Από τους ηθοποιούς που μετράνε αρκετά χρόνια στον χώρο της υποκριτικής και που έχουν ζήσει σημαντικές στιγμές δίπλα σε καταξιωμένους ανθρώπους του χώρου τόσο στη θεατρική σκηνή όσο στο γυαλί και στο κινηματογραφικό πανί. Την φετινή σεζόν βρέθηκε στην νέα σειρά εποχής του Ant1 “Άγριες Μέλισσες” στον ρόλο του Μελέτη , λαμβάνοντας απεριόριστη αγάπη και στήριξη από το τηλεοπτικό κοινό το οποίο ανέβασε την σειρά στα ύψη της τηλεθέασης.
Ο Γιώργος Γεροντιδάκης μιλάει για την περίοδο της προσωπικής του καραντίνας αλλά και για την ευκαιρία που έχουμε όλοι μέσα από αυτή να διορθώσουμε όχι μόνο την σχέση μας με τους άλλους αλλά και με το μέσα μας και με το ίδιο το περιβάλλον. Ακόμη ο ταλαντούχος ηθοποιός αναφέρεται για το πώς ένιωσε με την παύση των επαγγελματικών του υποχρεώσεων τόσο με την διακοπή της σειράς όσο και της θεατρικής παράστασης στην οποία συμμετείχε αλλά και στο πόσο του λείπει το εργασιακό του περιβάλλον, κάτι το οποίο αντιλήφθηκε από την πρώτη στιγμή της παραμονής του στο σπίτι.
Την στιγμή που μιλάμε βρισκόμαστε ως χώρα αλλά και ως πολίτες σε μια δύσκολη αλλά και πρωτόγνωρη κατάσταση για όλους μας εν μέσω πανδημίας . Πώς βιώνεις αυτή την κατάσταση; Πόσο αισιόδοξος νιώθεις ως προς την εξέλιξη των γεγονότων στην χώρα αλλά και παγκόσμια;
Δεν έχω ζήσει ξανά μια τέτοια κατάσταση. Έβλεπα πριν από πολύ καιρό κάποια βίντεο στο διαδίκτυο που είχαν να κάνουν με το “Αν δεν υπήρχαν άνθρωποι στο κόσμο πως θα ήταν η φύση; ” όσο ωραίες και να ήταν οι εικόνες που έβλεπαν τα μάτια μου δεν πιστεύα ότι λίγο καιρό αργότερα θα το δω να γίνεται πραγματικότητα έστω και για μικρό χρονικό διάστημα.
Ηρεμία ναι εκείνη πιστεύω ότι είναι η κατάλληλη λέξη για να περιγράφω το πως βιώνω αυτές τις δύσκολες και περίεργες μέρες. Είμαι από την φύση μου ένας αισιόδοξος – απαισιόδοξος άνθρωπος, στην συγκεκριμένη περίπτωση είμαι αισιόδοξος αρκετά ότι αυτό που ζούμε θα είναι μια παρένθεση. Τα γεγονότα τρέχουν καθημερινά και με πολύ γοργό βήμα, η κατάσταση και στις άλλες χώρες του κόσμου είναι εξαιρετικά επικίνδυνη με πολλά θύματα και τον κόσμο κλεισμένο σπίτι χωρίς να γνωρίζει πότε θα οδηγήσει αυτή η κατάσταση. Με λίγα λόγια νιώθω αισιοδοξία ότι όλα θα πάνε καλά αλλά σε ρεαλιστικό επίπεδο χρειάζεται να απλώσουμε το χέρι και να ζητήσουμε την βοήθεια του διπλανού μας ακόμα και από απόσταση!
Μένουμε σπίτι και είναι η στιγμή που πρέπει άπαντες να δείξουμε ωριμότητα και υπευθυνότητα για να προστατεύσουμε τόσο τα παιδιά και τους ηλικιωμένους, όσο τους ίδιους τους εαυτούς μας. Πώς περνάς τον ελεύθερο σου χρόνο τις ημέρες αυτές; Ποιο είναι το μήνυμα που θα ήθελες να περάσεις στο κόσμο ώστε η παραμονή τους στο σπίτι να ειναι ευχάριστη και δημιουργική;
Προσπαθώ να κάνω πράγματα που με ευχαριστούν όπως το μαγείρεμα, να βλέπω σειρές, να ακούω μουσική, να μιλάω με φίλους και γνωστούς, να σκέφτομαι την δουλειά μου και πως μπορώ να γίνω καλύτερος.. Επίσης σκέφτομαι εκείνο που έλεγα και όταν υπηρετούσα, ότι είναι οι τελευταίες μου ξέγνοιαστες διακοπές έτσι βλέπω και αυτό το διάλειμμα!
Δεν μπορώ να πω εγώ τι πρέπει να ακολουθήσει ο καθένας για να είναι δημιουργικό το 24ωρο του, σίγουρα μπορεί να κάνει πράγματα που τον κάνουν να ζει χαρούμενος και να νιώθει δημιουργικός. Είναι πρωτόγνωρο αυτο που ζούμε, βέβαια θα πρέπει πάντα να βλέπουμε την θετική πλευρά σ’ ότι συμβαίνει. Έτσι και τώρα, έχουμε την ευκαιρία αν και σε καραντίνα να δούμε τι λάθος έχουμε κάνει σαν άνθρωποι όχι μόνο με τους γύρω μας αλλά και με τη φύση. Έχουμε πολύ χρόνο πλέον να σκεφτούμε πώς να διορθώσουμε και να προετοιμαστούμε για την επόμενη μέρα που είναι εξίσου κρίσιμη.. “Μένουμε σπίτι” για όλους και για να αλλάξουμε το μέσα μας.. Ας το δούμε θετικά.
Υπάρχει κάποια νέα συνήθεια που απέκτησες κατά την διάρκεια της παραμονής σου στο σπίτι;
Δεν μπορώ να αποκαλέσω συνήθεια το μαγείρεμα ή το σούπερ μάρκετ γιατί τα συγκεκριμένα είναι θέμα επιβίωσης..
Η συνήθεια λοιπόν που απέκτησα είναι τηλεοπτική. Μπορώ να πω ότι έχει γίνει εμμονή και με έκανε να γυρίσω πίσω και να νιώσω ότι βρίσκομαι στα μαθητικά μου χρόνια, που τότε έβλεπα ανελλιπώς τον αγαπημένο ζωγράφο μας Μπομπ Ρος και την εκπομπή “Η χαρά της ζωγραφικής”.. Η αντίστοιχη τηλεοπτική συνήθεια είναι το ενημερωτικό ραντεβού του Κ. Τσιόδρα και του Κ. Χαρδαλια. Στις 18:00 σταματά ο χρόνος και κάνω τα πάντα για να δώσω το παρών στο ραντεβού μας!
Ακολουθώντας τα μέτρα προφύλαξης και περιορισμού της διασποράς του νέου κορωνοϊού, ο ΑΝΤ1 τροποποίησε το καθημερινό του πρόγραμμα, δίνοντας έμφαση στην ενημέρωση των πολιτών με έκτακτες εκπομπές και εκτεταμένο δελτίο ειδήσεων, ενώ αναστέλλεται για όσο διάστημα χρειαστεί η παραγωγή των ψυχαγωγικών εκπομπών και σειρών. Πώς ήταν για σένα οι πρώτες μέρες εκτός τηλεοπτικού γυρίσματος και θεατρικών υποχρεώσεων μετά την αναστολή των θεάτρων της χώρας σύμφωνα με τις οδηγίες του ΕΟΔΥ και του Υπουργείου Υγείας ;
Νομίζω ότι ο Αντ1 αλλά και όλα τα κανάλια έπραξαν αυτό που ήταν αναμενόμενο και σωστό για μένα. Ήταν απολύτως λογικό να ασχοληθούν με τον κορωνοϊό και να ενημερώνουν τους πολίτες με τις εξελίξεις πάνω ζήτημα της πανδημίας.
Ο κορωνοϊός ανέτρεψε όλη την ελληνική οικονομία, μια παύση που αναγκαστικά μας κλείδωσε στο σπίτι. Οι πρώτες μέρες θα έλεγα ότι ήταν κάτι σαν διακοπές που είχα ανάγκη αλλά δεν κράτησε πολύ αυτό, παράλληλα ζούσα σε μια αβεβαιότητα, ξαφνικά σταμάτησα να εργάζομαι και δεν ήξερα που να διοχετεύσω την ενέργεια μου. Δεν ήξερα πόσο θα κρατήσει ο εγκλεισμός και με φόβισε αρκετά η ιδέα να μείνω καιρό μέσα χωρίς να νιώθω δημιουργικός και παραγωγικός .. Είναι εμπειρία είπα στον εαυτό μου και αποφάσισα να το δω από την θετική πλευρά χωρίς όμως να μην αναγνωρίζω το πόσο δύσκολη περίοδος είναι και το τι έχει στερήσει απ’ολους μας ..
Μου λείπει το θέατρο, το Διαφάνι, όλα τα παιδιά πίσω από τις κάμερες, όλα τα παιδιά στο θέατρο που μας βοηθούσαν ώστε να βγει η παράσταση και αυτό το κατάλαβα από την πρώτη μέρα!
Θεωρείς ότι αυτός ο εγκλεισμός είναι μια ευκαιρία να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα και να βγούμε πιο δυνατοί και με καινούργια θέλω και πρέπει την επόμενη μέρα ή μπορεί και να μας αποξενώσει τελείως ;
Είχαμε, έχουμε και θα έχουμε πάντα ευκαιρίες για αναθεώρηση.. Συνήθως μετά από μια μεγάλη κρίση λέμε ότι θα γίνουμε καλύτεροι σαν άνθρωποι, ότι είναι η ευκαιρία να αλλάξουμε, να κοιτάξουμε τον κόσμο με άλλα μάτια και πολλές άλλες ωραίες ατάκες, εγώ κρατάω μικρό καλάθι γ αυτό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα βγούμε διαφορετικοί όχι όμως άλλοι..Είμαστε άνθρωποι και έχουμε ελαττώματα και ένα από αυτά είναι ότι ξεχνάμε πολύ εύκολα.
Η λέξη αποξένωση έχει σφηνώσει από την αρχή του εγκλεισμού στο μυαλό μου και η αλήθεια είναι ότι μπορεί να συμβεί. Δεν φοβάμαι τόσο πολύ τον “ιό” όσο φοβάμαι την αντιμετώπιση των ανθρώπων προς τον “αόρατο εχθρό”. Έχει καλλιεργηθεί ένας φόβος που μας κάνει να νιώθουμε μετέωροι για το επόμενο βήμα που είναι η “έξοδος” στην πραγματικότητα!! Αλλά και πάλι πιστεύω στον άνθρωπο!
Τι σου λείπει περισσότερο αυτές τις μέρες;
Η αγκαλιά, η ελευθερία, η πραγματική επαφή με τους φίλους μου, την οικογένεια μου και φυσικά μου λείπει η παρέα στο Διαφάνι.!
Τι θα ήθελες να ευχηθείς για το μέλλον; Πώς φαντάζεται την επόμενη μέρα μετά απ’ όλο αυτό;
Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα είναι η επόμενη μέρα, μπορώ να απαντήσω το πως θα ήθελα να είναι. Θα ήθελα η επόμενη μέρα να μας βρει όλους μαζί στην ίδια ομάδα ώστε να ξεπεράσουμε πιο γρήγορα αυτή τη κατάσταση, να υπάρχει αλληλεγγύη, αγάπη, συνεννόηση, και να προχωρήσουμε την ζωή χωρίς το μεγαλύτερο εχθρό τον φόβο!
