Ο Νίκος Τσιφόρος έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα πριν 52 χρόνια
Ο πολυτάλαντος συγγραφέας Νίκος Τσιφόρος ξεκίνησε την επαγγελματική του διαδρομή από τη δικηγορία και άφησε εποχή ως χρονογράφος, ευθυμογράφος, θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Τα έργα του αποτέλεσαν ανεξάντλητη πηγή γέλιου, που τόσο πολλή ανάγκη είχε εκείνα τα χρόνια ο ελληνικός λαός,Τα κείμενα του διαβάζονται ευχάριστα ακόμη και σήμερα.
Ο Νίκος Τσιφόρος γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου 1909 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ο πατέρας του ήταν επιχειρηματίας και καταγόταν από παλιά, ιστορική οικογένεια της Λίμνης Ευβοίας. Δύο χρόνια μετά τη γέννησή του, η οικογένεια του επέστρεψε μόνιμα στην Αθήνα. Από τα 11 του άρχισε ν’ ασχολείται με το γράψιμο, ενώ την πρώτη του επιθεώρηση την έγραψε το 1928 για ένα θερινό θέατρο στη Φρεαττύδα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και άσκησε για λίγο το επάγγελμα του δικηγόρου, εργάστηκε για δύο χρόνια στο Ελεγκτικό Συνέδριο και στη συνέχεια παραιτήθηκε για να μπαρκάρει στα καράβια.
Το Ξεκίνημα
Το συγγραφικό του ταλέντο αποκαλύφθηκε στη διάρκεια της Κατοχής με το θεατρικό έργο «Πινακοθήκη των Ηλιθίων», που ανέβηκε το 1944 από τον θίασο του Δημήτρη Χορν και της Μαίρης Αρώνη και γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Μεταπολεμικά ασχολήθηκε συστηματικά με το χώρο του θεάματος και κυρίως της κωμωδίας, στην οποία διέπρεψε. Έγραψε περισσότερες από 40 επιθεωρήσεις (κάποιες φορές και σε συνεργασία με τον Πολύβιο Βασιλειάδη) και περισσότερα από 60 σενάρια για τον κινηματογράφο, ενώ σκηνοθέτησε ο ίδιος πολλά έργα του. Το 1948 σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία με τίτλο «Χαμένοι Άγγελοι», ένα δράμα με πρωταγωνιστές τη Σμαρούλα Γιούλη, την Ειρήνη Παππά και τον Μίμη Φωτόπουλο. Ο Τσιφόρος ανακάλυψε πρώτος την Αλίκη Βουγιουκλάκη το 1954 και γύρισαν την πρώτη της ταινία «Το Ποντικάκι».
Διαβάστε επίσης: «Το Ποντικάκι» Το πρώτο δοκιμαστικό της Βουγιουκλάκη
Συνεργάστηκε με όλες τις μεγάλες εφημερίδες αλλα και σε περιοδικά όπως: («Ελληνικόν Μέλλον», «Προοδευτικός Φιλελεύθερος», «Το Βήμα», «Ελεύθερος Κόσμος») («Τραστ», «Ρομάντσο», «Ταχυδρόμος», «Πάνθεον»).
Διαβάστε επίσης: Ανδρέας Μπάρκουλης: Το απόλυτο είδωλο με αυτοκαταστροφικό χαρακτήρα
Έχουν εκδοθεί πάνω από 25 αυτοτελή έργα του Νίκου Τσιφόρου, όπως «Εμείς και οι Φράγκοι (1970), «Ελληνική Μυθολογία» (1970), «Σταυροφορίες» (1971), «Τα ρεμάλια ήρωες» (1972), «Παραμύθια πίσω από τα κάγκελα» (1972), «Πινακοθήκη των ηλιθίων» (1973), «Μίλων Φιρίκης» (1973), «Άνθρωποι και ανθρωπάκια» (1974), «Τα παλιόπαιδα τ’ ατίθασα» (1974), «Τα παιδιά της πιάτσας» (1974), «Ιστορία της Γαλλίας» (1978), «Ιστορία της Αθήνας» (1979), «Ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών» (1979) και «Ιστορία της Αγγλίας» (1980).
Το 1965 αρρώστησε με καρκίνο. Έφυγε μετά από πέντε χρόνια ταλαιπωρίας, με εγχειρήσεις και μεταστάσεις, χωρίς να σταματήσει ωστόσο να γράφει.
Ο Νίκος Τσιφόρος έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα στις 6 Αυγούστου 1970, σε ηλικία 60 ετών, ύστερα από πεντάχρονη μάχη με τον καρκίνο. Όπως γράφτηκε σε μία εφημερίδα της εποχής, ήταν η μόνη φορά που έκανε τους συγγενείς του, τους φίλους του και το κοινό που τον λάτρεψε να κλάψουν.
Λες έχω αμπέλια και χωράφια και σπίτια και γης. Κουράδες έχεις. Κανένας άνθρωπος δεν έχει γη. Η γης έχει εμάς και σπάει κέφι μαζί μας, άσε που την ενοχλάμε κάθε λίγο σαν κοτόψειρες. Δύναμη; Μπούρδες. Ίδρωσες να κάνεις μια πολυκατοικία 46 διαμερίσματα και πλακώνει ένας σεισμός και στην κάνει λιάδα. Πήρες παρασήματα και χειροκροτήματα και ζήτω και έρχεται αδερφάκι μου ένα τόσο δα μικρόβιο από συνάχι και σε κάνει μια πτωματάρα χωρίς να το καταλάβεις. Έβαλες παρά στην μπάντα και διέταξες κόσμο κάντε έτσι ρε μερμήγκια ασήμαντα, και σε πιάνει ένα κόψιμο και είσαι ρεζίλης στην λεκάνη του καμπινέ. Κάνεις το δυνατό κι έτσι και πιάσει μια παγωνιά τρέμεις σαν παλιόσκυλο, και από την άλλη μεριά, μια μολόχα, ένα χορταράκι ασήμαντο, κάθεται όλη νύχτα και τρώει τους αέρηδες και το χιονιά και το πρωί είναι φρέσκο και δεν τούγινε τίποτα. Πούν’ η δύναμή σου ρε φιόγκο κάτου από τούτο εδώ το Σύμπαν που μας πλακώνει με το βάρος του; Πούναι τα μεγαλεία σου και το τουπέ σου; Μια ανάποδη να πάρουνε τα πράματα, στα λεφτά, στα πολιτικά, στην υγεία, στα όλα που την βασίζεις, πας, ξεγράφτηκες και μήτε που θέλουνε να σε θυμούνται οι άλλοι. Πέθανες και περάσανε πενήντα χρόνια και μήτε κανένας ξέρει αν υπήρξες και αν έκανες και σε φοβηθήκανε και σε λογαριάσανε.
*Απόσπασμα από Τα παιδιά της πιάτσας του Νίκου Τσιφόρου (εκδόσεις Ερμής).
Διαβάστε σχετικά άρθρα:
Πώς ο Μπάρκουλης και η Στρατηγού στερήθηκαν την άδεια άσκησης του επαγγέλματος του ηθοποιού το 1960
«Κορίτσια, ο Μπάρκουλης»: Πώς καθιερώθηκε η φράση;
Τζένη Καρέζη: Η αυστηρή δίαιτα και το μαρτύριο των 2 αυγών
Δείτε την Αλίκη Βουγιουκλάκη σε μία σπάνια συνέντευξη και φωτογραφίση
