Ένας ηθοποιός με ήθος, ταλέντο, ποιότητα και απόλυτη συνείδηση των πράξεων του!
Ο Μιχάλης Συριόπουλος είναι ένας ηθοποιός της νέας γενιάς που ξεχωρίζει για το ερμηνευτικό του ύφος, είναι χαρισματικός, κάνει πολύ σωστές επιλογές, διδάσκει θέατρο στο καλλιτεχνικό του εργαστήρι και έχει φοβερή επικοινωνία με τους σπουδαστές αλλά και το φιλοθεάμον κοινό.
Η πορεία του είναι εξελισσόμενη, αεικίνητη και γεμάτη όμορφες και σημαντικές συνεργασίες!
Κάποτε φοιτητής Δραματικής σχολής και τώρα δάσκαλος. Πώς είναι αυτό το συναίσθημα;
Η αλήθεια είναι πως δώδεκα χρόνια πριν, κατά την διάρκεια των σπουδών μου, δεν είχα σκεφτεί ούτε για μια στιγμή πως υπήρχε περίπτωση να διδάξω. Μπήκα όμως στα βαθιά από πολύ μικρός και τώρα πια, μετρ;v επτά χρόνια στον χώρο της διδασκαλίας ( Χριστέ μου! ). Στην αρχή είχα πανικοβληθεί με το τί ξέρω για να διδάξω κιόλας. Τα έλυσα όμως σύντομα αλλάζοντας ρήματα! Με τους σπουδαστές μου ερευνώ, ‘ταξιδεύω’ κι όπου μας βγάλει. Το σπουδαιότερο είναι ότι έχω κυρίως σταθερούς ανθρώπους που με ακολουθούν και με εμπιστεύονται χρόνια τώρα και μεγαλώνουμε παρέα.
Τι είναι αυτό που λες στη νέα γενιά ηθοποιών που εισέρχονται τώρα στο χώρο;
Προσπαθώ να τους τονώσω την αυτοπεποίθηση και να τους κάνω να ρισκάρουν με θάρρος ψάχνοντας την αλήθεια τους. Όταν όμως το θάρρος γίνεται θράσος εκεί “δαγκώνω”! Θέλω να τους δώσω να καταλάβουν ότι ο δρόμος της τέχνης του θεάτρου έχει μελέτη, συνέπεια, πολύ μοναξιά και πολλά σκοτεινά μονοπάτια μέχρι να βγεις στο φως. Αν πιστεύουν ότι ηθοποιός είναι δόξα, καλοχτενισμένα μαλλιά, glamour και χαβαλές τότε είναι σε λάθος εργαστήρι.
Το Καλλιτεχνικό σου Εργαστήρι σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη πόσα χρόνια πορείας μετρά, ποιοι οι στόχοι του και πως το φαντάζεσαι σε μερικά χρόνια από σήμερα;
Το εργαστήρι μου στη Θεσσαλονίκη – κάτω από διάφορες στέγες- μετράει πλέον επτά χρόνια, στην Αθήνα μόλις δύο. Στόχος μου είναι να τιμάω τους ανθρώπους που με εμπιστεύονται παρέχοντάς τους ότι περισσότερο μπορώ, σε σχέση με το θέατρο. Έτσι δίπλα μου έχω σπουδαίους ανθρώπους-συνεργάτες όπως η κα Δήμητρα Μήττα, η Κωσταντίνα Καστέλλου, η Ειρήνη Αμπουμόγλι και φυσικά ο σταθερός μου φίλος και συνεργάτης Γιώργος Παπανικολάου. Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα σε μερικά χρόνια να ‘χω την δική μου στέγη. Το σημαντικότερο όμως και για τώρα και για το μέλλον είναι ότι θέλω να βλέπω τους σπουδαστές μου σαν ανθρώπους κι όχι σαν δίδακτρα.
Ποιο ήταν το έναυσμα που σε ώθησε να γίνεις ηθοποιός;
Αλήθεια προσπαθώ να θυμηθώ αλλά δεν τα καταφέρνω. Πάντως στο νηπιαγωγείο ήταν ήδη δεδομένο για τους γύρω μου. Κάποια πράγματα σε επιλέγουν, έτσι δεν είναι; Εσύ οφείλεις μόνο να τ’ ακούσεις…
Aν το θέατρο ήταν στίχος ενός ποιήματος ή τραγουδιού, ποιος θα ήταν αυτός;
Δύσκολη ερώτηση μα θα κρυφτώ πίσω απ’ τις λέξεις του Καβάφη, κάποιοι απ’ τους στίχους του απ ‘ τα κρυμμένα του, απ ‘ το ποίημα «Στο σπίτι της ψυχής ». Θα μου επιτρέψεις όμως να μην γράψω εδώ το ποίημα, έστω κι ένας αναγνώστης να το ψάξει εξαιτίας αυτής της συνέντευξης… κέρδος θα ‘ναι.
Κατά πόσο, οι εκάστοτε ρόλοι που υποδύεσαι, επηρεάζουν τη ζωή σου;
Πάρα πολύ αγαπητέ! Και συμβαίνει ξέρεις και κάτι απίστευτο. Κάθε φορά μα κάθε φορά που καταπιάνομαι μ’ έναν ρόλο, μου συμβαίνει κάτι αντίστοιχο μ’ αυτό που συμβαίνει και στον ήρωά μου… τί να πώ! Μάλλον εγώ το προκαλώ.
Tι όμορφο ετοιμάζεις θεατρικά την φετινή σεζόν;
Φέτος επέλεξα να είμαι στο θέατρο τη δεύτερη σαιζόν,για να απολαύσω τα γυρίσματα της ‘ Επιστροφής ‘ .Έτσι, θα είμαι από Γενάρη στην ‘ Μοναξιά στην άγρια δύση’ του Martin Mcdonagh σε σκηνοθεσία Πέμυς Ζούνη στο θέατρο Ροές και από Φλεβάρη στην ‘ Αρχή του Αρχιμήδη’ του Josep Maria Miró σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου στο θέατρο Skrow.
Tηλεοπτικά, σε απολαμβάνουμε στην δραματική σειρά του ΑΝΤ1 ‘’Η Επιστροφή’’. Τι σε ώθησε να πεις το πολυπόθητο ΝΑΙ σε αυτή την συνεργασία;
Ναι, έχω την χαρά να είμαι στην ‘ Επιστροφή’. “Ξένα” νερά για μένα η τηλεόραση, μα όμορφα νερά. Τί με οδήγησε να πω το ναι ε; Δεν ξέρω, άκουσα το ένστικτό μου, μ’ αυτό πορεύομαι.Προς το παρόν, τρομάζω με τη δύναμη της τηλεόρασης. Είναι απίστευτο πως για τους γύρω σου, με λίγα πλάνα γίνεσαι σημαντικός… τί να πεις!
Υπάρχουν ρόλοι που θα ήθελες διακαώς να υποδυθείς στο εγγύς μέλλον;
Δεν ονειρεύομαι ρόλους και σου λέω αλήθεια. Ονειρεύομαι συνεργασίες. Ένας σπουδαίος ρόλος μέσα σε μια κακή συνεργασία είναι εφιάλτης.
Ποιο το κυρίαρχο συναίσθημα, κάθε φορά που βρίσκεσαι επί σκηνής;
Χαρά και αδρεναλίνη. Πάνω στην σκηνή ξεχνάς και πυρετούς και προβλήματα κι όλα. Για δυο ώρες ορίζεις τα μυαλά και τα συναισθήματα των θεατών λέγοντάς τους μια ιστορία. Άλλο να σου το λέω και άλλο να το ζεις!
Είσαι από τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν πολύ τα social media. Θεωρείς ότι μπορεί να ενδυναμώσουν ή να αλλοιώσουν την εικόνα ενός αναγνωρίσιμου ανθρώπου;
Τα social έγιναν προέκταση του χεριού μας. Δεν ξέρω αν έχουν τη δύναμη να ενδυναμώσουν ή να αλλοιώσουν την εικόνα ενός ηθοποιού, ξέρω όμως ότι πρέπει να τα ορίζουμε εμείς κι όχι να μας ορίζουν αυτά.
Έχουμε ξεφύγει λίγο… πρώτα ποστάρουμε και μετά ζούμε.
Ποια τα στοιχεία που συνθέτουν, κατά τη δική σου άποψη, μια καλή συνεργασία;
Χωρίς σεβασμό και χωρίς εμπιστοσύνη… υποφέρω.
Τι είναι αυτό που φοβάσαι περισσότερο στην ζωή και τι αυτό που σε κάνεις να αισιοδοξείς;
Τρέμω την βία. Οποιασδήποτε μορφής και το θλιβερό είναι ότι νομιμοποιείται σιγά- σιγά παγκοσμίως. Αν δεν μπερδεύαμε τη δημοκρατία με την ασυδοσία ίσως τα πράγματα να ήταν αλλιώς.
Αισιοδοξώ όταν βλέπω ανθρώπους να προσφέρουν χωρίς δόλο, αλλά ρε παιδί μου είναι πολύ άδικο που αυτό συμβαίνει μόνο σε τραγικές στιγμές συνανθρώπων μας.
Αν δεν ήσουν ηθοποιός, ποιο επάγγελμα θα ήθελες να κάνεις;
Νομίζω πως θα ήμουν καλός αεροσυνοδός ή ξεναγός. Κάτι που να ‘χει να κάνει με ταξίδια, επικοινωνία και κόσμο.
Υπάρχει ελεύθερος χρόνος για τον Μιχάλη και πώς τον αξιοποιείς;
Πλέον ναι. Και κάνω το παν γι αυτό .Κάνω πράγματα που πάντα ήθελα. Άρχισα επιτέλους γυμναστήριο (με την προϋπόθεση να παίζει στα ακουστικά μου Τσανακλίδου ή Κραουνάκη αλλιώς βαριέμαι). Άρχισα μαθήματα τραγουδιού και θέλω πολύ να ‘μαι με φίλους σε ωραία ρακάδικα και να τα λέμε.
Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε μερικά χρόνια από σήμερα;
Θα ήθελα μεγαλώνοντας να βάλω φραγμό στα θέλω μου, μονίμως κάτι θέλω ρε παιδί μου, τί κακό είναι αυτό! Επίσης, πρέπει επιτέλους να μάθω να διαχειρίζομαι τα χρήματα που βγάζω, με κούρασα πια! Θέλω να αρκούμαι στα λίγα, να ‘μαι γενναιόδωρος, να γελάω και να κλαίω δυνατά και να κοιμάμαι ήσυχος τα βράδια. Aυτά!
