Δύο από τους ηθοποιούς της παράστασης ”Υποπτη για τον Φόνο μου”, η Λούλα Τριανταφύλλου και ο Πάνος Τσαλιγόπουλος, μιλούν για το έργο και τους ρόλους τους.
Η παράσταση ακολουθεί πιστά τις αρχές της noir αισθητικής.Το κείμενο και την σκηνοθεσία του έργου, υπογράφει ο Βαλεντίνος Τσίλογλου, ο οποίος μετά την μεγάλη επιτυχία της περσινής θεατρικής σεζόν «Δείπνο Βασιλισσών», επιστρέφει… με αυτό το αστυνομικό – θρίλερ.
Ύποπτη για τον Φόνο μου, στο Θέατρο Βαφείο. Τι σας ώθησε να πείτε το ΝΑΙ σε αυτή την συνεργασία.
ΠΑΝΟΣ: Είχα την τύχη να συνεργάζομαι με τη Λούλα Τριανταφύλλου από το 2015, με πιο πρόσφατη συνεύρεση την «Ψευτοϋπηρέτρια» πέρισυ, όπου συνεργάστηκα και με τον Βαλεντίνο Τσίλογλου για πρώτη φορά. Η παράσταση παιζόταν μάλιστα στο θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής που θα παίζουμε και το «Ύποπτη Για Τον Φόνο Μου» αυτή τη σεζόν. Ήταν θέμα χρόνου να ξαναβρεθούμε στο σανίδι, κι όταν έφτασε στα χέρια μου το κείμενο της παράστασης αυτής, ενθουσιάστηκα και με το ίδιο το θεατρικό αλλά και με το ρόλο που μου προτάθηκε.
ΛΟΥΛΑ: Με τον Βαλεντίνο Τσίλογλου είμαστε εκτός από συνεργάτες και φίλοι. Μόλις μου έδειξε το σενάριο που έγραψε ενθουσιάστηκα από την πλοκή και τις ανατροπές, και από το ρόλο που μου εμπιστεύτηκε ο οποίος μου φάνηκε πρόκληση. Είναι εντελώς διαφορετικός από όσους έχω παίξει μέχρι τώρα, όχι μόνο ως προς το είδος, αλλά και ως προς τον τρόπο ερμηνείας. Ο Βαλεντίνος θεωρώ οτι ξεπέρασε τον εαυτό του με αυτό το έργο και σίγουρα θα ήθελα να είμαι κι εγώ μέρος της επιτυχίας του. Νομίζω θα σας συναρπάσει.
Συστήστε μου τους ρόλους που υποδύεστε και πως θα τους χαρακτηρίζατε.
ΠΑΝΟΣ: Ο Άνταμ Ντε Λούκα, τον οποίο θα υποδυθώ, είναι ένας ευγενικός και όμορφος νέος, με μόρφωση και καλούς τρόπους. Το «φυσικό» του περιβάλλον είναι τα σαλόνια της υψηλής κοινωνίας της Νέας Υόρκης. Μπορεί να γίνει πολύ γοητευτικός, είναι έξυπνος και πνευματώδης, αλλά του λείπει το βάθος και η ωριμότητα. Όταν τα πράγματα αρχίζουν να δυσκολεύουν καταφεύγει στο ψέμα και την υπεκφυγή. Είναι ένας άνθρωπος που του έχουν έρθει όλα εύκολα στη ζωή του – εκτός από τα λεφτά, που όμως είναι αυτό που θέλει περισσότερο από όλα στη ζωή του. Στόχος του Άνταμ είναι να περνάει καλά χωρίς ζόρια και πολλή δουλειά, για αυτό και καταφεύγει σε καταχρήσεις: τυχερά παιχνίδια, τσιγάρο, ποτό, ακόμα και σεξ με διάφορες γυναίκες. Κατά βάθος (όχι και τόσο βάθος) είναι ένα μεγάλο παιδί, ένα κακομαθημένο, εγωκεντρικό μοναχοπαίδι που τα περιμένει όλα από τους “μεγάλους”.
ΛΟΥΛΑ: Η Χέντα Ρόου είναι μια γυναίκα που κυκλοφορεί στα σαλόνια της υψηλής κοινωνίας με μια τράπουλα στο χέρι. Εγωκεντρική, φιλάρεσκη, με ξαφνικά βίαια ξεσπάσματα, θεωρεί κινητήρια δύναμη και αναγνώριση κοινωνικού status το χρήμα. Μια γυναίκα γεννημένη αρτίστα, άλλων εποχών, ανίκανη να αγαπήσει πραγματικά , καθώς ενδιαφέρεται μόνο για το παρόν και εκμεταλλεύεται τη δύναμη που απορρέει από την κοινωνική θέση που διαθέτει.
Άλλη μία θεατρική συνεργασία με τον Βαλεντίνο Τσίλογλου. Πώς είναι η συνεργασία αυτή;
ΠΑΝΟΣ: Για μένα είναι η δεύτερη φορά που συνεργάζομαι με τον Βαλεντίνο Τσίλογλου, αλλά ενώ στην πρώτη συνεργαστήκαμε ως ηθοποιοί (οι δύο υπηρέτες στην Ψευτοϋπηρέτρια) τώρα έχει αναλάβει χρέη σκηνοθέτη. Αυτό που εκτιμώ στον Βαλεντίνο είναι ο επαγγελματισμός του, η συνέπειά του, η αποφασιστικότητα και το πείσμα του. Αυτό που απολαμβάνω είναι ότι έχει ένα ολοκληρωμένο και συγκεκριμένο καλλιτεχνικό όραμα, αλλά ταυτόχρονα και ένα πολύ πρακτικό σχέδιο για το πώς αυτό το όραμα θα υλοποιηθεί. (Επίσης απολαμβάνω τις φαρμακερές ατάκες του όταν κάτι δεν πάει όπως το θέλει, αλλά αυτό να μείνει μεταξύ μας!)
ΛΟΥΛΑ: Με το Βαλεντίνο Τσίλογλου συνεργάζομαι τα τελευταία 2 χρόνια με επιτυχία. Τον έχω γνωρίσει αρχικά σαν ηθοποιό και μετά ως σκηνοθέτη. Αυτό που σίγουρα τον χαρακτηρίζει πέραν του επαγγελματισμού του είναι η τελειομανία, η πειθαρχία, η οργανωτική σκέψη του, οι ξεκάθαροι στόχοι και οι σκηνοθετικοί του ελιγμοί. Όλα αυτά δημιουργούν στον ηθοποιό το αίσθημα της ασφάλειας.
Ποια τα διαχρονικά σημεία της παράστασης;
ΠΑΝΟΣ: Το διαχρονικό σημείο της παράστασης είναι ταυτόχρονα και το κεντρικό της θέμα. Όσο κι αν φανεί περίεργο, δεδομένου ότι εντάσσεται στην κατηγορία των αστυνομικών έργων, το θέμα είναι ο Έρωτας. Ο έρωτας και το πάθος βρίσκονται έντονα πίσω από κάθε σκηνή της παράστασης και είναι ο έρωτας στις διάφορες εκφάνσεις του που κινεί τα νήματα των πρωταγωνιστών. Κάποιος που θα έρθει να δει την παράστασή μας θα απολαύσει σε πρώτο επίπεδο ένα εντυπωσιακό εικαστικό και ηχητικό τοπίο βασισμένο στην παράδοση του φιλμ νουάρ, αλλά και μια συναρπαστική πλοκή με εκπλήξεις και ανατροπές μέχρι την τελική αποκάλυψη του/της/των ενόχων και τη λύση του μυστηρίου. Ταυτόχρονα όμως θα δει μια παράσταση που σκιαγραφεί τους τρόπους με τους οποίους ο έρωτας μας κινητοποιεί και μας μετατρέπει σε πιόνια του.
ΛΟΥΛΑ: Διαχρονικό σημείο είναι ο έρωτας σε όλες τις μορφές του. Ο έρωτας που κρύβεται πίσω από κάθε ενέργεια των χαρακτήρων. Ο έρωτας που αναγκάζει τον κάθε ήρωα να έρθει αντιμέτωπος με τους φόβους του και τα πάθη του και που τελικά οπλίζει κάποιο χέρι για να δώσει διέξοδο στο προσωπικό του δράμα.
Τι είναι αυτό που σας δυσκόλεψε και ποια τα σημεία που σας έκαναν περισσότερη εντύπωση;
ΠΑΝΟΣ: Αυτό που με δυσκόλεψε περισσότερο – επειδή βλέπω ότι έχω αρκετά κοινά σημεία μαζί του – ήταν το να μην φέρω τον Άνταμ στα «μέτρα μου», αλλά να δημιουργήσω μια αυτόνομη, ξεχωριστή προσωπικότητα. Αυτό που μου έκανε περισσότερο εντύπωση είναι πώς ο Βαλεντίνος Τσίλογλου κατάφερε να με πείσει για τη μεγάλη ανατροπή που θα έρθει για τον Άνταμ, και ο τρόπος που το μεθόδευσε μέσα από συγκεκριμένες σκηνοθετικές οδηγίες (αλλά δεν μπορώ να πω περισσότερα – spoiler alert).
ΛΟΥΛΑ: Ο χαρακτήρας της Χέντα Ρόου δεν ήταν ολοκληρωμένος από την αρχή και ξεκάθαρος στα μάτια μου, έπρεπε σε κάθε σκηνή να προσθέτω ή να αφαιρώ κάτι. Δεν έπρεπε να χαρακτηριστεί ο ρόλος ως κωμική φιγούρα, έτσι αφαιρέσαμε τους φιόγκους, τις φιοριτούρες και τις περιττές κινήσεις.
Πόσο γρήγορα μπορούν τελικά να ανατραπούν τα πράγματα μέσα στην ζωή, όπως και στην παράσταση;
ΠΑΝΟΣ: Στη ζωή έχω την αίσθηση ότι τα πράγματα μπορεί να ανατραπούν πολύ πιο γρήγορα από όσο σε μια παράσταση. Στην παράσταση το κοινό πρέπει να έχει το χρόνο να καταλάβει το τί γίνεται επί σκηνής, και ιδανικά να ψυλλιαστεί ότι επίκειται μια ανατροπή (ή και να καταλάβει ποιά θα είναι η ανατροπή – ποιός από εμάς δεν θέλει να νοιώσει το έντονο συναίσθημα του να έχει προβλέψει μια αναπάντεχη εξέλιξη σε ένα έργο;).
ΛΟΥΛΑ: Πολύ γρήγορα και στην παράσταση και στη ζωή. Όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος, το πιστεύω ακράδαντα.
Με ποια θέματα του έργου ταυτίζεστε πολύ;
ΠΑΝΟΣ: Με δεδομένο ότι το κεντρικό θέμα του έργου είναι ο έρωτας και το πάθος, δεν νομίζω να μπορεί κάποιος να πει ότι δεν βρίσκει σημεία να ταυτιστεί. Πέραν αυτού όμως θα έλεγα ότι με γοητεύει η ατμόσφαιρα της καλής κοινωνίας της Νέας Υόρκης, και μάλιστα τη χρυσή δεκαετία του 1950.
ΛΟΥΛΑ: Σίγουρα με το κεντρικό θέμα του έργου, τον έρωτα, όμως φλερτάρει και με την έννοια της φιλίας και της αφοσίωσης χωρίς όρια.
Η παράσταση κάνει πρεμιέρα την Πέμπτη 1η Νοεμβρίου στο Θέατρο Βαφείο-Λάκης Καραλής [Αγίου Όρους 16 &Λ. Κωνσταντινουπόλεως 115, Κεραμεικός(πλησίον Μετρό Κεραμεικός)]
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά):
Νίκος Αβαγιαννός
Καίτη Βαρβαρέσου
Ρόμυ Βασιλειάδη
Νικόλας Γεωργανής
Δήμητρα Μπουρνελέ
Δημήτρης Παπάς
Λούλα Τριανταφύλλου
Πάνος Τσαλιγόπουλος
Κάνετε like στην σελίδα μας στο facebook και ακολουθήστε μας στο instagram
