Η εξαιρετική της παρουσία αλλά και ερμηνεία στη ταινία του Χριστόφορου Παπακαλιάτη “Ενας άλλος κόσμος” την έκανε να ξεχωρίσει στα μάτια του κόσμου και να ανέβει αρκετά σκαλιά στην επαγγελματική της πορεία. Την φετινή σεζόν την απολαύσαμε στην επιστροφή του Λόγω Τιμής στο γυαλί, σε έναν ρόλο που άφησε το δικό του αποτύπωμα στη σειρά ενώ παράλληλα βρέθηκε και ως βοηθός σκηνοθέτη στο πλευρό του Πέτρου Φιλιππίδη στις παραστάσεις “Ψύλλοι στ’ Αυτιά” και “Βρε καλώς τους” σε διασκευή του Λάκη Λαζόπουλου.
Ένα νέο πρόσωπο στον χώρο της υποκριτικής που δεν μπαίνει στη λογική του life style και της λεγόμενης show biz καθώς βρίσκεται στα φώτα πάρα μόνο για την δουλειά της και μόνο την οποία αγαπάει πολύ.
Η Νίκη Βακάλη μιλάει στο Koitamagazine.gr για το πώς βίωσε τον ερχομό της πανδημίας στη ζωή μας αλλά και για την προσαρμογή της στο σπίτι, σεβόμενη απόλυτα τα νέα δεδομένα στο κομμάτι της υγείας. Ακόμη η δημοφιλής ηθοποιός αναφέρεται στο τεράστιο πλήγμα που έχει υποστεί ολόκληρος ο καλλιτεχνικός κλάδος αλλά και στο τι της λείπει περισσότερο αυτές τις μέρες.
Τους τελευταίους δύο μήνες βρισκόμαστε ως χώρα αλλά και ως πολίτες σε μια δύσκολη αλλά και πρωτόγνωρη κατάσταση για όλους μας εν μέσω πανδημίας . Πώς βιώνεις αυτή την κατάσταση; Πόσο αισιόδοξη νιώθεις ως προς την εξέλιξη των γεγονότων στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια;
Όταν στο σώμα μας κάτι πονάει, καλούμαστε να προσέξουμε, ειδάλλως τραυματιζόμαστε. Ο πόνος λοιπόν, είναι ο “κώδων” της προσοχής. Έτσι αντιλαμβάνομαι αυτή την κατάσταση. Η πανδημία είναι ο “κώδων” του πλανήτη. Το βιώνω με σεβασμό και συνείδηση.
Όσο ο ήλιος καίει, τα λουλούδια μοσχοβολούν και το φεγγάρι με καληνυχτίζει είμαι αισιόδοξη για την Ελλάδα και για όλο τον πλανήτη.
Όλο αυτό διάστημα μένουμε σπίτι καθώς πρέπει άπαντες να δείξουμε ωριμότητα και υπευθυνότητα για να προστατεύσουμε τόσο τα παιδιά και τους ηλικιωμένους, όσο τους ίδιους τους εαυτούς μας. Πώς περνάς τον ελεύθερο σου χρόνο τις ημέρες αυτές; Ποιο είναι το μήνυμα που θα ήθελες να περάσεις στο κόσμο ώστε η παραμονή τους στο σπίτι να ειναι ευχάριστη και δημιουργική;
Δεν θα κάνω τη Μητέρα Τερέζα, ούτε θα παρουσιαστώ ως παράδειγμα καλλιτέχνη. Είμαι άνθρωπος και τρόμαξα, κρύφτηκα ακόμα περισσότερο κι από τον κόσμο κι απ’τον εαυτό μου, πάχυνα, παραιτήθηκα, ώσπου το αποδέχτηκα και αφέθηκα στο χρόνο και την κατάσταση. Άνοιξα τα μάτια μου και είδα. Άνοιξα τα αυτιά μου και άκουσα. Με έβαλαν φυλακή και θέλησα να βγω απ’τις δικές μου φυλακές. Πιστέψτε με, ήταν πολλές. Έκατσα ήσυχα στο δωμάτιο μου χωρίς να κάνω τίποτα και όλα μου παρουσιάστηκαν. Με συγχώρησα, με δέχτηκα. Περνώ τον χρόνο μου με την Νίκη, ίσως πρώτη φορά τόσο συνειδητά, κι είναι ωραία. Από εκείνη τη στιγμή έπαψα να προσμένω. Είμαι ανοιχτή και ζω. ’Οταν βγω απλώς θα σταματήσω να λογοδοτώ στο 13033.
Δημιουργικός είναι ο άνθρωπος από τη φύση του, αρκεί να έχει χώρο μέσα του για τον εαυτό του. Μη φοβάστε να σας γνωρίσετε. Στην πραγματικότητα δεν έχουμε κανέναν άλλο. Κι αν θέλουμε να είμαστε εκεί για άλλους, καλό θα ήταν να ξεκινήσουμε από εμάς.Τολμήστε το.
Το “Μένουμε Σπίτι” ήταν μια εύκολη υπόθεση για σένα; Σε τι έκανε ο εγκλεισμός καλύτερη την Νίκη;
Το “μένω σπίτι” ήταν πιο εύκολο απ’το “μένω με τη Νίκη”. Γιατί να το κρύψω; Πάντα ένα γεγονός με ωθεί στη δράση. Πάντα κάτι απ’έξω μου με ξεσηκώνει. Η δουλειά, ο έρωτας, το καλοκαίρι.Τώρα τι; Ποιο;
Βρήκα το κίνητρο μέσα μου. Χωρίς τον εγκλεισμό ίσως και να περνούσε η ζωή αδιαφορώντας γι’αυτό που είναι η πηγή. Θα μ’έσωζε ο τέλειος ψυχολόγος, η ασταμάτητη εργασία, η yoga. Θέλω να ζω τη ζωή μου κι όχι το αντίστροφο. Πιστεύω πως δεν υπάρχει καλό και κακό. Υπάρχει γνωστό και άγνωστο. Ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Πιστεύω στη σ τ α θ ε ρ ό τ η τ α της καρδιάς και στην ε υ λ υ γ ι σ ί α του πνεύματος.Το ευλύγιστο δέντρο αντέχει στη θύελλα. Αν είμαστε καλά με τον εαυτό μας δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε. Κι αν δεν είμαστε ας γίνουμε. Κάπου διάβασα: “life isn’t about finding yourself.life is about c r e a t i n g yourself.”
Υπάρχει κάποια νέα συνήθεια που απέκτησες κατά την διάρκεια της παραμονής σου στο σπίτι;
Αναθεώρησα τις συνήθειες και τον τρόπο ζωής μου που με οδήγησαν στην Προσευχή, την καθημερινή άσκηση, τη συνέπεια και την αυτοπειθαρχία.
Το επάγγελμα του καλλιτέχνη πλήττεται για ακόμη μια φορά λόγω της αναστολής όλων των καλλιτεχνικών παραγωγών με σκοπό την αποτροπή της εξάπλωσης της νόσου. Πώς βιώνεις αυτή την οικονομική αδράνεια στο επάγγελμα σου ; Αγχώνεσαι για το τι θα συμβεί τους επόμενους μήνες και ποιο θα είναι το επόμενο σου βήμα μέσα σε αυτή την συνθήκη ;
Το επάγγελμα του καλλιτέχνη ίσως ήρθε η στιγμή να αντιμετωπιστεί και τυπικά ως επάγγελμα. Λόγω των μέτρων επικράτησε καθολική αδρανοποίηση των εσόδων των καλλιτεχνών. Πετυχημένων ή μη. Ενεργών ή μη. Παλαιών ή νέων. Ξαφνικά είμαστε όλοι ίσοι. Είναι η στιγμή που οι φωνές των καλλιτεχνών ενώνονται και μιλούν για τη νέα πρόκληση. Όλοι ανεξαιρέτως αντιμετωπίζουμε την ίδια κατάσταση. Ελπίζω να μας βγει σε καλό.
Φυσικά και αγχώνομαι γι’αυτό και ψάχνω κι άλλες λύσεις πάντα σχετικές με το επάγγελμά μου, προσαρμοσμένες στα υγειονομικά μέτρα εφόσων συνεχιστούν ή επαναληφθούν. Μακάρι να ήμουν συνεχώς σε πρόβες θεάτρου και set γυρισμάτων. Αυτό όμως δεν μου συμβαίνει. Εμπιστεύομαι τον εαυτό μου, τις επιλογές και την πορεία μου και πιστεύω πως όλα για κάποιον λόγο γίνονται.
Θεωρείς ότι αυτός ο εγκλεισμός θα μας κάνει να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα και να βγούμε πιο δυνατοί και με καινούργια θέλω και πρέπει την επόμενη μέρα ;
Θεωρώ ευκαιρία αναθεώρησης κάθε αλλαγή, κάθε κατάσταση που σε βγάζει από την “comfort zone” που έχεις χτίσει. Κάθε εμπόδιο, κάθε δυσκολία κρύβει θησαυρούς. Αν θέλω να ζήσω την επόμενη μέρα βγάζω το “πρέπει” και βάζω το “καλό θα ήταν” και βγαίνω στη ζωή να βρω τους θησαυρούς. Δυνατή γίνομαι επειδή θέλω να ζήσω. Όμως ,θα βάλω ένα τεράστιο ΠΡΕΠΕΙ στη σχέση μου με το περιβάλλον. Ωραία όσα λέω κι έχω ελπίδες, γιατί επιστημονικά έχω ενημερωθεί ότι π ρ ο λ α β α ί ν ο υ μ ε με σωστό χειρισμό να σώσουμε τον πλανήτη. Όλα εξελίσσονται. Η τεχνολογία, η επικοινωνία, η γνώση. Ας τις χρησιμοποιήσουμε! Το λογισμικό των κυβερνητών του πλανήτη χρειάζεται α ν α β ά θ μ ι σ η.
Είδαμε πόσο γρήγορα επανέρχεται ο πλανήτης με τη διακοπή που έγινε παγκοσμίως. Οι πάγοι λιώνουν, η θερμοκρασία ανεβαίνει, η ανελέητη εκμετάλλευση των ζώων γεννούν όλες τις πανδημίες και όσες θα ακολουθήσουν. Δεν είναι θέμα “vegan”. Είναι θέμα συνειδητοποίησης του τι συμβαίνει. Ας μην εθελοτυφλούμε. Χωρίς αυτόν δεν υπάρχουμε.
Εύχομαι να ταρακουνηθούν οι ηγέτες και όλες οι χώρες. Κι αν δεν το κάνουν , εύχομαι όλοι οι άνθρωποι του κόσμου να μείνουν οικειοθελώς σε καραντίνα εάν δεν φτιάξει η σχέση ανθρώπου-πλανήτη. Αλλιώς θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Γιατί εμείς θα την έχουμε φέρει αυτή τη μοίρα. Ο πλανήτης μίλησε. Ο κώδων του πόνου χτύπησε.Τώρα δεν μπορούμε να αγκαλιαστούμε..αργότερα τι..;
Τι σου λείπει περισσότερο αυτές τις μέρες; Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις μετά την λήξη της καραντίνας;
Τι μου λείπει; Ένα πράγμα μόνο.Το Θέατρο. Η κοινωνικότητά του. Ο ιδρώτας της προσπάθειας για μια κοινή ιδέα.
Θα πάω να φάω lemon pie στο Paul περιμένοντας ν’ανοίξει το Αθηνών και να ξαναδώ το “Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ”.
Τι θα ήθελες να ευχηθείς για το μέλλον; Πώς φαντάζεσαι την επόμενη μέρα μετά απ’ όλο αυτό;
Εύχομαι κανείς στον πλανήτη μας να μη θέλει να γυρίσει στο πριν όπως ήταν. Είμαστε φιλοξενούμενοι και περαστικοί. Ας γίνουμε ποιοτικοί, διακριτικοί, καθαροί και με σεβασμό προς αυτόν τον πανέμορφο κόσμο που κατοικούμε και τον μαστιγώνουμε δίχως αύριο. Ας πάψουμε να είμαστε ματαιόδοξοι. Ας δημιουργηθεί ένα καινούριο διαδικτυακό σχολείο από επιστήμονες και γιατρούς για το πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε στη ΓΗ κι ας δώσουμε όλοι εξετάσεις.
Η αναζήτηση είναι πνευματική και όχι υλική. Ο άνθρωπος και η φύση αλληλοεξαρτώνται. ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ. ΔΕΝ ΤΟΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΜΕ. Αυτό απευθύνεται ρεαλιστικά σε ΌΛΟΥΣ, γιατί κάποιοι δεν έχουν σπίτι. Όλοι όμως ζούμε στο μεγάλο σπίτι. Ας το φροντίσουμε. ΤΩΡΑ.
