Η Κατερίνα Καρατζοπούλου είναι μια πανέμορφη, νέα και ταλαντούχα ηθοποιός, μετράει πολλές και επιτυχημένες συνεργασίες, την οποία, θέλησα να την γνωρίσω λίγο καλύτερα, για λογαριασμό του KoitaMagazine. Απολαύστε την.
Θα ήθελα να ξεκινήσουμε την συνέντευξη μας, λέγοντας μου δύο λόγια για την συμμετοχή σας, στην πάρα πολύ πετυχημένη παράσταση Άννα Φρανκ…
Μετά από δύο κωμωδίες ( Τριπλοπενιές, Toc-Toc ) χαίρομαι που κάνω κάτι διαφορετικό, αυτή άλλωστε είναι και η μαγεία της δουλειάς μας, χάρις στην οποία δεν πλήττεις ποτέ ! Είναι η πρώτη φορά που υποδύομαι ένα υπαρκτό πρόσωπο, πράγμα που όσο δύσκολο και αν είναι, καθώς δεν έχεις το δικαίωμα να αυτοσχεδιάσεις και κινείσαι με βάση συγκεκριμένους άξονες, είναι παράλληλα και αυτό που με γοητεύει. Άλλωστε η Μίπ Γκίς είναι μια γυναίκα που θαυμάζω, καθώς είχε το θάρρος να ύψωσει το ανάστημα της απέναντι στο ναζισμό, υποστηρίζοντας της ηθικές αξίες της. Είναι μια θεατρική παράσταση που έχει δημιουργηθεί με πολύ αγάπη και συνέπεια από όλους μας, έχουμε μάλιστα δυο υποψηφιότητες για τα Κορφιάτικα Βραβεία αλλά και παράταση παραστάσεων, μέχρι τέλος Απριλίου !
Παρατηρώντας την πορεία σας, βλέπει κανείς πολύ ωραία και προσεγμένα βήματα. Ποιες ήταν οι δυσκολίες που αντιμετωπήσατε στα πρώτα σας βήματα;
Όπως όλα τα παιδιά της γενιάς μου καλούμαι να επιβιώσω σε μια άγρια εποχή. Λόγω της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας οι παραγωγές είναι ελάχιστες σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια και κατά συνέπεια δημιουργούνται μεγάλα προβλήματα. Εγώ όμως πέρα από όλα αυτά, στο ξεκίνημα μου, είχα να αντιμετωπίσω και τα σενάρια που ήθελαν να κάνουν κάποιοι με αφορμή το όνομα που φέρω, έλεγαν πως δεν έχω την ανάγκη να εργαστώ όσο κάποιος άλλος ηθοποιός, άλλοι πάλι αισθάνθηκαν να απειλούνται υποστηρίζοντας πως οι πόρτες για εμένα θα ήταν ανοιχτές, πράγμα που δεν ισχύει, με την επίμονη και σκληρή δουλειά μου, όμως φάνηκε στην πορεία πως μέχρι σήμερα τίποτα δεν μου χαρίστηκε !
Ποιες είναι οι συμβουλές που έχετε πάρει και από ποιους;
Από τον καθηγητή φωνητικής μου, Γιάννη Σκουλά, να διεκδικώ όσα μου ανήκουν και να εστιάζω στη δημιουργικότητα μου και όχι σε οτιδήποτε προσπαθεί να μου την κατευνάσει…
Τι είναι αυτό που θυμάστε απ΄την συμμετοχή σας στους συμμαθητές;
Ήταν τα δεύτερα γύρισμα που συμμετείχα. Το πρώτα ήταν στην ταινία του Νίκου Ζαπατίνα « Στα καλά καθούμενα » ,λίγο πριν δώσω τις τελικές εξετάσεις στο Υπουργείο Πολιτισμού και κρατήσω στα χέρια το πτυχίο μου! Σαφώς το άγχος ήταν λιγότερο σε σχέση με την πρώτη φορά. Μόλις έφτασα στα πλατό επικρατούσε ένα πολύ ευχάριστο κλίμα τόσο από την παραγωγή , όσο και από τους υπόλοιπους ηθοποιούς. Με αρκετή δόση χιούμορ και καλή διάθεση ξεκινήσαμε αμέσως τα γυρίσματα!
Περιγράψτε μου τον εαυτό σας, με λέξεις ή φράσεις…
Εργασιομανής,τελειομανής,εχέμυθη,πεισματάρα,ενοχική,δύσπιστη
”Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται έχει ήδη χάσει…”Bertolt Brecht.
Πως φαντάζεστε τον εαυτό σας σε δέκα χρόνια από τώρα;
Η αλήθεια είναι πως αποφεύγω να κάνω όνειρα, νομίζω πως τα όνειρα είναι για όσους κοιμούνται … Προτιμώ να είμαι ξύπνια και να κάνω γερά και σταθερά βήματα στη γη. Σαφώς θα ήθελα να συμμετέχω σε ωραίες δουλειές (στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση) με ανθρώπους που εκτιμώ για την καλλιτεχνική τους υπόσταση και σίγουρα να έχω την τιμή να αγγίξω καποια έργα ρεπερτορίου. Γενικότερα να αγχώνομαι λιγότερο, καταφέρνοντας έτσι να απολαμβάνω περισσότερο οσα δημιουργώ…
Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας βήματα;
Θα συμμετάσχω σε μια μουσικοθεατρική παράσταση, με τραγούδια από τον ελληνικό κινηματογράφο.
Τώρα θα ήθελα να κλείσουμε ως εξής : Με μια τρυφερή εικόνα, απ΄τα εφηβικά σας χρόνια. Που θυμάστε με αγάπη και νοσταλγία…
Θα πάω αρκετά πίσω, στο φθινόπωρο του 98’, παιδί τότε πήγα με τον παππού μου, Ρωμύλο Καρατζόπουλο, να δούμε την ταινία « Η Ζωή Είναι Ωραία » , με τον Ρομπέρτο Μπενίνι. Λάτρευε τον ιταλικό κινηματογράφο … Πάντα έλεγε πως ένα καλό θεατρικό έργο ή μια καλή ταινία μπορούν να σου αλλάξουν τη ζωή … Και είχε απόλυτο δίκιο ! Στον γυρισμό, μέσα στο αυτοκίνητο, τα μάτια μου δεν σταματούσαν να τρέχουν δάκρυα … Έκανε πως δεν με έβλεπε, γιατί ήξερε πως δεν μου άρεσε να με βλέπουν να κλαίω, απλώς χαμογελούσε με ένα ελαφρό μειδίαμα, σίγουρος για όλα όσα είχα κερδίσει εκείνο το βράδυ μέσα από την τέχνη !
Το υλικό της συνέντευξης είναι απ΄το προσωπικό αρχείο της Κατερίνας Καρατζοπούλου
