Η ηθοποιός Νίκη Σερέτη μεταμορφώνεται σε Nina Simone και μιλάει στο Koita-magazine για το θέατρο, τις τέχνες και την Ελλάδα του σήμερα!
Μία ηθοποιός με άκρως εξελίσσιμη πορεία όλα αυτά χρόνια. Έγινε ευρέως γνωστή από την τηλεόραση, αλλά δεν σταμάτησε εκεί. Η αγάπη, η πολλή δουλειά αλλά και το μεράκι της για το θέατρο, την οδήγησαν σε σπουδαίες συνεργασίες που συμμετέχει μέχρι και σήμερα, με μεγάλη επιτυχία.
Η Νίκη είναι ένας ειλικρινής άνθρωπος, έχει συνείδηση, είναι ευαίσθητη και δεν χαρίζεται εύκολα. Πολεμά για τα θέλω της και με αξιοπρέπεια βαδίζει στα μονοπάτια της ζωής και της τέχνης της… Αποκλειστικά για το Koita, μεταμορφώθηκε στη σπουδαία Nina Simone και με αυτό τον τρόπο ταξίδεψε στον δικό της κόσμο, έστω και για λίγο.
Δεν μπορώ να μην ξεκινήσω με την επιτυχία της παράστασης «Οιδίπους Τύραννος» που απολαύσαμε την περασμένη σεζόν. Που εναποθέτεις την επιτυχία της και ποια η πορεία της, από εδώ και πέρα;
Δεν ξέρω αν μπορώ να μιλήσω εγώ για την επιτυχία της παράστασης. Αυτό που ξέρω είναι πως νιώθω εγώ όταν βλέπω μια δυνατή παράσταση. Παραδίνομαι και συγκινούμαι! Κάπως έτσι ένιωσα και το μεγαλύτερο μέρος των θεατών. Ούτως η άλλως, το θέατρο είναι συνολική υπόθεση και σίγουρα η όποια επιτυχία έγκειται τόσο στη θεματική του έργου, στην σκηνοθετική προσέγγιση αλλά και στην αγάπη και στην διαθεσιμότητα ενός ικανότατου έμψυχου υλικού! Απαραίτητη προϋπόθεση όλων αυτών που προανέφερα, οι καλοί θεατές. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που τον Οκτώβριο θα παρουσιάσουμε αυτή την σύγχρονη εκδοχή του ‘Οιδίποδα’ στα επερχόμενα 53α Δημήτρια στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στο ΔΗΠΕΘΕ ΚΟΖΑΝΗΣ που είναι συμπαραγωγός μας.
Ποια είναι η δυσκολία και ίσως η επικινδυνότητα αυτών των έργων και η διαχρονικότητά τους, από πού πηγάζει;
Σκοπός είναι να μην τα φοβηθείς. Να τα σεβαστείς. Να μπορέσεις να συνομιλήσεις μέσα απ’ αυτά τα τεράστια και διαχρονικά κείμενα με το τώρα. Το στοίχημα είναι πως θα μπορέσεις να συνδέσεις το παρόν με το παρελθόν. Αυτά τα έργα πάντα θα μας αφορούν βαθιά γιατί μιλάνε για την ατομική και συλλογική ευθύνη. Το ερώτημα είναι πως λες αυτή την ιστορία σήμερα, πηγαίνοντας την, ένα βήμα παραπέρα.
Ποιο ήταν το έναυσμα που σε ώθησε να ασχοληθείς με τον χώρο της υποκριτικής;
Τα πράγματα έρχονται και μας βρίσκουν. Όπως η αγάπη. Ε, κάπως έτσι συνέβη και σε εμένα. Προφανώς συντονίστηκα με μια βαθιά επιθυμία μου που κατοικούσε στο ασυνείδητο.
Ποιες οι δυσκολίες που αντιμετώπισες στην αρχή της πορείας σου και πώς τις καταπολέμησες;
Στην αρχή της πορείας μου, οι ρόλοι, είτε θεατρικοί, είτε τηλεοπτικοί με συναντούσαν αβίαστα! Σε σημείο που νόμιζα ότι όλα θα έρχονται μόνο ρόδινα στα επαγγελματικά μου. Οι δυσκολίες ξεκίνησαν, όταν ξεκίνησε η συνειδητότητα και η μετατόπιση μου ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης. Όταν οι προσωπικές μου ρωγμές δεν χωρούσαν στα στερεότυπα! Εκεί έμαθα εν μέρει το βίωμα της πτώσης, τις μεγαλύτερες στιγμές ύπαρξης αλλά και πίστης. Και μέσα από αυτά μαθαίνω ακόμα τα όρια μου, το ‘ανάμεσα’, το work in progress αλλά και το μάταιο! Με αυτά πορεύομαι στις όποιες δυσκολίες.
Τι σημαίνει για εσένα το θέατρο και κατά πόσο επηρεάζει την ζωή σου;
Στο θέατρο ψάχνω αυτό που δεν μπορώ να βρω πουθενά αλλού. Ένα συνδυασμό ρεαλισμού και μαγείας. Κυρίως μαγείας! Το θέατρο και ο έρωτας είναι τα καταφύγια μου απ’ την ασχήμια.
Ο ρόλος της Δεβόρας στο ‘’Εκείνες κι Εγώ’’ του ΑΝΤ1 σε έκανε γνωστή στο ευρύ κοινό. Έπειτα ακολούθησαν κι άλλες σειρές. Η τηλεόραση τι συναισθήματα σου αφήνει και γιατί δεν σε βλέπουμε πια σε αυτήν;
Όμορφες συνεργασίες που με σύστησαν στο τηλεοπτικό κοινό και έγραψαν με κάποιο τρόπο. Δεν νοσταλγώ κάτι από εκείνα τα χρόνια. Ελπίζω να υπάρξει μια καλύτερη τηλεόραση στο μέλλον και γιατί όχι, μια πρόταση που θα με ιντριγκάρει. Όσο όμως αυτοί που κινούν τα νήματα, εξακολουθούν να ψάχνουν την political correct εικόνα, δεν θα με δείτε, γιατί δεν την αντιπροσωπεύω.
Πες μου δύο λόγια για την Nina Simone. Πώς θα την χαρακτήριζες μέσα από τα δικά σου μάτια;
Αγαπάω και θαυμάζω την δύναμη και την ελευθερία της. Ο Ζαν Πωλ Σαρτρ υποστήριξε ότι ‘’ είτε το θέλουμε, είτε όχι, η αγωνία και η απόγνωση, η πρωτάκουστη κραυγή του απαλλοτριωμένου ανθρώπου που βογκάει στο νέγρικο τραγούδι, αποτελεί μέρος της σύγχρονης ιστορίας μας…’’ Και κάτι που έλεγε η ίδια ‘’πως μπορείς να είσαι καλλιτέχνης και να μην καθρεφτίζονται πάνω σου τα γεγονότα των καιρών που ζεις;”
Κοινά σημεία, μέσα από τα όσα έχεις διαβάσει γι’ αυτήν, υπάρχουν;
Δεν θα μπορούσα να έχω κοινά σημεία με ένα μύθο! Θέλω μόνο να ζω ελεύθερα και αν είναι δυνατόν να αφήσω πίσω μου έναν κόσμο καλύτερο.
Ποιο τραγούδι της σε εκφράζει πιο πολύ και γιατί;
‘’Wild is the wind’’ είναι το αγαπημένο μου τραγούδι. Γιατί είναι μια ερμηνεία πέρα ως πέρα προσωπική. Γιατί είναι η ίδια η αγάπη ανάμεσα στον πόθο και τον σπασμό. Η αγάπη ανάμεσα στη δύναμη και στην ύπαρξη.
Ποιο στοιχείο του χαρακτήρα σου θεωρείς ‘’όπλο’’ στην ζωή αλλά και στην δουλειά σου;
Παραμένω πιστή ως προς τον μεταβαλλόμενο εαυτό μου.
Τι φοβάται η Νίκη και τι αυτό που την κάνει να αισιοδοξεί;
Φοβάμαι να μην μπορώ να ξεπεράσω τους φόβους μου. Αισιοδοξώ όπου υπάρχει χώρος και μοίρασμα.
Τι θα συμβούλευες τα άτομα που βιώνουν τον ρατσισμό (κάθε είδους) στις μέρες μας;
Δεν δίνω συμβουλές. Ο καθένας μας, έχει την προσωπική του διαδρομή. Χωρίς πτώσεις δεν θα υπάρξουν πτήσεις. Μόνη μου ευχή, να γίνουν αυτό που είναι!
Αν η ζωή σου ως τώρα, ήταν στίχος τραγουδιού, ποιος θα ήταν αυτός;
‘Dance me to the end of love’ Leonard Cohen
Αν σου ζητούσα να δώσεις έναν τίτλο στην Ελλάδα του σήμερα, ποιος θα ήταν αυτός;
‘’Είμαστε οι κούφιοι άνθρωποι. Είμαστε οι παραγεμισμένοι άνθρωποι΄΄( Τ.Σ. Έλιοτ) αλλά ‘’Το τέλειο θαύμα θα το βρεις μονάχα μες στον άνθρωπο’’ (Νικηφόρος Βρεττάκος).
Αν δεν ήσουν ηθοποιός, ποιο επάγγελμα θα ήθελες να κάνεις;
Ηθοποιός ξανά και ξανά! Τα επαναλαμβάνω και τα προσυπογράφω τα λάθη μου!
Εκτός απ’ την παράσταση ‘Οιδίπους Τύραννος’ του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Χ.Σουγαρη, συμμετείχα στο Analogio Festival που διοργανώνει η Σίσσυ Παπαθανασίου και παρουσιάστηκε στο Θέατρο Τέχνης- Φρυνίχου. ‘1945’ του Pai Sam-sik σε σκηνοθεσία Χρύσας Καψούλη στις 25/ 09/2018.
Creator: Μαριάμ Νίκου
Φωτογράφος: Αποστόλης Αναστασόπουλος
Make-up: Όλγα Σαρσαρίδη
Μαλλιά: Noni Mamageishvili
Ρούχα: Maria Daniela Fejzaj
Backstage: Γιάννης Γιγουρτσής
Στούντιο: BOO! Cafe Bar
