Μπέσσυ Μάλφα: «Το θέατρο είναι η θέαση της αλήθειας»

Η Μπέσσυ Μάλφα είναι μία σπουδαία ηθοποιός με παιδεία, ήθος και απόλυτη συνείδηση των πράξεων της!

Η πορεία της στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο είναι σπουδαία και πέρα για πέρα αληθινή. Δίχως υπερβολές και δηθενιά, ερευνά και διαβάζει πολύ. Δουλεύει σκληρά και ο πιο αυστηρός της κριτής είναι ο ίδιος της ο εαυτός.

Τη φετινή θεατρική σεζόν ανεβαίνει στην σκηνή του θεάτρου Ριάλτο, υποδυόμενη την  «Shirley Valentine», υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Αλέξανδρου Ρήγα.

Όπως μου είπε η ίδια στην κουβέντα μας, γνωρίζει τον Αλέξανδρο Ρήγα και συνεργάζονται από το 2011. Δεν ήξερε πριν το έργο και δεν είχε δει την ταινία, αλλά είπε πολύ γρήγορα το ναι μόλις της το πρότεινε.

Εμπιστεύομαι τον Aλέξανδρο και τις περισσότερεσ φορές μου βγάζει τον καλύτερο υποκριτικό μου εαυτό. Τον θεωρώ έναν πολύ καλό άνθρωπο, σκηνοθέτη, συγγραφέα και φίλο.

Η Βρετανίδα Σίρλεϋ είναι μια γυναίκα λίγο μετά τα 50, μάνα δύο παιδιών που έχουν τη δική τους πλέον ζωή και σύζυγος ενός άνδρα που η σχέση τους χάθηκε κάπου στην πορεία των χρόνων. Μόνη της «συντροφιά», σαν φανταστικός φίλος θα λέγαμε,  ο τοίχος της κουζίνας της. Μέχρι τη μέρα που μία ασήμαντη αφορμή την ξυπνάει και αποφασίζει να ξαναβρεί τον εαυτό της, να ξανανιώσει ζωντανή!  Ένα ταξίδι στην Ελλάδα, ένα τραπεζάκι μπροστά στη θάλασσα, ένα αγιόκλημα και μια… αναπάντεχη γνωριμία, θα συνθέσουν το σκηνικό της δικής της επανάστασης απέναντι σε όσα την καταπίεζαν.

«Τολμώ να πω ότι διαβάζοντας το έργο δεν με συγκίνησε καθόλου. Άμεσα δεν με αγγίζουν τα προβλήματα της ηρωίδας. Στην πορεία, προσπάθησα να καταλάβω γιατί ένα έργο που γράφτηκε το 1986, είναι τόσο διαχρονικό και σήμερα. Έτσι, έβαλα στην άκρη τον ενθουσιασμό μου και είδα το κείμενο μέσα από μια ενδελεχή ματιά, κατανοώντας την δυναμική που έχει».

Μέσα από την Ελλάδα του ήλιου, του φωτός, των τεχνών και της φιλοσοφίας, η ηρωίδα βρίσκει τον εαυτό της.

Εσείς η ίδια, ταυτίζεστε με την Shirley;

Έχω στοιχεία της ίδιας, ναι. Σαν παιδί ας πούμε, μιλούσα κι εγώ με τον τοίχο και η μητέρα μου με κορόϊδευε. Η ίδια η ηρωίδα, ανακαλύπτει ότι μπορούμε να μην είμαστε μόνοι μας και δεν πρέπει να χάνουμε χρόνο από τη ζωή μας. Αυτό το πιστεύω κι εγώ.

Έχω ταυτιστεί με την ίδια κι ερμηνεύω τον ρόλο με όλη μου την αλήθεια. Αισθάνομαι ότι έπρεπε να υποδυθώ τον άνθρωπο και την αγωνία του για τον θάνατο.

Η Μπέσυ Μάλφα, ερμηνεύει με πάθος, ένταση και με την εμπειρία που την διακρίνει, έναν ρόλο που θα λέγαμε πως της ταιριάζει γάντι. Για 100 περίπου λεπτά υπάρχει μόνη πάνω στην σκηνή, αλλάζει κοστούμια, εκφράσεις, ψυχοσύνθεση. Πόσο δύσκολο και συνάμα ριψοκίνδυνο. Κι όμως, καταφέρνει να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών, μέσα από την κωμικότητα αλλά και την δραματικότητα των στιγμών!

Όπως σημειώνει στην συνέντευξη μας «ο θεατής κατανοεί και την αλήθεια αλλά και το ψέμα επί σκηνής, όντας ο πιο αυστηρός κριτής. Δεν μπορούμε να κοροϊδέψουμε το κοινό και δεν έχει και νόημα να γίνει αυτό, αλλιώς δεν θα παίζαμε θέατρο.»

Το θέατρο για μένα είναι η θέαση της αλήθειας.

Θα μπορούσε η Shirley να ναι η Ελλάδα του σήμερα, που αναδύεται μέσα από το φως και τον ήλιο, αλλά ουσιαστικά είναι μόνη;

Είναι μαγικό αυτό που μου λες. Ναι φυσικά και θα μπορούσε. Το έργο, άλλωστε, ξεκινάει με την φράση ” Μου είπαν να πάω στην Ελλάδα”… Το πιο όμορφο επίσης, είναι ότι στην παράσταση παίζει μία Ελληνίδα και μιλάει για τους Έλληνες που είναι στην χώρα που θα δώσει την λύση, όπως είχε κάνει και στο παρελθόν.

Η Μπέσσυ Μάλφα δίνει δεύτερες ευκαιρίες στην ζωή της; 

Πόσο εύκολα πετάτε τον μανδύα κάθε ρόλου;

Απαιτεί πολύ σκληρή δουλειά το να βγεις από τον εκάστοτε ρόλο. Ανάλογα τον ρόλο βέβαια. Δύσκολο επίσης, είναι να μπω και στον επόμενο ρόλο. Γι’αυτό δουλεύω σκληρά και διαβάζω πολύ μέσα στην δουλειά μου. Ας πούμε, θυμάμαι ότι στα ”Μαύρα Μεσάνυχτα” στο MEGA είχα μπει πάρα πολύ στον ρόλο μου, που μου το έλεγαν ακόμη και οι συνάδελφοί μου.

Η τηλεόραση σας λείπει;

Όχι δεν μου λείπει. Αυτό που μου λείπει είναι οι δουλειές που έκανα, αγάπησα, αγάπησε κι ο κόσμος και θα ήθελα πολύ να γίνουν παρόμοιες. Θα μου λείψει αν κάνω μια καλή δουλειά. Παρ’όλα αυτά, ο κόσμος έχει ανάγκη από την μυθοπλασία και το να ταυτίζεται με ιστορίες.

Υπό ποιες συνθήκες θα λέγατε ναι σε μια τηλεοπτική δουλειά;

Θα έκανα τηλεόραση αν υπήρχε ένα πολύ καλό σενάριο και καλοί συνεργάτες φυσικά.

Τι θα συμβουλεύατε τα νέα παιδιά που ξεκινούν τώρα την πορεία τους στον χώρο της υποκριτικής;

Δεν θεωρώ ότι είμαι κατάλληλη στο να δίνω συμβουλές. Παρ’όλα αυτά θα τους έλεγα να έχουν υπομονή, να δουλεύουν σκληρά, να διαβάζουν πολύ και να έχουν σθένος κι αγάπη γι’αυτό που κάνουν, δίχως να φοβούνται.

Ο χρόνος είναι ένας πολύ καλός σύντροφος και σύμμαχος για να αποδείξει ότι όταν έχεις στόχους κι ελπίδες, θα δικαιωθείς.

Τι φοβάται περισσότερο στην ζωή της η Μπέσσυ;

Δεν φοβόμουν τίποτα, μέχρι που έχασα κοντινούς μου ανθρώπους. Φοβάμαι τον θάνατο και γενικά την απώλεια.

Αν το θέατρο ήταν στίχος τραγουδιού, θα ήταν……

Χμ το ”Κι είμαστε ακόμη ζωντανοί, στην σκηνή, σαν ροκ συγκρότημα” θα έλεγα. Έτσι φαντάζομαι το θέατρο.

Αν ο χρόνος γυρνούσε πίσω, θα αλλάζατε κάτι από την πορεία σας;

Δεν θα άλλαζα κάτι. Είμαι ευγνώμων και χαρούμενη για όλα όσα έχω κάνει.

Πώς  σχολιάζετε το γεγονός ότι υπάρχουν πάνω από 1.000 παραστάσεις τον χρόνο στην Αθήνα;

Μ’αρέσει πολύ. Η χώρα που γέννησε το θέατρο, πρέπει να έχει πολύ θέατρο. Χαίρομαι που δουλεύουν οι ηθοποιοί και που υπάρχει και η νέα γενιά, που θα εμπνεύσει την χώρα, παράγοντας παιδεία και πολιτισμό.

Ο ρόλος της τέχνης σήμερα, είναι η αντίσταση. Όσον αφορά τα περιθώρια εξέλιξης της, μετά από τις ”αιματοχυσίες” που έχει η κάθε επανάσταση, υπάρχει άνοδος στην παιδεία και τον πολιτισμό. Αυτό μάλιστα ελπίζω.

Τι επάγγελμα θα έκανε η Μπέσσυ Μάλφα, αν δεν ήταν ηθοποιός;

Σε μία δεκαετία από σήμερα, φαντάζομαι κι ελπίζω να είμαι υγιής, να χαίρομαι τις μικρές χαρές τις ζωές και να μην είμαι μίζερη και γκρινιάρα!