Ο σπουδαίος ηθοποιός του ελληνικού σινεμά και του θεάτρου Νίκος Γαλανός σε μια εποικοδομητική συνέντευξη στο Koita.
Γνωστός στο ευρύ κοινό για τις υπέροχες ερμηνείες του σε κινηματογράφο, θέατρο και τηλεόραση. Άνθρωπος εκλεπτυσμένος, με ήθος, αυθεντικότητα και ποιότητα. Κύριος με τα όλα του.
Έχει συμμετάσχει σε 45 θεατρικές παραστάσεις και 30 ταινίες του σινεμά. Γεννήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου του 1945 στην Αθήνα και το πραγματικό του όνομα είναι Νίκος Σουπιωνάς….
Μου μίλησε για την φετινή θεατρική δουλειά στο Θέατρο ΗΒΗ ”Χτυποκάρδια στο Θρανίο”, για την αγάπη του στο θέατρο αλλά και για τις συνεργασίες του με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την Τζένη Καρέζη.
Χτυποκάρδια στο θρανίο. Τι σας έκανε να απαντήσετε θετικά στην φετινή αυτή δουλειά;
Μου άρεσε η ιδέα να ανέβει αυτό το έργο μετά από χρόνια στην σκηνή. Είναι ευχάριστο, τόσο για τον ηθοποιό, όσο και για τον θεατή. Επίσης, είχα 4 χρόνια να κάνω θέατρο και μου έλειψε αρκετά. Πως να μην πω ναι;
Ο ρόλος του μπαμπά της Λίζας Πετροβασίλη, σας αγγίζει καθόλου στην πραγματικότητα;
Προσωπικά δεν έχω σκεφτεί να είμαι μπαμπάς και δεν το έχω ζήσει επίσης, για να σου πω και πώς είναι.
Εμείς οι ηθοποιοί, πολλές φορές θέλουμε να πετύχουμε και κάποια απωθημένα μας, οπότε λειτούργησε κάπως έτσι αυτός ο ρόλος.
Γιατί αξίζει να δει κάποιος την παράσταση;
Για την δουλειά που καταβάλαμε όλοι μας, με οδηγό σε αυτό το ταξίδι τον Λάκη Λαζόπουλο και για το ότι πρόκειται για μια παραγωγή με ποιότητα και φερεγγυότητα. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
Τόσα χρόνια πορείας στο θεατρικό σανίδι αλλά και στο σινεμά, τι συναισθήματα σας δημιουργούν;
Xαρά κι ευλογία για τις συνεργασίες που είχα και έχω. Για μένα αυτό είναι το πιο σημαντικό σε κάθε δουλειά, από τότε μέχρι και σήμερα. Οι καλές συνεργασίες. Οι άνθρωποι με τους οποίους επικοινωνείς στις πρόβες αλλά και κατά την διάρκεια μιας σκηνής. Είτε στο θέατρο, είτε στην τηλεόραση, είτε στο σινεμά.
Το θέατρο έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά σας;
Καθετί που περικλείει την τέχνη της υποκριτικής είναι ξεχωριστό για μένα. Το θέατρο το σπούδασα από παιδί και το αγάπησα. Ταυτίστηκα και ταυτίζομαι με αυτό.
Μέσα από κάθε ρόλο που υποδύομαι παίρνω στοιχεία του, τα οποία φέρω και μέσα στην ζωή μου.
Αν ο Νίκος Γαλανός δεν ήταν ηθοποιός, τί επάγγελμα θα έκανε;
Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνει κάποιο άλλο επάγγελμα. Ηθοποιός και πάλι ηθοποιός.
Πώς ξεκίνησε η συνεργασία σας με την Τζένη Καρέζη;
Πηγαίνοντας πολύ πίσω, στο 1967 έκανα το θεατρικό μου ντεμπούτο στον θίασο της Καρέζη. Έτυχε να παρακολουθώ μια πρόβα της στο θέατρο και εκείνη μου ζήτησε το τηλέφωνο μου. Με πήρε την επομένη και μου δήλωσε: ”Έλα, σε θέλω στην δουλειά”. Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα.
Με την Αλίκη;
Το 1971, όταν η Αλίκη Βουγιουκλάκη σταμάτησε να παίζει σε ταινίες με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, συμπρωταγωνίστησα μαζί της στην ταινία «Ένα αστείο κορίτσι» κι έκτοτε δουλέψαμε μαζί στο θέατρο. Μέχρι το τέλος την θυμάμαι, στην παράσταση «Μελωδία της Ευτυχίας».
Τι θα λέγατε στα νέα παιδιά που ξεκινούν τώρα την πορεία τους στο χώρο ή θέλουν να σπουδάσουν θέατρο;
Θα τους έλεγα να κυνηγήσουν μέχρι τέλους τα όνειρα τους, να μην φοβούνται, να δουλεύουν σκληρά και να έχουν υπομονή και επιμονή σε αυτό που κάνουν. Καθετί που μας αρέσει και το αγαπάμε, θα πετύχει αν το προσπαθούμε.
Μεγάλη μου τιμή κε Γαλανέ γι’αυτή την θεσπέσια κουβέντα.
