O Τάσος Νούσιας, ένας από τους σπουδαιότερους ηθοποιούς της γενιάς του, αναμετράται μ’ έναν ακόμη εμβληματικό χαρακτήρα της παγκόσμιας δραματουργίας: τον Ριχάρδο Β’ και μιλάει στο περιοδικό μας!
Ηθοποιός με ταλέντο, αισθητική, γνώσεις επιλέγει πάντα να συμμετέχει σε δουλειές που τον εξελίσσουν. Που τον πάνε στο επόμενο βήμα. Τον έχουμε απολαύσει σε πολλές κι επιτυχημένες θεατρικές, τηλεοπτικές και κινηματογραφικές στιγμές.
Ο ”Προμηθέας” του το καλοκαίρι του 2015 ενθουσίασε κοινό και κριτικούς για την ακρίβεια και την υποβλητικότητα της ερμηνείας του. Τη φετινή θεατρική σεζόν, φορά το κοστούμι του αλαζόνα βασιλιά, βουτώντας στα άδυτα της ψυχοσύνθεσης του, ενσαρκώνοντας παράλληλα και τους κύριους αντιπάλους του.
Ο Ριχάρδος Β’ ήταν ένας από τους πιο αινιγματικούς Άγγλους βασιλιάδες, που μετατράπηκε από τον Σαίξπηρ σε μια συναρπαστική, συγκινητική, μελέτη ενός τραγικού ήρωα.
Τι είναι αυτό που σας ώθησε να πείτε το πολυπόθητο ΝΑΙ σε αυτή την συνεργασία και να αναμετρηθείτε με αυτό τον ρόλο;
Η σχέση μου με τον Ριχάρδο Β’, ξεκινάει από τα ”πρώιμα’’ χρόνια, καθώς είχα δώσει εξετάσεις για την προετοιμασία μου στην σχολή του Κρατικού Θεάτρου, με έναν από τους εξαιρετικούς μονολόγους του Σαίξπηρ, μέσα από τον Ριχάρδο. Άρα θα έλεγα πως μας συνδέει μία σχέση περίπου 28 ετών! Απλά τώρα ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να γίνει με αυτή την πύκνωση η παράσταση. Η δραματουργική επεξεργασία πάνω στο κείμενο, το οδηγεί σε μορφή μονολόγου.
Το κείμενο είναι αυτούσιο, απλά έχουμε κρατήσει τα κομμάτια εκείνα που εξελίσσουν την δράση μας. Φανταστείτε πως από τους 5 ρόλους του έργου, εγώ υποδύομαι τους 4.
«Είναι σπουδαίο το γεγονός, ότι μέσα από αυτό το έργο βλέπουμε πως ο άνθρωπος αυτομεγαλωπιάνεται μέσα από τα αξιώματα και την εξουσία. Όταν όμως βρίσκεται ολοκληρωτικά απογυμνωμένος, ποιος είναι; Αυτό είναι και το κύριο ερώτημα που θέτει ο Σαίξπηρ μέσα από την παράσταση. Γιατί ξέρετε, τον εαυτό μας αποφεύγουμε πρώτα και μετά τους άλλους. Όταν πρέπει να συνομιλήσουμε με τον εαυτό μας, πόσο έτοιμοι είμαστε τελικά να δεχθούμε την αλήθεια»;
Στην συνέχεια των πολύ μεγάλων τραγικών μας, ο Σαίξπηρ ανοίγει θέματα πιο υπαρξιακά και κοινωνικά. Όταν βέβαια μιλάμε για εξουσία και βασιλιά, σαφώς ενέχει και το πολιτικό στοιχείο. Ιδιότυπα, θα λέγαμε ότι ο Ριχάρδος Β’ γίνεται ένας ‘’ασκητής’’ αναγκαστικά, λόγω της απομόνωσης στην οποία επέρχεται.
«Η παράσταση είναι πλούσια και στο κινησιολογικό κομμάτι. Με κέντρο της ένα πολύ ευρηματικό σκηνικό, το οποίο μεταβάλλεται συνεχώς, βλέπουμε τον πολυμορφικό της χαρακτήρα.
Αν μπορούσα να δώσω έναν αισθητικό όρο στην παράσταση, θα έλεγα πως έχουμε να κάνουμε με ‘’μαγικό ρεαλισμό’’.
Η σύμπραξη όλων των εφέ που θα δείτε επί σκηνής έχει να κάνει και με την σπουδή της σκηνοθέτιδος Marlene Kaminsky. Είναι αποκαλυπτική και οδήγησε κι εμένα τον ίδιο, στο να ξεπεράσω τον εαυτό μου. Που αυτό ήταν και το ζητούμενο».
Βρίσκομαι σε μια περίοδο ωριμότητας και σ’ένα μεταβατικό στάδιο, συνεπώς θέλαμε με την σκηνοθέτιδα να δείξουμε σε πύκνωση, ό,τι έχουμε αποκομίσει από την καλλιτεχνική μας ως τώρα διαδρομή και δεν υπάρχει καλύτερος καμβάς από τον Ριχάρδο Β’, για να γίνει αυτό.
Ποια η ιδιαιτερότητα του έργου;
Το ιδιαίτερο είναι ότι το έργο είναι αυτούσιο και δεν έχει νεωτερισμούς. Ακόμη κι αν η ιστορία είναι ιδωμένη από το τέλος προς την αρχή, αφού πιάνουμε την ιστορία από την στιγμή που ο Ριχάρδος βρίσκεται στην φυλακή, όλα συνδέονται με έναν υπέροχο τρόπο για να μην χαθεί η ουσία. Και το τονίζω αυτό, γιατί κατά καιρούς βλέπουμε να ‘’παραβιάζονται’’ πολλά τέτοια κλασικά έργα, όπου ο σκηνοθέτης έχει την τάση να τα αποδομεί. Τα έργα αυτά, διαθέτουν εξαιρετικές δομές και συμμετρίες και ο συγγραφέας έχει τον λόγο του που τα αποδίδει έτσι. Με τον πιο κομψό τρόπο, θεωρώ πως κάποιος, αποδομώντας τέτοια έργα, διαπράττει ύβρη, σε τέτοιο βαθμό που χάνει το έργο την ουσία του. Εμείς θεωρώ πως έχουμε καταφέρει να κρατήσουμε τις ισορροπίες κι απλά να μην διηγηθούμε την ιστορία με τον πιο εγκεφαλικό, στείρο τρόπο.
Κατά πόσο εσείς ο ίδιος ταυτίζεστε με τον ήρωα;
Ταυτίζομαι αρκετά μπορώ να πω. Κι όσο περνούν τα χρόνια, ακόμη περισσότερο. Τα πάντα άλλωστε καταλήγουν σε αυτό που λέμε διαχείριση, είτε γίνεται σοφά, είτε νευρωτικά. Όπως ο Ριχάρδος Β’ από βασιλιάς καταλήγει στην φυλακή και κάνει τον δικό του απολογισμό, έτσι και ο καθένας από εμάς κάνει την πιο σωστή αναδρομή, για να οδηγηθεί στην αυτογνωσία. Να βρει μία άκρη μέσα στις χίμαιρες και τις σκιές του. Συνεπώς, βρίσκω πολλά κοινά σημεία συνεχώς και σε ένα βαθύτερο πλαίσιο. Τα θεμελιώδη ερωτήματα για την ίδια την ζωή, που θέτονται στην παράσταση, είναι όλη η πεμπτουσία του έργου!
Τι θα θέλατε το κοινό να αποκομίσει από την παράσταση;
Το κοινό σίγουρα θα βρει κομμάτια από τον εαυτό του μέσα στο έργο, είτε που θα τα έχει θαμμένα και θα ανακληθούν, όπως συμβαίνει και στον Ριχάρδο Β’, είτε θα χαμογελάσει στωικά, γιατί τα διαχειρίστηκε με σωστό τρόπο.
Ποια τα κριτήρια σας για μια καλή συνεργασία;
Αρχικά ο άνθρωπος που σε προσεγγίζει, με ποιο κείμενο ή ρόλο, αν είναι πρόκληση αυτός ο ρόλος για σένα, αν δεν τον έχεις υποδυθεί ξανά, κλπ. Μετά, σίγουρα η ομάδα των ανθρώπων μπροστά αλλά και πίσω από την σκηνή. Γιατί κακά τα ψέματα αυτούς τους ανθρώπους κατά την διάρκεια των προβών τους συναντάς πολύ περισσότερο και από την οικογένειά σου. Οφείλει λοιπόν να υπάρχει μία επικοινωνία, μια κοινή αισθητική και φυσικά όλα αυτά μαζί να λειτουργήσουν ομαλά για μια επιτυχημένη συνεργασία.
Η παράσταση κάνει πρεμιέρα το Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου στο Άλφα.Ιδέα (28ης Οκτωβρίου 37, Αθήνα, www.alfaidea.gr)
Παίζουν: Τάσος Νούσιας, Αλέξανδρος Φιλιππόπουλος
Φωνή της Βασίλισσας: Μάιρα Μηλολιδάκη
κάθε Τετάρτη και Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 19.00
