Ένας πολύπλευρος καλλιτέχνης, σε μια συνέντευξη εφ ‘όλης της ύλης στο περιοδικό μας!
Καλλιτεχνική φύση, άνθρωπος ευαίσθητος, αγαπητός, χαμογελαστός και γεμάτος ήθος και ποιότητα. Κάπως έτσι θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τον Γιάννη Γούνα.
Ηθοποιός, στιχουργός και εικαστικός με έντονη κι επιτυχημένη πορεία στον καλλιτεχνικό κόσμο. Έναν κόσμο που ονειρευόταν πάντα και έδεσε όμορφα με αυτόν. Γεμάτος αγάπη και μεράκι για τις τέχνες του, συνεχώς μας εκπλήσσει ευχάριστα κι εξελίσσεται και ο ίδιος!
Το φετινό θεατρικό χειμώνα, γίνεται ο «Κατά φαντασίαν υγιής». Ο ήρωας που εμπνεύστηκε ο θεατρικός συγγραφέας Γιώργος Μανιώτης και του τον εμπιστεύτηκε. Μια σύγχρονη κωμωδία για τον 21ο αιώνα. Ο ζωγράφος Αλέκος Φασιανός βάζει τις δικές του μαγικές πινελιές στην παράσταση αυτή. Επίσης έχει φιλοτεχνήσει την υπέροχη αφίσα του έργου, η οποία θα διατίθεται στο κοινό πριν από την παράσταση σε συμβολική τιμή.
Δεν θα αποκαλύψω περισσότερα, καθώς θα διαβάσετε την συζήτησή μας με τον Γιάννη…
«Κατά φαντασίαν υγιής», του Γιώργου Μανιώτη. Ποιον ήταν το έναυσμα που σε ώθησε να πεις σε αυτό το έργο;
Μετά από έναν δύσκολο θεατρικό χειμώνα, είχα έρθει σε μια αμηχανία για το τι θα κάνω τον φετινό χειμώνα. Μια μέρα, με πήρε τηλέφωνο ο Γιώργος και μου είπε ότι έγραψε ένα κείμενο και θα ήθελε να το διαβάσω. Όταν πρωτοάκουσα τον τίτλο και το διάβασα, ενθουσιάστηκα κι ένιωσα ότι αυτό το έργο αφορά τόσο έμενα, όσο και το ίδιο το κοινό Χωρίς δεύτερη σκέψη λοιπόν είπα ΝΑΙ. Πρόκειται για μία κωμωδία δίχως σάχλες και υπερβολές. Το έργο κάνει μνεία στο θέμα της αρρωστοφοβίας, με χιούμορ. Ο Γιώργος Μανιώτης, δεν αντιμετωπίζει τον ήρωα του σαν μια κλινική περίπτωση και μπαίνουν κι άλλα θέματα μέσα, όπως η μοναξιά, η οικονομική κρίση(με τον ήρωα να δηλώνει άνεργος) κλπ. Το κοινό θα γελάσει, θα προβληματιστεί και θα βοηθηθεί με το θέμα της αρρωστοφοβίας, βλέποντας στο πρόσωπο του ήρωα, τον εαυτό τους.
Το κείμενο αρχικά είναι η βάση για μία καλή συνεργασία και μετά εννοείται, οι ίδιοι οι συντελεστές.
Τι θα δουν οι θεατές επί σκηνής;
Το έργο είναι ένας μονόλογος, όπου ο συγγραφέας σκιαγραφώντας τον χαρακτήρα και την ψυχοσύνθεση αυτού του ανθρώπου, με τα προβλήματα και τις ανησυχίες ενός φυσιλογικού ανθρώπου, θέτει το θέμα της αρρωστοφοβίας του. Ενώ ο ήρωας μέσα από τα λεγόμενά του είναι υπερβολικός, το κείμενο είναι φυσιολογικά δομημένο, που ο ήρωας γίνεται άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Σε αυτό το μονόπρακτο, ο συμπρωταγωνιστής μου είναι ένα κινητό τηλέφωνο.
Ποιες είναι οι δυσκολίες του να ερμηνεύεις έναν μονόλογο;
Νιώθεις μια απέραντη μοναξιά επί σκηνής αλλά παράλληλα συμβαίνει και κάτι μαγικό. Απελευθερώνομαι και δεν σκέφτομαι τίποτε άλλο. Είναι πολύ δύσκολο, αλλά αυτό που κάνω είναι να παίρνω το κοινό ως συμπαίκτες μου και να ερμηνεύω.
Πώς αισθάνεσαι για την συνεργασία σου με τον Γιώργο Μανιώτη και τον Αλέκο Φασιανό;
Πρόκειται για δύο διαφορετικές προσωπικότητες και ο καθένας, υπέροχος στο είδος του. Τον Γιώργο Μανιώτη, τον είχα και δάσκαλο. Τον θεωρώ έναν από τους μεγαλύτερους θεατρικούς συγγραφείς εν ζωή, στην Ελλάδα. Νιώθω τιμή και χαρά που συνεργάζομαι μαζί του. Ο Αλέκος Φασιανός από την άλλη, παρότι είναι μιας κάποιας ηλικίας, από το πρωί ως το βράδυ ζωγραφίζει. Κάθεται κάτω, σαν μικρό παιδί και δημιουργεί. Είναι ένα πολύ συγκινητικό θέαμα. Γνωριζόμαστε από παλιά. Μόλις πήρα το κείμενο στα χέρια μου, τον σκέφτηκα αμέσως. Επειδή το έργο κρύβει μια παιδικότητα κι ο Αλέκος την έχει στην ζωή του, δέχθηκε αμέσως. Είναι από τους τρεις αγαπημένους μου ζωγράφους. Μου έφτιαξε ένα έργο αποκλειστικά για την παράσταση, με έναν νέο που κρατάει ένα σκυλάκι, που υπάρχει και μέσα στην παράσταση. Έχει επιμεληθεί προσεκτικά τον χώρο και η καρέκλα όπου κάθεται ο ήρωας είναι φτιαγμένη από τον ίδιο, ανήκοντας σε ιδιωτική του συλλογή. Νιώθω χαρούμενος που στην πρώτη μου απόπειρα να κάνω κάτι δικό μου, έχω δίπλα μου τόσο σπουδαίους ανθρώπους, νιώθοντας και μια απίστευτη ασφάλεια.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναφερθώ σε μια άλλη σπουδαία συνεργάτιδα, την Ντόρα Ρίζου, που διαθέτει αυτόν τον υπέροχο χώρο, που λέγεται Black Duck. Με εμπιστεύτηκε από την αρχή, έχουμε μια άριστη επικοινωνία καθώς πρόκειται για έναν πολύ δοτικό άνθρωπο και από τους πιο πολιτισμένους που έχω γνωρίσει.
Πώς επέλεξες να ανεβάσεις το έργο σε αυτόν τον εκλεπτυσμένο και ιστορικό χώρο;
Στο Black Duck, στην γκαλερί του, πριν δύο χρόνια είχα κάνει μία έκθεση και μου άρεσε ο χώρος. Μόλις πρότεινα το έργο στην Ντόρα, ενθουσιάστηκε και η ίδια και η συμφωνία έκλεισε. Επειδή η ιστορία διαδραματίζεται στο δωμάτιο του ήρωα, ήθελα έναν χώρο μικρό, ζεστό, φιλόξενο όπως αυτός. Είναι για μένα ο ιδανικός χώρος που αναβλύζει από ιστορία.
Υπάρχουν στοιχεία του ήρωα που ενστερνίζεσαι κι εσύ ο ίδιος στην ζωή σου;
Ναι πολλά. Έχω κι εγώ μία τάση αρρωστοφοβίας ή εμμονές, βέβαια όχι στον βαθμό που παρουσιάζεται στον ήρωα του έργου. Αυτό με βοήθησε να καταλάβω και τις υπερβολές του. Ο συγγραφέας αντιμετωπίζει τον ήρωα με τρυφερότητα και κατανόηση. Τον αγαπάει, όπως το αγάπησα κι εγώ κι εύχομαι να τον αγαπήσει και το κοινό.
Νιώθω πως είναι η πιο ωραία μου θεατρική στιγμή. Πηγαίνω με πολλή χαρά στις πρόβες, πράγμα που παίζει σημαντικό ρόλο στην δουλειά μας.
Πώς ξεκίνησε το ταξίδι σου στην υποκριτική και πώς προέκυψε η στιχουργική σου ιδιότητα και η συνεργασία σου με σπουδαίους Έλληνες καλλιτέχνες;
Τελείωσα την δραματική σχολή Καζάκου και από το 2000 είμαι ενεργά στον χώρο. Νιώθω πολύ τυχερός για τις συνεργασίες μου ως τώρα, όπως με τον Σταμάτη Φασουλή, που τον αγαπάω πολύ για την ευγένειά του, τον Νίκο Μαστοράκη, που είναι για μένα ένας από τους τρεις καλύτερους σκηνοθέτες που έχουμε στον χώρο κι άλλους πολλούς. Το 2007-2008 μπήκε στην ζωή μου η στιχουργική. Έγραφα από παιδί ποιήματα και κάποια στιγμή είχα γράψει δυο, τρεις στίχους. Τότε έκανα μεταγλωττίσεις ως ηθοποιός σε ένα στούντιο. Ξαφνικά ακούω τον ηχολήπτη να αναφέρει το όνομα του Στέφανου Κορκολή, γιατί στο ίδιο στούντιο έκαναν και ηχογραφήσεις κομματιών. Εκείνη την στιγμή, είχα τον φάκελο με τους στίχους που είχα γράψεις, πάω τον δίνω και λέω ‘’για τον κο Κορκολή’’. Μετά από κάποιες μέρες, που τηλεφωνεί ο Στέφανος Κορκολής και μου είπε πως έχουμε μαζί το πρώτο μας τραγούδι. Ήταν στην Μελίνα Ασλανίδου, το ‘’ Με δυο γάτες παρέα’’ για τον πρώτο της δίσκο. Και μετά, ήρθαν όλα πολύ μαγικά κι ακολούθησαν συνεργασίες με τον Γιώργο Νταλάρα, την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, την Πίτσα Παπαδοπούλου, κ.α. Έπεσα σε πολύ καλούς συνεργάτες, με τους οποίους έχω πολύ καλές σχέσεις και σήμερα.
Μία πολύ σπουδαία γνωριμία μου ήταν αυτή με τον Μάνο Ελευθερίου. Ο Μάνος είναι (και λέω είναι γιατί για εμένα δεν έφυγε ποτέ) ο πιο ακομπλεξάριστος κι ευγενικός άνθρωπος, ο οποίος βοηθούσε κόσμο, χωρίς να το λέει. Τόσο για μένα, όσο και άλλους.
Πώς συνδέονται οι τρεις τέχνες με τις οποίες καταπιάνεσαι, μεταξύ τους και από που πηγάζει η αγάπη σου γι’ αυτές;
Και συνδέονται και δεν συνδέονται (γέλια). Εγώ βρίσκω πάντα τρόπο να τις συνδέσω. Και με τις τρεις, δεν κάνω κάτι για να το κάνω, Είτε μία εικαστική έκθεση, είτε να υποδυθώ έναν ρόλο, είτε να γράψω ένα τραγούδι. Όταν νιώθω κάτι το κάνω. Νιώθω ευλογημένος γιατί όλα μου έχουν έρθει απλόχερα, ειλικρινά.
Με την τηλεόραση πώς και δεν ασχολήθηκες ποτέ;
Όσον αφορά την τηλεόραση, δεν την κυνήγησα γιατί δεν με έλκυε ποτέ αυτό το κομμάτι. Δεν κατακρίνω τους ηθοποιούς που δουλεύουν σε αυτήν, απλά εμένα δεν με συγκινούσε ποτέ. Έχω κάνει μόνο μία δουλειά σε αυτή και συγκεκριμένα στην ΕΡΤ1, που συμμετείχα για 3 επεισόδια στο σίριαλ ‘’Η ζωή του Βιζυηνού’’ του Χριστόφορου Χριστοφή.
Δίνω μεγάλη σημασία και στους συνεργάτες μου. Πέρυσι, η σεζόν με ‘’κράτησε’’ από τους συναδέλφους που είχα δίπλα μου.
Αν η τέχνη ήταν στίχος ενός τραγουδιού, ποιος θα ήταν αυτός;
Είναι από το τραγούδι ”Το παράπονο’’ των Ελύτη (στίχους) και Δημήτρη Παπαδημητρίου (μουσική) που ερμηνεύει η Ελευθερία Αρβανιτάκη. ”Εδώ στου δρόμου τα μισά, έφτασε η ώρα να το πω άλλα είναι εκείνα που αγαπώ γι’ αλλού γι’ αλλού ξεκίνησα’’ (…)
Ποιες είναι οι σκέψεις σου για την Ελλάδα του 2018;
Θα πω μια φράση που μου έρχεται στο μυαλό: ”Λάθος άνθρωποι σε λάθος θέσεις’’. Από εκεί πηγάζει το κακό. Άνθρωποι χωρίς γνώσεις για την ίδια την ζωή, γεμάτοι εγωισμό. Και για να το συγκεκριμενοποιήσω για την δουλειά μας στο θέατρο, μιλάω για το θέμα των παραγωγών. Πως γίνονται οι παραγωγές τότε και πώς στήνονται σήμερα. Δεν κατακρίνω το εμπορικό κομμάτι του θεάτρου, αλλά τον τρόπο με τον οποίο γίνεται.
«Κατά φαντασίαν υγιής». Πρεμιέρα 19 Οκτωβρίου στο Black Duck Multiplarte – Ντόρα Ρίζου (Χρήστου Λαδά 9α/Αθήνα/ 210 3234760)
info@blackduck.gr / www.blackduck.gr
Κάθε Παρασκευή – Σάββατο στις 19.30 και κάθε Κυριακή στις 19.00
Είσοδος 12 ευρώ με κρασί/ μπύρα/ γλυκό
Περιορισμένος αριθμός θέσεων
