίηση δυνάμεων, και μεγάλη προσπάθεια από τον καθένα μας, στον τομέα που δραστηριοποιείται και αλλαγή αντιλήψεων. Αλλά μας αξίζει η αυτή η αίγλη. Η κακομοιριά και η μιζέρια δεν μας ταιριάζουν. Πρέπει να είμαστε περήφανοι. Όλα αυτά που γίνονται στην καθημερινότητα μας, και στον χώρο μας, αλλά και γενικά, δεν μου επιτρέπουν να αισιοδοξώ.
Έχω πάψει να είμαι αισιόδοξη και γέρνω λίγο προς τον ρεαλισμό. Απλά ευελπιστώ και προσεύχομαι στον Θεό να δώσει φώτιση στην νέα γενιά. Πρέπει, οι νεότεροι που αναλαμβάνουν τα σκήπτρα από μας, να δουλέψουν πολύ, να δοκιμάζουν την σκέψη τους, να μετράνε την σημασία των πράξεών τους και να κάνουν βήματα μεγαλύτερα από την φθορά…
Ποια τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια στο εγγύς μέλλον;
Έχω ήδη «παραδώσει» δύο θεατρικά έργα, τα οποία πρόκειται να ανέβουν πολύ σύντομα., τον χώρο τέχνης και πολιτισμού «Αθηναΐς». Και πρώτα ο Θεός, συζητάω για τον χειμώνα δύο ακόμα έργα.
