Μέσα από την παρουσία του όλα αυτά τα χρόνια σε θέατρο και τηλεόραση έχει λάβει θερμή υποστήριξη από το κόσμο ο οποίος είναι δίπλα του σε κάθε καλλιτεχνικό του βήμα. Την φετινή σεζόν βίωσε μια μεγάλη επιτυχία με τον ρόλο του κουρέα στις “Άγριες Μέλισσες” στον Ant1 αλλά και στην νέο κύκλο της παράστασης “Πώς να καταστρέψετε την ζωή σας” στο Θέατρο Τζένη Καρέζη.
Ο Γιώργος Ηλιόπουλος μένει σπίτι και μιλάει στο Koitamagazine.gr. Ο τηλεοπτικός Προκόπης από το Διαφάνι και την σειρά Άγριες Μέλισσες, αναφέρεται στη νέα του καθημερινότητα εν μέσω καραντίνας αλλά και στην διακοπή των επαγγελματικών του υποχρεώσεων λόγω του κορωνοϊού.
Την στιγμή που μιλάμε βρισκόμαστε ως χώρα αλλά και ως πολίτες σε μια δύσκολη αλλά και πρωτόγνωρη κατάσταση για όλους μας εν μέσω πανδημίας. Πώς βιώνεις αυτή την κατάσταση; Πόσο αισιόδοξος νιώθεις ως προς την εξέλιξη των γεγονότων στην χώρα αλλά και παγκόσμια;
Η αλήθεια είναι πως ούτε στους πιο τρελούς εφιάλτες επιστημονικής φαντασίας δεν περίμενα να συμβεί κάτι τέτοιο. Κι αυτό γιατί μετα το σοκ της οικονομικής κρίσης του ’08 πίστευα πως η γενιά μας δε θα πιει άλλο πικρό ποτήρι. Ήμουν σίγουρος πως εμείς «καθαρίσαμε» για τουλάχιστον 20 επόμενες γενιές Ελλήνων! Όμως για άλλη μια φορά η λαϊκή σοφία αποδεικνύεται προφητική και το «μεγάλη μπουκιά φάε- μεγάλη κουβέντα μην πεις» έρχεται να με αποστομώσει πανηγυρικά…
Δεν ξέρω πώς να περιγράψω αυτό που έχει συμβεί… Νομίζω πως τώρα ξεπερνώ το πρώτο σοκ και περνάω στη φάση της συνειδητοποίησης… Δεν θέλω να πω ετοιματζίδικα τσιτάτα τύπου: ο άνθρωπος έφαγε το κεφάλι του κλπ. – από αυτά που κατακλύζουν αυτές τις μέρες το διαδίκτυο. Προσπαθώ να το δω –όσο πιο πολύ μπορώ – θετικά και να τρώω όσο το δυνατόν λιγότερο (ψέμα)! Δεν θέλω να αφήσω τον κακό μου εαυτό να μου επιβληθεί. Κάνω δουλειές που με περιμένανε- τύπου τώρα ξεστόλισα το χριστουγεννιάτικο δέντρο γιατί τόσο καιρό και δεν προλάβαινα αλλά η αλήθεια είναι πως μου άρεσε να το βλέπω στο σαλόνι μου όσο κι αν φώναζε η γυναίκα μου! Όμως αυτό που πάνω από όλα παλεύω να κάνω είναι να μη χάσω την αισιοδοξία μου. Όχι για μένα και για σένα – αλλά για την ανθρωπότητα γενικότερα.
Είναι φοβερό αυτό το οξύμωρο που βιώνω εγώ κι όλοι μας φαντάζομαι! Όσο πιο αποκλεισμένος είσαι τόσο πιο κοντά νοιώθεις τους άλλους – ακόμα κι ανθρώπους που δεν γνώρισες ποτέ. Έχω πιάσει τον εαυτό μου να κλαίει ασταμάτητα βλέποντας τις εικόνες στην Ιταλία και στην Ισπανία. Να κλαίω λες και ήταν φίλοι μου, γείτονες μου… Πρόσωπα άγνωστα αλλά για κάποιο ανεξήγητο λόγο τόσο αγαπημένα… Κι εδώ έρχομαι να συνειδητοποιήσω το μεγαλείο της φύσης μας. Παρόλο που είμαστε το πιο εγωκεντρικό, το πιο καταστροφικό είδος του πλανήτη- υπάρχουν οι στιγμές που κατορθώνουμε να κάνουμε τον πόνο δύναμη. Το σκοτάδι φως και το αδιέξοδο απλά στάση για ανάσα και επαναπροσδιορισμό κατεύθυνσης…. Κι αυτό πιστεύω πως θα κάνει τώρα η ανθρωπότητα. Θα κάνει στάση και θα ξανασκεφτεί ξανά την διαδρομή της. Θα διορθώσει τα λάθη της. Θα αλλάξει νοοτροπία και θα ζητήσει συγνώμη. Αυτό θα –και πρέπει να κάνει η ανθρωπότητα… Αυτή η ανθρωπότητα που πιστεύω , υπηρετώ και σέβομαι….
Μένουμε σπίτι και είναι η στιγμή που πρέπει άπαντες να δείξουμε ωριμότητα και υπευθυνότητα για να προστατεύσουμε τόσο τα παιδιά και τους ηλικιωμένους, όσο τους ίδιους τους εαυτούς μας. Πώς περνάς τον ελεύθερο σου χρόνο τις ημέρες αυτές; Ποιο είναι το μήνυμα που θα ήθελες να περάσεις στο κόσμο ώστε η παραμονή τους στο σπίτι να είναι ευχάριστη και δημιουργική;
Είναι πια ξεκάθαρο πως το «Μένουμε σπίτι» δεν είναι απλά μια μόδα ή μια τάση lifestyle. Είναι η μοναδική επιλογή σωτηρίας. Είναι η πιο υπεύθυνη και πιο αποτελεσματική απόδειξη σεβασμού στο διπλανό μας. Το λένε οι επιστήμονες κάθε μέρα – δεν μπορεί να μην το έχουμε καταλάβει ακόμα. Πλέον είναι γνωστό σε όλους πως ο ιός δεν ξεχωρίζει ηλικίες, φύλο, εθνικότητα – δεν ξεχωρίζει κανένα.
Αυτή τη περίοδο έχουμε γυρίσει σε mode διακοπών. Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου πως είμαι σε διακοπές. Κοιμάμαι ξημερώματα- ξυπνάω αργά, βλέπω ταινίες, μαγειρεύω , μιλάω ασταμάτητα …Το επόμενο βήμα είναι αντηλιακό και στο μπαλκόνι (χάχα) – όταν αποφασίσει να φύγει ο χειμώνας!
Υπάρχει κάποια νέα συνήθεια που απέκτησες κατά την διάρκεια της παραμονής σου στο σπίτι;
Της τάξης! Στο σπίτι το γραφείο μου, όπως και οι σκληροί δίσκοι του υπολογιστή μου ήταν όπως το μυαλό μου: ανάκατα! Οπότε άρχισα σιγά-σιγά… δειλά -δειλά να προσπαθώ να βάλω μια τάξη! Έχω σοκαριστεί με τα ευρήματα που αποκάλυψε η έρευνα… Αρχεία, προσχέδια κι ότι άλλο μπορείς να φανταστείς που θεωρούσα πως είχαν χαθεί, βρέθηκαν πάλι μπροστά μου! Βιώνω το ξεχασμένο συναίσθημα της ανακάλυψης!…
Σύμφωνα με τον ΕΟΔΥ και τις οδηγίες του Υπουργείου Υγείας, το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού ανακοίνωσε την αναστολή των Θεάτρων , των κινηματογράφων και των χώρων πολιτιστικών εκδηλώσεων για προληπτικούς λόγους με σκοπό την αποτροπή της εξάπλωσης της νόσου. Πόσο εύκολο ήταν για σένα η προσαρμογή σου στο σπίτι χωρίς να δίνεις την φυσική σου παρουσία στον επαγγελματικό σου χώρο ; Πώς ήταν οι πρώτες μέρες για σένα εκτός θεατρικής σκηνής και τηλεοπτικού πλατό ;
Όποια κι αν ήταν η άποψη μου, τα μέτρα αποδειχτήκαν σωστά και σοφά. Η κοινωνική απομόνωση είναι η μόνη μέχρι στιγμής κατάλληλη θεραπεία. Θα ήταν ανόητο από μέρους μου να κλαίγομαι που διαταράχτηκε η καθημερινότητα μου όταν τόσοι συμπολίτες μας έχουν χάσει αγαπημένα πρόσωπα. Σαφώς και μου λείπει το θέατρο- μόλις είχαμε ξεκινήσει την για 4η χρονιά παράσταση : Πώς να καταστρέψετε την ζωή σας στο θέατρο Τζένη Καρέζη και η αποδοχή του κοινού κι αυτή τη χρονιά ήταν παραπάνω από ενθουσιώδης! Έπρεπε όμως να σταματήσουμε και το κάναμε! Με τους συναδέλφους από το γύρισμα των μελισσών μιλάμε μέσω διαδικτύου και τηλεφώνου! Σαφώς μου λείπουν πολλά παιδιά από το σούπερ συνεργείο μας αλλά φαντάζομαι όταν ξαναβρεθούμε θα καλύψουμε το κενό… Όπως είπα και πιο πάνω- αυτή είναι η μονή επιλογή σωτηρίας.
Η διαρκής ενημέρωση σχετικά με το κομμάτι της υγείας από τα μέσα και η παραπληροφόρηση που ενδέχεται να δημιουργηθεί από το ίντερνετ και τα social media, σου προκαλεί ένα παραπάνω άγχος ή προτιμάς να κρατάς συγκεκριμένες πηγές και να μην επηρεάζεσαι από όλα τα σχόλια που θα ακουστούν;
Στην αρχή- επειδή ήμουν τελείως ανενημέρωτος – διάβαζα κι έβλεπα ότι έβρισκα. Καταλαβαίνεις τι ταραχή βίωσα! Πλέον ενημερώνομαι μόνο από την επίσημη πηγή και από τις δηλώσεις του καθηγητή Τσιόδρα, ενός ανθρώπου που δεν ήξερα και που οφείλω να πω πως από την στάση του σέβομαι και αγαπώ χωρίς να τον ξέρω – βαθιά. Με έχει συγκινήσει πολύ ο τόσο ανθρώπινος και καθόλου πολιτικάντικος τρόπος που αντιμετωπίζει την κατάσταση.
Αυτό όμως που με έχει σοκάρει- στην κυριολεξία- είναι η βλακεία που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο . Δεν είμαι φανατικός των social media και η σχέση μου με αυτά είναι τυπική. Αναγκαστικά λόγω της κλεισούρας ασχολήθηκα παραπάνω και δεν σου κρύβω πως ανακάλυψα μια νέα πραγματικότητα… Όχι ευχάριστη δυστυχώς.
Είναι απίστευτο το πόσο ξεγυμνώνει , το πόσο γελοιοποιεί κι αποκαλύπτει άτομα και καταστάσεις …Πρόσωπα που σεβόμουν , που θεωρούσα σοβαρά να υιοθετούν και να αναρτούν κάθε μορφής βλακεία, κάθε παρανοϊκή θεωρία συνομωσίας και κάθε μπούρδα που υπάρχει. Υπάρχουν και κάποιοι που ανεβάζουν βιντεάκια και τύπου «επιστημονικά» άρθρα πως δεν υπάρχει ιός και πως όλα αυτά είναι κατασκευάσματα! Όταν κάθε μέρα ακούμε τον φρικτό παγκόσμιο απολογισμό θυμάτων- να υπάρχουν κάποιοι που όλα αυτά τα θεωρούν μια συνωμοσία ! Μου θυμίζει αυτούς που είχαν κάνει και κίνημα κατά των εμβολίων και αυτών που θεωρούν πως η γη είναι επίπεδη και ότι ξέρουμε για το σύμπαν είναι προπαγάνδα ! Σοκαριστικά αλλά αληθινό. Δεν μπορώ ούτε να κάνω πλάκα πια με αυτό όταν καθημερινά χάνονται ζωές…
Θεωρείς ότι αυτός ο εγκλεισμός είναι μια ευκαιρία να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα και να βγούμε πιο δυνατοί και με καινούργια θέλω και πρέπει την επόμενη μέρα ή μπορεί και να μας αποξενώσει τελείως ;
Είμαστε -ευτυχώς- μια γενιά που δεν έχει εικόνα πολέμων. Μόνο αφηγήσεις , μνήμες παππούδων και εικόνες από ταινίες… Αυτό έχει κάνει το concept της ζωής πολύ ασαφές μέσα μας- όπως κι όλες τις ιδέες κι έννοιες. Ακούμε για θανάτους στον τρίτο κόσμο και δε μας σοκάρει τίποτα. Βλέπουμε πολικές αρκούδες να πεθαίνουν από πείνα σε κομμάτια πάγων που έλιωσαν και αρκούμαστε να κουνάμε το κεφάλι μας και να βάζουμε λυπημένη φαταούλα στο social… Η λίστα με όλα αυτά που κάνουμε – και πρώτον από όλους κατηγορώ τον εαυτό μου – είναι ατέλειωτη….
Ήρθε η στιγμή να σταθούμε απέναντι στα γεγονότα. Να αναμετρηθούμε με τις αξίες και τις έννοιες και να τις ανακαλύψουμε ξανά. Από μόνοι μας –όχι όπως μάθαμε να τις παπαγαλίζουμε στο σχολείο. Ήρθε η στιγμή ο άνθρωπος να αποδείξει την ανθρωπιά του. Ήρθε η στιγμή να αποδείξει την υπεροχή του – που δεν έχει να κάνει με δύναμη αλλά με αγάπη. Αυτή είναι η τελευταία ελπίδα μας. Αυτή είναι η επόμενη μεγάλη επανάσταση. Η Αγάπη.
Τι σου λείπει περισσότερο αυτές τις μέρες;
Στη αρχή πολλά- τα πάντα. Είμαι ειδικός τρελός κι όταν μου χαλάς τη ρουτίνα απορυθμίζομαι… Τώρα κατάλαβα πως το μόνο που μου λείπει είναι οι αγκαλιές με άτομα που αγαπώ! Οι πλάκες – ο καφές και το κουβεντολόι… Μου λείπουν τα φιλαράκια μου στο πλατό… πολύ!
Τι θα ήθελες να ευχηθείς για το μέλλον; Πώς φαντάζεσαι την επόμενη μέρα μετά απ’ όλο αυτό;
Υπομονή. Θα βγούμε νικητές. Η ανθρωπότητα τα κατάφερε πολλές φορές στο παρελθόν θα τα καταφέρει και τώρα… Το ζήτημα είναι πως μετά από όλα αυτά θα έχουμε να κάνουμε με ένα κόσμο διαφορετικό από αυτόν που ξέραμε. Θα ήθελα να ελπίζω πως δε θα κουβαλήσουμε σκοτάδια του παλιού- ούτε θα εφεύρουμε καινούργια… Μετα από αυτό όλοι θα εκτιμήσουμε την αξία της ζωής. Όχι μόνο της ανθρώπινης- αλλά της ζωής γενικότερα. Θα νοιώσουμε το απαιτούμενο δέος στο μεγαλείο της αλλά και στην ευθραυστότητα της… Θα καταλάβουμε πως είμαστε δυνατοί όπως νεύρα μαρμάρου αλλά την ίδια στιγμή είμαστε και εύθραυστοι όπως η πούδρα στα φτερά μια πεταλούδας….
